Κλινοσοφιστεῖες,
13 Ἀπριλίου 2012.
Πινδαρικά,
ὅτι ἔρως ἐστί.
......................................."...καὶ
ξάπλωσα γυμνούλης μὲ τὸ χέρι ἐκεῖ.
Ὁπότε θυμήθηκα:
Πινδάρειοι οἱ ποθοῦντες, ὅτι αὐτοὶ πολυποθήσονται.
Πινδάρειοι οἱ Νεμεεῖς, ὅτι αὐτοὶ βοσκήσουσι τὴν χαράν.
Πινδάρειοι οἱ πεινῶντες καὶ διψῶντες ἔρωταν, ὅτι αὐτοὶ ἐρασθήσονται.
Πινδάρειοι οἱ νοήμονες, ὅτι αὐτοὶ νοηθήσονται.
Πινδάρειοι οἱ καθαροὶ τῇ καρδίᾳ, ὅτι αὐτοὶ τὸν θεὸν Ἔρωτα ὄψονται.
Πινδάρειοι οἱ φιλοφιλεῖς, ὅτι αὐτοὶ Υἱοὶ Ἀσπασμοῦ κληθήσονται.
Πινδάρειοι οἱ ἀσκούμενοι ἕνεκεν ἁβροφροσύνης, ὅτι αὐτῶν ἔστιν ἡ Κλίνη τῶν οὐρανῶν.
Πινδάρειοι ἐστὲ ὅταν λαβώσωσι ὑμᾶς καὶ προδώσωσι, καὶ εἴπωσι πᾶν στιγερὸν ῥῆμα καθ' ὑμῶν, εἰλικρινεῖς ἕνεκεν κορεσμοῦ.
Χαίρεσθε καὶ ἀγαλλιᾶσθε, ὅτι ὁ πόνος ὑμῶν πολὺς ἐν τῇ ἐρημίᾳ.
................................................................................. μὲ χοὲς στοὺς νεκροὺς ἔρωτες".
Πινδάρειοι οἱ ποθοῦντες, ὅτι αὐτοὶ πολυποθήσονται.
Πινδάρειοι οἱ Νεμεεῖς, ὅτι αὐτοὶ βοσκήσουσι τὴν χαράν.
Πινδάρειοι οἱ πεινῶντες καὶ διψῶντες ἔρωταν, ὅτι αὐτοὶ ἐρασθήσονται.
Πινδάρειοι οἱ νοήμονες, ὅτι αὐτοὶ νοηθήσονται.
Πινδάρειοι οἱ καθαροὶ τῇ καρδίᾳ, ὅτι αὐτοὶ τὸν θεὸν Ἔρωτα ὄψονται.
Πινδάρειοι οἱ φιλοφιλεῖς, ὅτι αὐτοὶ Υἱοὶ Ἀσπασμοῦ κληθήσονται.
Πινδάρειοι οἱ ἀσκούμενοι ἕνεκεν ἁβροφροσύνης, ὅτι αὐτῶν ἔστιν ἡ Κλίνη τῶν οὐρανῶν.
Πινδάρειοι ἐστὲ ὅταν λαβώσωσι ὑμᾶς καὶ προδώσωσι, καὶ εἴπωσι πᾶν στιγερὸν ῥῆμα καθ' ὑμῶν, εἰλικρινεῖς ἕνεκεν κορεσμοῦ.
Χαίρεσθε καὶ ἀγαλλιᾶσθε, ὅτι ὁ πόνος ὑμῶν πολὺς ἐν τῇ ἐρημίᾳ.
................................................................................. μὲ χοὲς στοὺς νεκροὺς ἔρωτες".
* * *
Κλινοσοφιστεῖες,
ἐφημερίδα Ἀνοχύρωτη Πόλη, 6 Δεκεμβρίου
2007.
Ἰδοὺ...
λὰ φάμ!
.................”καὶ
ξάπλωσα γυμνούλης μὲ τὸ χέρι ἐκεῖ.
Ὁπότε θυμήθηκα:
Ἄν γυναίκα εἶναι κάτι ποὺ ντύνεται, στολίζεται, λέει-λέει καὶ ξεντύνεται, μακρυὰ, γυιέ μου, ἀπ' αὺτό.
Ἄν γυναίκα εἶναι κάτι ποὺ τὸ ἐκθέτουμε ὡς ὡραῖο καὶ μᾶς ἐκθέτει, γύρνα τὴν πλάτη σου, γυιέ μου, ἀπ' αὐτό.
Δὲν θέλω ἄλλο νὰ σοῦ κακολογῶ τὴν γυναίκα, γυιέ μου, ἀλλὰ καὶ μόνο ποὺ λὲς "γυναίκα", τὰ λὲς ὅλα. Ὅμως τώρα πῆρα φόρα καὶ...
Εἶμαι μισογύνης; Ἄν ναί, τότε φταῖνε οἱ γυναῖκες ποὺ μὲ ἔκαναν.
Μήπως ὅμως δὲν εἶμαι μισογύνης; Καὶ... πῶς τὰ κατάφερα; Ἄχ, τί ρίγος ἕνα γυναικεῖο χέρι ποὺ ἔρχεται νὰ σὲ ἀγγίξει! Ἄρωμα ἐξαίσιο ἡ γυναίκα ποὺ ἀγαπᾶς, ἀκόμα κι' ὅταν πάψεις νὰ τὴν ἀγαπᾶς. Ἕνα συλλεκτικὸ ζωάκι χωρὶς γούνα νὰ τὴν γδάρεις ἀλλὰ μὲ δέρμα πανάκριβο, ποὺ τὸ πλένεις ἤ μὲ ἱδρώτα ἤ μὲ δάκρυα. Γατούλα χαδιάρα καὶ αἰνιγματική, ἀηδόνα ποὺ σοῦ λέει ἄριες, μπέλα φίλια ντὲ λ' ἀμόρε καὶ τέλος-τέλος ἀγελάδα. Ἀλλὰ πρόκειται γιὰ τέρας ζωογόνο. Μὲ μακρυὰ μαλλιὰ καὶ κοντὲς ἰδέες. Λατρεύει τὶς ἐρωτοτροπίες, λέει πὼς ἀγαπᾶ τὸν σύζυγο ἀλλὰ τρέχει στὸν ἐραστή της. Ἄν δώσεις δίκηο στὴν γυναίκα, εἶναι σὰν νὰ δίνεις κοφτερὸ μαχαῖρι σὲ νήπιο. Γυναικεῖο ραμμένο στόμα δὲν ἔχει δεῖ οὔτε ὁ Θεός. Ἀγρίμι στὴν Ἀφρική, ἔπιπλο στὴν Ἄνατολή, κακομαθημένο στὴν Εὐρώπη.
Ὅσο καὶ νὰ τὴν καταλαβαίνεις, ἡ ἄλλη μισὴ εἶναι ἀκατανόητη. Καὶ δὲς αὐτὸ ἀκριβῶς: ζωὴ χωρὶς γυναίκα ἴσον φυματίωση. Σὰν Τραβιάτος, ἀργοπεθαίνεις.
Εἶναι ἔνστικτο. Θὰ τὸ κατανικήσω μόλις πεθάνω. ..............................μὲ χοὲς στοὺς νεκροὺς ἔρωτες”.
Ἄν γυναίκα εἶναι κάτι ποὺ ντύνεται, στολίζεται, λέει-λέει καὶ ξεντύνεται, μακρυὰ, γυιέ μου, ἀπ' αὺτό.
Ἄν γυναίκα εἶναι κάτι ποὺ τὸ ἐκθέτουμε ὡς ὡραῖο καὶ μᾶς ἐκθέτει, γύρνα τὴν πλάτη σου, γυιέ μου, ἀπ' αὐτό.
Δὲν θέλω ἄλλο νὰ σοῦ κακολογῶ τὴν γυναίκα, γυιέ μου, ἀλλὰ καὶ μόνο ποὺ λὲς "γυναίκα", τὰ λὲς ὅλα. Ὅμως τώρα πῆρα φόρα καὶ...
Εἶμαι μισογύνης; Ἄν ναί, τότε φταῖνε οἱ γυναῖκες ποὺ μὲ ἔκαναν.
Μήπως ὅμως δὲν εἶμαι μισογύνης; Καὶ... πῶς τὰ κατάφερα; Ἄχ, τί ρίγος ἕνα γυναικεῖο χέρι ποὺ ἔρχεται νὰ σὲ ἀγγίξει! Ἄρωμα ἐξαίσιο ἡ γυναίκα ποὺ ἀγαπᾶς, ἀκόμα κι' ὅταν πάψεις νὰ τὴν ἀγαπᾶς. Ἕνα συλλεκτικὸ ζωάκι χωρὶς γούνα νὰ τὴν γδάρεις ἀλλὰ μὲ δέρμα πανάκριβο, ποὺ τὸ πλένεις ἤ μὲ ἱδρώτα ἤ μὲ δάκρυα. Γατούλα χαδιάρα καὶ αἰνιγματική, ἀηδόνα ποὺ σοῦ λέει ἄριες, μπέλα φίλια ντὲ λ' ἀμόρε καὶ τέλος-τέλος ἀγελάδα. Ἀλλὰ πρόκειται γιὰ τέρας ζωογόνο. Μὲ μακρυὰ μαλλιὰ καὶ κοντὲς ἰδέες. Λατρεύει τὶς ἐρωτοτροπίες, λέει πὼς ἀγαπᾶ τὸν σύζυγο ἀλλὰ τρέχει στὸν ἐραστή της. Ἄν δώσεις δίκηο στὴν γυναίκα, εἶναι σὰν νὰ δίνεις κοφτερὸ μαχαῖρι σὲ νήπιο. Γυναικεῖο ραμμένο στόμα δὲν ἔχει δεῖ οὔτε ὁ Θεός. Ἀγρίμι στὴν Ἀφρική, ἔπιπλο στὴν Ἄνατολή, κακομαθημένο στὴν Εὐρώπη.
Ὅσο καὶ νὰ τὴν καταλαβαίνεις, ἡ ἄλλη μισὴ εἶναι ἀκατανόητη. Καὶ δὲς αὐτὸ ἀκριβῶς: ζωὴ χωρὶς γυναίκα ἴσον φυματίωση. Σὰν Τραβιάτος, ἀργοπεθαίνεις.
Εἶναι ἔνστικτο. Θὰ τὸ κατανικήσω μόλις πεθάνω. ..............................μὲ χοὲς στοὺς νεκροὺς ἔρωτες”.
Υ.Γ. Στὴν ἀγαπημένη μου δασκάλα Βέρα Ζαβιτσιάνου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου