Συνέχεια ἐκ τοῦ προηγουμένου.
-

Τάκης Σπετσιώτης: πρέπει- αν καλοθυμάμαι- να ήταν γύρω στα 1968 που διάβασα μια μετάφρασή σας ''Ο Ανηθικολόγος'', του Αντρέ Ζίντ, στις εκδόσεις Κοράλι- την έχω ακόμη.


• 
  
• Yanis Lo Scocco:  Ἀντιπαθῶ τὸν πληθυντικό. * Τί κακὸ κι' αὐτό: ὅλοι τὸν <Ἀνηθικολόγο> (1968) θυμοῦνται. Εἶναι πάντως γεγονὸς ὅτι ἔπαιξε σημαντικώτατο ρόλο στὴν ζωή μου: ξέκοψα ὁριστικῶς μὲ τὸ κατεστημένο, ἀνακάλυψα τὸ εὗρος τῆς ὡραιότητος τῆς ἑλληνικῆς καὶ τῆς γαλλικῆς γλώσσας, μαγεύτηκα ἀπὸ τὴν περίπτωση τοῦ Ἀντρὲ Ζίντ (ποὺ εἶχα κι' ἆλλες μεγάλες ἐπιτυχίες μαζύ του...), κάποιοι φίλοι θέλανε, τότε ποὺ τὸν μετέφραζα (σὲ 4 μῆνες, εἶχα διαβάσει καὶ ὅλα του τὰ ἔργα καὶ ἔγραψα σχετικὴ μελέτη μεγαλύτερη ἀπὸ τὸ μυθιστόρημα, δημοσιευμένη μαζύ), κάθε βράδυ νὰ ξημερωνόμαστε σὲ Καφενεῖα, Ταβέρνες, Αὐλὲς γιὰ νὰ τοὺς λέω τὰ νεώτερα ἀπὸ τὴν μετάφραση. Βέβαια, εἶχα λογοτεχνικὸ ἐνθουσιασμό, ἐγώ, ἀλλὰ καὶ...μεγάλη ἀπορία, ἐκεῖνοι, γιὰ τὴν περίπτωσή του, ποὺ ὁμολόγησε παγκοσμίως ὅτι ἦταν ὁμοφυλόφιλος. Περίμεναν ν' ἀκούσουν σκάνδαλο. Ἄκουγαν δυστυχῶς σκέψεις. Ἔνιωθα Πλάτων ἤ Σωκράτης. Ἔβλεπα τὸν φωτισμένο Παρθενώνα καὶ καμάρωνα. Ὅπως τώρα σιχαίνομαι ποὺ γεννήθηκα καὶ ζῶ σ' αὐτὴ τὴν ἀλλοδαπούπολη, ποὺ βρωμάει καὶ πρεζακίλα καὶ σκυλοσκατίλα. Βέβαια, ἡ μετάφραση πρέπει νὰ ἦταν ὄντως καλή. Πολλοὶ ταύτιζαν - κι' ἄς μὴν μέ ξέρανε - τὸν Ζὶντ μὲ μένα (ἤ ἐμένα μὲ τὸν Ζὶντ) καὶ μία πωλήτρια (μὲ δόσεις δίνονταν τὰ 5 διαφορετικὰ βιβλία) τῶν ἐκδόσεων Κοράλι (ἄς μὴν πῶ ἆλλα γι' αὐτήν) μὲ πρόσβαλε ἀρκετὲς φορές, λέγοντας ὅτι "ντρεπόταν" ποὺ τὴν ρωτούσανε, λέει, οἱ πελᾶτες: ὅτι γιὰ νὰ ἔχω κάνει τόσο καλὴ μετάφραση ἑνὸς ὁμοφυλόφιλου συγγραφέα, κάπως...ὁμοφυλόφιλος θὰ εἶμαι κι' ἐγώ! Ἐκεῖνα τὰ χρόνια συνειδητοποίησα πόσο ἀνόητοι εἶναι οἱ ἄνθρωποι καὶ τί κρυφὸ μαράζι δέρνει τοὺς Ἕλληνες μὲ τὰ σεξουαλικά. Ὥς τώρα, δὲν κατάφεραν νὰ μὲ πείσουν ν' ἀλλάξω γνώμη.