Ὅ,τι καὶ ἐγὼ μὲ τὴν Φυσικὴ καὶ τὴν Χημεία. Στὴν Ἔκθεση δὲν ἤμουν καθόλου εὐπρεπής, καθόλου "μαθητικός", ἀντισυμβατικὸς πέρα γιὰ πέρα, μὴν πῶ καὶ ἀνορθόγραφος - ἡ χαρὰ τῆς ἐκδικήσεώς σας νὰ σᾶς τὸ ἐξομολογοῦμαι (ἀλλὰ μόνον ὥς τὰ 17 μου, γιατί, βλέποντας τὰ δημοσιεύματά μου, διορθωμένα, γλυκάθηκα καὶ ἐκτίμησα καὶ τὴν Ὀρθογραφία). Ἔπαιρνα 20 πᾶντα, ὅπως καὶ στὰ Γαλλικά, 20, γιατί ὅ,τι ἔγραφα εἶχε χάρη, πρωτοτυπία, θᾶρρος καὶ πνοή. Ἄν προσθέσετε κι' ἕναν ἔρωτα, τὸν πρῶτο ποὺ μοῦ ἔλαχε (ἀκολούθησαν ἆλλοι 4 πολύχρονοι), μὲ χίλιους πολέμους καὶ τρομοκρατήσεις ποὺ μοῦ ἔγιναν (φτωχὸς νὰ ἐρωτευτεῖ μὲ πλουσιοκόριτσο,  "ἑλληνικὴ ταινία" χωρὶς μπουζούκια ἀλλὰ μὲ Χατζιδάκι καὶ γαλλικὰ τραγούδια - ἔπρεπε νὰ χτυπηθεῖ ἀνελέητα: στὸ σπίτι του, στὸ Σχολεῖο του, στὴν ἐφημερίδα "Βραδυνή", στὴν "Διάπλασι τῶν Παίδων"), -  θὰ καταλάβετε τότε καὶ γιατί ἕνας κάποτε ἀπὸ τοὺς πρώτους μαθητὲς κατάντησε τελευταῖος. Ἐντελῶς τελευταῖος. Τελευταῖος δὲν θὰ πεῖ τίποτα. Παρέδιδα καθημερινῶς στὶς ἐξετάσεις  ἄσπρη κόλλα: σὲ ὅλα τὰ μαθήματα, ἐκτὸς ἀπὸ Ἔκθεση καὶ Γαλλικά:  τουζοὺρ 20. Ὡστόσο, στὸ Γράψιμο, στὰ Γαλλικὰ καὶ στὸν Ἔρωτα, Καλὸ Σχολικὸ Σύστημα βρῆκα, μετὰ ἀπὸ στρατιώτης κυρίως, στὸ Γαλλικὸ Ἰνστιτοῦτο Ἀθηνῶν. Μόνον ἐκεῖ. Μὲ δύο ἐξαιρέσεις στὸ Γυμνάσιο: ὁ ἱστορικὸς τοῦ Νεο-Ἑλληνικοῦ θεάτρου Γιάννης Σιδέρης, ποὺ ἀνακάλυψε ὅτι ἔχω ταλέντο στὸ γράψιμο [" - Δύο ἐκλεκτοὺς μαθητὲς εἶχα στὴν ζωή μου" ἔλεγε, "τὴν Βουγιουκλάκη καὶ τὸν Λὸ Σκόκκο"], καθὼς καὶ ὁ φιλόλογος Γεώργιος Παπανδρεόπουλος ποὺ μὲ κράτησε ἰδιαιτέρως γιὰ νὰ μοῦ πεῖ στὸ διάλειμμα: " - Ἐσύ, ἔχεις πολλὰ νὰ δώσεις στὰ Γράμματα. Οἱ ἆλλοι ἐδῶ μέσα εἶναι κνώδαλα. Θὰ σὲ βοηθήσω ὅσο μπορῶ]. Καί, ὅταν ἔγινα τυχαίως μεταφραστής, τὸ 1968, τέτοιον καιρό, ὁ ἰδανικὸς  στόχος μου ἔγινε ἡ Ἑλληνικὴ Γλώσσα. Μεταφραστὴς σημαίνει ἀγαπάω πάνω ἀπ' ὅλα τὴν Γλώσσα μου καὶ θέλω νὰ τὴν περιποιοῦμαι. Ἐπίσης, στὴν Δραματικὴ Σχολή, ἐξάσκησα καὶ τὴν Ὀρθοφωνία μου. Ὁ κάποτε ἐγὼ ντροπαλὸς νέος, ποὺ δὲν ἀκουγόταν, ὅταν σοῦ ἔλεγε κάτι, τώρα καὶ ψιθυριστὰ νὰ σοῦ μιλοῦσε, ἤξερε ν' ἀκούγεται καὶ δίπλα σὲ φασαρλήδικο  ἀεροπλάνο καὶ νὰ μὴ βρεθεῖ ἕνας νὰ πεῖ: - Τί λέει; Στὴν Αἴρ Φρὰνς ἐξάσκησα, ἐπὶ 4 χρόνια, τὴν ὁμιλία μου, δύο μέτρα δίπλα σὲ κάθε ἀεροπλάνο. Μιλῶ, ἀπὸ τότε, στὴν Ἀθήνα καί, ἅμα θέλω, ἀκούγομαι, φυσιολογικά, στὸν...Πειραιᾶ. Παραδίδοντας ἰδιαίτερα μαθήματα (ἑλληνικά, γαλλικά, ὑποκριτική), μιὰ ζωὴ ὁλόκληρη, πρώτη μου ἔγνοια ἦταν νὰ μὲ καταλαβαίνουν, ἀκόμα καὶ στὶς σιωπές μου. Μία ματιά μου = χίλιες λέξεις. Αὐτὸ τὸ τελευταῖο μοῦ τὸ ἔμαθε καὶ ὁ Ἔρωτας (μὴν πῶ ὅτι τοῦ... τὸ ἔμαθα κι' ἐγώ, ὅποτε δὲν τὸ ἤξερε κι' ὁ ἴδιος ἀλλὰ τὸ χρειαζόταν). Αὐτά, γιὰ νὰ καταλάβουν, ὅσοι θέλουν, γιατί μισῶ ὅσους εἶναι ἀνορθόγραφοι, ξενομανεῖς καὶ κακοὶ ὁμιλητές. Ὅταν λέω Ἀλλοδαπ'-Ἕλληνες αὐτοὺς (πολλοὺς ἀπὸ σᾶς) ἐννοῶ. Καὶ μόνον ἐλάχιστα σᾶς συγχωρῶ γιὰ τὴν διακόρευση τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας. Ἄνθρωπος Ἀγράμματος (καὶ μὲ σπουδὲς Λυκείου ἤ Πανεπιστημίου ἐγχωρίου), ξύλο ἀπελέκητο.

ὙστερόΓατο!
Ἀφορμὴ ἡ ἀνάρτηση τοῦ

Τάκη Σπετσιώτη

πρὶν 4 ὧρες :

Ο ΤΡΟΜΟΣ ΤΩΝ ΕΞΙΣΩΣΕΩΝ