Σεπτέμβριος. 
Καλὸν μήνα μὲ γκρίνια ὑπὲρ τῆς Ἑλληνικῆς. 
Τιμή μου τέτοιο ποδαρικό. 
~~~~~~~
Κλινοσοφιστεῖες καί ὄχι μόνον

10 Ἰουλίου 2011, καὶ ὥρα 10:21.

japetus ἔγραψε: Το πιο σημαντικό, για μένα, και ο πιο σωστός τρόπος να μάθεις ορθογραφία είναι ένας.. Να βλέπεις τη γλώσσα και όχι να τήν ακούς και να την μιλάς..
Αυτό γίνεται με έναν μόνο τρόπο. Διάβασμα. Και δεν εννοώ στο σχολείο..
Πόσος κόσμος σήμερα διαβάζει λογοτεχνία; Σε όποιο σπίτι και να πας θα δεις ηχοσύστημα, τηλεόραση, πόσα όμως έχουν βιβλιοθήκη;

Μαντάμ Ὀρτογκραφί, ἀπρὲ βού.

(Μετὰ ἀπὸ σᾶς, κα Ὀρθογραφία).

Σοῦ ἔβαλα δύο τόνους, πρόσεξέ το.

Βιβλιοθήκη πολλὲς φορὲς ἔχουν τὰ σπίτια - βιβλία δὲν διαβάζουν οἱ ἄνθρωποι.
Κάτι ἆλλο: τὰ τελευταῖα τριᾶντα χρόνια (καὶ... = +) κυκλοφοροῦν ἀσήμαντα βιβλία ποὺ τὰ πληρώνουν οἱ συγγραφεῖς καὶ τὰ ἐκδίδουν οἱ ἐκδότες μὲ προκαταβολικές, “φτιαχτές”, κάμποσες ἐπανεκδόσεις ποὺ τὶς ἐμφανίζουν μία μία.
Μετὰ τὸ 1982 καὶ τὸ μονοτονικὸ, σιωπηρῶς βέβαια ἀλλὰ “ἐνδόξως”, διαδόθηκε καὶ ἡ ἀντίληψη (ἄς τὴν πῶ τέτοια) ὅτι σημασία δὲν ἔχει
οὔτε ἡ ὀρθογραφία
οὔτε τὸ συντακτικὸ
οὔτε κάποια ντοπιολαλιὰ (ἀγγλικοῦρες ὅμως ἐπιβάλλεται νὰ ὑπάρχουν),
ἀλλὰ νὰ γράφουν ὅπως νομίζουν, νὰ σοῦ ὑποδεικνύουν καὶ τὴν κριτικὴ (μόνον ἐπαίνους ἀπροσδιόριστους) ποὺ θέλουν νὰ τοὺς γράψεις
(ἐξαφανίστηκαν οἱ Στῆλες Κριτικῆς - τὸ Δελτίο Τύπου ἀπὸ τὸν ἐκδότη ἤ τὸν ἴδιο τὸν συγγραφέα ὑπεραρκοῦν! Ἐκεῖ μέσα καὶ κάθε ἔπαινος),
τὰ βιβλία νὰ διανθίζονται μὲ σεξουαλικὲς περιγραφὲς τελείως σχηματικές, χωρὶς ὑπόβαθρο, κάτι σὰν παραλεκτικὰ εἰκονογραφημένα,
οἱ "συγγραφεῖς" φροντίζουν νὰ βγάζουν πολλὰ βιβλία, νὰ γίνεται μπούγιο...
Εἶμαι τῆς παληᾶς σχολῆς καὶ θαρρῶ μοντέρνος: προσέχω τὴν γλώσσα καὶ τὴν ὀρθογραφία. Γιὰ Λογοτεχνία μιλᾶμε.
Μοῦ ζητοῦν τὴν γνώμη μου καὶ αὐτομάτως σκέφτομαι πόσα λεφτὰ θὰ ἔβγαζα ἄν ἤμουν νεκροθάφτης (πραγματικὸς).
Τώρα θὰ ἀγόραζα τὸ Ἐθνικὸ Θέατρο νὰ ἐνισχύσω τὴν Ἑλλάδα ποὺ λέει πὼς κινδυνεύει.
Ὄχι, δὲν θὰ ἀναστήσω νεκρὰ ταλέντα.
Καλὴ κουβέντα ἀπὸ μένα; Μόνον ἄν ἀξίζουν.
Ποιός εἶμαι ἐγὼ; Ἕνας, ποὺ ἔχει διαβάσει πολὺ καὶ ποὺ διαβάζει πᾶντα μὲ προσοχή.

Καλλωπισμὸς ἀνδρός.

31 Μαΐου 2012, καὶ ὥρα 11:00.

καὶ ξυρίζοντας τὸ πουλί μου,
ἄρδην ἄλλαξεν ἡ ζωή μου.

Μ' ἀποτρίχωση, κάποιους πόντους, κοινῶς ἐκατοστά,
κερδίζεις - μὴν πῶ ποῦ, κύριοι, ντρέπομαι! - ἐκεῖ μπροστά;
Δὲν τὄξερα! Τρέχω κιόλας, νὰ ξυρίσω τὶς βρωμιάρες!
Κι' ἄν ὁ λεγάμενος δὲν θέλει, θὰ πέσουν σφαλιάρες

π' ὅλες θά 'ναι δικές του. Κι' ἀπαιτῶ νὰ συνετιστεῖ.
Θὰ τόνε κάνω, μόνος του, μιὰ μέρα νὰ ξυριστεῖ.
Χά! Εἶχε καὶ στὸ χωριό του, τάχα, ψωλομπαρμπέρη;
Γιὰ νὰ πάρει θᾶρρος, τὸν χαϊδεύω μὲ τὅνα χέρι·

μὲ τ' ἆλλο, μὴν κοπεῖ, προσεχτικὰ τόν ξυρίζω.
Στ' ἀρχίδια καὶ στὸν ποῦτσο μου κολώνιες θὰ μυρίζω.
- Δὲς τί κοῦκλο σ' ἔκανα! Νά, κοίταξε στὸν καθρέφτη!
(Καλέ, πῶς σηκώθηκε ἀπὸ χαρά! Δὲς ποὺ δὲν πέφτει!...)

Ἄς, γιὰ τοῦ λόγου τ' ἀληθὲς, πάρω καὶ τὴ μεζούρα:
καλ' ἀληθῶς, πῶς ψήλωσε!... Κάνει πιὰ γιὰ γαϊδούρα.
Φέρτε μου τώρα μιὰ νὰ τὴν βατέψω, δὲν κρατιέμαι·
ἆντε νὰ τὴν γαλακτολούσω... - γιατὶ κατουριέμαι!
Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.
 ~~

6 Ἰουνίου 2012, καὶ ὥρα 3:01.

ἄκουσον, ἄκουσον! Νὰ τὸν ξυρίσω!
Κι' ἀπ' τοὺς βοστρύχους του νὰ τὸν στερήσω!

Κάλλιο τὄχω 'γὼ τώρ' ἀμέσως θεαματικῶς νὰ πεθάνω
καὶ ποτὲ μὴ σώσω ν' ἀναστηθῶ·
ψεῖρες σὰν δὲν βρίσκω νὰ 'γδικηθῶ,
νὰ ξούριζα τὸ πουλί μου; νὰ καμάρωνα κι' ἀπὸ πάνω;

Τὴν τέτοιαν μου τὴν θέλω τελείως ἀνθηράν,
καθὼς ξεφύτρωσεν, σὲ τριχοπεριβόλι!
Δὲν πᾶ νὰ κωλοχτυπιέται κι' ἡ βρωμο-Λυράν*!...
Νὰ μοῦ λείπουν ἔρωτες μὴ κεραυνοβόλοι.
--
(*) Ψευδωνυμομάχος. 
~~
 6 Ιούνιος 2012 στις 3:20

Υ. Γ.
καλέ, Αὐτὴ πῆρε τὸ πρότερον ποίημα τοῖς μετρητοῖς!
Λὲς κι' ἔτσι, στὰ καλὰ ποθούμενα, θὰ γίνω δωρητὴς!

Τί ὡραῖο νἆσαι εἴκοσι χρονῶ!

30 Μαρτίου   2014, καὶ ὥρα 7:34.

9 Αὐγούστου 1964, εἴκοσι χρονῶ, αὐτοφωτογράφηση.

χτύπα ξύλο καὶ μὴ μὲ γρουσουζεύεις,
θαύμαζέ με! Μ' ἀρέσει νὰ χαζεύεις.
Πόσον ὡραῖος ἤμουν, λέμε, τότε! - δὲν τὸ πιστεύω,
βεβαίως κι' ἀποκλειστικῶς γεννηθεὶς ἵνα γοητεύω!
Δεῖτε τὸ βλέμμα μου μόνον καὶ τὸ γαϊτανόφρυδό μου,
ἁπάσης χάριτος κι' ἐρώτων ὑποσχέσεων προδρόμου,
(ὄχι νὰ τὸ παινευτῶ,
μέχρι καὶ νὰ παντρευτῶ,
 θὰ μποροῦσα, τὸν... ἑαυτό μου, χωρὶς καμιὰ δυσκολία!)
Ἄχ, ταῦτα βλέπων, καταπνίγει με τις μελαγχολία,
κι' ἀναρωτιέμαι: - Ποῦ πῆγαν τὰ νειᾶτα μου, τὰ ρημάδια;
Πῶς τὰ μαγουλάκια μου, τοῦ τάφου μου γίναν πρωιμάδια;
Σιγὰ ντὲ μὴν πεθάνω!...
Θὰ ζήσ' ὅσο προφθάνω.

Ἀπό: Χρόνια πολλά, ΚΛΙΝΟ (κι' ἐσύ, Γεώργιε Σουρῆ).
~

Ἀνασχηματισμός.

09 Ἰουνίου 2014, καὶ ὥρα 8:19.

ἆντε, καλέ, ποὺ μοῦ παθαίνετε κνησμὸ
μόλις ἀκούσετε γι' ἀνασχηματισμό!

 
Ἄχ, πῶς μ' ἀρέσει πᾶς ἀνασχηματισμός!
Τὴν καπότα του ν' ἀλλάζει ὁ κυρ-Μανωλιός,

νὰ μᾶς σκυλογαμᾶ κάπως un peu κι' ἀλλοιῶς...
Ἄχ, quel formidable φρέσκος ἐκσπερματισμός,

πόσον κατάμουτρα πάλι περιλούζει
(δροσερὸς σὰν κατακόκκινο καρποῦζι)

τὴν λαϊκή, τὴ δημοκρατική μας πνοή!
Μὴν κακολογεῖτε, δὲν μᾶς δολοφονεῖ.
Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.

Re: Κλινοσοφιστεῖες καί ὄχι μόνον

2 Δεκεμβρίου 2011, καὶ ὥρα 12:51.

~~~~
Ἐδῶ Διάπλασις.
(Αὐτὸς ἦταν, κάποτε, ὁ τίτλος ραδιοφωνικῆς ἐκπομπῆς, μὲ τοὺς:
Νέστορα Μάτσα - Κώστα Ἀσημακόπουλο,
δυὸ ὑπέροχες φωνές.
Καὶ σκέφτηκα νὰ ἀναδημοσιεύσω μερικὲς ἀπὸ τὶς τότε συνεργασίες μου στὴν "Διάπλασιν τῶν Παίδων",
μὲ τὸ ψευδώνυμο Μικρὸς Λογοτέχνης.
Νὰ θυμίσω πὼς ὅλα τὰ κείμενα τῶν ψευδωνυμομάχων δημοσιεύονταν ὕστερα ἀπὸ ἔγκριση καὶ κριτικὴ τῆς Διαπλάσεως (Νέστορας Μάτσας).
~~~~
1.-.......... Ἕνα κάποιο δάκρυ.
Ὅλα ἔρχονται στὸ νοῦ γύρω ἀπ' τὴ φωτιά. Κι' εἶδα κάτι ἀπὸ τὸν ἑαυτό μου, κάτι ὁλότελα δικό μου, νὰ γλιστρᾶ, μορφὴ νὰ παίρνη καὶ μιὰ μάζα, χέρια, πόδια - ὁλα μικρά - κάποιαν ὄψη ξεχασμένη! Ἕνα παιδὶ γλίστρησε ἀπὸ μένα καὶ σ' ἐμένα, στὰ γόνατά μου νὰ καθήση ἦρθε, ἴσως κάτι νὰ ρωτήση...
Κάτι, νέο εἶχε μέσα μου - τότε - ἀνθίσει!
- Πές μου καμιὰ ἱστορία, εἶπε.
Κι' ἐγὼ δὲν εἶχα ἄλλη, οὔτε πρόχειρη, οὔτε μελετημένη ἀπὸ καιρό, μὰ νά, τοῦ ἄρχισα μιά, σὰ νὰ ποῦμε, ἐξομολόγηση. Ναί, τέτοια ἱστορία ἤξερα νὰ τοῦ πῶ.
- Ν' ἀγαπᾶς ὅλον τὸν κόσμο..., ἄρχισα.
- Καὶ τοὺς κακούς; μὲ ρώτησε.
- Ξέχασέ το πὼς ὑπάρχει καὶ κακία!... Δὲν ὑπάρχουνε κακοὶ ὅταν ἡ ἀγάπη μας θριαμβεύη... Ἀλλά, ποιὸ εἶναι τὄνομά σου;
- Ἔτσι μὲ λένε.
- Περίεργο! Κι' ἐμένα ἔτσι μὲ φωνάζουν χρόνια τώρα...Θαρρῶ καὶ μοιάζουμε!
- Ναί, βλέπω πὼς μοιάζουμε! Σ' ἀγαπῶ! Πές μου τὴν ἱστορία...
- Ἡ ἀγάπη θὰ ἐξαγνίση τὴν καρδούλα σου, μικρέ μου φίλε. Ν' ἀγαπᾶς πάντα, ν' ἀγαπᾶς ὅπως ἐγὼ τώρα - καὶ ζηλεύω - τὰ μαῦρα σου μαλλάκια, τὸ προσωπάκι σου τ' ἁγνό, τ' ἀθῶα σου ματάκια...Δὲν εἶδες τίποτα κακὸ ἀκόμα ἐσὺ, κι' ἄν ἀγαπᾶς, ὁ κόσμος ὅλος θἆναι δικός σου! Εἶναι ὡραῖο νὰ κυβερνᾶς!
- Κι' ἄν δὲν μὲ θέλουν βασιληά τους;
- Πᾶντα σου θὰ βασιλεύης σὰν ἀγαπᾶς... Εἴτε τὸ θέλεις εἴτε ὄχι.
Καὶ τὸ παιδὶ παραπονέθηκε: - Δὲν μοῦ τὴν εἶπες τὴν ἱστορία.
- Δὲν φτάνει ποὺ γινήκαμε τόσο φίλοι; Ἄν μ' ἀκούσης, θἄχης πολλὲς ἱστορίες κι' ἐσὺ νὰ πῆς, γιατί μεγάλωσες πιά... Γιατί, τὶς ἱστορίες τὶς λέμε σὲ πιὸ μικρὰ παιδιά.
- Μὰ εἶμαι μονάχα ὀχτὼ χρονῶν!
- Εἶναι παιδάκια ὀχτὼ χρονῶν - ὀχτὼ χρονῶν!... - πόσα τώρα, στέκουν, ἔξω στὴν παγωνιὰ, γιὰ τὸ ψωμάκι τους... Ἔτσι μικρὸς ἐγὼ δὲν δούλεψα, ἔχεις κι' ἐσὺ ὅμως τὴν τύχη μου. Ἄκου! αὐτὰ τὰ παιδάκια, δὲν ἔχουνε κανέναν ἱστορίες νὰ τοὺς πῆ... οὔτε καὶ γνοιάζονται! Τὴ ζοῦνε τὴν ἱστορία τους.
- Θἄθελα κι' ἐγὼ νὰ βγάζω τὸ ψωμί μου μονάχος!...
- Ὤ! Τώρτα σ' ἀναγνωρίζω! Εἶσαι πάλι ὁ ἴδιος, ὅπως καὶ τότε, ὅταν ξανὰ ἤσουν ὀχτὼ χρονῶν ἀγοράκι... Ἔλεγες: "Θἄθελα κι' ἐγὼ νὰ βγάζω τὸ ψωμί μου μονάχος!...", μὲ τὴν ἴδια ἔκφραση, μὲ τὴν ἴδια ξεγνοιασιὰ γιὰ τὴν πάλη... Πόσο, ὅμως, δύσκολο εἶναι αὐτό!
- Ναί, θέλω.
- Οὔ... Πᾶντα ἔτσι ἐπέμενες, ἤσουνα ὅλο πείσματα. Θ' ἀλλάξης ὅμως. Εἶσαι μικρὸς καὶ θ' ἀλλάξης... Θὰ θέλης ὅλο καὶ πιὸ πολὺ τότε νἆσαι παιδί, μικρό, ὀχτάχρονο... ξέγνοιαστο!
- Δάκρυσες; μὲ ρὠτσε τὸ παιδί.
- Ναί, δάκρυσα. Καὶ βλέπεις, δὲν τρέπομαι γι' αὐτό. Γιατί χωρὶς νὰ τὸ θέλω, μαρτύρησα τὴ ζωή μου, εἶναι κι' αὐτὸ μιὰ ἱστορία...
- Μιὰ ὡραία ἱστορία!
- Σοῦ ἄρεσε στ' ἀλήθεια;
- Ναί, παρα πολὺ...
- Ὁ πόνος εἶναι ἡ συνέχειά της. Θἄθελα νὰ μὴν τὸν γνωρίσης! Θἄθελα νἄμουνα ἐσὺ!
- Κι' ἐγὼ θἄθελα νἄμουνα ἐσύ! Μποροῦμε;
- Ἀλλοίμονο, ὄχι πιά. Ποτὲ πιά!
Καὶ τὸ παιδὶ χάθηκε ὅπως παράδοξα καὶ ἦρθε. Σκούπισα τὸ δάκρυ μου, τὸ δάκρυ μας. Ἀναστέναξα. Τὰ ὀχτώ μου χρόνια, ποὺ τὰ θυμήθηκα ξανὰ, μ' ἄφησαν δύναμη. Ἡ ἁγνότητα, ἡ ξεγνοιασιά τους, μὲ τόνωσαν. Μὴν κοιτᾶτε ποὺ κλαίω. Ὅταν πιὰ γίνεσαι ἄντρας καὶ κλαῖς, αὐτὸ εἶναι προσευχὴ στὸν Θεὸ, γιατί σ' Αὐτὸν μόνο πιστεύεις.
Μικρὸς Λογοτέχνης,
Ἰανουάριος 1964.

Ἦταν 1954;

31 Ἰανουαρίου 2015, καὶ ὥρα 17:32.

καὶ μεταξὺ " - ούλας" καὶ " - ούνας",
πρὸς ἀναζήτησιν τσουτσούνας.
~~
Μὲ πόση θλίψη γέλασα ποὺ θυμήθηκα τὴν Λούλα,
π' ἄν ζεῖ, θά 'ναι χούφταλο, γρηούλα,
γιαγιούλα,
κι' ἀθεραπεύτως Ἀγαθομούνα.

Τὰ βράδυα, καλοκαῖρι, πηγαίναμε, μὲ τὴν δροσούλα,
περιπάτους, μὲ τὴν τροφαντούλα
τὴ Λούλα.
Παμφάγα δὲν ἦταν ὡς κουρούνα

παρὰ μόνον σὰν ἆντρες συνατοῦσε...- κι' ἄχ, ἡ καρδούλα,
- ἔτρεμέ της! Κι' ἡ χαζὴ ψυχούλα,
ρεμούλα
δὲν ἤξερ' ἀλλ' ἔπαιζε τσαμπούνα.

Σὰν ἤμασταν παιδάκια, καί, πιά, γεροντοκόρ' ἡ Λούλα,
στοῦ παράθυρού της τὴν πεζούλα,
στὴ ζούλα,
βυζιὰ νὰ βγάλει: " - Μπόνα Φορτούνα!..."

Τοιουτότροπα τινά - τὴν πτωχὴν συνεβούλευσα Λούλα -
δεκάχρονον τέρας μὲ τὴ βούλα!
Σὰν τσούλα
τὴν ἐπαύριον φέρθηκ' ἡ πιτσούνα.

" - Εἶμ' ἄρρωστη, κι' ἀπόψε, παιδιά, δὲ θὰ πᾶμε βολτούλα".
Ποὺ λές, στὴν παραθυρομοστρούλα
μαννούλα,
κοκκινίζουσα σὰν παπαρούνα,

μᾶς ἔγινε. Κι' - ὦ, τοῦ θαύματος!... - ἡ παχουλὴ κυρούλα
ἄντραν, χαζόν, ἀλλὰ πού 'χ' ἀπ' οὗλα,
("ἀμπούλα"),
εὗρεν! Κι' εὐάρεστον "ταρακούνα".

Ὅμως Ἀγαπητικὸς δὲν μέν' εἰς πάσαν Βοσκοπούλα!
Πέθαναν οἱ θειοί της, κι' ὀρφανούλα,
βεργούλα
δὲν ξανά 'δε, τῆς ἐκά' ἡ γούνα.

Στὰ τίμια τ' ἀδέλφια της ἐπανῆλθεν ἡ Καλιγούλα,
π' ὡς πρέπει, τὴν θέλαν' παρθενούλα,
γιὰ δούλα,
κι' ὄχι γυναίκα, χορτατομούνα.
Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.
==
Ἀληθινὸν τὸ θέμα καὶ, διὰ νὰ τὸ συγγράψω,
τρεῖς ὧρες μοῦ πῆρε δίχως στιγμὴ νὰ σκοντάψω.

Ἄν αὐτὸ δὲν σᾶς ἀρέσει, εἶστε ἄξιοι καὶ ἄξιες γιὰ μπούρκα!

7 Ὀκτωβρίου 2015, καὶ ὥρα 19:54.

Ἀδίκως, κυρα-Μπουρκογάτα, τόσον ὁδοιπόρησες.
Οὐδεὶς γὰρ γατ' Ἑλληνόφρων θὰ σοῦ πεῖ "Καλωσόρισες".
~~
Τόσους λαθρομετανᾶστες πιὰ κι' ἄν δὲν ἔχω δεῖ,
τώρα μόλις ὅμως διαρρήγνυμι τὰ ἰμάτιά μου,
θωρών τιναν γαλήν, ἐκ τῆς ὄχθης τοῦ Πριάμου,
κι' ἀντὶ νὰ γράψω διὰ δαύτην ὑπὲρ κάλλους ὠδή,
μ' ἔπιασε μιά, μιὰ τόσο ξέφρενη φούρκα...
π' ἄρχισα μόνος νὰ χορεύω μαζούρκα!
- Πῶς εἶσ' ἔτσι, μωρή τετράποδη μπουρκοφόρα;
Στὴν Ἑλλάδα νά 'ρθεις τόλμησες κουκουλωμένη;
Κι' ὄχι, σὰν τοῦ Πάρη μας, τὴν ὡραία μας Ἑλένη,
γλυκειὰ γαλή, νά 'βγαζες τ' ἅπαντά σου στὴ φόρα...
καὶ θές, στὸ σπίτι μου, νὰ βρεῖς ἀγάπη;
Κατ' εὐθείαν θὰ σὲ στείλω στὸν χασάπη.
Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.

Τὸ ἀφιερώνω στὸν Γεώργιο Νικολακάκο/ Spartinos,

τῆς Ποιητικῆς Γωνιᾶς.                                       

26 Αύγούστου, ἔγινα 70 χρόνων.                                                                                                                                                                                                                                 28 Αὐγούστου 2014, καὶ ὥρα 17:30.

καλά, κι' ἀρχαῖο μὴ μὲ λέτε σὰν τὸν βασιληὰν Ἀμύντα!
Μωροῦλι 'μαι, μπροστά του, μὴν πῶ καὶ σπέρμα, - στὰ Ἑβδομῆντα.
Ἆλλοι, πῶς πενθοῦν, σὰν πατοῦν, τὰ πρῶτα τους κιόλας - ῆντα,
τρελλαίνονται, χάνονται, μωραίνονται πρὶν φτάσουν τὰ ἑξῆντα!
Γιορτάζοντας ... γενέθλια ! - λές, Κλινό, νὰ φτάσουν ἐνενῆντα;
- Τ' ἀποκλείω! Θὰ πεθάνουν καὶ θὰ τραγουδᾶ ἡ Μαίρη Λίντα.
Τό 'χ' ἡ μοίρα τους, τό 'χει τὸ ριζικό τους,
νὰ ὁδεύουν διαρκῶς στὰ δώματα τοῦ σκότους,
καὶ μεῖς, μὲς τὴν οἰκονομική μας κρίση,
γιὰ τὸν χαμό τους μὲν θἄχουμε δακρύσει,
ἀλλὰ... πέρα θὰ βρέχει! Θὰ ζοῦμε, καὶ θὰ γκομενίζουμε.
Κι' ἄν δὲν..."τέτοιο", περασμένα μεγαλεῖα θὰ λιβανίζουμε.
Δὲν ἀντιλέγω, πάνω μας, ἔ, μᾶλλον, θὰ κατουριόμαστε.
Σεῖς θὰ μᾶς ξεσκατίζετε,  κι' ἔτσι, δὲν στενοχωριόμαστε.
Εἶχα δὲν εἶχα, σκάρωσα ποιηματάκι
(ἕνα τὴν ἡμέρα, πὲς πίεσης χαπάκι)
καὶ καταριέμαι ὅποιον δὲν τοῦ ἀρέσει!
Γέρος εἶναι; Γρηά; Σάβανο νὰ φορέσει.
Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.

7 Μαΐου 2016, καὶ ὥρα 7:00.

Τὸ...ἀκαταλόγιστο τῆς εἰλικρίνειας.

Θὰ σοῦ πάρουν τὸ σπίτι γιὰ 500 εὐρώ;
ἤ
Κατάσχονται καὶ γατόσπιτα,
γιὰ μιὰ χούφτα κουφετάκια. Ἀμέ, τί;!...
~
Δὲν πιστεύω (δὲν μοῦ ἀρέσει τὸ ρῆμα αὐτό, ἀλλὰ θὰ εἶμαι σαφής), πὼς εἶναι ἔτσι τὰ πράγματα.
Ἡ ἐπιστήμη τῆς ἀπάτης ἔχει ἐξελιχθεῖ πάρα πολύ.
Μικροὶ καὶ μεγάλοι, ὅλοι κλέβουν στὴν Ἀλλοδαπ'-Ἑλλάδα.
Καὶ ἰδιοκτῆτες σπιτιῶν καὶ μαγαζιῶν καὶ ἐργοδότες (οἱ δύο κορυφαῖες περιπτώσεις).
Δὲν δηλώνουν ἐνοίκια, δὲν δηλώνουν ἐργαζομένους, δὲν πληρώνουν ἔνσημα.
Ξέρω ἄνθρωπο σὲ πολυκατοικία ποὺ ἔχει νὰ πληρώσει ΔΕΗ ἀπὸ τὸ 2013 καὶ μυστυριωδῶς δὲν τοῦ κόβουν τὸ ρεῦμα! 50 χρόνια ἔχω φτύσει αἷμα καὶ αἷμα μὲ τοὺς ἰδιοκτῆτες.
Ἡ ἀλήθεια εἶναι πὼς ἀπὸ τὸ 2.000 μέχρι τὸν περασμένο μήνα εἶχα ἄριστη συνεννόηση μὲ τοὺς δικούς μου ἰδιοκτῆτες, ἀλλὰ πᾶντα ἔβλεπα τί γίνεται δίπλα μου.
Ἀπ' ὅταν, τὸ 1965, στρατιώτης, πῆρα ἄδεια γιὰ τὸν γάμο τῆς ἀδελφῆς μου καὶ τὴν ἴδια νύχτα τοῦ γάμου, μᾶς πέταξαν, τὴν μάννα μου καὶ ἐμένα, ἔξω ἀπὸ τὸ σπίτι μας, τὸ δικό μας σπίτι, ὁ γαμπρός μου μὲ τὴν ἀδελφή μου, -  καὶ σπάσαμε,  ἡ μάννα μας κι’ ἐγώ, τὴν πίσω πόρτα γιὰ νὰ μποῦμε. Αὐτοὶ εἶναι οἱ Ἕλληνες. Καὶ μὴν τοὺς ἐξιδανικεύετε χάριν τῆς Ἀρχαίας Ἑλληνικῆς κι' ἀνεπανάληπτης παγκοσμίου δόξης.
 Δὲν θέλω νὰ μιλήσω γιὰ τὸ σόι πρώην "δικοῦ μου" ἀτόμου. Τομάρια τοῦ κερατᾶ γιὰ ν' ἀποκτήσουν τὰ σπίτια τους καὶ...τὴν ἰδιόκτητη ἐκκλησία τους!
Τὸ 1980, εἶχα γράψει μιὰ σάτιρα, τὴν "Σουλίτσα", μὲ ἀφορμὴ τὴν σπιτονοικοκυρά μας γιὰ 4 μόνον μῆνες, στὸ Περιστέρι. Αὐτὸ τὸ ἐξαίρετο κείμενό μου ἔχει χαθεῖ! Ὅπως εἶχαν χαθεῖ καὶ οἱ φωτογραφίες τῶν παππούδων μου καὶ τῶν γονιῶν μου. (Ὅσοι ξέρουν τὰ οἰκογενειακά, καταλαβαίνουν τί ἐννοῶ).
Κανένας Τσίπρας καὶ καμία κυβέρνηση δὲν εἶναι ἠλίθια σὲ βαθμὸ Phorum.gr νὰ λένε πὼς σοῦ παίρνουν τὸ σπίτι γιὰ 500.- εὐρώ.
Οὔτε μὲ θρησκειολογικὸ ἀνέκδοτο (μἠνυμα τοῦ Phorum.gr) δὲν παρομοιάζεται τοῦτο.
Τὰ σπίτια ποὺ θὰ κατάσχονται (ἄν...), θὰ εἶναι βεβαρημένα ποιός ξέρει μὲ τί ποσά. Θὰ τὸ πῶ: ἀγόρασα διαμέρισμα. Ὅλα τὰ λεφτὰ τοῖς μετρητοῖς. Ὅλα σὲ αὐτοστιγμεὶ ἐξόφληση.
Ὅσοι πῆγαν, ἐπὶ 50 χρόνια, νὰ μοῦ βγάλουν τὰ μάτια, ἔχουν ψοφήσει. Μὲ κακὸ ψόφο. Λέγανε ὅτι δὲν ἔχω οὔτε νὰ φάω, ὁ ψωριάρης!...
Ὅταν πρόκειται, ὅταν ἐπείγεσθε, ὅταν σώνει καὶ καλὰ:
θέλετε νὰ κάνετε πολιτικὴ προπαγάνδα ἐναντίον κάποιου ἀνθρώπου ἤ  ὁποιουδήποτε κόμματος, καλὸ θὰ εἶναι:
* πρῶτα "νὰ τὸν παίζετε", (τὸν λεγάμενο στὰ σκέλια σας),
ὥστε ἔτσι
* νὰ ξεμπερδεύετε μ' αὐτὸν τὸν μπελὰ τοῦ μυαλοῦ σας,
καὶ τότε
* νὰ μπορεῖτε νὰ ἐπιδοθεῖτε ἀπροσκόπτως σ' αὐτὸν τὸν νταλκὰ = τὴν δίψα, γιὰ συκοφαντία ποὺ σᾶς δέρνει.
Ἀδικημένοι ἀπὸ τὸ μυαλό σας εἴσαστε.
Καὶ τώρα,
ἄς μιλήσουμε γιὰ γατοκατοικίες (ποὺ δὲν κατάσχοναι)!

8 Μαΐου 2016, καὶ ὥρα 7:00

Φάγατε κράτηση/φυλακή/αὐστηρά στὸν στρατό;
~
Θέλω νὰ ὑπάρχει Στρατός γιὰ τὴν πατρίδα μου...
ἀλλά, ἕνας χρόνος ὑπηρεσίας γιὰ μένα,
παραήταν στενόχωρος κι' ἔπρεπε κάπως νὰ τὸν διασκεδάζω:
* ὄχι πάντως μὲ μπουζούκια,
**οὔτε φυσικὰ μὲ πουτάνες,
*** κι' ὁπωσδήποτε ποτὲ σὰν τάχα μου "γαμιὰς πούστηδων" γιὰ κἅνα φραγκάκι.

(Αὐτὰ εἶναι τὰ τρία συστατικὰ τοῦ Ἕλληνα στρατιώτη – ἴσως τῆς πρόθυμης φαντασιώσεώς του).
Κι' ἄλλωστε, τότε, ἔκλαιγα τὴν πρώτη μου ἀγάπη.
Γέμισε ἡ Θεσσαλονίκη δάκρυα. Ἐξ οὗ καὶ ἡ μόνιμη ὀμίχλη της.
~~
* Ἀπεναντίας! Ὄντας δακτυλογράφος Ὑπασπιστοῦ ἀλλὰ καὶ γραφέας τοῦ 2ου Γραφείου,
ἔσβησα, δεκάδες ἐπὶ δεκάδων, ἡμέρες φυλάκισης δεκάδων στρατιωτῶν ποὺ μάλιστα καὶ
δὲν τοὺς ἤξερα (ποιοί ἦταν).
Γράφαμε τότε μὲ μελάνι. Παραποιοῦσα, γραπτῶς καὶ ἀριθμητικῶς, τὸ πέντε (5), ἄς ποῦμε, καὶ τὸ ἔκανα δύο (2).
.Ἤθελε πολλὴ δουλειὰ αὐτό, γιατί ἔπρεπε νὰ σβήσω, νὰ μὴν φαίνεται τίποτα ἀπὸ κάτω, καὶ νὰ γράψω ἆλλα, ποὺ νὰ μὴν καταλαβαίνεις ὅτι εἶναι "ἀλλοιώτικα".
. Ἄσε ποὺ εἶμαι καλλιγράφος καὶ αὐτὸ δὲν ἔπρεπε νὰ "διαφέρει" πουθενά. Εἷχα μάθει τὴν ὑψηλὴ τέχνη τῆς...παραποίησης (μολονότι μὲ κέρδισε ἡ ἁγνὴ Ποίηση στὸ τέλος).
Εἶναι ἡ μοναδικὴ ἀπάτη ποὺ ἔχω κάνει στὴν ζωή μου.
Μὲ ἐξαίρεση ἕναν δεκανέα (ἀληθινὰ δὲν θυμᾶμαι πιὰ τὸ ὄνομά του, θὰ τὸ ἔγραφα ὁπωσδήποτε τώρα ἐδῶ), ποὺ ἦταν χυδαῖος καὶ προδότης ἀπὸ φυσικοῦ του. Τοῦ πρόσθεσα, σὲ κενὰ ποὺ τύχαινε νὰ βρῶ, μεταξὺ κειμένου Ἡμερησίας Διάταξης καὶ Ὑπογραφῆς, μαζὺ μὲ ὁλόκληρο κατὰ φαντασίαν κατηγορητήριο, 20 + 2 + 2, σύνολον 24 (εἴκοσι τέσσερις ἡμέρες φυλάκισης), ἐνῶ ὁ ἴδιος εἶχε τὸ μέσον νὰ μὴν καταγράφονται οἱ τιμωρίες του.
Μάλιστα, λίγο πρὶν ἀπολυθῶ, ὁ ἴδιος, ποὺ εἶχε μάθει ὅτι ἔσβηνα φυλακίσεις, μοῦ εἶχε ἀγριέψει μιὰ μέρα ἔτσι:
- Μωρὴ κουφάλα Λοσκόκο, ἄν δὲν μοῦ σβήσεις τρεῖς (3) μέρες φυλακὴ ποὺ ἔχω, δὲν θὰ φύγεις ζωντανὸς ἀπὸ 'δῶ μέσα.
Καὶ ἐγώ, ὁ...κούφαλος:
- Ἐδῶ ἔσβησα τόσες καὶ τόσες ἆλλες, - τίς δικές σου δὲν θἄσβηνα; Ἔλα, ὅποτε θές, νὰ δεῖς!...
(Ἔμαθα ὅτι μέθυσε καὶ ξέσπασε στὸν Λόχο μας, πρόστυχος ὅπως ἦταν, ὅταν ἔφτασε ὁ καιρός του νὰ ἀπολυθεῖ, ὅταν πλέον εἶχα ἀπολυθεῖ ἐγὼ ἀπὸ καιρό).
Αὐτὰ τὸ 1965 στὸ 616 Τάγμα Πεζικοῦ, στὴν Θεσσαλονίκη.
Γι' αὐτὸ καὶ ἀπολύθηκα μὲ...εἰδικὸν χαιρετισμὸ ἀπὸ τὸν Σαλπιγκτή!
.Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.

 

     Ἀπὸ: Κλινοσοφιστεῖες καί ὄχι μόνον

20 Ἰανουαρίου 2013, καὶ ὥρα 9:24.

..... Π Ρ Ο Σ Ο Χ Η: ... Μέρος Κλινοσοφιστειῶν δεύτερον καὶ τελευταῖον
.......... - ἐντολὴ θεόσταλτος - κι' ἀναμένοντας τὸ ἀπευκταῖον.
~~~~
ποιητικὸς προσανατολισμὸς γηραιοῦ κυρίου,
μήπως βρεθοῦν Ζωντανὰ φορεῖς ὑστάτου φορείου.
Ὁπότε, (κι' ἀμὴν λέγω ἡμῖν: μὴ μὲ φᾶτε)
ἄς ποῦμε, ξαναρχίζω· κι' ὑπομειδιᾶτε
(σᾶς ξέρω!...) γιατί, στ' ἆνθος τῶν γηρατειῶν μου,
νὰ μ' ἀπασχολεῖ τὸ μέλλον τῶν γατιῶν μου;

Μὰ καὶ τί πιὰ μ' ἀπομένει πιὸ σπουδαῖο;
Ποὺ θὰ ψοφήσω, θέτε νὰ τραγωδέω;
Σὲ γάτες, σκύλους κι' ἆλλ' ἀθῶα ζωντανά,
Πεζὰ καὶ Στίχους, τώρ' ἀμέσως κι' ἐδῶ-νά,

Λογοτεχνία, τουτέστιν, τοὺς κληροδοτῶ·
ζωάκια ψηφίζω! - ...καὶ τὸ ρίχνω δαγκωτό -
νἄχουν πᾶντα νὰ λένε, νὰ μὲ δοξάζουν,
κι' ἄς μὴν ξέρουν νὰ γράφουν καὶ νὰ διαβάζουν.

* * *

Σκυλογατοκλινοσοφιστεῖες

(ἴσως νὰ σᾶς γράψω κι' ἆλλες,
ἄν βρεθοῦν θερμὲς ἀγκάλες).

.......... ..... Γράφει ὁ Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.

..................................................................... καὶ ξάπλωσα γυμνούλης κάνοντας γὰβ!

~ Ποῦ φτάσαμε! Νὰ μὴν ξέρεις μὲ τὶ παντρεύεις τὴν γάτα σου!...
~ Τώρα θὰ μᾶς ποῦν πὼς αὐτὰ γίνονταν καὶ στὴν Ἀρχαία Ἑλλάδα...
~ Κατάλαβα. Καὶ ὅτι οἱ Ἀρχαῖοι Ἕλληνες Σκύλοι ἦταν Γατοφυλόφιλοι - τὰ δικά τους ἀπωθημένα δηλαδὴ κτλ.
~~~~
Ἀγαπῶ μιὰ γάτα, ἐντάξει;
Συγγραφέας: Ἀντώνης Δελώνης,
μὲ εἰκονογράφηση: Λιάνας Δενεζάκη.
Κρατικό Βραβεῖο Παιδικοῦ Λογοτεχνικοῦ Βιβλίου, [2007].
~~
Τὸ "ζουμὶ" τῆς ὕπουλης προπαγάνδας χωρὶς περιστροφὲς (σὲ παρενθέσεις ἡ Κλινοκριτικὴ):
Ὁ Πὸτ εἶναι ἕνας ἀξιοπρεπέστατος (αὐτὸ θὰ τὸ δοῦμε!... γατούστης εἶναι) σκύλος ποὺ ζεῖ σὲ ἕνα θερμοκήπιο. Ἡ Μελίσσα εἶναι μιὰ χαριτωμένη (πόρνη 100%) γάτα, ποὺ ὁ Πὸτ τῆς σώζει τὴν ζωὴ "ἕνα βράδυ πού 'βρεχε, πού 'βρεχε μονότονα". (Νὰ τό 'ξερε ὁ Νίκος Γούναρης δὲν θὰ τραγουδοῦσε καθόλου τέτοιο σουξέ). Καὶ νὰ...ποὺ γίνεται ἕνα μικρὸ θαῦμα: ὁ Πὸτ ἀγαπᾶ παράφορα (ὁ Θεὸς θὰ μᾶς κάψει κι' ἐμᾶς μαζὺ μ' αὐτόν) τὴν Μελίσσα καὶ τῆς ζητᾶ νὰ τὸν παντρευτεῖ (Χριστὸς φυλάξοι)! Ἀπίστευτα πράγματα... Μέσα σ' αὐτὸ τὸ χιουμοριστικὸ (ἔτσι λέγεται τώρα τὸ πρόστυχο;) μυθιστόρημα συμβαίνουν κι' ἆλλα πολλὰ καὶ περίεργα (διαστροφικά). Καὶ μὲ ἀφορμὴ τὴν "τρελλὴ (διεστραμένη) ἀγάπη" ἑνὸς σκύλου γιὰ μιὰ γάτα, περνοῦν πάρα πολλὰ μηνύματα (δὲν τὄπα; προπαγάνδες νὰ καταστρέψουν τὰ ἑλληνικὰ ἤθη κι' ἔθιμα) γιὰ τὶς σχέσεις τῶν ζώων (ὅλα ἀνώμαλα θὰ τὰ βγάλουν νὰ δεῖς!), τὴν οἰκολογία, τὴν εἰρήνη ἀλλὰ καὶ τὸν σεβασμὸ τοῦ ἀνθρώπου πρὸς τὰ ζῶα (στὸ τέλος θὰ
μᾶς ποῦν νὰ σέβονται καὶ τὰ ζῶα τὶς ἀνωμαλίες τῶν ἀνθρώπων - ἐδῶ εἶσαι καὶ ἐδῶ εἶμαι).
Ἕνα τρυφερὸ καὶ διασκεδαστικὸ βιβλίο! ΝΑ καεῖ ἀμέσως τώρα μὲ Φαρενάιτ 451.
........................................................ξυπνῶντας κι' ἀνυπομονῶντας πότε θὰ κάνω νιὰρ.
~~
Εἴπαμε, ἄν προλαβαίνουμε καὶ...τὶς πρῶτες ἀντιδράσεις ἀπὸ τὴν Ποιητικὴ Γωνιὰ, γιατὶ ὄχι;
Ὁπότε:
* Σχολιάστηκε ἀπὸ τὸν ΤΥΨΕΙΣ, πρὶν ἀπὸ 13 ὧρες:
χα χα χα είσαι ωραίος , γατοϊστορίες !!!
Γάτοι του κόσμου μην φοβάστε καθόλου
έχετε προστάτη σας τον Κλινο....Γατοζορό !!!
(Φυσικὰ καὶ περιμένω τὴν ποιητικὴ ἀπάντηση τοῦ Κλινο-γατοζορὸ !!!! χα χα χα
* * Σχολιάστηκε ἀπὸ τὸν Κράζοντα Ἄφωνο, πρὶν ἀπὸ 12 ὧρες:
Φίλε Ιάνη, δεν έχω άποψη για το βιβλίο και για το θέμα, επειδή δεν το έχω διαβάσει. Μού άρεσε όμως η γραφή σου και οφείλω να σού τό πω.
Ἀπόκρισις:
* Δεκτὸν, μετὰ χαρᾶς, μεσιὲ λέ ΤΥΨεὶΣ, τὸ Κλινο-Γατο-Ζορὸ ἀλλὰ ποῦ πῆγε ἡ ἀναφορὰ στοὺς σκύλους; Ὅπως βλέπεις σὲ πρόλαβα καὶ ἐπ' αὐτοῦ - ἡ κλινοσοφία μου δὲν ἔχει ὅρια πιά!

0 Μαΐου 2016, καὶ ὥρα 8:00.

Eἶναι ὁ Χριστιανισμὸς "θρησκεία ἀγάπης";
~
Οἱ ἄθρησκοι θρησκευτηθεῖτε,
κι' ἀπ' τὴν Κόλασιν διαγραφτεῖτε.
Κάλεσμα σᾶς στέλνει κι' ὁ Κλινό,
στὺλ παίρνοντας ἀρχαγγελινό.
~~
Τί μίσος καὶ πόση κακία
σᾶς πιάνει μὲ κάθε θρησκεία!...
Λὲς καὶ σᾶς ἔχει ζοχαδιάσει
πῶς τις ἐπέλεξε ν' ἁγιάσει.
Κι' ἄν διὰ πυρὸς καὶ διὰ σιδήρου,
- τρόποι π' ἀρέσουνε τοῦ κλήρου -
ἐσᾶς, κνώδαλα, τί σᾶς νοιάζει;
Διάβολος μὲ τὸν Θεὸ μονοιάζει
- καὶ σ' ὁρισμένες περιπτώσεις
κάνει κι' ὁ Κύριός μας ἐκπτώσεις:
καὶ φονιάδες Ἁγίους καλεῖ,
σὲ πεῖσμα κάθε τσαμπουκαλῆ!
Τὸ σκέφτομαι, θρῆσκος νὰ γίνω,
τὴ συνείδησή μου ν' ἀμβλύνω,
ν' ἁμαρτάνω - ἄχ! πῶς μ' ἀρέσει!... -
ξέροντας πὼς θὰ μὲ συγχωρέσει:
λίγες προσευχές, γονατιστός,
σεμνῶς, κι' ὡς... Σατανὰς κουρδιστός.
.Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.

Χαρὰ μεγάλη......

20 Μαΐου 2016, καὶ ὥρα 15:12.

χαρά, μὲ τοῦ γατούλη τὰ βαφτίσια!...
Χαρά, νὰ δεῖς!... - μοῦ φύγανε καὶ τσίσια!
Καὶ τὰ λάδι' ἄν θέλεις ξελαδιάζονται,
κι' ἆλλες προσευχὲς καλοδιαβάζονται,
εἰς περίπτωσιν ἀναβαπτίσως:
ἅγιον Μυστήριον, ἄνευ αἰτήσεως,
στὸ σπίτι τοῦ Κλινὸ μπορεῖ νὰ γίνει,
ἄν αὐτὸς ἀπαραίτητον τὸ κρίνει.

Κι' ἔτσι, ἀπὸ Βάκχος καὶ Γανυμήδης
καὶ Τριστάνος, ὁ κοινῶς Γαμουνίδης
ἐπαναβαπτίσθη, χάριτι θείᾳ,
κατ' οἶκον - κι' οὐδόλως ἐν ἐκκλησίᾳ -
ἡμέρες χρονιάρες καὶ σ' ἅγιες ὧρες,
ὀνόματι: Χουανίτο Τοῦρμπο-Φλόρες.

  Τοῦ νεοφωτίστου κουφέτα νὰ φᾶτε.
- Σήμερον εἷς γάτος ἀναγεννᾶται
 κι' εὐτυχῶς τυγχάνει νά 'ν' ὁ δικός μου!
Νιαουρίζουν οἱ καμπάνες τοῦ κόσμου.
Σήμερον εἶν' ἡ χαρά μου μεγάλη,
χαίροντ' Ἕλληνες μαζύ μου - καὶ Γάλλοι!

.Ἰάνης Λὸ Σκόκκο, ὁ γατοβαπτιστής,
τῶν μοντέρνων ἰδεῶν χρηματιστής.

Ἀπὸ τὸ: Χρόνια Πολλά, ΚΛΙΝΟ (κι' ἐσύ,  Γεώργιε Σουρῆ).

Γυμνισμός.

3 Ἰουνίου 2016, καὶ ὥρα 17:30.

γυμνιστέον,
τὸ σπουδαῖον.
Καὶ ποῦ δὲν θὰ μὲ βρεῖς γυμνό,
σὲ σπίτι, θάλασσα, κρημνό...
Γνωστὸν γάρ: μὲ τὰ κάλλη μου,
τῆς Βούλας ἤ καὶ τ' Ἄλιμου
τὸ σθένος κορυφώνεται!
Ὅταν τις ξεγυμνώνεται
- γιατ' ἔχει κάτι νὰ δείξει -
ἡ παραλία πῶς νὰ πλήξει;
Ὅλοι κοιτάζουν, θαυμάζουν
γέρους... ὡς νέοι ν' ἀκμάζουν!
Φρικιάζω μὲ τὰ σλιπάκια.
Χάρμα τὰ κρυφὰ γελάκια,
κεῖνες οἱ ματιὲς ποὺ σφάζουν,
σὰν... περὶ ἄλλων τυρβάζουν!
- Μά, καλά, πῶς δὲν ντρέπεται;
- Δὲν σᾶς ἀρέσει; Μὴ βλέπετε!
Κοῦκλος ἴσως νὰ μὴν νιώθω:
τ' ἅπαντά μου εὖ γυμνώθω!
μέσα μου φωνὴ προστάζει.
Τί μὲ νοιάζει... ποιός στενάζει!

Καὶ τσίτσιδος, ἰδού με πάλι!
Τὴν δὲ "μανδάμ" - ἆσ' την νὰ πάλλει.
Σὰν ἐγράφη δὶς φάιν ποίημα,
- νότ φαντασίας ἀποκύημα -
πῶς περάσαν' τέσσερα χρόνια!...
Νά, μὴν τρώγοντας μακαρόνια,
διατηρῶ δὰτ φινετσάτο στύλ
(βοηθᾶ σ' αὐτὸ κι' ἕ_λίτλ σὲξ-γατήλ,
ποὺ μοῦ χάρισεν ἡ θεία Πρόνοια
- π' ἆλλος δὲν τὄχει στὴν Ὁμόνοια),
ὄντας πάντοτ' ἐντελῶς γυμνός,
συμπεριφερόμενος σεμνῶς,
ταῖς γενεαῖς πᾶσαις ν' ἀρέσω!
Τίς ὁ λόγος... σλίπ νὰ φορέσω;
Ἐκ ρυτίδων ἀχαράκωτος,
ἄι λάικ τοὺ μπὴ φοὺλ ξεβράκωτος!
Κι' ἄν εἰς τινάν σας δὲν ἀρέσει,
ἐκεῖνος, μπούργκαν ἄς φορέσει.
Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.

Κλινοσοφιστεῖες.

Ὁ ἰὸς χοροπηδοῦσε πᾶντα τρεῖς φορές.

..................ξάπλωσα γυμνούλης μὲ τὸ χέρι ἐκεῖ. Ὁπότε θυμήθηκα:

Ποτὲ δύο, ποτὲ μία, ποτὲ καμία. Δὲν ρώτησα ἄν μήπως τέσσερις ἤ πέντε. Ὁ φίλος ὅμως ποὺ ἦρθε σὲ μένα νὰ ἐξομολογηθεῖ ἦταν σαφής: αὐτὸς ποῦ τοῦ μετέδωσε τὸν ἰό (αὐτόν, τὸν καταραμένο, τὸν προφυλακτόφοβο ἀποστερητὴ τῆς χαρᾶς τῶν χυμῶν) τὸν ἔβαζε κάτω πᾶντα τρεῖς φορές. Ὁ ὁποῖος τὸ ἔπαιζε ἀκέραιος. Ἀκέραιος δὲν θὰ πεῖ χωρὶς κεραία. Ἀκέραιος φημίζεται ὅποιος δηλώνει πιστὸς στὴ θρησκεία τῆς ἐρωτικῆς σχέσης, ὅποιος ὑποψιάζεται τὸν ἆλλο ὅτι κάτι κάνει στὴ θάλασσα ἐπειδὴ εἶναι γυμνιστής, κάτι ἁρπάζει κάθε δυὸ μῆνες ποὺ πηγαίνει καὶ βλέπει γκαίη ταινίες. Κι’ ἄς ὁρκίζεται ὁ ἄμοιρος ὅτι ἁπλῶς ἱκανοποιεῖ μίαν

ἐπιθυμία του νὰ πετάξει τὰ ροῦχα του ἤ νὰ δεῖ στὴν ὀθόνη κάποιους ὡραίους νὰ τὸ κάνουν.

Κατὰ τὴν ἐξομολόγηση εἶχα καὶ ὅλα τὰ πειστήρια ὅτι ὁ Φίλος ἔλεγε τὴν ἀλήθεια. Καὶ ξάφνου ὁ Ἆλλος εἶδε κάτι στὸ κεφαλάκι του (δηλαδὴ ὁ Φίλος τὸ εἶδε ποὺ ἔσκυψε). Ἀκολούθησε ἐπίσκεψη τοῦ Ἄλλου σὲ σχετικὸ νοσοκομεῖο. Διαπίστωση θετική: ὁ Ἆλλος ἦταν φορέας.

Ὁ Φίλος πανικοβλήθηκε καὶ πῆγε γιὰ ἐξέταση κι’ αὐτός. Φορέας μὲ ἰσχυρότατα ἀντισώματα ἀλλὰ φορέας. Περίπου ἕξη μηνῶν σὲ μία σχέση πολυετὴ. Λιγώτερο ἀπὸ ἕξη μῆνες ναί, περισσότερο ὄχι. Ὁ Ἆλλος δὲν μίλησε κἄν γιὰ χρόνο. Ὁ Φίλος ὅμως ἄχασε τὰ λογικά του: πῶς; πότε; μὲ ποιόν; Ἀφοῦ δὲν ὑπῆρξε κανεὶς ἆλλος

πλὴν τοῦ ἀκεραίου. Ἔψαχνε νὰ βρεῖ ἐνοχὲς στὴν μνήμη του. Οὔτε κἄν φανταζόταν ὅτι ὁ Ἆλλος μπορεῖ, ἴσως, ποιός ξέρει...Μὲ δυὸ λόγια, τὸν ἀγαποῦσε.

Καὶ ἦρθε στιγμὴ ποὺ ὁ Φίλος ἔπρεπε νὰ προσκομίσει κάπου πιστοποιητικὸ ὑγείας ἀπὸ πλευρᾶς λοιμωδῶν. Ἔζησε μέρες, ὧρες στιγμὲς τραγικές. Μόνος. Ἡ ἀποκάλυψη θὰ κατέστρεφε τὴ ζωή του καὶ μαζὺ κάποιων ἄλλωντὴ ζωή, ὄχι ἔμμεσα. Ἄμεσα. Ἦταν ἀναπόφευκτο. Θὰ γλύτωνε μόνον ἄν πέθαινε. Ἄς τὸ ξαναποῦμε, μόνον ἄν πέθαινε. Καὶ τρίτη φορά, μόνον ἄν πέθαινε. Ἀναγκαστικά, πῆγε πάλι νὰ ἐξετασθεῖ. Καὶ πρὶν βγοῦν τ’ ἀποτελέσματα φορτωνότανε στοὺς γιατρούς. Ἤθελε νὰ δεῖ τὸν φάκελό του. Τοῦ κάνανε τὴ χάρη: περίπου 6 μῆνες πρὶν τὴν πρώτη διάγνωση ἡ μόλυνση.

Κι’ ἀπὸ καπρίτσιο τῆς μοίρας βρέθηκε κάποια στιγμὴ μόνος ἐκεῖ μέσα. Ἐνστικτωδῶς ὅρμησε νὰ βρεῖ τὸν φάκελο τοῦ Ἄλλου. Τὸν βρῆκε. Μὲ σειρῆνες στὰ μυαλά του δὲν ἔβλεπε τίποτα. Τότε, γιατροὶ καὶ νοσοκόμοι ἐπιστρέψανε καὶ τὸν κάναν’ τσακωτὸ νὰ ψάχνει.

Ἆλλο καπρίτσιο τῆς μοίρας, οἱ γιατροὶ δεχτήκανε νὰ τοῦ ποῦν, κάπως ἀόριστα, ἀπολύτως ὅμως θετικὰ πὼς τοῦ Ἄλλου ἦταν παληό, πολὺ πιὸ παληὸ ἀπὸ ἕξη μῆνες. Καὶ προσθέσανε:

- Ποτὲ νὰ μὴν εἴσαστε σίγουρος γιὰ κανέναν πλὴν γιὰ τὸν ἑαυτό σας!

Τρίτο καπρίτσιο τῆς μοίρας, ἡ ἀπάντηση θολή. Τέταρτο καπρίτσιο τῆς μοίρας, σὲ ἆλλο νοσοκομεῖο (ἐξέταση καὶ) ἀπάντηση ἀρνητική. Ὁ Ἆλλος ἐξακολουθεῖ νὰ εἶναι ἀκέραιος. Ἄγνωστον ἄν πᾶντα χοροπηδάει τρεῖς φορές.

Υ.Γ. Ἡ κλινοσοφιστεία αὐτὴ βγῆκε μακρὰν κλίνης καὶ σοφίας.Καταγγελία εἶναι.

..................................................μὲ χοὲς στοὺς νεκροῦς ἔρωτες.

Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.

3η δημοσίευση.

1η δημοσίευση, ἐφημερίδα Ἀνοχύρωτη Πόλη, 17 Μαΐου 2008.

Σᾶς τὸ δηλώνω, τελεία καὶ παύλα: μ' ἔπιασε δὲ βέρυ ἴνγκλις καύλα!

6 Ἰουνίου 2016, καὶ ὥρα 3:44.
~

Σᾶς τὸ δηλώνω, τελεία καὶ παύλα:
μ' ἔπιασε δὲ βέρυ ἴνγκλις καύλα!

Κι' ἄν, βρέ, συναντηθοῦμε σὲ κάποιαν χοροεσπερίδαν,
θὰ δεῖς πῶς τὴν ἀγγλικὴν μιλῶ... - σὰν νἄφαγα γλιστρίδαν.
Φαίνεται πὼς εὐθύμους διαθέσεις, ἐγώ, δὲν ἔχω!
Ἀφοῦ, νά - δές πάλι - ποιάς λεπτομερείας προσέχω:
στὴν σαχλὴν καὶ δεξιὰν ἐφημερίδα τῶν Ἀθηνῶν
(κι' ὡς ἄτομον, ἐννοεῖται, λίαν μειωμένων εὐθυνῶν),
μ' ἐνοχλεῖ - σιγά!...- πού, Παιδείας Ὑπουργὸς ἀναλώσας
μηνῶν καὶ χρόνων, φαγητῶν καὶ πορδῶν, συνιστώσας,
ἀπεφάνθη γιὰ τ' Ἀρχαῖα (πού 'ν' ἀσφαλῶς μιὰ γλώσσα,
διαφημιζομένη, ὡς ἐπιβάλλεται, μὴ ζώσα)
τῶν Ἑλλήνων, νά 'ναι - ὄχ' ἡ ἀλακαλακουμπική -
ἀλλ' ἡ γνωστή μας καὶ μπασταρδοτέρως πιὸ μητρική,
θελκτικωτέρα, συν-ἐγκυκλίως ἐτσιθελική:
ὅρα "διαμαντοπουλένιαν", ὡς δευτέραν, ἀγγλική.
Γιὰ Προόδους, ποὺ κάνει τὸ δικό μας Ὑπουργεῖον πρέπει
ὄχι σφαλιάρες ἀλλὰ δᾶφνες δροσερὲς νὰ δρέπει.
.Ἡ Ἑλλὰς - τὸ ἠξεύρομεν - κατέστη Ἀλλοδαπ'-Ἑλλάδα!
Καὶ... "σίτ", πλὴζ, νὰ λέτε πλέον "ὥλλ"-ἅπαντες τὴν κουράδα.
Κι' ἀγγλιστὶ - νὰ σᾶς χαρῶ - μόνον παντοῦ νὰ μιλᾶτε',
"ἴνγκλις γουαίη" νὰ γαμιόσαστε (κι' ἄν ποτέ γαμᾶτε).
.Ἐφεξῆς, ξεχνῶ καὶ 'γὼ ποιὰν ὥς χθὲς εἶχα πατρίδα.
Κι' ἄν "ἄι σπήκ" ἑλληνικά, δεῖρτε με μὲ τὴν λουρίδα.
.Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.

Τὸ αἶσχος τῆς Νέας Ἑλλάδος – κατήφορος συνεχιζόμενος.

10 Ἰουνίου 2016, καὶ ὥρα 9:58.

* Ὁ κατήφορος συνεχίζεται.
Νὰ τὰ...ἑκατοστήσουμε τὰ ἀποσυρόμενα Γλυπτὰ ἀπὸ τοὺς Δημοσίους Χώρους τῆς Ἀθήνας.
Μόνον 49; Λίγα εἶναι.
* * Ὅταν φουρκισμένος ἄνοιγα αὐτὸ τὸ νῆμα, δὲν μποροῦσα νὰ φανταστῶ ποῦ θὰ ὁδηγούμασταν.
.Ὁπωσδήποτε δὲν ἤμουν καθόλου, μὰ καθόλου αἰσιόδοξος ἤ βολικός.
Ποτέ μου δὲν ἔπεσα ἔξω στὶς προβλέψεις μου περὶ κακοῦ, ἀκόμη κι' ἄν δὲν μποροῦσα νὰ διανοηθῶ τὸ εἶδος καὶ τὸ μέγεθός του.
Καὶ θ' ἀκολουθήσουν κι' ἆλλα, τρὶς καὶ πολλάκις χειρότερα, σημειῶστε το.

Βέβαια, ὁ Δήμαρχος Γιῶργος Καμίνης ξεσηκώθηκε, ἐνδιαφέρθηκε - περίεργο λιγάκι, γιατί ἡ Ἀθήνα
πάει ἀπὸ τὸ κακὸ στὸ χείριστο σὲ ἆλλα θέματα.
~~
Μὲ ἀφορμὴ τὴν κλοπὴ τῶν ὀρειχαλκίνων προτομῶν ἔξω ἀπὸ τὸ Πνευματικὸ Κέντρο, ὁ δήμαρχος Ἀθηναίων Γιῶργος Καμίνης ζήτησε ἄμεσα μέτρα γιὰ τὴν προστασία τῆς πόλης ἀπὸ τὰ φαινόμενα αὐτά. Σὲ συνέντευξη τύπου ποὺ παραχώρησε, ὁ κ. Καμίνης τόνισε ὅτι ἔχει ζητήσει μὲ ἐπιστολή του ἀπὸ τὸ ὑπουργεῖο Προστασίας τοῦ Πολίτη [ἀπορία δική μου: ἔτσι τὸ λένε;] τὴν λήψη ἄμεσων μέτρων γιὰ τὴν περιφρούρηση τοῦ κέντρου τῆς Ἀθήνας, [χρωματίζω ἐπίτηδες σὰν μωρὸ ποῦ τοῦ δώσανε μαρκαδόρους] ἀποτελεσματικὰ καὶ δίχως καθυστέρηση. «Ὑπάρχει ἐντέλει ἤ ὄχι σχέδιο τῆς
Ἀστυνομίας γιὰ τὴν καλπάζουσα παραβατικότητα, ζήτημα κομβικῆς σημασίας γιὰ τὴν εἰκόνα ἀλλὰ καὶ τὴν καθημερινότητα στὴν πόλη;» ἐπισήμανε ὁ δήμαρχος Ἀθηναίων. [Οὔτε Κλινοσοφιστὴ νὰ διάβαζε!...]

«Ἡ κλοπὴ ἔργων τέχνης, τὰ ὁποῖα εἶναι ἀναπόσπαστα συνδεδεμένα μὲ τὸν δημόσιο χῶρο καὶ τὴν αἰσθητικὴ τῆς πόλης, πιστοποιοῦν τὸ πρόβλημα. Εἶναι ἀναγκαίο νὰ ἀντιμετωπιστοῦν φαινόμενα ὅπως ἡ δημόσια χρήση καὶ τὸ ἐμπόριο ναρκωτικῶν*, ἡ διακίνηση παρανόμων προϊόντων, τὰ κυκλώματα ἐπαιτείας» δήλωσε ὁ κ. Καμίνης, ἀναφέροντας ἰδιαιτέρως τὴν περιοχὴ τῆς Τριλογίας, ἀπὸ τὸ Πνευματικὸ Κέντρο καὶ τὴν Νομικὴ Σχολή ἕως τὴν Ἀκαδημία, τὸ Πανεπιστήμιο Ἀθηνῶν καὶ τὴν Ἐθνικὴ Βιβλιοθήκη πού, ὅπως σημείωσε, «σὲ κανονικὲς συνθῆκες θὰ ἔπρεπε νὰ εἶναι, νὰ ἀντικατοπτρίζει καὶ νὰ ἀκτινοβολεῖ τὸ κύρος καὶ τὸν πολιτισμὸ τῆς Ἀθήνας».
[Περασμένα μεγαλεῖα... - ἐπέμβαση δική μου, δὲν μπορῶ νὰ κάτσω ἥσυχα.]

«Μὲ ἔντονη ἀνησυχία βλέπουμε φαινόμενα βανδαλισμῶν καὶ παραβατικότητας σὲ περιοχὲς καὶ γειτωνιὲς τῆς πρωτεύουσας, νὰ ἀπειλοῦν καὶ νὰ ὑπονομεύουν τὴν προσπάθεια ἀνασυγκρότησης καὶ ἀνάκαμψης τῆς Ἀθήνας» [δὲν ἔχω πολυπροσέξει τέτοιο πρᾶγμα ἀλλὰ μπορεῖ νὰ εἶναι κι' ἔτσι, δὲν εἶμαι καὶ ἐπαγγελματίας τοποτηρητής] τόνισε στὴν συνέντευξη τύπου ὀ κ. Καμίνης καὶ ὑπογράμμισε: «Δὲν σκοπεύουμε νὰ τὸ ἐπιτρέψουμε αὐτὸ κι' οὔτε θὰ μείνουμε μὲ σταυρωμένα χέρια».

«Ζήτησα ἀπὸ τὶς ὑπηρεσίες τοῦ δήμου λεπτομερὴ στοιχεῖα. Μιλᾶμε λοιπὸν γιὰ 201 γλυπτά, 120 ὀρειχάλκινα καὶ 81 ἀπὸ μάρμαρο, ποὺ βρίσκονται διάσπαρτα στὴν πόλη», δήλωσε ὁ κ. Καμίνης ἐπισημαίνοντας ὅτι ἀπὸ τὰ γλυπτὰ αὐτά, καὶ σὲ μία περίοδο τουλάχιστον ἕξη δεκαετιῶν, ἔχουν κλαπεῖ 11, ἐνῶ 12 ἀπομακρύνθηκαν γιὰ νὰ συντηρηθοῦν καὶ στὴν συνέχεια, εἴτε μεταφέρθηκαν στὴν Δημοτικὴ Πινακοθήκη, εἴτε παρέμειναν στὴν ἀποθήκη γλυπτῶν τοῦ δήμου».

.Ἐπιπροσθέτως, ὁ δήμαρχος Ἀθηναίων, ὅπως τόνισε, ζήτησε ἀπὸ τὶς ὑπηρεσίες τοῦ δήμου νὰ ὑποδειχθοῦν γλυπτά, ποὺ εἶναι τοποθετημένα σὲ ἐπισφαλὴ σημεῖα. «Ξεχωρίσαμε 49 γλυπτὰ ποὺ βρίσκονται σὲ ἐπισφαλὴ θέση καὶ σὲ συνεργασία μὲ τὰ πανεπιστημιακὰ ἱδρύματα καὶ τοὺς ἐπιστημονικοὺς καὶ εἰκαστικοὺς φορεῖς τῆς πόλης ἐξετάζουμε τὴν προσωρινὴν ἀπόσυρση ὁρισμένων γλυπτῶν, τὴν ἀντικατάστασή τους μὲ ἐκμαγεία, [κάτι σχετικὸ ἤδη ἔχω γράψει ἐδῶ γιὰ τὴν προτομὴ τοῦ Διονυσίου Σολωμοῦ, ποὺ ὑπῆρξε καὶ ἡ ἀφορμή μου...- ἀπὸ νεαρὸς ἔχει χαραχτεῖ στὴν μνήμη μου μὲ λατρεία, - ποιός μπορεῖ νὰ μὲ ξεγελάσει; Ἡ τωρινὴ προτομὴ δὲν εἶναι ἡ κανονική] καὶ τὴν ἔκθεση τῶν πρωτοτύπων ἔργων στὴν Δημοτικὴ Πινακοθήκη».
Σὲ πρώτη φάση ἔχει ζητηθεῖ ἀπὸ τὴν ὑπηρεσία ἡ ἄμεση ἀπόσυρση καὶ φύλαξη ὅλων τῶν ὀρειχαλκίνων [πόσο πιὸ ὡραῖο εἶναι: ὅταν ἡ λήγουσα εἶναι μακρά, ἡ προπαραλήγουσα νὰ μὴν τονίζεται - πολιτιμὸ θέλετε ὕστερα βαρβαρίζοντας τὴν ἑλληνικὴ γλώσσα!...] ἀγαλμάτων ποὺ βρίσκονται στὸν περίβολο τοῦ Πνευματικοῦ Κέντρου.

.Ἐπίσης, ὅπως εἶπε ὁ κ. Καμίνης, θὰ μελετηθεῖ ἡ διασπορὰ ἄλλων γλυπτῶν, σὲ φυλασσομένους, δημοσίους χώρους, τὴν συνεργασία μὲ ἰδιωτικοὺς καὶ δημοσίους φορεῖς ἤ ὀργανισμοὺς γιὰ τὴν ἀποτελεσματικὴ προστασία τῆς πολιτιστικῆς κληρονομιᾶς τῆς Ἀθήνας, καθὼς καὶ σύγχρονα μέτρα προστασίας, στὰ μεγαλύτερα σὲ ὄγκο, γλυπτὰ μνημεῖα.
~
Εἴθε καὶ περιμένω νὰ σᾶς πῶ πρῶτος τὸ «εὖγε!».
Γιὰ ρίξετε καὶ μιὰ ματιὰ στὶς διάφορες ἐπιγραφές, ποὺ παθαίνεις ἴλιγγο ἀπὸ τὴν ἀμερικανιά (καὶ τὴν τουρκιά, τελευταίως).
"Κρὰ" κάνει τὸ μάτι μας νὰ δεῖ κάτι ἑλληνικό, - ἔμψυχο καὶ ἄψυχο. Ἀνατολὴ σκέτη.

(*) Ἄν ἀλλάξει ποτὲ τίποτα, νὰ μὲ βάλλετε στὴ μέση,

καὶ χίλιοι χίλιοι νὰ μοῦ κάνετε χαμὰμ φτυσίματος καὶ ροχάλας. Ἐπιτέλους νὰ περιλουσθῶ.

Τὸ αἶσχος τῆς νέας Ἑλλάδος - 2ο, τρομάρα μου!

11 Ἰουνίου 2016, καὶ ὥρα 6:16. .

Συμπέρασμα

αὐθαίρετο καὶ μεγαλειώδους αὐτοτρομοκράτησής μου:

 

* Σωκράτης, τοῦ Λεωνίδα Δρόση (1843 - 1884), Ἀθήνα

 - Περίβολος Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν.

νὰ μαζέψω σὲ κὰρτ-ποστάλ (ταχυδρομικὰ δελτάρια τὰ λένε, βλὰξ Κλινό) ὅλα τὰ ἔργα τέχνης ποὺ ὑπάρχουν σὲ δημόσιους χώρους, γιατί ὑπάρχει ἐπικρεμάμενο κάτι σὰν κατάρα νὰ μὴν τὰ ξαναδῶ
ἤ ἔστω νὰ πρέπει νὰ πληρώνω (ἐξὸν ἀπὸ τὰ δημοτικὰ τέλη) εἰσιτήριο, λόγῳ ἡλικίας μειωμένο - ὁ...τυχεράκιας ἀλλὰ καὶ γκρινιάρης, ὅπως πᾶντα.

Κι' ἄλλωστε, παντοῦ, σ' ὅλον τὸν κόσμο, τὰ ἑλληνικὰ ἔργα στὰ Μουσεῖα βρίσκονται, δὲν εἶναι ἐκτεθιμένα στοὺς δρόμους καὶ τοὺς κήπους ἤ τὶς πλατεῖες.
Κι' ἐδῶ τί εἶναι ἄλλωστε; Ἀλλοδαπ'-Ἑλλάδα.

Νὰ τὸ συνηθίσω. Δική μου λέξη, συνθετική, - κι' ἄς μὴν εἶμαι συνθέτης.
- Γιὰ Γάλλος μοιάζετε, μεσιέ! θὰ μοῦ λένε.
- Ἀλλοδαπ'-Ἕλλην λέει ἡ ταυτότητά μου, ὁρῖστε τὸ γράφει καὶ μὲ λατινικὰ γράμματα: Allodap'-Ellin! Δὲν ἔχω καμιὰν ὄρεξη νὰ σᾶς πῶ ψέματα.
- Καλά, μὲ πείσατε. Καὶ τί λέτε λοιπὸν γιὰ τὸν Παρθενώνα;
- Εἶμαι αἰσιόδοξος. Τὸν ἀναπαραστήσαμε ἄλλωστε στὸ Νέο Μουσεῖο τῆς Ἀκρόπολης. Θὰ τὸν βλέπω ἐκεῖ. Κι' ἄλλωστε, λόγῳ ἡλικίας, δὲν μπορῶ ν' ἀνεβαίνω βράχους, ἱεροὺς-ξεϊερούς!
- Ὅλα καλά;
- Τοῦτο πὲρ μπένε. Μὴ μιλᾶτε ἑλληνικά, σᾶς παρακαλῶ! - καὶ οἱ πέτρες ἔχουν αὐτιά.
====
(*) Εἶναι ἀνάγκη νὰ τὴν λένε ἐπὶ μακρὸν ἀκόμη Ἀθήνα; Ἆλλο ὄνομα δὲν ὑπάρχει; Πιὸ τουρκέ;

Γιὰ τίς: Κλινοσοφιστεῖες καὶ ὄχι μόνον.

17 Ἰουνίου 2016, καὶ ὥρα 8:00.
~

Οἱ ὥς τὰ τώρα ἑκατὸν χιλιάδες ἐπισκέπτες
ἦταν φίλοι τοῦ καλοῦ γραψίματος - καὶ ὄχι κλέπτες.
~
Γιὰ πές μου, γλυκούλη μου καὶ συμπαθὲς οἰκόσιτον,

σένα, δὲν σὲ ξαφνιάζει π' ἕνα τόσον ἀπρόσιτον,
σὰν τὶς "Κλινοσοφιστεῖες" τοῦ Κλινὸ "...καὶ ὄχι μόνον" νῆμα
δὲν βρέθηκε, πρὶν ἀπὸ καιρούς, νεκρό, σὲ κἅνα μνῆμα

τῆς λήθης καὶ τοῦ θανάτου;
Δὲν βρίσκεις πὼς ραφινάτου
πνεύματος καὶ πέννας ἐκλεκτῆς ἔργον εἶναι νὰ τὶς δοῦν
ἀναγνῶστες χιλιάδες ἑκατὸν καὶ νὰ μὴν ἀπαυδοῦν

γι' αὐτὰ π' ὁ Ζανώ μας κὺρ Λὸ Σκόκκο κάθεται καὶ γράφει;
- Εἶδες, σύ, τάλαντον ποτέ, Κλινό, νὰ πηγαίνει στράφι,
ἄν τὸ καλλιεργεῖς μὲ κέφι;
μ' ἕν "γάβ" του ὁ σκυλούλης ἔφη.
Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.

Τὸ αἶσχος τῆς Νέας Ἑλλάδος.

1 Ἰουλίου 2016, καὶ ὥρα 7:58.
~
Δὲν ἀρκεῖ ποὺ τὸ Ὑπουργεῖο Ἀνάπτυξης (πλατεία Κάνιγγος) εἶναι ὅ,τι πιὸ "ἄς μὴν ποῦμε τί" στὴν Ἀλλοδαπ'-Ἑλλάδα, ποὺ μάλιστα προχθὲς κατέρευσε καὶ ἡ ὀροφὴ τοῦ πάνω ὀρόφου, τοῦ περιφήμου αὐτοῦ κτηρίου, τὸ ὁποῖον καὶ περιβάλλεται ἀπὸ κάτι σὰν δημόσιο κῆπο, γεμάτο σκουπίδια,
σύριγγες,
κάτουρα,
σκατά διαρκείας μηνῶν
καὶ χρῆστες ποὺ πηγαινοέρχονται,
χθὲς ἔβλεπα καὶ   ἐπὶ ὧρες καὶ τὴν...σημαία στὴν ὀροφή.
.Ἔπρεπε νὰ ἔχω καὶ βιντεοκάμερα, νὰ τὴν ἀπαθανάτιζα τουλάχιστον γιὰ 5΄, καθὼς φυσοῦσε ὁ ἀέρας καὶ τὰ κουρέλια της - δέκα λουρίδες ξεσχισμένες; - χόρευαν τὸν τρελλὸ χορὸ τῆς ξεφτίλας.
Σὲ ὁλόκληρη τὴν Ὑφήλιο ἀποκλείεται νὰ ξαναδεῖς τέτοιο φαινόμενο.
[Στὴν Ἀλλοδαπ'-Ἑλλάδα ἴσως γίνει καὶ καθεστώς: μὲ παρέλαση ξεσκισμένων ἑλληνικῶν σημαιῶν].
Πηγαίνετε νὰ δεῖτε τὴν ἑλληνικὴ σημαία στὸ ἀπερίγραπτο χάλι της.
Τοῦρκοι θὰ γίνετε, ὁρκισμένοι διὰ παντός.
Δὲν χωράει ὁ νοῦς μου μεγαλύτερο αἶσχος.

Λίγα λόγια γενικῶς γιὰ τὸ ΘΕΑΤΡΟ.

10 Ἰουλίου 2016, καὶ ὥρα 7:41

Γιὰ νὰ πᾶς στὸ θέατρο καὶ νὰ εὐχαριστηθεῖς ποὺ πῆγες στὸ θέατρο, χρειάζονται μερικὰ πραγματάκια:
1ον, νὰ ἔχεις μάθει, συνηθίσει νὰ πηγαίνεις στὸ θέατρο, σὰν κάπως νὰ σοῦ ἔχει γίνει ἀνάγκη,
ὅπως ἆλλος συνήθισε νὰ πηγαίνει γιὰ ψάρεμα ἤ στὰ γήπεδα νὰ παρακολουθεῖ ἀγῶνες.
2ον, τὸ ἔργο νὰ εἶναι καλό καὶ οἱ ἠθοποιοὶ νὰ εἶναι φιλότιμοι, ἐργατικοὶ καὶ συμπαθεῖς.
Οἱ ὄμορφοι δὲν παίζουν σημαίνοντα ρόλο, καμία σημασία στὸ θέατρο. Ὁ Λόγος εἶναι κυρίαρ-
χος. Στὴν σκηνὴ περιμένεις νὰ δεῖς καίριες συναντήσεις προσώπων καὶ δύναμη τοῦ Λόγου.
Τίποτ' ἆλλο.
3ον, ἡ παράσταση πρέπει νὰ εἶναι μιὰ μασημένη τροφή, νιανιά, γιὰ ὅλους τοὺς θεατές, μυημένους (ταχτικοὺς τοῦ θεάτρου) καὶ μή: κείμενο λέει, σκηνικὰ περιγράφουν, μουσικὴ τονίζει, ρυθμὸς δράσης ζωντανεύει, ἠθοποιός ζεῖ, σὰν νὰ ζεῖ, αὐτὸ ποὺ συμβαίνει, καὶ ὅλα αὐτὰ καὶ ἆλλα πολλὰ συντείνουν στὸ νὰ προσελκύουν, νὰ καθηλώνουν τὸν θεατή, νὰ τὸν συγκινοῦν, νὰ τὸν προβληματίζουν ἴσως, νὰ τοῦ ἀποκαλύπτουν, ἁπλῶς ἤ μαγευτικῶς, αὐτὸ ποὺ ἤδη ξέρει, τὴν ζωή, λίγο παρακάτω δηλαδὴ ἀπ' αὐτὸ ποὺ ξέρει ἤ κι' ἀπ' τὴν ἄλλη του μεριά.
Στὸ Θέατρο καὶ στὴν Λογοτεχνία γενικῶς ἀναζητοῦμε νὰ ἐκπλαγοῦμε μὲ γνωστά μας συμβάντα. Καὶ ἀποκλειστικὰ στὸ θέατρο δὲν χρειάζονται κἄν οἱ ὑποσημειώσεις (σὲ ὅ,τι δύσκολο) ποὺ
μπορεῖ νὰ ἀφθονοῦν σὲ ἕνα βιβλίο, ἰδίως ὅταν εἶναι δοκίμιο. Ἡ παράσταση μιλάει μὲ τὴν καρδιά της, τὴν ἀνθρώπινη, δὲν εἶναι κανένα τέρας ἡ παράσταση. Εἶναι μία μεγαλύτερη ἀδελφή μας, ποὺ μᾶς ἀγαπάει καὶ τὸ ξέρουμε, γι' αὐτὸ κι' ἐμεῖς τὴν ἀγαπᾶμε καὶ τὴν ἐμπιστευόμαστε.
Ὀφείλει, τὸ ἔργο καὶ τὸ ἀνέβασμά του, τὸ παίξιμό του, στὴν σκηνὴ νὰ εἶναι ἤδη ἐλεγμένο δοκίμιο, ἄν θέλει νὰ δώσει καὶ πληροφορίες κοινωνικές, σερβιρισμένο, ὅπως εἶπα, νιανιά, γιὰ τὸν καθένα, ἐννοῶντας βέβαια μ' αὐτὸ ὅτι δὲν θεωρεῖ κανεὶς καὶ οὔτε διανοήθηκε νὰ θεωρήσει κανεὶς τοὺς θεατὲς ὡς ἤ σὰν μωρὰ ἠλίθια*. Ὅταν στὸ θέατρο χρειάζεται νὰ σοῦ δίνουν παραλλήλως μὲ τὴν δράση τοῦ ἔργου καὶ ἐξηγήσεις ἐπὶ τοῦ ἔργου καὶ τῶν διαδραματιζομένων, τότε τὸ θέατρο αὐτὸ εἶναι ἀπολύτως ἀποτυχημένο. Νὰ πέσει φωτιὰ νὰ τὸ κάψει.
Δὲν θὰ πῶ τίποτα γιὰ ἐξωφρενισμοὺς ποὺ δηλώνουν ὡς νεωτερισμοί, γιατί, στὰ 72 μου χρόνια, κατάφερα νὰ μὴν εἶμαι ἤ γίνω ἀνώμαλος, καὶ δὲν ἐπικροτῶ τὶς διαφθορές. Ἆλλο τὸ σπάω τὰ δεδομένα καὶ προχωρῶ σὲ πρόοδο καὶ βελτίωση ἤ ἀναζήτηση καλλίτερης ζωῆς κι' ἆλλο τὸ διαστρέφω τὴν ζωή, κάνω παρτούζα μὲ τὶς μποῦρδες ποὺ μὲ καυλώνουν στὴν ἀνικανότητά μου ἤ στὴν περιφρόνησή μου γιὰ τὸν ἆλλον: ἕνα δέντρο π.χ. θὰ τὸ δῶ καὶ θὰ τὸ μεταχειριστῶ καὶ θὰ τὸ χαρῶ σὰν δέντρο καὶ δὲν θὰ τὸ βαρέσω τρομαγμένος σὰν νὰ εἶδα φίδι ἤ δράκο.
Αὐτὰ συμβαίνουν μόνον σὲ σύγχρονες ἀλλοδαπ'-ἑλληνικὲς διαστροφικὲς παραστάσεις.
====
(*) Ἄς τὸ ἐπαναλάβω ὅπως ἀκριβῶς τὸ ἔλεγα καὶ τὸ ἔγραφα στὸ Πρόγραμμά μας καὶ τότε, ὅταν εἴχαμε τὸ Θέατρο τοῦ Ὀνείρου καὶ ἀπευθυνόμασταν σὲ μικρὰ παιδιά, γράφοντας ὁ ἴδιος καὶ τὰ κείμενα (ὑπάρχουν ὅλα ἀναδημοσιευμένα στὶς Κλινοσοφιστεῖες):
* θεωρῶ τὰ παιδιὰ σὰν ἔμπειρους θεατὲς τοῦ θεάτρου κι' ἄς μὴν ξέρουν κἄν τί θὰ πεῖ θέατρο,
ἐλπίζω κάτι νὰ ὑποψιαστοῦν ἐπ' αὐτοῦ μ' ἐμᾶς.
[Σημειωτέον: ἐξηγοῦσα στὰ παιδιὰ, πρὶν τὴν παράσταση, τί θὰ πεῖ θέατρο, τί θὰ πεῖ θεατής, ἔργο, ἠθοποιός, γιατί πρέπει νὰ κάνουν ἡσυχία ὅταν βλέπουν..., τί εἶναι τὸ Πρόγραμμα ποὺ δίνουν οἱ ταξιθέτριες στοὺς θεατὲς καὶ γιατί ἐγὼ ἀνελάμβανα νὰ παρουσιαστῶ ὁ ἴδιος στὴν ἀρχὴ ὡς... Πρόγραμμα θεάτρου].
** ὅταν γράφω, λέω: "μὰ αὐτὰ (= τὰ παιδιὰ-θεατὲς) ἔχουν δεῖ Σαίξπηρ, ἔχουν δεῖ Στρίντμπεργκ..." κι' ὕστερα λέω στὸν ἑαυτό μου: "εἶσαι στὰ καλά σου; ποῦ τὰ εἶδαν αὐτά;" καὶ συνεχίζοντας ξαναλέω: "κι' ἄν ὅμως ἔχουν δεῖ...- πῶς νὰ τὰ κοροϊδέψω;" ἤ "κι' ἄν εἶναι γιὰ νὰ τὰ κεντρίσω κάποτε νὰ δοῦν, γιατί νὰ μὴν τὸ κάνω;".
Δὲν ἔγινα διάσημος.
Ζῶ στὸ περιθώριο ἀπὸ ἐπιθυμία μου καὶ μόνον.
Δὲν ἔγλειψα κανέναν ἠθοποιό, κόμμα, παράγοντα.
Οἱ παραστάσεις μας χάθηκαν φυσιολογικὰ ὅπως χάνονται ὅλες οἱ στιγμές.
Τὰ κείμενα ὅμως ὑπάρχουν.
.Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.

Εἰπώθηκε: - Ὄχι ἄλλη κατάθλιψη!

17 Ἰουλίου 2016, καὶ ὥρα 17:00.
----
- Εἶστε ὑπὲρ ἤ κατὰ τῆς καταθλίψεως;
- Ὅ,τι χαίρει τῆς ἀγγλικῆς ὑπολήψεως!...
~
Καὶ ὅμως, ἡ κατάθλιψις εἶναι τῆς μόδας!
Κι' ὅ,τ' εἶναι τοῦ συρμοῦ, πρέπει, κατὰ πόδας,
κατ' ἀνάγκην, πᾶντες νὰ τ' ἀκολουθοῦμε:
ἀγγλιστὶ νὰ ζήσουμε ἤ νὰ πενθοῦμε,

φέρνω, σὰν παράδειγμα, περὶ πρακτέου·
- κι' ἑλληνιστὶ μὴ σώσουμε (τ' ἀπευκταίου)
ἄσπρη μέρα ποτὲ νὰ δοῦμε... - κατάρα:
γκρὴκ-λάιφ; ἴσον ἀληθινὴ λαχτάρα.

Δές: "ἀφλίκσιον" ἴζ ἕ βέρυ γκοὺντ πράμα,
μπὰτ "κατάθλιψις" - ὦ, μάι Γκόντ!... - ἴζ ἕν  δράμα!
.Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.

Καθωσπρεπισμοί.

22 Ἰουλίου 2016, καὶ ὥρα 9:00.

Εἰπώθηκε: Τώρα θὰ χυθεῖ πολλή, μὰ πάρα πολλὴ χολή...

.Ἀποποινικοποίηση τῆς βλασφημίας καὶ τὰ λοιπά.
Κι' ἡ Ἠθικὴ θὰ χορεύει σὲ χορογραφίες Πετιπά.
~
Μπᾶ! Τὴν χολή μου, τοῦ Κλινὸ τοῦ Χρυσοστόμου,
θὰ τὴν ξεράσω στὶς σελίδες ἄλλου τόμου.
Εἴπαμε: θ' ἀρχίσω κλινοαγιοσοφιστεῖες,
(μὲ κρυφὲς ὑποχωρήσεις σὲ Δυναστεῖες).

Ἡ bluerose ἔγραψε: Δημιουργούν νόμους, τη κατάλληλη στιγμή, στο κατάλληλο περιβάλλον:P που φέρνουν τέτοιες προστριβές για να μη κοιτάμε το γενικότερο μπάχαλο της χώρας

Μά, τί λὲς τώρα, κοπέλλα μου; Ὁ κόσμος ἐξελίσσεται, θὰ ἔχει χίλιους καὶ ἕναν ἄλλους λόγους
νὰ βγάζουν τὰ μάτια τους, οἱ κοινωνίες ἀναμεταξύ τους, στὰ παλαιὰ καὶ ἀναχρονιστικὰ θὰ πα-
ραμένουμε; Ἡ Ἀλλοδαπ'-Ἑλλάδα ὁδεύει πρὸς ἄλλην θρησκείαν, μὲ τὴν θέληση ἄλλου θεοῦ, χω-
ρὶς βία, χωρὶς νοθεία, χωρὶς πυρὰ καὶ σίδηρο, μόνον διὰ συνταγματικῶν νομοθετημάτων. Ἀκόμη καὶ ἡ ἀνεξιθρησκεία, ἄν τοὺς βολεύει, ἔγκλημα θὰ θεωρηθεῖ πλάι στὴν ἀθώα, ἄν ἔτσι θέλουν,
μισαλλοδοξία. Δὲν θὰ ξέρεις σὲ ποιά στιγμὴ ἰσχύει τὸ ἕνα ἤ τὸ ἆλλο. Θὰ καταφεύγεις σὲ διαφημισμένα προϊόντα ποὺ θὰ σοῦ παρέχουν μπόνους ἀτιμωρησίας, σὲ περίπτωση ποὺ θὰ ξεφύγεις πρὸς τὸ σωστὸ ἤ τὸ λανθασμένο τῆς συγκεκριμένης στιγμῆς. Οὔφ! Βαριέμαι νὰ σοῦ ἐξηγῶ πράγματα ποὺ δὲν βάζει οὔτε ὁ (ὑγειὴς ἤ ἄρρωστος;) νοῦς μου. Ἄν ζήσεις, θὰ τὰ μάθεις (ὄχι ὅλα βέβαια, ὅσα μάθεις - στραβὰ ὁπωσδήποτε, - γιατί: ποῦ καιρὸς γιὰ... Λογικὴ) μὲ τρόμο, στὴν πράξη. Ἡ παγκόσμια δικτατορία τοῦ καθωσπρεπισμοῦ στὴν ἀπόλυτη διαστροφή της. Μετὰ ἀπ' αὐτό, οὔτε
μνημόσυνο τῆς Ἀνθρωπιᾶς μὴν περιμένεις. Καύση καὶ Ἅγιος ὁ Διάολος ποὺ μᾶς πῆρε.
.Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.

Διδάσκεται ἡ συγγραφή;

22 Ἰουλίου 2016, καὶ ὥρα 21:49.

Πρέπει νὰ εἶσαι πολὺ ψώνιο,
γιὰ τὰ πανηγύρια,
ἄν νομίζεις ὅτι διδάσκεται ἡ συγγραφή.
Καὶ πολὺ πρόστυχος,
γομάρι σκέτο, χυδαῖο, ἄν πουλᾶς διδασκαλία συγγραφῆς.
Μὴ μπερδεύουμε τὸ Μάθημα τῶν Νέων Ἑλληνικῶν, ὅπου
μαθαίνεις νὰ ἀναγνωρίζεις τὶς ἀρετὲς ἤ καὶ τὰ σφάλματα
ἑνὸς λογοτεχνικοῦ δημιουργήματος,
τὸ ὅταν δηλαδὴ καλλιεργούμαστε
γιὰ νὰ μὴν εἴμαστε τελείως ἀνίδεοι καὶ ἄξεστοι.
Φροντιστήριο ἀναγνώσεως κάνουμε λοιπόν τότε.
.Ἄν ὅμως ἔχεις ταλέντο - πρᾶγμα ποὺ
φαίνεται ἀμέσως, ὅπως ὅταν εἶσαι ἐρεθισμένος ἐρωτικά
καὶ δὲν κρατιέσαι... -
τότε, μὲ τὴν τριβή, θὰ μάθεις νὰ γράφεις. Ἐρήμην τῆς κριτικῆς καὶ τῶν Κριτικῶν,
π' ἄν δὲν τοὺς λαδώσεις, δὲν καίει τὸ καντῆλι τους.
.Ἀποκλειστικῶς καὶ ἀπολύτως μόνον ἔτσι.
Μικρὸς Λογοτέχνης,
Κλινοσοφιστής,
. Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.

Διδάσκεται ἡ συγγραφή; 2

26 Ἰουλίου 2016, καὶ ὥρα 17:30.
~~
Κλινοσοφιστεῖες
νέου τύπου γραφῆς,
ἄν καὶ ὅλα τὰ γραπτὰ μὲ τὴν ἀλφαβήτα γράφονται.
~
Γιὰ γέλοια ἤ γιὰ... δὲν ξέρω τί;
(- Ἐξαρτᾶται καὶ ἀπὸ τὸ ταλέντο ἀνάγνωσης. )

Τὸ ἔχω ξαναγράψει, μοῦ ἀρέσει μόλτο μπένε κουέστο ἄβαταρ:

Τὸ γουστάρω αὐτὸ τὸ γατάκι!

Μάλιστα, ὁ Κλινὸ εἶμαι, τί ἆλλο θἄλεγα; Ἀπὸ τὸ στόμα μου μόνο..."νιάρ" - κι' αὐτὸ ἀφύσικο - θ' ἀκούσεις.
- Δηλαδή, σοῦ ἀρέσει ἐπειδὴ εἶναι γατάκι;
- Ἄς ποῦμε ναί.
- Ἐπειδὴ εἶναι καὶ μαῦρο;
- Ἔ, καί; Παίζει ρόλο τὸ χρῶμα;
Μέχρις ἐδῶ, πιθανὸς διάλογος. Ὕστερα ἀρχίζουν τὰ δύσκολα. Τὰ ἀπίθανα, ποὺ λέμε; Αὐτά!
(Στὸ μεταξὺ, κάτι χάθηκε ἀπὸ τὸν διάλογο. Πᾶμε ὅμως στὰ μεταφυσικά, αὐτὰ ποὺ δὲν λέγονται, εἴτε ἀπὸ βαρεμάρα, εἴτε ἐπειδὴ εἶναι ἀλήθειες καὶ ὀφείλουμε νὰ τὶς παρασιωποῦμε, ἀλλὰ...καλλίτερα νὰ μὴν πολυλογοῦμε. Διότι χάνουμε τὸ νόημα τῆς φλυαρίας καὶ τὴν χαρὰ τοῦ νἄχουμε νὰ λέμε τὸ ἐναντίον! Μιὰ κουταμάρα γυρεύουμε νὰ ψαρέψουμε, - ἀλλοίμονό μας, ὅμως, ἄν τὴν χάσουμε, ἄν προσπεράσει καὶ δὲν τὴν συλλάβει
ἡ ἐξυπνάδα μας. Εἶναι καιρὸς νὰ δίνουμε πάσες στοὺς ἄλλους; Ὦ, Παναγία μου!...Τί νόημα ἔχει τότε τὸ νὰ κουβεντιάζουμε, χωρὶς γνήσιους νικητές, ποὺ εἶναι θέμα τακτικῆς καὶ σπανίως - θἄπρεπε νὰ εἶναι - τύχης;
. Ἐν οὐδεμιᾷ περιπτώσει θ' ἀφήσουμε τὴν δόξα στὰ χέρια τῆς τύχης. Ντεμοντέ, δηλαδὴ ἀναχρονιστικό αὐτό, ἀλλὰ... Ἐν ἐγρηγόρσει θὰ εἴμαστε, λοιπόν. Πῶς δὲν θὰ συνεννοηθοῦμε καλλίτερα κι' ἀποτελεσματικά, μὲ συνέπεια;)
(Καλά. Τώρα εἰπώθηκαν ὅλα. Ὡστόσο, τὸ βιολί μας ἐμεῖς. Κι' ἐξακολουθοῦντες, λέγοντας le μακρύ μας καὶ le κοντό μας. Στὸ τέλος, θὰ μᾶς πεῖς νὰ μιλᾶμε καὶ ὀρθογραφημένα, μὲ Λογική, μὲ Καλλιέπεια καὶ σὲ σωστὰ .Ἑλληνικά, - σὲ ξέρουμε δά!!!).

( - Τί λές, βρέ; Θὰ καταργήσουμε τώρα καὶ τὰ χρώματα, γιὰ νὰ σοῦ κάνουμε τὰ κέφια, βρωμόγερε; Πωρωμένε; Ἄκουσον, ἄκουσον, μάι Γκόντ! <------- ἀπαραιτήτως ἀγγλιστί αὐτό, ἔ; Γιατί, ἄ!...Μετὰ ἀπὸ τόσα χρόνια τεχνικολόρ, τόσες καὶ τόσες βαφὲς μαλλιῶν, νυχιῶν..., σπιτιῶν, ἐγχρώμων ταινιῶν [ἄν καὶ οἱ ἀσπρόμαυρες εἶχαν τὴν χάρη τους!...Φίλμ νουάρ!... ἄχ! ἄχ! ἄχ! μὴ συνεχίσω, ἆντε, γιατί θὰ μοῦ ξεφύγει καμιὰ Χριστοπαναγιά]. Ἐπιμένω: παίζει ρόλο τὸ χρῶμα, σ' ἕνα γατάκι;)
( - Ἔμ, τί λές κι' ἐσύ; Δὲν παίζει; Τότε γιατί λέμε: "...μὰ ἕνα γατάκι, τί νὰ σοῦ πῶ: κοκκινωπὸ στὸ ἐδῶ του, ἆσπρο, κάτασπρο τὸ λαιμουδάκι του, πεντάλευκα τὰ ποδαράκια του, δίχρωμα τ' αὐτιά του..."; Ἆντε, μωρέ, ποὺ θὰ μοῦ πεῖς, ἐμένα! * Κατ' ἰδίαν: Κρύοι, ἄχαροι ἄνθρωποι, μόνο ἀπὸ φαΐ καὶ κομματοσκυλίαση νιώθετε, ἀνέραστοι στὸν αἰώνα τὸν ἅπαντα*).
( - Ὄχι, μωρέ. Ὁ ἄνθρωπος τὸ γουστάρει ἐπειδὴ λιμάρει τὰ νύχια του. Γατάκι μανικιουρισμένο, μουτράκι... τρεῖς φορὲς γρατσουνισμένο! Ἐκδορὲς ὑπέροχες, μοναδικές, καλλιτεχνικὲς κι' ἀνεπανάληπτες!...)
( - Ναί, τὸ "ἀνεπανάληπτες" μ' ἔπεισε τελικά. Νὰ περαστεῖ ὁπωσδήποτε κι' αὐτὴ ἡ λεπτομέρεια στὰ "Πρακτικά" ).
( - Ξεχνᾶς ὅτι ἡ φωτογραφία εἶναι "στημένη". Ποῦ ξέρει τὸ γατάκι ὅτι ἡ λίμα κάνει γι' αὐτὴ τὴ δουλειά;)
( - Δὲν βλέπει γύρω του; Στραβὸ εἶναι; Ἡ ἀφεντικίνα του δὲν τὄχει σὲ ἀπόσταση ἀλλὰ κοντά της ὅταν καλλωπίζεται, τοὺς ὄνυχας λιμάρουσα;...)
( - Καί, καταλαβαίνει τὸ γατάκι τὴν διαφορά, πρὶν καὶ μετὰ τὴν περιποίηση; Εἶσαι, ρέ, στὰ καλά σου; Ἤ νὰ βάλω τὶς νιαουριστὲς φωνές;)
( - Καὶ δὲν τὶς βάζεις; Ἡ Μοιραῖα_Ὅλα δὲν θὰ τρέξει νὰ μᾶς σώσει, θέλω νὰ πῶ νὰ μᾶς χωρίσει,  νὰ μὴ σκοτωθοῦμε γιὰ τὶς γατ'ἀπόψεις μας, καθὼς ἀντιπαθεῖ σφόδρα τὶς γάτες! Καὶ τοὺς γατόφιλους ἴσως, ἀλλὰ δὲν εἶμαι καὶ βέβαιος γι' αὐτό, καθώς αὐτοί, συνήθως, ἔχουν κι' ἆλλες...χάρες, μὴν τὶς λέω τώρα καὶ κοκκινίσουν κάποιοι ἀναγνῶστες. Θὰ τρέξει ὅμως ἡ βρωμόστομη εὐαισθησιάρα  Πασιφάη, ἀπὸ τὴν Πάτρα. Μάλιστα, μὲ ἀεροπλάνο, μὲ βαπόρι, μὲ νταλίκα, δὲν ἔχει σημασία πῶς καὶ μὲ τί, ἀλλὰ θὰ φτάσει ὥς τὶς ἆκρες τοῦ Κόσμου, ἄν ἀκούσει τὶς παραμικρές, ἀκόμη καὶ μισοξεψυχισμένες νιαοὺρ-κραυγές).
( - Ἄ, καλά! Δὲν μᾶς ἔφτανε ὁ ἕνας, ἔχουμε τώρα καὶ τὴν ἄλλη! Ἡ γατοτρέλλα δὲν πάει στὰ βουνά, στεριώνει στοὺς γατόφιλους).
(Διάλειμα ὀλίγων λεπτῶν).
Μέρος Δεύτερον.
( - Μμμ!... Σὰν νὰ βρῆκα τὴν κατάλληλον ἀπάντησιν. Νὰ τὴν πῶ; Δὲν θὰ φάω σφαλιάρα, ἔτσι; Τὸν λόγο σου;
Νὰ μὴ σώσεις νὰ ξαναπιάσεις γάτα ζωντανὴ στὰ χέρια σου; Οἱ γάτες νὰ σὲ βροῦν ψόφιο καὶ νὰ σὲ φᾶνε; Καὶ νὰ μείνουν τὰ κόκκαλά σου "ἀδιάβαστα" ἀπὸ τὸν παππά; Πρόσεξε: τὸ λέω!... Θὰ τὸ πῶ!... Τὸ ξεστομίζω... Θὰ βγεῖ ἀπ' τὸ στόμα μου, καὶ τότε θἆναι ἀργά!... Ἀρχίζω. Κι' ὁ λόγος σου, λόγος σου, ἔτσι;
Λοιπόν: "εἶναι τὸ ταλέντο αὐτουνοῦ, τοῦ μαέστρου, ποὺ ἔστησε τὸ γατάκι ἔτσι, ὥστε ν' ἀρέσει περισσότερο, νά .'ναι γουστόζικο". Τὸ βρῆκα; Πές μου. Δηλαδή, νὰ σ' τὸ ἐξηγήσω: ὁ καλλιτέχνης τῆς Γάτ_Ἄρτ "κρύβεται" πίσω ἀπὸ τὸ ἐμφανὲς γατάκι καὶ αὐτὸς εἶναι ποῦ ἀξίζει τὸν πρῶτο ἔπαινο, - ἔτσι; Μά, γιατί δὲν μιλᾶς; Αὐτὰ ποὺ λέω, τὰ διαβάζουν
τώρα δεκάδες καρατσεκαρισμένα πανέξυπνοι ἄνθρωποι, - τὸ καταλαβαίνεις; Ὅλοι αὐτοὶ θὰ ποῦν πὼς δὲν μιλᾶς γιατί δὲν ἔχεις τί νὰ πεῖς, ὅτ' εἶσαι κούφιος ἄνθρωπος καὶ πουλᾶς ἐντυπώσεις στοὺς αὐτιστικοὺς καὶ μόνον.
Θὰ συμφωνήσουν μαζύ μου, θὰ παραδεχτοῦν τὴν ἐξυπνοσύνη μου, θὰ σ' ἀγνοήσουν - ὄχι πὼς γνοιάζομαι καὶ γιὰ τὴν ὑπόληψή σου, ἔ; Γιὰ τὰ μάτια τοῦ κόσμου, δείχνω πονοψυχιὰ ἀπέναντί σου. Ζὲ μὲ σουὶ χεστικέ, ἀκόμη κι' ἄν σὲ πάρουν μὲ τὶς πέτρες ἤ στὸν μεζέ! Θὰ προβάλω τὰ χριστιανικά μου ἤθη κι' ἔθιμα, θὰ πῶ:
" - Ἐ, ὄχι κι' ἔτσι, μωρέ, τὸν ἄνθρωπο...Ψυχὴ ἔχει κι' αὐτός. Ὑπάρχει καὶ θεός, θὰ μᾶς τιμωρήσει. Ἀγαπᾶτε ἀλλήλους, ἀκόμη καὶ τοὺς ψύλλους".
. Ἀλλὰ κατὰ βάθος, θὰ χαίρομαι ποὺ ἐξευτελίσθης ἰδίᾳ βουλήσει καὶ σμικρότητι! Τί θὰ γίνει, θὰ μιλήσεις;
- Οὐ γὰρ οἶδες τί ποιεῖς!
- Τί ποιῶ, - δηλαδή; Γιὰ ξηγήσου.
- Τίποτα. Ἄσ' το, νὰ σ' τὸ ποῦνε οἱ ἆλλοι.
- Ἐμένα, βρέ, ἤ ἐσένα; Ποὺ βρῆκες πλῆκτρα καὶ τὰ πατᾶς ἀσυναρτήτως; Ἄ, νὰ χαθεῖς.
- Κανένα ταλέντο δὲν πάει χαμένο.
- Κακὸ ψόφο νἄχεις. Στὸ Φόρουμ.γκροὺ ὁ σκουπιδιάρης νὰ σὲ πετάξει, ἀφοῦ πρῶτα δέκα μέρες τὶς περάσεις στὸ κάδο, μὲ τὴν ἀπεργία, νὰ βρωμίσεις, π' οὔτε κι' ὁ Διάολος νὰ μὴ σὲ θέλει, ἔτσι σάπιο ποὺ θὰ σὲ βροῦν.
- Καὶ μετὰ σοῦ λένε: ὁ Ἔντγκαρ Ἄλλαν Πόε ἔγραψε θρίλερ! Τὴν ζωή μου ὅμως, τὸ τέλος της δὲν τὸ φαντάστηκε.
- Ναί, κάτι τρέχει τώρα στοὺς τάφους. Χαμένο κορμί!
- Τὸ ταλέντο θἆναι. Τρέχα νὰ τὸ προλάβουμε.
.Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.

ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ ΕΝΟΣ ΠΑΝΤΡΕΜΕΝΟΥ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΛΙΑ...

~ Δὲν ἀποκαλύπτω ποιός εἶναι, - θὰ τὸν σφάξει ἡ γυναίκα του κι' ἄλλη δὲν θὰ βρεῖ.

2 Αὐγούστος 2016, καὶ ὥρα 9:08.

~
Τί μᾶς προφητεύεται πλέον:
+ Ὁ μάρτυς Αἰνειάν δοξάζεται+
+τὸ πουλάκι του καθαγιάζεται+
+στ' ἄγριο Σὲξ, ὤ!... γίνεται Λέων+.
Φαντάσου, τώρα, νὰ βρεθεῖς στοῦ Εὐριπίδου τὴ σπηλιά,
κι' ἐκεῖ: ξεβράκωτον τὸν Αἰνειάν, μὲ χάδια καὶ φιλιά,
χοντροπενηντάρη τρωγλοδύτη,
νὰ ξεμυαλίζει... τὴν Ἀφροδίτη!

Μὲ τοῦ Ἔρωτα τὶς χάρες καὶ μ' ἀτέλειωτα τερτίπια,
στὴν Σαλαμίνα νὰ σκορπᾶ θηλυκὰ καρδιοχτύπια.
Βάζοντας τὸ σὲξ-ἀπήλ μπροστάρη
νὰ χαρεῖ λίγο κι' αὐτός, γουστάρει.

Σκέψου, στὴν Κούλουρή τινος ἥρωος Καραϊσκάκη,
κι' ἐνῶ σύζυγοι, πιστοί, στὰ Καφενεῖα παίζουν σκάκι,
οἱ συμβίες νὰ τοὺς κερατώνουν!
Κι' ἡ μιά τους τὴν ἄλλη νὰ σκοτώνουν

αἱ συμβίαι, καθὼς τὸν ἴδιον ἐραστή, ποὺ βρῆκαν,
μ' ὅσο πάθος θέλαν, ἡ καθεμιά, δὲν τὸν χαρῆκαν.
.Ὅλες νιώθουν Ὡραῖες Ἑλένες,
- στέρεψ' ἡ νῆσος ἀπὸ Παρθένες.

Νὰ δεῖς, στὸ τέλος, τὶς μοιχαλίδες, σὲ Συμμαχία,
γυμνὲς καὶ ξαναμμένες, κολυμπῶντας, Ναυμαχία
θὰ στήσουν... - τ' ἄγαλμα, μὲ τὴν Νίκη
τῆς Γαμοθράκης, σὲ ποιάν θ’ ἀνήκει.

Τὸ κυριώτερο, ἐμεῖς ἐδῶ θὰ καμαρώνουμε,
κι' ἅπαντες, ἀλὰ φασὸν ντ' Αἰνειάν, θὰ καμακώνουμε!...
Μ' ἄν ψυχὴ ζώσα δὲν σᾶς κάθεται,
πλὴν ἐμοῦ, σεῖς... καλὰ νὰ πάθετε.
.Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.

Ἀπὸ: Τὸ παιδὶ ποὺ ἤσασταν κάποτε.

Τὸ διαβολόπαιδο ποὺ ἤμουν κάποτε!

3 Αὐγούστου 2016, καὶ ὥρα 8:00.
~
* Ἕξη μηνῶν, ἔπαθα τὴν πρώτη μου πνευμονία - λένε. Ἐγὼ θυμᾶμαι κάτι τεράστιες ἐνέσεις καὶ  τὰ οὐρλιάσματά μου, ὅταν ἔπαθα ξανὰ πνευμονία στὰ 6 μου χρόνια. (Καὶ πάει λέγοντας, ἔπαθα καὶ ξανάπαθα κι' ἀπ' αὐτὴν θὰ πάω).
3 χρόνων, μιλοῦσα καὶ...τί δὲν ἔλεγα!... Πιὸ ὁμιλητικὸς κι' ἀπὸ τώρα. Μὲ φαντασία νὰ καλπάζει.
- Σκάσε, μοῦ λέγανε. Γλώσσα δὲν βάζει μέσα, ὁ δικηγόρος-παραμυθάς!...
4 χρόνων, ἀνακάλυψα τὸν θάνατο. Ἔβαζα τ' αὐτί μου στὴν θέση τῆς καρδιᾶς ὅσων ἀγαποῦσα ἀπὸ φόβο μὴν πεθάνουν.
Τότε περίπου ἄρχισα νὰ παντρεύομαι κάθε ἀπόγευμα τὴν Μάρθα. Πιὸ ἀγαπησιάρης δὲν διανοήθηκε κανεὶς νὰ ὑπάρξει. Γιὰ χρόνια καὶ χρόνια!...Περίπου μέχρι νὰ μποῦμε στὸ Γυμνάσιο.
Τρελλαινόμουν μὲ τὴν Σοφία Βέμπο καὶ τὸν Νίκο Γούναρη, εἶχα μαγευτεῖ μὲ τὸν "Ριγκολέτο" καὶ φοβόμουν μὴν κάνω παιδὶ ποὺ θὰ πρέπει νὰ τὸ κρύβω μὴν κινδυνέψει κι' ἀναγκαστῶ νὰ ταπεινώνομαι. Ἄλλωστε, οὐδέποτε ἔσκυψα τὸ κεφάλι.
Στὰ τέσσερα πάλι ἐπινόησα (καλὰ λέω: μόνος μου τ' ἀνακάλυψα) τὸ Θέατρο. Τὸ "θεατρίνος" μοῦ ἔγινε ἔπαινος καὶ κουσοῦρι.
Θάνατος καὶ "θεατρίνος" σήμαναν τὴν καταστροφὴ μιᾶς καρδιᾶς ποὺ πάλεψα νὰ μὴν ἐπιτρέψω νὰ συνέβαινε ποτέ.
Τότε κατάλαβα πὼς εἶμαι μόνος, θὰ πεθάνω μόνος, τὸ θέατρο θὰ ἦταν ἡ ἀνάσα μου. Ἔχω φάει τὸ ξύλο τῆς ζωῆς μου νὰ μὴν ξαναπῶ τὴν λέξη "θεατρίνος". Τουλάχιστον, μεγαλώνοντας, ...δὲν τὸ ἐξευτέλισα.

Μὴν...παραλείψω (ἄκρως σημαντικό): 6 χρόνων, ὅταν ἔγινα καλά ἀπὸ τὴν πνευμονία, ἀπόκτησα ἕνα βίτσιο: γιὰ νὰ φάω μιὰ μπουκιὰ ὁ,τιδήποτε, ἤθελα μιὰ...ζωγραφιὰ νὰ μοῦ πάρουν  καὶ μιὰν ἱστοριούλα νὰ μοῦ ποῦν. Τὸ θυμᾶμαι ζωηρὰ σὰν νἆναι τώρα. Τρέχαμε στὰ μαγαζιὰ γιὰ   μία ζωγραφιά (καὶ μπουκιά). Ἄν δὲν βρίσκαμε, ἁπλῶς δὲν ἔτρωγα. Δὲν θυμᾶμαι ὅμως πῶς...μοῦ κόπηκε τὸ βίτσιο. Πάντως, τὶς ζωγραφιὲς τὶς χάριζα στὰ ὡραῖα κορίτσια τοῦ Σχολείου! Μὲ ἀντάλλαγμα ἕνα φιλάκι.
Πηγαίνοντας Σχολεῖο, ἤξερα νὰ γράφω καὶ νὰ διαβάζω. Καὶ ἀπὸ τὴν Α΄ τάξη ἔκανα Φροντιστήριο σὲ συμμαθητές μου μὲ...ἐκπληκτικὰ ἀποτελέσματα!
Μάλιστα, στὴν πρώτη λαχειοφόρο ἀγορὰ τῆς ζωῆς μου (Α΄τάξη) κέρδισα ἕναν κονδυλοφόρο, ἕνα μελανοδοχεῖο καὶ μελάνη! “- Σημαδιακό” εἶπε ἡ δ.νὶς Οὐρανία, ἡ διευθύντριά μας. “Τὸ Λὸ Σκοκκάκι θὰ γίνει ἄνθρωπος τῶν Γραμμάτων”.
11 χρόνων ὁρκίστηκα...νὰ μὴν κάνω ποτὲ σὲξ στὴν ζωή μου (ἡ Μοιραῖα_Ὅλα νὰ τ' ἀκούει αὐτά) καὶ δὲν ξέρω πόσες χιλιάδες φορὲς αὐτὸν τὸν ὅρκο τὸν καταπάτησα λίαν ἕως ἀρίστως ἐπιτυχῶς...
Σπανίως ἀπέτυχα. Οὔτε ποὺ θυμᾶμαι πότε, ποῦ καὶ πῶς!

Μεγαλώνοντας, ὅλα συνέβαλαν νὰ...μὴν πεθαίνω, νὰ μὴν παραμείνω θεατρίνος, νὰ κάνω ἕναν
γάμο, νὰ πάρω ἕνα διαζύγιο 35 χρόνια μετά, νὰ μὴ σκοπεύω νὰ ξεμωραθῶ. Αὐτὸ μάλιστα, ἀξίζει σὰν στόχος ζωῆς.