Μάνη: «Την είχα σαν παιδί μου» λέει ο ιερέας που κατηγορείται για κακοποίηση 12χρονης.
~
vallon:
Το πιο τραγικό είναι ότι η μητέρα προσπαθούσε να πείσει το παιδί να μην μιλήσει.
===
* Δὲν εἶναι πρωτοφανές.
Ὑπάρχουν τὰ λεφτὰ στὴ μέση.
===
* * Κάποτε εἶχε συμβεῖ κάτι παρόμοιο σὲ φιλικὸ περιβᾶλλον μας. Πατέρας βίαζε τὴν κόρη του, ἀπὸ 9 ἕως 12 χρονῶ.
Ἠθικός, κατὰ τὰ ἆλλα, πατέρας, ποὺ ἐμένα μοῦ ἔλεγε νὰ μὴν ἔχω φαβορίτες, ἀλλὰ νὰ κουρεύομαι σὰν τὸ παιδὶ τοῦ λαοῦ, τὸν Νίκο Ξανθόπουλο (βρῆκε κιόλας... σὲ ποιόν νἄμοιαζα!...)
Μόλις μαθεύτηκε, ἦρθε στὴν μάννα μου νὰ δικαιολογηθεῖ καὶ νὰ ζητήσει συμπαράσταση.
- Θὰ σὲ κάψω, παληάνθρωπε! τοῦ εἶπε. Θὰ σὲ θάψω μὲ τὰ ἴδια μου τὰ χέρια.
Ἤμουν μπροστά.
Ἡ μάννα μου πῆγε μάρτυρας κατηγορίας στὸ Ἀγρίνιο.
Ὁ πατέρας ἐκεῖνος, ποὺ ἦταν καὶ τόσο ἄντρας, φυλακίστηκε γιὰ 7 χρόνια.
Ἡ οἰκογένειά του μετακόμισε καὶ ἐμεῖς εἴχαμε στενὴ καὶ καθημερινὴ ἐπαφὴ μαζύ τους. Ἡ μάννα τοῦ κοριτσιοῦ ἔρεβε κάθε στιγμὴ ποὺ περνοῦσε. Στὰ 7 χρόνια καὶ λίγες μέρες, πέθανε, μὴ ἀντέχοντας στὴ σκέψη ὅτι αὐτὸς θὰ ἔβγαινε ἀπὸ τὴν φυλακὴ καὶ θὰ τοὺς εὕρισκε κάπου. Στὴν κηδεία, ἡ μάννα μου πρώτη, δῖπλα στὴν νεκρή, νὰ κλαίει τὴν φίλη της. Ξάφνου, φάνηκε αὐτός, ἀπὸ τὸ πουθενά!... Θρεμμένος, ὡραῖος, ἄνετος!...Μόλις τὸν πῆρε χαμπάρι ἡ μάννα μου, πετάχτηκε ὄρθια καὶ μὲ τὶς κλωτσιὲς τὸν ἔδιωξε ἀπὸ τὴν ἐκκλησία, βρίζοντάς τον.
- Ἔ, κυρὰ Κατίνα, συμβαίνουν αὐτά!... τῆς εἶπε.
- Ἔξω παληάνθρωπε, μὴ σοῦ βγάλω τὰ μάτια!...
Οἱ παρευρισκόμενοι θίχτηκαν!
- Ἔ, ὄχι καὶ τέτοια συμπεριφορὰ μέσα στὸν ναό!..., εἶπαν.
Ἴσως ἤμουν ὁ μόνος ποὺ τῆς εἶπα:
- Μπράβο, μαμά, ὅρμα του!...
Τῆς ἔχω μοιάσει ἀπόλυτα.
Ὅταν πέθανε, ἀπαγόρευσα στὸν γαμπρό μου (ἆλλο τέρας ἐκεῖνος - ψόφιος τώρα κι' αὐτός...) νὰ πατήσει. Ἤθελε νἄρθει, νὰ κουτσομπολέψει, νὰ κακολογήσει, ὅπως συνήθως!... Ὅταν τοῦ εἶπαν ὅτι δὲν ἀστειευόμουν, (κατὰ κάποιον τρόπο, πολλοὶ, ἀκόμη, μὲ ἔχουν γιὰ μαμόθρεφτο κι' ἆλλοι ξέρουν τὸ τσαγανό μου), μπῆκε στ' αὐτοκίνητό του νὰ φύγει καί, στὴν λύσσα του ἐπάνω, τράκαρε καὶ τὄκανε μαντάρα. Ἆλλος ἠθικὸς Ἕλληνας. Τέρας. Κι' ἄς ἔχει πεθάνει πρὶν εἴκοσι χρόνια. Κτῆνος θὰ τὸν λέω. Αὐτὸς μᾶς κατέστρεψε καὶ πέθανε τὴν μάννα μου, σκατὰ στὸν τάφο του.

Βρῆκα αὐτὰ τὰ πρόσθετα γιὰ τὸ μονόπρακτό μου γιὰ παιδιά:
 Ἑστιατόριο γιὰ πεινασμένους. 
 
~
Μιμή: - Ἀρριβεντέρτσι, πείνα!
Θὰ φάω, θὰ φάω καλά!...
Μὲ χρυσὰ πηρούνια καὶ κουτάλια,
νὰ μὴν εἶμαι πιὰ σ' αὐτὰ τὰ χάλια,
νὰ μὴν εἶμαι πιὰ σ' αὐτὰ  τὰ χάλια,
νηστικιά!...

Ἰάνης: - Ἀρριβεντέρτσι, πείνα!
Ἐμπρός, ἐμπρός, παιδιά.
Φάτε κρέας, φάτε καὶ σαλάτα.
Σὰν λύκος πεινάω...

Μιμή: - Ἆντε, φά'τα.
ἄ, μὰ πιά!...

Ζωή: - Ἀρριβεντέρτσι, πείνα!
Ὁρμάω,  βουτάω, - ἀμάν!...
Κάτι νοστιμιὲς ποὺ σὲ μουρλαίνουν,
τ' ἀντεράκι σου λαδοχορταίνουν,
ὅσοι τρῶν' δὲν ἀρρωσταίνουν...

Ὅλοι: - Δόξα Σοί!...

Σπύρος: - Ἆντε, φάτε!...
Τί κοιτᾶτε; 

Μιμή: - Εἶμαι φάντασμα μιᾶς θεατρίνας,
πρώτη σὲ ρόλους τῆς πείνας
 κι' ἔχω ποὺ ψάχνω καιρὸ
μιὰ δουλίτσα νὰ βρῶ.

Εἶμαι πάρα πολὺ πικραμένη
κι' ἀπ' τοὺς θιάσους διωγμένη,
τὸ Σωματεῖο θὰ πεῖ:
" - Ἆστε την νηστική!...
Τί μᾶς νοιάζει κι' αὐτή,
στὸ κόμμα μας ἄν δὲν γραφτεῖ;...
Τί μᾶς νοιάζει κι' αὐτή,
στὸ κόμμα μας ἄν δὲν γραφτεῖ;".

Ἀπὸ τὰ διασωθέντα μου.
~
Τίτλος: Καθαρίστρια, βαράτε την.
~

Μία καθαρίστρια μὲ ἐνδεικτικὸ Ε΄ Ἑλληνικοῦ Δημοτικοῦ σὲ τί μπορεῖ νὰ διαφέρει ἀπὸ μία καθαρίστρια
μὲ ἀπολυτήριο Στ΄ Δημοτικοῦ;
Τὰ ἀγγλικά της δὲν θὰ εἶναι τέλεια; Θὰ εἶναι κομπλεξικὴ δίπλα στὶς μορφωμένες ἡμιαγράμματες, πού, ἄν καὶ σπούδασαν καὶ φιλόλογες, ἐπειδὴ δὲν βρίσκουν δουλειά, ἔ, ἄς πᾶνε καὶ καθαρίστριες, ἀφοῦ ἡ δουλειὰ ποτὲ ντροπὴ δὲν εἶναι, κατὰ πῶς λέγατε καὶ στὸ συχωρεμένο τὸ Φόρουμ.γκρού, κι' ἐγώ, σὰν τοξικὸς ἄνθρωπος, τὸ θυμᾶμαι καὶ θὰ σᾶς τὸ κοπανάω στὸν αἰώνα τὸν ἅπαντα;

Δὲν θὰ μποροῦσαν νὰ τὴν προσλάβουν καὶ μὲ τὸ κανονικὸ ἐνδεικτικὸ ποὺ ἔχει; Ἠταν ἀπαραίτητο τὸ
Ἀπολυτήριο; Τὸ ἐκτύπωσαν πάνω στὸν κουβὰ μὲ τὸν ὁποῖο σφουγγάριζε ἤ ἦταν κεντημένο στὰ ξεσκονόπανά της;
Ἡ ἀπόλυτη ἀμορφωσιὰ ποὺ κυριαρχεῖ σὲ Ὑπουργεῖα, Δημόσιες Ὑπηρεσίες καὶ ἀλλοῦ, κρύβει ἤ δὲν κρύβει πλαστογραφήσεις Πτυχίων, <ἄμεμπτες> Εἰσαγωγικὲς Ἐξετάσεις, ρουσφετολογία, παληανθρωπιά;

Βρέ, ἐδῶ γεννηθήκαμε καὶ ἐπὶ τόπου γεράσαμε.
Χωρὶς ρουφιανιά, χωρὶς πουτανιά, χωρὶς πουστιά,
μέλλον δὲν κάμνεις,
παρὸν δὲν ἔχεις
κι' ἆντε νὰ δοῦμε ποῦ θὰ βρεθοῦν λεφτὰ νὰ σὲ θάψουμε, ἀφοῦ πᾶς γι' αὐτοκτονία.
Θὰ μοῦ πεῖς, γράφω λογοτεχνία.
Θὰ σοῦ πῶ ὅ,τι ἔλεγε κι' ἡ Σμυρνιὰ μάννα μου ποὺ εἶχε στὸ τσεπάκι τὶς ἀπαντήσεις της, κυρίως μ' αὐτὲς τὶς δύο λέξεις:
- Χέζω_σε!...
Τἄχουμε ζήσει στὸ πετσί μας ὅλα αὐτά. Ὑπάρχουν στὴν ἀνάλυση τοῦ αἵματός μας. Πιάσανε πουρί, σὰν καημοὶ καὶ βάσανα, στὴν ἀορτή μας.

Βρέ, ἀφῆστε τὴ γυναίκα νὰ δουλέψει. Τὸ πολὺ-πολύ, κόψτε της 10 εὐρὼ τὸν μήνα ὡς μὴ ἀπολυτηριούχα.
Ὅπως κάποτε στὴν Ὀλυμπιακὴ Ἀεροπορία ἔπαιρναν 100 δρχ παραπάνω οἱ τελειόφοιτοι πανεπιστημίου.
Βρέ, ἡ γυναίκα δὲν βγῆκε πουτάνα. Τὶς βρωμιές σας νοικοκυρεύει κι' ἐξαφανίζει, μὴν σᾶς πνίξουν.
Καθαρίστρια εἶναι. Δὲν βγῆκε ὑπουργίνα.
Καὶ ξέρω πολλὲς καθαρίστριες ποὺ γίνανε ἀνώτερες ὑπάλληλοι χάρη στὰ θέλγητρά τους, μέσ' ἀπ' τὰ μπούτια τους.
Τώρα καὶ σ' αὐτήν, προκόψατε νὰ κάνετε κάθαρσι!...
Δὲν ἀπευθύνομαι στὸν Σύριζα. Στοὺς Νεο-Ἕλληνες ἀπὸ τότε ποὺ καταλαβαίνω, - ἄς ποῦμε τὸ 1950, ἕως ἀκριβῶς τώρα. Ἴδιοι καὶ διαρκῶς χειρότεροι στὸ νὰ ξεκάνετε τοὺς φτωχούς.
Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.

Ἀπὸ τὰ διασωθέντα μου.
ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ , 16 Ἰουλίου 2017, ὥρα 2:44 μ.μ.

Θέμα: Πρόταση γιὰ κατάργηση τῆς Θρησκειολογίας ...
====
Κλινοσοφιστεῖες - ἔμφραγμα.
~~
ἤ μετριόφρων... ἤ ταλαντοῦχος·
δὲν ὑπάρχει τρόπος νὰ τὸ ἀποφασίσεις ἐσύ,
- σ' ἔχει διαλέξει ἡ μοίρα σου!
* Ἀφιερωμένο στὸν καινούργιο φίλο μας Luigi.
~
Βέβαια, ὁ oldjedi, ποὺ ἄνοιξε τὸ θέμα, ὁ ἴδιος καὶ ὀφείλει νὰ ἀπαντᾶ, στὶς ἀντιλογίες προπαντός, ἀλλὰ ἄς μὴν
...τὸ παρακάνει. Πολλοὶ δὲν ἀξίζουν ἀπόκρισης. Ἔχουν κακία σὲ κάθε ἐμφάνισή τους.

Ἐν πρώτοις, ἔχει δίκηο, oldjedi ἔγραψε:
Κανεις λαθος ...
Η Θρησκειολογια βασιζεται στην ΠΙΣΤΗ ...που ειναι κατι το απροσδιοριστο ...
Η Πολιτικη βασιζεται στην αναλυση των δεδομενων και την ΓΝΩΣΗ καποιων βασικων αρχων ...Στην πολιτικη,
το να εχεις λαθος αποψεις, αποδεικνυεται ευκολα απο τα γεγονοτα ...και δεν υπαρχουν απροσδιοριστα πραγματα ...

Ἄν ἔβαζε τόνους, θὰ τοῦ ἔλεγα "εὖγε". Μὲ τέτοια πράματα θυμώνω ἀλλὰ...ἆντε, καμιὰ φορὰ πάω πάσο!
Πάντως, ἀπευθυνόμενος στὸν ἴδιο, λέω: ὄχι, νὰ μὴν καταργηθεῖ τίποτα, καμιὰ στήλη, οὔτε ἡ Θρησκειολογία.
Ὅποιος θέλει μπαίνει, ὅποιος ὄχι, δὲν μπαίνει.
Νὰ ἐξομολογηθῶ καὶ τὴν ἁμαρτία μου:
πᾶντα ρίχνω μιὰ ματιὰ στὴν Θρησκειολογία, ἔτσι, μὲ πικρὴ διάθεση νὰ χαμογελάσω μὲ τὶς χαζομάρες ποὺ διαβάζεις ἐκεῖ, ἔνθεν κι' ἔνθεν. Κάθε φανατισμὸς εἶναι χαζομάρα. Καί, ὅταν μπαίνω, δὲς τί σύμπτωσις: ἀπὸ δῶ τὸ πάω, ἀπὸ κεῖ τὸ φέρνω, ὅλο ΓΑΤΟλογία κάνω!... Μὴ μὲ παρεξηγεῖτε. Περνάω μεγάλο βάσανο στὴν ζωή μου
- ὄχι πὼς παλαιότερα, ὅταν δὲν τὸ περνοῦσα, ἤμουν ὑποΓΑΤέστερος, ὄχι, τέτοιο ψέμα δὲν θὰ τὸ πῶ.
Μὴν ξεχνᾶμε ὅτι πήγαινα νὰ δημιουργήσω καὶ κλινογατοσοφισμό - καὶ μοῦ διαγράψανε ὁλόκληρο νῆμα, κατ' ἀπαίτησιν θρησκοληπτῶν, φαντάζομαι! Λὲς καὶ δὲν εἶμαι ἱκανὸς νὰ ἐπανέλθω σ' ἄλλη στήλη, μ' ἆλλον τίτλο!...
Ὑπάρχουν πολλοὶ ΦΑΝΑΤΙΚΟΙ (αὐτὸ σημαίνει ἔλλειψη δύναμης τῆς φαντασίας καὶ συνοδεύεται μὲ δουλοπρέπεια σὲ κάτι ὑποτίθεται κερδοφόρο ἤ ἐλπιδοφόρο, πεῖσμα, καί τινα ἀκόμη βλαψίματα τῆς φύσεως) στὸν κόσμο - καὶ τοῦ Φόρουμ.γκρ.
Οἱ θρησκεῖες καὶ τὰ κόμματα ἔχουν ρίζες βαθειὲς μέσα στὰ σύνολα ἀτόμων καὶ σὲ κάθε ἄτομο ξεχωριστά. Ρίζες Ὑγείας ἀλλὰ καὶ ΑΡΡΩΣΤΕΙΑΣ, - "ἀρρωστημένα μυαλὰ" ποὺ λέμε. Βέβαια, οὔτε ἕνας στὰ διακόσια ἑκατομμύρια δὲν ἀναγνωρίζει τὴν ἀρρώστεια, τὸ σφᾶλμα του. Ὅλοι θεωροῦν ἑαυτοὺς ἔξυπνους, πιὸ ἔξυπνους ἀπὸ τὸν κάθε ἕναν μέσα στὰ διακόσια καὶ βάλε ἑκατομμύρια. Μὴν κοιτᾶς ποὺ συχνάκις μιλοῦνε/γράφουνε σεμνῶς, χαμηλοτόνως, μὲ μετριοφροσύνη ποὺ ἰσοδυναμεῖ μὲ ἔλλειψη ταλέντου καὶ αὐτοπεποιθήσεως. Μὴν τοὺς τὸ πεῖς ὅμως, θὰ
φουρκιστοῦν καὶ τότε ἀλλοίμονό σου, ἄ!
Ἄς μὴν κάνω κατάχρηση τῆς εὐκαιρίας.
Ἄς κλείσω λέγοντας πὼς ἡ κακοήθεια εἶναι τὸ πρῶτο συστατικὸ στὸ αἷμα τῶν ἀνθρώπων. Μὲ τὸ νὰ μποροῦν ψευδωνύμως νὰ γίνονται ὄχεντρες, εἶναι σὰν νὰ χαίρονται σὲ σεξουαλικὰ ὄργια παρασκευασμένα ἐντελῶς δωρεάν, τιμητικῶς πρὸς τὸ ἄτομό τους - φαντάζονται, σκέψου!...
Καλά, μὴν τὸ πάρεις, ἀναγνώστη μου καὶ ἀναγνώστριά μου, προσωπικῶς. Μόνον ἀνικανοποίητοι παθιάζονται. Ἄ, ΚΑΙ προσβάλλονται.
Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.

Ἀπὸ τὰ διασωθέντα μου,
ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ, 11 Μαΐου 2014, ὥρα 7:50 π.μ.

Θέμα: ΣΥΡΙΖΑ+ΝΔ=LOVE/ ἆλλα λόγια ν' ἀγαπιόμαστε.

Ἡ oliveoil ἔγραψε: Σάβ. 10 Μάιος, 2014,  ὥρα 10:19 π.μ.
O κ. Γλέζος είπε: «Όσο για την πρόταση που μας ήρθε, δείχνει ότι η ΝΔ αποδέχεται ότι έχει χάσει την δύναμή της γι αυτό και ζητά συγκυβέρνηση.
Δηλαδή να συγκυβερνήσει το ναδίρ με το ζενίθ» και πρόσθεσε: «Θα εγκαταλείψει η κυβέρνηση την πολιτική του δανεισμού; Θα σταματήσει να αρπάζει από τον λαό για να σώσει τις τράπεζες; Αν το κάνει αυτό, δεν πιστεύω συνάδελφοι του ΣΥΡΙΖΑ να έχουμε αντίρρηση».
~~

Ἐγκαταλεῖψτε τὰ δικά σας δηλαδή, κι' ἐλᾶτε μὲ τὰ δικά μας!...

Γιὰ μένα, ὅ,τι πιὸ βιοπαράλληλο, τώρα ποὺ ἀντιγράφω τὴν μετάφρασή μου τοῦ πιραντελλικοῦ: "Ἤ ἕνας ἤ κανένας",
(δράμα σὲ 3 πράξεις - ἀντιθέτως ἡ πολιτικὴ εἶναι φαρσοτραγωδία σ' ἀναρίθμητες διαπράξεις ἐγκλημάτων).
Γιὰ τὸν Τίτο φταίει ὁ Καρλίνο...,
γιὰ τὸν Καρλίνο φταίει ὁ Τίτο.
Μὲ τί ἐπιχειρήματα ρίχνει τὰ βάρη ὁ ἕνας τους στὸν ἄλλο, ἐνῶ, ἆλλο τόσο, πῶς δικαιολογεῖ τὶς πράξεις του ὁ καθένας!...
Ἐν προκειμένῳ, οἱ πράξεις ἦταν παρόμοιες: συνουσιάζονταν ἐναλλὰξ μὲ τὴν κυβέρνηση, συγγνώμη: μὲ τὴν Μελίνα ἤθελα νὰ πῶ!

Ἐξ αἰτίας τους πεθαίνει ἡ ἀθώα Μελίνα, κοινὴ ἐρωμένη τους (ἐξουσία, ἄν θέλετε, - στὴν περίπτωσή μας, τοὐτέστιν ἕνα τέρας).
Τοὺς ἀφήνει τὸ παιδί της, ἀγνώστου πατρός: τοῦ Τίτο ἤ τοῦ Καρλίνο;
Κανενός.
Δικό της (τῆς ἐξουσίας, ποὺ πᾶντα πεθαίνει ἔτσι, καὶ φορτώνει, ἀλλοιῶς, τὶς καταστροφὲς στοὺς ἑπομένους)
Τὸ παιδί της, ἐν τοιαύτῃ περιπτώσει, εἶναι ὁ λαός.
Ἀλλὰ ἐνῶ τὸ βρέφος δὲν φταίει, ὁ λαός εἶναι συνένοχος ὀλκῆς καὶ μὴν παραμυθιαζόμαστε.
Ἡ πολιτικὴ δὲν εἶναι θέατρο, εἶναι σφαγεῖο.
Ἀπὸ τὸ θέατρο φεύγεις καμιὰ φορὰ μὲ κάθαρσι. Ἡ πολιτικὴ σὲ βαπτίζει ἐσαεὶ στὴν ὕβρι.

Ἰάνης Λὸ Σκόκκο, Κλινοσοφιστής.

ἐπιτάφιος θρῆνος,
νιαουρεπωδύνως.

Γιατί, μπαμπὰ Κλινό,
μ' ἄφησες ὀρφανό;
Τί θ' ἀπογίνω, ἔ;
Μοῦ κόβοντ' αἱ πνοαί,
στενάζω καὶ κλαίω,
κι' οὔτε "νιὰρ" δὲν λέω
σὲ κανένα! Πενθῶ.
Πές μου πῶς ν' ἁμυνθῶ
στὴν κακία τοῦ κόσμου;
Σὺ ἤσουνα τὸ βιός μου.
Χωρὶς μπαμπάκα, τί
νὰ κάνει ἕνα γατὶ
καλομαθημένο;
Πές το πεθαμένο,
πρὶν ἔστω προλάβει
καὶ νὰ μεταλάβει!
Τώρα, ποιές ρεζέρβες
θἄχω σὲ κονσέρβες;
Ποιός θὰ μὲ ποτίζει;
θὰ μὲ νανουρίζει;
Ποῦ θἄβρω χαδάκια,
φιλιά, μεζεδάκια;
Ἄνοιξέ μου νὰ μπῶ!
Στεῖλε νεκροπομπό,
- δὲν θέλω νὰ ζήσω.
Δὲν θὰ κατουρήσω,
κακὰ δὲν θὰ κάνω...
- νά! κι' ὅρκο σοῦ βάνω!
Γιατί δὲν μοῦ μιλᾶς
κι' οὔτε μοῦ τραγουδᾶς;
Ὁ Θεὸς δὲν μ' ἀκούει...
Ἡ καμπάνα κρούει,
οἱ νεκροὶ σωπαίνουν!
Κι' οἱ γάτες πηγαίνουν
στὴν κόλαση, πίσω!
Θὰ παραφρονήσω...
Ὄχι, θὰ νικήσω!
Ναί, καὶ... θὰ ἐπιζήσω!
Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.
~~
Σχόλιο ἀπὸ τὴν ΓΕΩΡΓΙΑ ΜΠΑΚΑΛΗ, στὴν Ποιητικὴ Γωνιά, 4 Ἰουνίου 2012, καὶ ὥρα 20:53.
συγκλονιστικό........!
“κι ας έχουν τούτα τα ζωντανά απο εφτά ζωές
η κάθε μια ξεχωριστά, κι όλες μαζί γλυκιές”...
~~
5 Ἰουνίου 2012, καὶ ὥρα 18:20.

νἄχω δυὸ ζωάκια, κι' αὐτὸ μοῦ φτάνει.
Ἄν ὄντως εἶμ' ὡραῖος, ἄχ! θέλω καὶ ζωάκι νά 'μαι!...
Βρέ, λές; Πάω νὰ κοιταχτῶ... - μήπως καὶ δὲν θυμᾶμαι!
Λυράν*, τετράποδος ἄν ἀποδειχθῶ, φιλτάτη,
μὴ μὲ θεωρήσεις Ἰουλ-Ἰάνη κι' ἀποστάτη.
~~
- Φτοὺ! Ζῶον δὲν εἶμαι... Γιατί;
Τί φταίω, θέ μου!
Ἀπάντησιν βρὲς αἰτιατή·
λόγια τ' ἀνέμου
δὲν γουστάρω, σοῦ ζητῶ σαφεῖς ἐξηγήσεις:
Ἀδὰμ μ' ἔφτιαξεν ὁ Πλάστης·
μ' ἀδίκησεν ἀπερισκέπτως ὁ Κοιμίσης
κι' ἀπερίγραπτος Δυνάστης!...
Ἀλλ' ἄν ἤμουν, πές, γατάκι,
χωρὶς ἕναν Ἰάνη,
...πῶς θἄκουγα Χατζιδάκι;
Ποτὲ Παριζιάνοι
τραγουδιστὲς δὲν θὰ φτάνανε στ' αὐτάκια μου!
Πόσες ἐλλείψεις, στοργῆς καὶ γλύκας, θὰ μὲ κατσιάζανε!...
Ἄσε δὲ ποὺ θἆχα στερηθεῖ καὶ τὰ χαδάκια μου,
θὰ νιαούριζα ἐγὼ κι' αὐτοὶ περὶ ἄλλων θὰ τυρβάζανε.
Τί ζῶα πού 'ναι οἱ ἀνθρῶποι!...
Ναί, ξέρω, λένε πὼς ὑπάρχουν κι' ἐξαιρέσεις·
μὰ δὲν θἆχα οὔτε τόπι...
- κι' αὐτό, πῶς δύνασαι νὰ τοὺς τὸ συγχωρέσεις;
Μὲ ποιάν ὄρεξη νἄτρωγα τὰ φαγιά μου,
- μόνο ποὺ τὸ σκέφτομαι, Παναγιά μου, μὲ πιάνει φρίκη!... -
ποιός ποτὲ θὰ θυμόταν τὰ γενέθλιά μου;
Εὐτυχῶς, Ἰανάκη, στὴν καρδιά σου μένεις πιτσιρίκι.
Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.
----
(*) Ψευδωνυμομάχος.

Διασώθηκε ἀπὸ τὸ Φόρουμ.
ἀπὸ ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ, 24 Ὀκτωβρίου 2012, ὥρα 8:33 π.μ.

Θέμα: Γιατί οἱ πιὸ πολλοὶ γαμάτοι χρῆστες τοῦ πφόρουμ ψηφίζουν ΚΚΕ;

Τώρα εἶδα τὸ θέμα σου, mighty ducks, ποὺ σὰν ἀπορία, ἔπρεπε ἴσως νὰ τεθεῖ. Καὶ καλῶς τέθηκε.
Ἐκεῖνο τὸ "γαμάτοι" (Re: Γιατί οἱ πιὸ πολλοὶ γαμάτοι χρῆστες τοῦ πφόρουμ ψηφίζουν ΚΚΕ;) εἶναι ἄτοπο ἀπὸ κάθε ἄποψη.
Ἄν ἐννοεῖς δυνατὰ μυαλά, πές το ἔτσι. Ἤ ἀλλοιῶς, σύμφωνα μὲ τὸ τί ἐννοεῖς.
Πάντως, μᾶς δίνεις μιὰ καλὴ εὐκαιρία νὰ ποῦμε.

Ἡ ἀπάντησή μου, ἡ προσωπική μου ἄποψη:
* τὸ ΚΚΕ λέει ἀλήθειες ποὺ παραδέχομαι, ἔστω κι' ἄν ἆλλοι, πολλοί, ἡ πλειονότης δὲν θέλει νὰ τὶς παραδεχτεῖ.
Βέβαια, δὲν ὑποστηρίζω πὼς ὅ,τι λέει καὶ ὅ,τι κάνει τὸ ΚΚΕ εἶναι ἀπαραιτήτως καὶ τὸ μόνο σωστό.
Π.χ., ποτὲ δὲν θὰ βαστοῦσα ἄλλη σημαία ἀπὸ τὴν ἑλληνικὴ καὶ μὲ ἐκνευρίζουν οἱ κόκκινες παρὰ τὸν συμβολισμό τους.
Κι' ἄλλωστε γι' αὐτὸ δὲν ἔχω προσχωρήσει οὔτε δευτερόλεπτο νὰ γίνω μέλος.
Ὅταν ἀνήκεις σὲ κάποιο κόμμα - ὅποιο κι' ἄν εἶναι αὐτό - παύεις νὰ εἶσαι...
* ... παύεις νὰ εἶσαι ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ἄνθρωπος, εἶσαι πολιτικός, μὲ γειά σου μὲ χαρά σου.
Μοῦ ἀρκεῖ νὰ εἶμαι πολίτης.
Ψηφίζω, λέω τὴν γνώμη μου καὶ ἔχω καθαρὰ χέρια καὶ συνείδηση. Οὔτε γιὰ γάτα δὲν ἔχω ζητήσει ρουσφέτι.
Ποτὲ ὅ,τι εἶναι ἐξουσία δὲν εἶναι σωστό. Μὴν πῶ εἶναι κατάχρηση. Ἄρα, προτιμῶ τὴν ἀμφισβήτηση, μὲ ἐπιχειρήματα.
* Ἄν θεωρήσω τὸν ἑαυτό μου συγγραφέα (ἔννοια σου, ξέρω: δὲν ἔχω τὴν "ποθητὴ" ἀναγνώριση), μοῦ εἶναι ἀδιανόητο νὰ φανταστῶ μεγάλο συγγραφέα καὶ κατεστημένο. Μὲ τὸ κατεστημένο τίποτα ποτὲ δὲν πάει μπροστά.
* Τὰ χάλια τῆς κοινωνίας μας τὰ βλέπω, τὰ ζῶ, τὰ ὑφίσταμαι, μαζὺ μὲ τὸν καθέναν ἆλλον. Πῶς εἶναι δυνατὸν αὐτὴ ἡ ὑπάρχουσα πολιτικὴ νὰ μοῦ ἀρέσει;
Δὲν πέφτω στὴν παγίδα: " - Εἴδαμε τὰ χαΐρια τῆς Σοβιετικῆς Ἕνωσης κτλ". Ἄς βλέπουμε τὰ δικά μας, αὐτὰ ποὺ ἀγγίζουμε μὲ τὰ χέρια μας καὶ ρουφᾶμε μὲ τὴν ἀνάσα μας.
Κι' ἄλλωστε, ἐπαναλαμβάνω: ὅ,τι εἶναι ἐξουσία καὶ κατεστημένο εἶναι ὀπισθοδρομικὸ καὶ ἐγκληματικό.
Προτιμῶ τὸ ἀνέφικτο, αὐτὸ ποὺ πᾶντα, ὡς Ἄνθρωπος, ἐπιδιώκεις γιὰ ἀνώτερο ἰδανικό, ἔστω κι' ἄν μιὰ ὁλόκληρη ζωἠ δὲν σὲ φτάνει.
Γι' αὐτὸ ὑπάρχει καὶ ἡ σκυτάλη, γιὰ νὰ τὴν παραδώσεις σὲ ἄλλους.
Ὁ Ἥλιος εἶναι ψηλά.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Υ.Γ.
Τὸ Φόρουμ ἦρθε στὴν ζωή μου τὴν πιὸ κατάλληλη στιγμὴ, ὅταν σιχάθηκα καὶ τὸν ἴσκιο μου.
Ξαν' ἀγάπησα τὴν ὀμορφιὰ τοῦ γραψίματος.
Ἤμουν φτωχός, δὲν εἶχα αὐτὸν τὸν ἀνεκτίμητο πλοῦτο τοῦ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟΥ,
ποὺ γιὰ μένα ἔχει πάρει θέση Ἁγίου.
Ἅγια εἶναι ἡ Γνώση - τίποτ' ἆλλο.
~~~~~~~~~~~~
Υ.Γ.
Ἀντιγραφὴ καὶ στό: Κλινοσοσφιστεῖες καὶ ὄχι μόνον
γιὰ λόγους εὐνόητους.

Νομίζω πρωτοεῖδα τὴν Τιτίκα Νικηφοράκη στὸ "Λεωφορεῖον ὁ Πόθος" ἑπτὰ φορές. Κατ' εὐθείαν μπῆκα στὸ καμαρίνι της νὰ τὴν συγχαρῶ. Πιὸ ποιητικὸ ἐρείπιο ἀπὸ τὴν Μπλάνς ντὺ Μπουά της δὲν θὰ μποροῦσα νὰ φαντασθῶ. Ἤξερα τὸ ἔργο ἀπὸ τὴν ταινία, 1951, αὐστηρῶς ἀκατάλληλον, στὸν κινηματογράφο Ἀθηναΐς, λεωφ. Βουλιαγμένης. Ἤμουν 7 χρονῶν. Εἶχα μάθει τὸ "κόλπο": ἔκλαιγα καὶ στὸ τέλος οἱ ἀστυνομικοὶ μὲ μπουζουριάζανε μέσα (μὲ τοὺς γονεῖς μου, βέβαια), ἐνάντια σ' ὅλον ἐκεῖνον τὸν κόσμο ποὺ ἔκανε οὐρὰ τὶς Κυριακές, ποὺ περίμενε καὶ...2 ὧρες γιὰ νὰ καταφέρει νὰ μπεῖ. Τὸ ἔργο μοῦ...ἄρεσε ἐξ ἀρχῆς! Μάλιστα, "ἔπιασα" καὶ τὸ νόημα στὴν πιὸ σπουδαία στιγμή, ἐκεῖ ποὺ ἡ Μπλὰνς ἐξηγοῦσε γιὰ τὸν Ἄλαν, στὸν Μίτς, καὶ γιὰ τὴν ὁποία, σκηνή, οἱ γονεῖς μου δὲν θέλησαν νὰ μοῦ ποῦνε τίποτα.
Δικαιώθηκα (ὅτι σωστὰ κατάλαβα), μεγάλος πιά, στὸ θέατρο Κάβα, μὲ τὴν Τιτίκα, ποὺ τόσο ἀγαπῶ - κι' ἐλπίζω νὰ μὲ πιστεύει. Ἐπίσης, ἀπὸ τὸ ἄψογο παίξιμό της, ἔμαθα...καὶ τὸν ρόλο της, τὰ λόγια. Κάθε της λέξη ἔβγαινε σὰν πολύτιμο πετράδι καὶ καθόταν στὸν νοῦ καὶ στὴν καρδιά μου. Μόνον ἡ Παξινοῦ καὶ ἡ Λαμπέτη κατεῖχαν αὐτὴν τὴν τεχνική.
Κι' ἄλλωστε, στὸ θέατρο Κάβα ἔκανα τὸ ξεκίνημά μου. Περίμενα πῶς καὶ πῶς νὰ πάρω τὴν Ἄδεια, τελειώνοντας τὴν Σχολή, καὶ μετὰ νὰ τρέξω στὸν Νίκο Χατζῖσκο, μήπως μὲ ἔπαιρνε στὸν "Ἔμπορο τῆς Βενετιᾶς".
- Τώρα ἦρθες, παιδί μου; Τώρα οἱ ρόλοι εἶναι δοσμένοι. Μόνο κομπάρσο μπορῶ νὰ σὲ πάρω.
- Ἔρχομαι.
Εἶχα πάρει μαζύ μου καὶ τὴν συμμαθήτριά μου (καὶ φυσικὰ καλὴ ἠθοποιό, ἀλλοιῶς οὔτε ποὺ θὰ μ' ἐνδιέφερε) Εὔη Τζανάκη. Τὴν πῆρε κομπάρσα, ἀλλὰ δὲν τὴν πείραζε, ἐκτιμοῦσε κι' ἐκείνη τὸν χῶρο ποὺ πρωταρχίσαμε.
Τὸ ἀπόγευμα, ὁ Χατζῖσκος, ἄνθρωπος ποὺ ἤξερε τί θὰ πεῖ Θέατρο, μοῦ σκάρωσε δύο ρόλους, δὲν ἄντεχε οὔτε αὐτὸς οὔτε ἡ Τιτίκα νὰ μ' ἔχουν βουβὸ πρόσωπο.
Ὡστόσο, πέρασα μεγάλα μαρτύρια, ὁ πρωτάρης ἐγώ, ἀπὸ τοὺς πρωταγωνιστές τους, τοὺς ἆντρες, τοὺς τηλεπροερχόμενους. Πλὴν τοῦ Ἀνρέα Παπαδόπουλου, ὁ ὁποῖος καὶ μὲ ξεχώρισε καὶ ὅλο συμβουλὲς μοῦ ἔδινε.
Ψώνιο μὲ ἀνεβάζανε, ψώνιο μὲ κατεβάζανε. Καὶ μὲ ἐξαναγκάσανε, μὲ ἀπειλὲς νὰ μὴν μπορέσω νὰ ξανασταυρώσω θέατρο στὴν ζωή μου, (συνδικαλιστὲς αὐτοί), νὰ κάνω κι' ἐγώ καταγγελία στὸν θιασάρχη.
Στὸ δικαστήριο, ἔβγαλα τὸ ἆχτι μου. Ἔδειξα τὴν εὐγνωμοσύνη μου στὸν Χατζῖσκο καὶ τὴν Νικηφοράκη. Εἶπα τὴν ἀλήθεια.
Ὅμως εἶχα τρομοκρατηθεῖ ἀπὸ ἐκείνους τοὺς... συναδέλφους, γιὰ καιρό.
Μὲ μία ἐξαίρεση: μὲ εἶδε κρυφὰ ὁ Χρῆστος Νομικὸς νὰ κάνω, μόνος μου, Σάυλοκ καὶ τἄχασε. Μὲ πῆγε στὸν Χατζῖσκο νὰ τὸ ἐπαναλάβω. Ὁ Χατζῖσκος μὲ ρώτησε ἄν...τοῦ ἐπέτρεπα νὰ κάνει τὸ ἴδιο! Καὶ τὸ ἔκανε.
Τέλος πάντων, ἡ Τιτίκα, ὁ Χατζίσκος, τὸ θέατρο Κάβα (ποὺ τώρα ρημάζει, ἔχει γίνει στοιχειωμένο χτικιὸ τοῦ Ἔντγκαρ Ἄλαν Πόε) εἶναι στὴν καρδιά μου, χαρὰ καὶ πληγή.
Ἐκεῖ γνώρισα καὶ δύο καλοὺς ἠθοποιοὺς ποὺ γίναμε καὶ φίλοι καὶ ξαναβρεθήκαμε, ἀλλοῦ, μαζύ: τὸν Γιῶργο Μπαρμπαρέσο καὶ τὸν Μπάμπη Κισόγλου.
Ἐκεῖ γνώρισα τὸν Μανώλη Καστρινό, ποὺ ἀμέσως μὲ ξεχώρισε κι' ἔβαλε τὸν θίασο ν' ἀκολουθήσει τὸ παράδειγμά μου στὴν "χορευτικὴ κίνηση" τῆς Ἔναρξης. Μ' ἔφαγε νὰ τοῦ πῶ "ποιάν Σχολὴ χοροῦ" ἔβγαλα καὶ θαρροῦσε πὼς ἔλεγα "ὄχι, δὲν ἔχω σπουδάσει χορό" ἀπὸ φόβο μὴ...μοῦ βγεῖ κανένα ὄνομα!!!
Εὔχομαι ὅλοι (ὁ Χατζῖσκος καὶ ὁ Καστρινὸς ἀπὸ χρόνια δὲν ζοῦν) νὰ εἶναι καλά, θἄθελα ὅλους κάπου νὰ τοὺς ξαναδῶ.
Καὶ τὴν Τιτίκα Νικηφοράκη νὰ τὴν φιλήσω,ὅπως πρὶν κάπου δέκα χρόνια[;] στὴν Δραματικὴ Σχολὴ τοῦ Ἐθνικοῦ Θεάτρου, ὅπου τὴν ἀναζήτησα.
Καὶ ἀκόμη πιὸ θερμά.
Μὲ ἀγάπη,
Ἰάνης Λὸ Σκόκκο,
κλινοσοφιστής.

Ἀπὸ τὰ διασωθέντα μου στὸ Φόρουμ.

Re: Δεκέμβριος 2013: Νὰ ἤμουν τώρα Ἀρχαῖος Ἕλληνας...- καὶ τί στὸν κόσμο!

ἀπὸ ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ, 5 Δεκεμβρίου 2014, ὥρα 8:54 π.μ.
~~
Ἔχω τὴν αἴσθηση πὼς ἀνακάλυψα ἕνα Ποίημα καὶ ἕναν ποιητή (δὲν ὑπάρχει στὸ διαδίκτυο;)
Τιμή μου.

~
Νίκος Ροῦτσος: Τιμὴ νὰ λέγεσ' Ἕλληνας.

Τιμὴ νὰ λέγεσ' Ἕλληνας! Τιμή σου!
Τῆς Λευτεριᾶς ἀγκρέμιστη κολώνα·
κι' αἷμα νὰ νιώθης ἴδιο στὸ κορμί σου
μ' αὐτὸ ποὔχει χυθεῖ στὸ Μαραθώνα,
κι' ἐκεῖ στῆς Σαλαμίνας τὴν ὁρμή σου...
Τιμὴ νὰ λέγεσ' Ἕλληνας! Τιμή σου!

Τὰ χώματα μιᾶς χώρας νὰ σὲ τρέφουν,
ποὺ γέννησαν ἡρώων ἐποχές...
Μὲ δᾶφνες τὸ κεφάλι σου νὰ στέφουν
προγόνων δοξασμένων οἱ ψυχές!
Τοὺς θρύλους ποὺ σ' ἀνάθρεψαν, θυμήσου...
Τιμὴ νὰ λέγεσ' Ἕλληνας! Τιμή σου!

Τοῦ Πρίαμου τὰ τείχη νὰ γκρεμίζης!
Τὸν Ἡρακλῆ στοὺς ἄθλους νὰ βοηθᾶς!
Τοῦ Πλάτωνα τὰ λόγια νὰ στηθίζης!
Τ' Ἀλέξανδρου τὸ δρόμο ν' ἀκλουθᾶς!
Νὰ πέφτης στῆς Ἑφτάλοφης τὴν Πύλη!
Ν' ἁγιάζη τὸ σπαθί σου ὁ "Γερμανός"!
Τοῦ "Δώδεκα" νὰ σὲ μεθοῦν οἱ θρύλοι!
Στὴν Πίνδο νὰ σ' ἁρπάζη ὁ οὐρανός!

Τιμὴ νὰ λέγεσ' Ἕλληνας! Τιμή σου!
Τῆς Λευτεριᾶς ἀγκρέμιστη κολώνα·
κι' αἷμα νὰ νιώθης ἴδιο στὸ κορμί σου
μ' αὐτὸ ποὔχει χυθεῖ στὸ Μαραθώνα,
κι' ἐκεῖ στῆς Σαλαμίνας τὴν ὁρμή σου...
Τιμὴ νὰ λέγεσ' Ἕλληνας! Τιμή σου!
~~
Ἀπὸ τὴν συλλογὴ "Χρυσοθῆρες τῶν Ὀνείρων".
====
Ἀλλὰ κι' ἆλλο ἕνα μικρὸ(;) ποίημα (χωρὶς ἄλλη πληροφορία) τοῦ...

Τόρ...: Ὁ θάνατος τοῦ Ἥρωα.

Μέσ' στῆς μάχης τὸν κρότο μιὰ ζωὴ σπαρταρᾶ
καὶ ἡ νιότη ἀφήνει τὴν παληά της χαρά...

Μιὰ ζωὴ τιμημένη, μιὰ ζωὴ λαβωμένη
ἀπ' τῆς μάχης τὸ βόλι, μέσ' στὰ χιόνια θαμμένη!...

Καὶ ὁ χάρος ὁρμᾶ τὴν ψυχὴ νὰ τοῦ πάρη.
Αἰωνία ἡ μνήμη σου, ἁγνὸ παλληκάρι.
====

Καὶ αὐτὸ τὸ ἐξαίσιο τρυφερὸ πλασματάκι,

ὁ...
Γεώργιος Βιζυηνός: Φ ι λ ο π α τ ρ ί α.

Ὅλες τὶς χῶρες νὰ σᾶς πῶ,
ὅλες τὶς χῶρες ἀγαπῶ
ποὺ ἄκουσα καὶ εἶδα,
ἀλλὰ καμιὰ τόσο πολὺ
σὰν τὴν Πατρίδα τὴν καλή,
σὰν τὴν γλυκειὰ Πατρίδα.

Τῆς οἰκουμένης τὰ καλά,
ὅσο κι' ἄν εἶν' αὐτὰ πολλά,
μ' ἐκείνη δὲν τ' ἀλλάζω.
Κι' ἄν ἡ Πατρίδα τ' ἀπαιτῆ,
ἀπὸ καμιάνε δυνατὴ
θυσία δὲν τρομάζω.

Ἀφήνω μάννα κι' ἀδερφὲς
καὶ στῶν βουνῶν τὶς κορυφὲς
ὑψώνω τὴ σημαία.
Καὶ μὲ τὸ βλέμμα χαρωπὸ
γιὰ τὴν Πατρίδα μου χτυπῶ
καὶ πολεμῶ γενναῖα.

Ἐδῶ εἶν' ἀντρεῖα τὰ παιδιὰ
κι' ἔχουνε σίδερο καρδιά,
κι' ἀκούραστη λεπίδα.
Καθένα στὴ γραμμὴ πετᾶ
κι' ἐχτροὺς θερίζει δυνατὰ
γιὰ τὴν γλυκειὰ Πατρίδα.
~~
Δὲν μπορῶ νὰ σκεφτῶ πόσο "ξεπερασμένα" μπορεῖ νὰ θεωροῦνται ὅλα αὐτά, καὶ σὰν στιχουργικὴ καὶ σὰν ἰδέα...
- πρὶν λίγο βρέθηκα νὰ ξαναδιαβάζω μιὰν ἀπόκριση ὅλο αὐθάδεια ποὺ μοῦ ἔκανε κάποιος, ἀλλοῦ,
γιὰ τὴν "ἀχρείαστη" καὶ "ξεπερασμένη" Στιχουργικὴ ποὺ ἔγραψε ὁ Γρηγόριος Ξενόπουλος,
πού, γιὰ μένα, ἀναγκάζομαι νὰ πῶ σὰν βοὴ ἐν ἐρήμῳ: εἶναι ἀκαταμάχητη, ἀξεπέραστη, ἰδεώδης,
πέραν τοῦ τί "καινούργιο" μπορεῖ νὰ φέρει (εἴθε!) ἕνας ταλαντοῦχος ποιητής... -
ἀλλά,
ὅσο τὰ ἀντέγραφα, μὲ διαπερνοῦσε ἕνα ἐλαφρὺ ἀεράκι ρίγους:
αὐτοί, ἐκεῖνοι, οἱ ἄνθρωποι τιμοῦσαν τὰ Γράμματα
καὶ τὸ Συναίσθημα.
Δυσεύρετο πρᾶγμα στὸ 2014. Δυσδιάκριτο, ἄν κάπου πνέει.
Τὸ Νὰ ἤμουν τώρα ἀρχαῖος Ἕλληνας...- καὶ τί στὸν κόσμο! ἐλπίζω, ἀπ' ἄκρη σ' ἄκρη του, ὅσο θὰ ζῶ καὶ
θὰ τὸ "γεμίζω",
νὰ ἐμψυχώνεται ἀπὸ τὸ ἀεράκι αὐτό.

Ἀπὸ τὸ Φόρουμ.
24 Ἰουλίου 2011, ὥρα 8:26 π.μ.

σᾶς ξενερώνει ὅταν μιὰ γυναίκα...

ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ ἔγραψε: Τὸ ἐπάγγελμα τῆς κυρίας Γουῶρεν , Μπέρναρντ Σὼ. Τὸ ξέρετε;
Ὁπουδήποτε (καὶ σὲ ὁποιαδήποτε δουλειὰ, ὄχι μόνον στὴν καθαυτὸ πορνεία) δίδεται ἕνα κορμὶ πρὶν κἄν δοθεῖ ἡ καρδιὰ, αὐτὸ εἶναι πορνεία.

κάποιος_Νίκος ἔγραψε: Υπάρχουν κι οι καρδιές αγκινάρας, Κλινοσφιστά. (...)
Ίφιδα, ο Κλινοσοφιστής έδωσε πιο εύστοχη απάντηση. (...)

Κάποιε_Νίκο, γεννήθηκα, μεγάλωσα, σ' ἕνα περιβᾶλλον ἐποχῆς
ποὺ ἡ τιμὴ τοῦ ἄντρα ἦταν τὸ φιλότιμο καὶ ἡ τιμὴ τῆς γυναίκας ἦταν ἡ ντροπή.
Ὁ ἴδιος βρισκόμουν σχεδὸν πᾶντα καὶ ἀδίκως στόχος...ἀνηθικότητος!
Ὥσπου κατάλαβα ὅτι ὁ ἀποδιοπομπαῖος τράγος εἶναι πολὺ ἱερὸ πρᾶγμα - κουκουλώνει συνειδήσεις.
Χρειάστηκαν χρόνια, Παιδεία - εἶμαι ὑπερήφανος καὶ ποὺ κάποιοι μοῦ τὴν ἔδωσαν καὶ ποὺ μόνος μου τὴν προχώρησα καὶ τὴν προχωρῶ.
Χρειάστηκε ἤ ἔτυχε νὰ ἐρωτευτῶ καὶ νὰ μὲ ἐρωτευτοῦν μὲ πάθος, τόσο, ὥστε νὰ περάσω/νὰ περάσουμε ἀπέναντι.
Χρειάστηκε νὰ..."βγάλω τὰ μάτια μου" γιὰ χάρη τῶν ἐνστίκτων μου, ἐκτὸς σχέσεων, χιλιάδες φορὲς, μὲ ξέφρενους τρόπους.
Χρειάστηκε ν' ἀκούσω ἑκατοντάδες φορὲς λόγια σὰν αὐτὰ:
- Ἐσένα, παιδί μου, τὸ λέει ἡ καρδιά σου!... Κι' ὄχι μόνον αὐτό, πρώτη φορὰ ἄνθρωπος σέβεται αὐτὸ ποὺ κάνει!...

Ἀκόμα καὶ σήμερα, ἄν βρεθῶ ἀνάμεσα σὲ κάποιο ζευγάρι, ἄς ποῦμε σὲ ἕνα οὐζάδικο, ἡ γυναίκα σκίζεται νὰ μὲ περιποιηθεῖ, δὲν παίρνει τὰ μάτια της ἀπὸ πάνω μου, ὁπότε ὁ ἄντρας ψάχνει νὰ μοῦ βρεῖ ὅλα τὰ ἐλαττώματα τῆς γῆς, ἀκόμη καὶ πὼς...
...ἐπειδὴ εἶμαι θεατρίνος, τάχα δὲν εἶμαι ἄντρας!

Μιὰ ματιά μου ὅμως ἤ δυὸ λεξοῦλες μου καὶ τὸν ἔχω κάνει τοῦ ἁλατιοῦ.
Νὰ σοῦ πῶ ἐγὼ ποιοί εἶναι οἱ ἆντρες!
Γιὰ γυναῖκες, προτιμῶ νὰ μὴ μιλήσω: δὲν τὶς ξέρω, εἶναι ἆλλο πρᾶγμα ἀλλὰ καὶ δὲν μοῦ πέφτει λόγος νὰ λογοδοτήσω γι' αὐτές.
Ἀκόμη καὶ παθητικὸς ὁμοφυλόφιλος νὰ ἤμουν, θὰ ἤμουν ἄντρας. Πολὺ πιὸ ἄντρας ἀπὸ τὰ ἀνδροειδῆ!
Χαρά μου ποὺ ἔχω ψωλή.

Ἡ ἁγνότητα ὑπὸ τὴν αἰγίδα τῆς Καθαρότητας καὶ τοῦ Λόγου.
Πέρασα διὰ πυρὸς καὶ σιδήρου, χρησιμοποιῶ ὅλες τὶς λέξεις καίρια μόνον, δὲν ἔχω καμία σχέση μὲ ὅλην αὐτὴ τὴν χοντροκοπιὰ καὶ τὸν ἐξευτελισμὸ τοῦ ἐρωτικοῦ γίγνεσθαι γύρω μας.
Ὁπότε, νά καὶ ἡ εὐθεία ἀπάντησή μου στὸ νῆμα:

μὲ ξενερώνει μία γυναίκα ὅταν δὲν εἶναι στὸ ὕψος μου. Τὴν ἀφήνω σύξυλη καὶ φεύγω.

Ἀπὸ τὸ Φόρουμ.
15 Ἰουλίου 2011, ὥρα 7:52 π.μ.

.... Je rêve ? ..

ἤ...

μόλις εἶδα ὄνειρο;

Εἶδα ἕνα παράξενο ὄνειρο.
Βρισκόμουν σὲ μιὰ παραλία μὲ πολὺ κόσμο ὅπου εἶχε ἀποσυρθεῖ τὸ νερὸ καὶ περιμέναμε, παίζοντας μὲ τὴν ἄμμο, ὥσπου νὰ ξαναγυρίσει.
Ὅλοι, φοροῦσαν μαγιὼ ἐξὸν... ἀπὸ μένα! Κυκλοφοροῦσα ἄνετα παντοῦ ἀκόμα καὶ σὲ ἕνα τεράστιο ξενοδοχεῖο - τὸ Χίλτον; Ἕνας κύριος μοῦ σύστησε νὰ φορέσω κάτι καὶ τοῦ εἶπα:

- Ἔχω ἀφήσει τὰ ροῦχα μου στὴν παραλία, εἶναι μακρυά!...
Μ' ἔστειλε τότε σ' ἕνα φτωχόσπιτο - ἔφυγα τρέχοντας - νὰ ζητήσω ἕνα παντελόνι, ἔστω καὶ φαρδύ μου καὶ μιὰ ζώνη γιὰ νὰ μὴ...μοῦ πέφτει.
Τότε, εἶδα κάπου τὸν Κωνσταντίνο Π. Καβάφη, σὲ προχωρημένη ἡλικία, καθισμένο σὲ πολυθρόνα καὶ νὰ μοῦ χαμογελᾶ.
- Βρέ! Πῶς σοῦ φαίνομαι; τὸν ρώτησα.
- Τσίφτης! Περπάτα νὰ σὲ χαίρομαι!...
Ἔφτασα τέλος στὸ σπιτάκι. Μιὰ αὐλὴ παληοῦ προσφυγικοῦ.
- Ἄ, καλῶς τὸν γυμνούλη - πῶς ἀπὸ δῶ; Ἔλα, κᾶτσε!...μοῦ εἶπε μιὰ κυρία Σμυρνιὰ ποὺ δὲν τὴν ἔβλεπα!

Ἀπὸ τὸ Φόρουμ.
10 Ἰουλίου 2011, ὥρα 10:21 π.μ.

japetus ἔγραψε: Το πιο σημαντικό, για μένα, και ο πιο σωστός τρόπος να μάθεις ορθογραφία είναι ένας.. Να βλέπεις τη γλώσσα και όχι να τήν ακούς και να τήν μιλάς..
Αυτό γίνεται με έναν μόνο τρόπο. Διάβασμα. Και δεν εννοώ στο σχολείο..
Πόσος κόσμος σήμερα διαβάζει λογοτεχνία; Σε όποιο σπίτι και να πας θα δεις ηχοσύστημα, τηλεόραση, πόσα όμως έχουν βιβλιοθήκη;

Βιβλιοθήκη στὸ σπίτι καὶ διάβασμα.

Βιβλιοθήκη πολλὲς φορὲς ἔχουν τὰ σπίτια - βιβλία δὲν διαβάζουν οἱ ἄνθρωποι.
Κάτι ἆλλο: τὰ τελευταῖα τριάντα χρόνια (καὶ... = +) κυκλοφοροῦν ἀσήμαντα βιβλία ποὺ τὰ πληρώνουν οἱ συγγραφεῖς καὶ τὰ ἐκδίδουν οἱ ἐκδότες μὲ προκαταβολικὲς κάμποσες ἐπανεκδόσεις ποὺ τὶς ἐμφανίζουν μία-μία.
Μετὰ τὸ 1982 καὶ τὸ μονοτονικό, σιωπηρῶς βέβαια ἀλλὰ " ἐνδόξως", διαδόθηκε καὶ ἡ ἀντίληψη (ἄς τὴν πῶ τέτοια) ὅτι σημασία δὲν ἔχει
οὔτε ἡ ὀρθογραφία
οὔτε τὸ συντακτικὸ
οὔτε κάποια ντοπιολαλιὰ (ἀγγλικοῦρες ὅμως ἐπιβάλλεται νὰ ὑπάρχουν),
ἀλλὰ οἱ συγγραφεῖς νὰ γράφουν ὅπως νομίζουν, νὰ σοῦ ὑποδεικνύουν, οἱ ἴδιοι, καὶ τὴν κριτικὴ (μόνον ἐπαίνους ἀπροσδιόριστους) ποὺ θέλουν νὰ τοὺς γράψεις,
(ἐξαφανίστηκαν οἱ Στῆλες Κριτικῆς - πλέον, τὸ Δελτίο Τύπου ἀπὸ τὸν ἐκδότη ἤ τὸν ἴδιο τὸν συγγραφέα, ὑπεραρκεῖ! Ἐκεῖ μέσα καὶ κάθε ἔπαινος),
τὰ βιβλία νὰ διανθίζονται μὲ σεξουαλικὲς περιγραφὲς τελείως σχηματικές, χωρὶς ὑπόβαθρο, κάτι σὰν παραλεκτικὰ εἰκονογραφημένα,
οἱ "συγγραφεῖς" φροντίζουν νὰ βγάζουν πολλὰ βιβλία, νὰ γίνεται μπούγιο...

Εἶμαι τῆς παληᾶς σχολῆς καὶ θαρρῶ περιέργως, γι’ αὐτοὺς ὅλους, μοντέρνος: προσέχω τὴν γλώσσα καὶ τὴν ὀρθογραφία. Γιὰ Λογοτεχνία μιλᾶμε.
Μοῦ ζητοῦν τὴν γνώμη μου καὶ αὐτομάτως σκέφτομαι πόσα λεφτὰ θὰ ἔβγαζα ἄν ἤμουν νεκροθάφτης (πραγματικός).
Τώρα θὰ ἀγόραζα τὸ Ἐθνικὸ Θέατρο νὰ ἐνισχύσω τὴν Ἑλλάδα ποὺ λέει πὼς κινδυνεύει.
Ὄχι, δὲν θὰ ἀναστήσω νεκρὰ ταλέντα.
Καλὴ κουβέντα ἀπὸ μένα; Μόνον ἄν ἀξίζουν.
Ποιὸς εἶμαι ἐγώ; Ἕνας, ποὺ ἔχει διαβάσει πολὺ καὶ ποὺ διαβάζω πᾶντα μὲ προσοχή.

(Ἀντίγραφον - ἑλληνοελεεινοδέστατον):
~
Συρίγος: Η τουρκική γεώτρηση στο οικόπεδο 7 της Κυπριακής ΑΟΖ ίσως οδηγήσει σε σύγκρουση.
==
* ...ἴσως... Ἄκου <ἴσως>!... Σὰν νὰ λέμε, ἔρχεσαι, [μοῦ γαμᾶς τὴν γυναίκα μου / γαμιέσαι ἀπὸ τὸν ἄντρα μου], μπροστὰ στὰ μάτια μου, κι' ἐγὼ λέω: ἴσως τώρα μὲ κερατώνουν. Μπορῶ νὰ διαμαρτυρηθῶ;

9 Οκτωβρίου 2018 ·

Ἡ εἴδησις:
Επίθεση κατά της Ορθοδοξίας: Αλλόθρησκοι γκρέμισαν σταυρό στην Λέσβο – Ενοχλούσε ΜΚΟ και μετανάστες!
* * * * *
Ἔχω πάψει ἀπὸ χρόνια νὰ εἶμαι θρῆσκος ἀλλὰ αὐτὸ δὲν ἔχει γιὰ σᾶς σημασία, εἶμαι ἕνας ἀπὸ τοὺς ἐλαχίστους. Στὴν Ἑλλάδα[;] οἱ ἄνθρωποι πιστεύουν αὐτὸ ποὺ πιστεύουν, - τὸ πλεῖστον στὴν Ὀρθοδοξία. Δὲν ἀνέχομαι - ἄν καὶ ἀμέτρητες φορὲς τὸ ἔχω γράψει στὸ Phorum.gr (ποὺ τὸ κατάργησαν) ὅτι ἐκεῖ ὁδηγοῦν τὰ πράγματα, μὲ τὴν συναίνεση τῶν Ἑλλήνων[;]): νὰ ἔρθουν (ἦρθαν/ τοὺς ἔφεραν καὶ θρονιάστηκαν/τοὺς θρόνιασαν) ἆλλοι καὶ νὰ κάνουν τὰ δικά τους κουμᾶντα. Βγαίνεις στοὺς δρόμους τῆς Ἀθήνας καὶ δὲν βλέπεις πουθενὰ ἄνθρωπο ποὺ νὰ μὴν εἶναι... πρόσφυγας, νὰ τὸν πῶ; μετανάστης, νὰ τὸν πῶ; εἰσβολέας, νὰ τὸν πῶ; ποὺ νὰ μὴν κυκλοφορεῖ μὲ ἄνεση τουρίστα, μὲ τ' ἀκουστικὰ στ' αὐτιά, ὅπως κι' οἱ πανδυστυχεῖς Ἕλληνες[;], - ὑποτίθεται ὅλοι ἄνεργοι, πεινασμένοι (δὲν μοιάζουν κἄν), σὲ μιὰ χώρα ποὺ μαστίζεται, λέει, ἀπὸ τὴν ἀνεργία, ἀλλὰ ὅλοι ζοῦνε θαυμάσια, δὲν δηλώνουν ἀλλοδαποὺς ἐργαζομένους ἤ τὸ κάνουν μερικῶς, ὁπότε στὸν χρόνο ἐπάνω παίρνουν ταμεῖο ἀνεργίας γιὰ ἕναν χρόνο, ἀλλὰ ἐξακολουθοῦν νὰ δουλεύουν (μαῦρα), ἐνῶ δὲν προσλαμβάνονται Ἕλληνες παρὰ μονάχα μὲ ὑποβιβασμοὺς κάθε ἀξιοπρέπειας ἐργαζομένου, συγχρόνως δὲν δηλώνονται σπίτια ποὺ νοικιάζονται καὶ ἆλλες πολλὲς προκοπές, ἀλλὰ... μᾶς ἀρέσει νὰ φταῖνε γιὰ ὅλα οἱ Εὐρωπαῖοι ποὺ μᾶς πολεμοῦν! Οὔτε φταίει μόνον ἡ τελευταία κυβέρνηση. Μὴν ξεχνᾶμε καὶ τὴν προηγούμενη καὶ τὴν προ-προηγούμενη καὶ τὶς προγενέστερες. Ἔχουμε γίνει σὰν τὶς παλαιὲς πόρνες τῆς ὁδοῦ Ἀθηνᾶς (τὴν σήμερον ἡμέρα, τῆς πλατείας Λαυρίου καὶ ὄχι μόνον). Τὰ κάνουμε ὅλα, τὰ παραδίδουμε ὅλα. Καὶ τοὺς φυσιολογικοὺς ἀνθρώπους, ποὺ ἀγαποῦν τὸν τόπο τους καὶ τοὺς κόπους τους, τοὺς λέμε ἀπὸ πάνω καὶ φασίστες! Ἡ Ἀλλοδαπ'-Ἑλλάδα εἶναι ἕτοιμη γιὰ παγκόσμια ἀναγνώριση τοῦ νέου της ὀνόματος. Ὅσο λιγώτερο Ἑλλάδα καὶ περισσότερο ξενομανία, τόσο τὸ καλλίτερο.

 ~ 

Ἀπὸ τὰ διασωθέντα μου στὸ Φόρουμ.

 ~

14 Ὀκτωβρίου 2012, ὥρα 2:42 μ.μ. 

 

Ἄς δώσω τῖτλο: Σὲ 3 ἡμέρες,
2 συγκινήσεις,
1 τηλέφωνο ποὺ βαράει,
- δηλαδὴ ... 0 εἰς τὸ πηλίκον;

Στὸ Ἴλιον, πρὶν τὴν κηδεία τοῦ ἄλλου παπποῦ, ἔνιωσα τὴν ἀνάγκη νὰ σφίξω πολὺ στὴν ἀγκαλιά μου τὴν γιαγιὰ ποὺ ἔκλαιγε.
Κάπου καταλάβαινα πὼς τὸ παρακάνω: δυὸ κοκκαλάκια ἔχει ἀπομείνει δύο χρόνια καὶ... - νὰ τὸν περιποιεῖται.

Λίγο ἀκόμη καὶ θὰ μοῦ ἔμενε ξερὴ στὰ χέρια μου, μὲ τὴν τόση λαχτάρα μου νὰ τῆς δείξω πὼς τὴν καταλαβαίνω, νὰ πῶ τὸν ἔπαινό μου, ἔτσι, γιὰ τὸ πόσο σπουδαία σύντροφος ὑπῆρξε.
- Τώρα, θὰ σὲ παρηγορεῖ αὐτό!...
Καὶ τῆς ἔδειξα τὸν Φιλιππάκο.
- Καὶ θέλω νὰ τρῶς, νὰ παχύνεις.

Στὸ Μοναστηράκι σήμερα. Στάθηκα. Τὸν κοίταξα, μὲ κοίταξε, ξεσπάσαμε. Ὁ γαμπρὸς τοῦ Λάμπη, χῆρος πιὰ κι' αὐτός. Ἡ μάννα, 92 χρόνων, πέθανε καὶ τὴν κόρη της. Οὔτε ἕνα δάκρυ, λέει, καὶ στὶς δύο κηδεῖες.
Θαυμάσια γυναίκα καὶ ἡ γυναίκα του, ἀθῶο πλᾶσμα. Καὶ οὔτε ἕνα δάκρυ, λέει...
Ἀνατράπηκε ὅλη ἡ σκέψη μου γιὰ ἔνα διήγημα ποὺ βασανίζω μῆνες: μιὰ πιθανὴ συνάντησή μου μ' αὐτὴ τὴ σκληρὴ μάννα, ποὺ ἐξακολουθῶ νὰ μὴν ξέρω, ἀπὸ διακριτικότητά μου, σὲ ποιὸ γηροκομεῖο ζεῖ καὶ βασιλεύει.
Ναὶ, κι' ἐγὼ "τὴν ἔβαζα κάπου νὰ κλαίει μπροστὰ στὸν Ἰησοῦ Χριστό". Κουραφέξαλα.
Κάνω μερικὲς φορὲς σὰν νὰ μὴν ξέρω τοὺς ἀνθρώπους ἀκόμα κι' ἄν ἔχω γνωρίσει τί ἀποτρόπαια τέρατα κατὰ κανόναν εἶναι.

Περπατοῦσα στὴν Ἑρμοῦ ρίχνοντας σταφιδόψωμο στὰ περιστέρια - θεέ μου! πῶς βλέπουν τὰ ψίχουλα, πῶς ὁρμοῦν ὅλα μαζὺ γιὰ...ἕνα μόνον! Ὅπως καὶ οἱ ἄνθρωποι στὸ πρῶτο κόμμα ποὺ θὰ τοὺς πετάξει ἕνα ξεροκόμματο. Ἀλλὰ ἔχουμε καιρὸ ἀκόμα, οἱ περικοπὲς μισθῶν καὶ συντάξεων δὲν ἐξαντλήθηκαν, ἡ ἀλληλεγγύη ἀντέχει ἀκόμα καὶ μᾶλλον δὲν ἔχουν εἰπωθεῖ ὅλες οἱ προσευχές, ὅλοι οἱ ψαλμοί. Καὶ δὲν ἐκυκλοφόρησαν, μὲ τὶς ἐφημερίδες, ὅλαι αἱ Προφητεῖαι ἁπάντων τῶν ἱερομονάχων Γερόντων μας.

Κι' ἐπιστέγασμα; Ἄρχισε νὰ βροντάει τὸ τηλέφωνο! Κοιτάζω ποιός καλεῖ: ἡ χορωδία!
Ὡραῖα, κυριοι, σᾶς τὸ εἶπα ξεκάθαρα, κᾶντε τὴν δουλειά σας, νὰ κάνω κι' ἐγὼ αὐτὸ ποὺ προσφέρω: τὴν φωνή μου, πού, λέτε, σᾶς ἀρέσει. Σᾶς ἐξήγησα:
* ἔρχομαι ἐρασιτεχνικὰ,

ἀλλὰ
* μὴν προσπαθεῖτε νὰ μοῦ κάνετε πλύση ἐγκεφάλου.
Τὸ τηλέφωνο δὲν θὰ τὸ σηκώσω στὸν αἰώνα τὸν ἅπαντα.

Ὄχι, Ἰάνη μου, ἑαυτέ μου, Κλινούλη μου, Σοφιστέ μου, Λὸ Σκοκκάκι μου γλυκό, δὲν εἶσαι στὸ Μηδέν, εἶσαι στὸ Ἄπειρο, ἄνοιγε τὰ φτερά σου πέρ' ἀπ' ὅσο μπορεῖς.
~~~~

Φτάσε ὅπου δὲν μπορεῖς, .. .. σπουργιτάκι μου.
Νίκος Καζαντζάκης / Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.

6 Οκτωβρίου 2018 · 

 

Περὶ παρενοχλήσεων καὶ ἐκβιασμῶν.
* * *
Ἔγινε πολὺ τῆς μόδας τὸ ξεμπρόστιασμα τῶν καθηγητῶν καὶ ἄλλων, ποὺ ἐκμεταλλεύονται τὶς περιστάσεις γιὰ νὰ βγάλουν λεφτά, πολλά, - καὶ νὰ ἐξασφαλίσουν σεξουαλικὰ θύματα, τάχα μου κατακτήσεις.
Κάλλιο ἀργὰ παρὰ ποτέ, ποὺ γίνονται γνωστά, αὐτά. Ἀλλὰ νὰ πέσει μαχαῖρι. Μὴ ξεθωριάσει ὁ ἀγώνας. Ποὺ δὲν τὸ πολυβλέπω, γι' αὐτὸ καὶ λέω "ἔγινε πολὺ τῆς μόδας".
Καὶ τὰ τέρατα: ἐργοδότες, καθηγητές, ἐκδότες, σκηνοθέτες... θὰ βροῦν, πᾶντα βρίσκουν, τρόπους νὰ δράσουν.
Καὶ τὰ θύματα, θὰ σιωπήσουν πάλι. Σὲ ἀμέτρητες περιπτώσεις, τὰ...θύματα πᾶνε γυρεύοντας καὶ πολλὲς φορὲς ἀποτυγχάνουν, δὲν πιάνει τὸ κόλπο τους.
Κάπου εἶχα διαβάσει: "καριέρα χωρὶς πορνεία δὲν στήνεται". Ἀλλά, ἄς ἀφήσουμε καὶ λίγο φῶς ἀθωότητας στὸ περιβᾶλλον. Κι' ὅταν ἔχεις πολλὰ λεφτὰ δικά σου ἤ γονεῖς διάσημους, δὲν θὰ πᾶς χαμένος, ἀκόμα κι' ἄν εἶσαι μέτριο πράμα, καὶ θὰ μπορεῖς νὰ καυχιέσαι πὼς μόνο μὲ τὴν ἀξία σου κτλ. Ἀμέτρητα παραδείγματα ἔχουμε ζωντανά.
*
Ἄς ἀπαριθμήσω πόσες φορὲς ὑπῆρξα στόχος σεξουαλικός:
1) μία σὲ ἐφημερίδα, - μὲ διώξανε,
2) μία σὲ ἀεροπορικὴ ἑταιρία, - βρῆκαν ἀφορμὴ νὰ μὲ διώξουν, ὅταν μαθεύτηκε πὼς πήγαινα στὴν Δραματικὴ Σχολή: "Δὲν θέλουμε ἐμεῖς ἐδῶ θεατρίνους" (Ἕλληνας τὸ δήλωσε, ὄχι ξένος),
3) δύο ἀπὸ ἐκδόσεις,
τὴν πρώτη φορὰ κλείδωσε καὶ τὴν πόρτα γιὰ νὰ μὴν φύγω καὶ ν' ἀναγασθῶ..."νὰ τὸ κάνουμε",
ἐνῶ τὴν δεύτερη (ἆλλος, ὑπεύθυνος μεταφραστικοῦ μεγίστου ἐκδοτικοῦ οἴκου) δὲν μοῦ ξανάδωσε δουλειά, μολονότι ἡ μετάφρασή μου θεωρεῖται πᾶντα ἄριστη,
4) στὴν Δραματικὴ Σχολή, δύο φορὲς λυσσώδης ἐκδίκηση, ἀπὸ παληογύναικο τοῦ Ὑπουργείου,
5) στὸ θέατρο, ἀπὸ δύο σκηνοθέτες, - μοὔκλεισαν πόρτες,
ὁ ἕνας εἶπε: - Καλός, ἀλλὰ δὲν μοὔδειξες τὸν π. σου καὶ τὸν κ. σου, δὲν θὰ σὲ πάρω ποτέ,
6) στὴν τηλεόραση, ἀπὸ ἕναν πασίγνωστο σκηνοθέτη, μοῦ τὸ ἔθεσε ὅρο: ἤ κάνουμε ἤ τίποτα...
7) παραλείπω ἀμέτρητα περιστασιακά, τῆς πεταχτῆς, ποὺ ἀπέτυχαν πρὶν κἄν ἐκφραστοῦν.

ΔΕΝ ἤθελα, δὲν ἔκανα τίποτα. Βέβαια, τοὺς ἔχεσα πατόκορφα. Αὐτὸ τὸ πρόλαβα.
Ἐὰν ἔκανα, δὲν θὰ ἔβγαινα ὕστερα νὰ διαμαρτυρηθῶ. Γιατί κι' αὐτὸ συμβαίνει καὶ τὸ κατακρίνω, πέρα γιὰ πέρα.
Τὸ σέξ μου εἶναι ἐντελῶς δικό μου ζήτημα καὶ τὸ μοιράστηκα (χιλιάδες φορές, ὑπὲρ λίαν ἐπιτυχῶς, δόξα τῷ θεῷ!...), ὅταν ἔνιωθα ὅτι ἔπρεπε, γιατί ἔτσι νιώθαμε καὶ οἱ δύο συμμετέχοντες, καὶ ΠΟΤὲ γιὰ λόγους συμφέροντος. Ἐπ' αὐτοῦ εἶμαι ἐνδόξως Παρθένος, μὲ κεφαλαῖο Π.
ὙστερόΓατο.
Τώρα πρόσεξα, 6.10.2019 πὼς δὲν μιλῶ καὶ γιὰ...ἐκβιασμούς. Θἄλεγα, πὼς δὲν μοῦ συνέβησαν καὶ εἶναι κάπως θολὸ στὸν νοῦν μου τὸ τοπίο.

5 Ὀκτωβρίου 2018.

Ἐξὸν τοῦ ὅτι ΔΕΝ θέλω νὰ ἔχω πολλοὺς διαδικτυακοὺς φίλους (στὴν πραγματικότητα, οὔτε μὲ 10 δὲν ἔχουμε κάτι νὰ ποῦμε) οὔτε καὶ θέλω μὲ τὰ "λάικ" τους νὰ κάνω κόλλυβα σὲ νεκρὲς σχέσεις, [δὲν ἔχω ψευδαισθήσεις ὅτι τάχα μου μ' ἀγαπάει ὁ ἕνας καὶ ὁ ἆλλος], δὲν καταλαβαίνω γιατί μερικοὶ μοῦ στέλνουν αἰτήματα φιλίας, ὅταν στὸ δικό τους Λεύκωμα/Φέις-Μπούκ δὲν βλέπω τίποτα, οὔτε πληροφορίες, οὔτε φωτογραφίες..., καὶ τὸ ὀνοματεπώνυμό τους δὲν μοῦ θυμίζει τίποτα! Στὸ δικό μου Λεύκωμα ὑπάρχει μιὰ καρδιὰ τελείως ξεσκέπαστη. Δὲν μπορεῖ νὰ τὰ δίνεις ὅλα ἤ ἔστω τὰ πλεῖστα, γιὰ νὰ μὴν παίρνεις, μὲ τὴν ἔγκριση καὶ ὑπογραφή σου, τίποτα. Προτιμῶ τὸ ἀόριστο παρὰ τὸ καθορισμένο μηδέν.
Ἰάνης Λὸ Σκόκκο,
ἰταλικὸ ἐπώνυμο, ἑλληνικὴ νοοτροπία καὶ ψυχὴ σὲ ὅλα μου. Καὶ καλὰ θὰ κάνουν τὰ ψώνια νὰ μαθαίνουν πρῶτα ἀπ' ὅλα σὲ ποιόν ἀπευθύνονται, ὅταν κρίνουν μεμιᾶς ἀπὸ τὸ ὄνομα ποὺ εἶναι λατινογραμμένο.
~~~~~~
5 Ὀκτωβρίου 2019.

 Καὶ ἐπὶ τῇ εὐκαιρίᾳ, ἐπειδὴ μόλις πρὶν λίγο, ἀλλοῦ, διάβασα, ὅτι ὁ Πέτρος Φυσσοῦν ἦταν δύσκολος, λέει, χαρακτήρας. Ναί. Καλὰ ἔκανε. Μὲ τὸ νὰ εἶσαι ἀνάμεσα σὲ ἀνθρώπους, δὲν σημαίνει πὼς πρέπει νὰ πουλιέσαι, νἆσαι πόρνη σὲ συμπεριφορὰ καὶ οὐσία, γιὰ νὰ ἀρέσεις. Ἀνέκαθεν ἤθελα νὰ ἀρέσω, καὶ ἄρεσα, δὲν ἔχω κανένα παράπονο ἤ ἀπωθημένο. Μὲ τὴν πορνεία ὅμως, κάθε λογῆς, δὲν εἶχα ποτὲ καμία σχέση. Σκέψου τώρα στὰ...γεράματα, νὰ τὄριχνα σ' αὐτήν!... Πέρα ἀπὸ ἀνόητος, θὰ ἤμουν καὶ γελοῖος κωλόγερος. [Ἐδῶ ποὺ τὰ λέμε, δὲν μοῦ πάει καθόλου γιὰ...γέρος].