Ζουράρις: Ἄς μᾶς πάρουν μερικὰ νησιά...
(Τί ἆλλο θ' ἀκούσουμε στὴν Ἀλλοδαπ'-Ἑλλάδα!)
15 Δεκεμβρίου 2016 καὶ ὥρα 9:30.
Θὰ σᾶς ζουρ(αρο)λάνω
στὶς Γαλησοφιστεῖες,
- δὲν μὲ ξέρετε ἐμένα!!!
* Ὁ Ζουράρις ἐδῶ φαίνεται νὰ ἔχει δεῖ πολὺ γαλλικὸ θέατρο μπουλβὰρ ἤ (μὴν ὑπερβάλλω) μᾶλλον ἀμέτρητες χαζὲς ἑλληνικὲς κωμικὲς ταινίες, ὅπου ἡ ἐξυπνάδα ξεπετάγεται καὶ πάει σύννεφο ἐκ τοῦ μηδενός, κορυφώνεται, ἀνατρέπεται, γιαουρτώνεται, θριαμβεύει κατὰ βούλησιν ἤ (γιὰ ν' ἀκριβολογήσουμε) κατὰ...πρωταγωνιστήν.
Καὶ ἐξηγοῦμαι, (φανταστικὸ σενάριο): Ὁ Βουτσάς γκομενίζει μὲ πάθος πρὸς τὴν Καραγιάννη.
Μπαίνει ἡ Βουγιουκλάκη μὲ τὴν "Γατούλα'" της κι' ἀνατρέπεται τὸ εἰδύλλιον, ἀλλά, καθὼς περνᾶ ὁ Ἡλιόπουλος, σκοντάφτει στὸ τζάμι καὶ παραλίγο νὰ σπάσει τὰ μοῦτρα του ὁ Βέγγος, ὁπόταν ἡ Φόνσου δηλώνει:
- Ἄν δὲν βρίσκει ποῦ νὰ θεραπευθεῖ, θὰ μᾶς τὸ πεῖ στὸν καφὲ μιὰ χαρὰ ἡ Βασιλειάδου!
Καὶ ἐκείνη τὴν στιγμὴ ἡ Μαίρη Λίντα δοκιμάζει "Κάστα ντίβα" μπροστὰ στὸν Λογοθετίδη ποὺ θέλει νὰ τὸ παίξει κι' αὐτὸς Μανώλης Καστρινός, χορευτής...
Αὐτὸ ὅλο λέγεται ἑλληνικὴ σεναριακὴ ἐξυπνάδα, ἄνευ προηγουμένου, ἄνευ (λογίως καὶ σοφῶς προφητευομένου) ἑπομένου, νὰ σπαρταρᾶς στὰ γέλοια, - ἄν ὄντως ἐχεις νὰ γελάσεις ἀπὸ προτοῦ γεννηθεῖς καὶ δὲν θέλεις νὰ πεθλανεις ἀγέλαστος -, τόσο, ποὺ τύφλα νἄχει τὸ τραγελαφικὸ Ἐθνικὸ Θέατρο μὲ τὶς μπαροῦφες σκηνοθεσίες του τὰ τελευταῖα χρόνια.
Τὸ ὅτι ἔχουμε ἤδη τόσους (πόσα ἑκατομμύρια; - καὶ μὴ μᾶς λένε μόνον 60.000, γιατί χαχανίζουν κι' οἱ γάτες, καὶ γὼ τὶς θέλω αἰνιγματικές, ὅπως ἀκριβῶς μ’ ἀρέσουν – οἱ γάτες, λέμε) σταλμένους ἀπὸ τὴν Τουρκία προστατευομένους της (θρησκευτικῶς), ἔρχονται δὲ συνεχῶς κι' ἆλλοι,
κι' ἆλλοι..., αὐτὸ δὲν τοῦ λέει τίποτα; Ὅτι ἡ Ἀθήνα, ἡ πρωτεύουσα τῆς ἄλλοτε ἑλληνικῆς βλαχιᾶς, ἔχει γίνει τουρκιὰ σκέτη, δὲν τοῦ λέει τίποτα κι' αὐτό;
Οἱ Τοῦρκοι ἔχουν καταπατήσει τὴν Κύπρο...
Κι' ἄς μὴν ξεχνᾶμε τὰ Ἴμια . [Αὐτὰ ποὺ ἔχω στὸν νοῦ νὰ πῶ, καλλίτερα νὰ μὴν τὰ γράψω, ὅποιος ἔχει κρίση, καταλαβαίνει].
Παραφημισμένε μου Ζουράρι, ποὺ πολλάκις σὲ ἔχω συμπαθήσει, καὶ πού, ὅσον ἀφορᾶ τὴν Ἑλληνικὴ Γλώσσα, εἶμαι ἀπολύτως μαζύ σου, χωρὶς ἴχνος σκιᾶς ἐπ' αὐτοῦ, στὸ ὡς ἄνω βιντεάκι [δὲν τὸ μεταφέρω ἐδῶ γιατί ἴσως αὔριο τὸ ἀποσύρουν, ἐνῶ τὸ κείμενό μου έλπίζω νὰ παραμείνει], πέφτεις τελείως ἔξω, ἄν νομίζεις ὅτι μπορεῖς καὶ ἔχεις δικαίωμα νὰ κάνεις δημοσίως τέτοιου
εἴδους πνευματώδεις ἀστεϊσμούς καὶ μάλιστα ὡς μέλος ὁποιασδήποτε κυβέρνησης, καλῆς, κακῆς, ἀμφιβόλου, ἀνάποδης...
Δὲν εἶναι δική σου ἡ Ἑλλάδα νὰ τὴν περιπαίζεις στὰ ἀνέκδοτά σου.
Μήπως, λόγῳ ἡλικίας (πρόσεξε, μεγάλος εἶμαι κι' ἐγώ, δὲν πουλάω ἐξυπνάδα ἑλληνικοῦ σεναρίου
τῆς Πλάκας-Φίλμ), νὰ κάτσεις στὸ καναπεδάκι σου, μὲ τὸ χαμομηλάκι σου, τίς γατοῦλες σου (ἄν ἔχεις); Λέω, μήπως!
Γιατί δὲν τὸ ρίχνεις καὶ σὺ στὶς...Γατοσοφιστεῖες, νὰ παραβγοῦμε καὶ νὰ δημιουργήσουμε, μαζύ, ἕνα νέο λογοτεχνικὸ εἶδος; Κι' ἄν μπορεῖς, φάγε με καὶ σὲ φαντασία καὶ σ' ἑλληνικά. Ἔγινε;
Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.
~
στὶς Γαλησοφιστεῖες,
- δὲν μὲ ξέρετε ἐμένα!!!
* Ὁ Ζουράρις ἐδῶ φαίνεται νὰ ἔχει δεῖ πολὺ γαλλικὸ θέατρο μπουλβὰρ ἤ (μὴν ὑπερβάλλω) μᾶλλον ἀμέτρητες χαζὲς ἑλληνικὲς κωμικὲς ταινίες, ὅπου ἡ ἐξυπνάδα ξεπετάγεται καὶ πάει σύννεφο ἐκ τοῦ μηδενός, κορυφώνεται, ἀνατρέπεται, γιαουρτώνεται, θριαμβεύει κατὰ βούλησιν ἤ (γιὰ ν' ἀκριβολογήσουμε) κατὰ...πρωταγωνιστήν.
Καὶ ἐξηγοῦμαι, (φανταστικὸ σενάριο): Ὁ Βουτσάς γκομενίζει μὲ πάθος πρὸς τὴν Καραγιάννη.
Μπαίνει ἡ Βουγιουκλάκη μὲ τὴν "Γατούλα'" της κι' ἀνατρέπεται τὸ εἰδύλλιον, ἀλλά, καθὼς περνᾶ ὁ Ἡλιόπουλος, σκοντάφτει στὸ τζάμι καὶ παραλίγο νὰ σπάσει τὰ μοῦτρα του ὁ Βέγγος, ὁπόταν ἡ Φόνσου δηλώνει:
- Ἄν δὲν βρίσκει ποῦ νὰ θεραπευθεῖ, θὰ μᾶς τὸ πεῖ στὸν καφὲ μιὰ χαρὰ ἡ Βασιλειάδου!
Καὶ ἐκείνη τὴν στιγμὴ ἡ Μαίρη Λίντα δοκιμάζει "Κάστα ντίβα" μπροστὰ στὸν Λογοθετίδη ποὺ θέλει νὰ τὸ παίξει κι' αὐτὸς Μανώλης Καστρινός, χορευτής...
Αὐτὸ ὅλο λέγεται ἑλληνικὴ σεναριακὴ ἐξυπνάδα, ἄνευ προηγουμένου, ἄνευ (λογίως καὶ σοφῶς προφητευομένου) ἑπομένου, νὰ σπαρταρᾶς στὰ γέλοια, - ἄν ὄντως ἐχεις νὰ γελάσεις ἀπὸ προτοῦ γεννηθεῖς καὶ δὲν θέλεις νὰ πεθλανεις ἀγέλαστος -, τόσο, ποὺ τύφλα νἄχει τὸ τραγελαφικὸ Ἐθνικὸ Θέατρο μὲ τὶς μπαροῦφες σκηνοθεσίες του τὰ τελευταῖα χρόνια.
Τὸ ὅτι ἔχουμε ἤδη τόσους (πόσα ἑκατομμύρια; - καὶ μὴ μᾶς λένε μόνον 60.000, γιατί χαχανίζουν κι' οἱ γάτες, καὶ γὼ τὶς θέλω αἰνιγματικές, ὅπως ἀκριβῶς μ’ ἀρέσουν – οἱ γάτες, λέμε) σταλμένους ἀπὸ τὴν Τουρκία προστατευομένους της (θρησκευτικῶς), ἔρχονται δὲ συνεχῶς κι' ἆλλοι,
κι' ἆλλοι..., αὐτὸ δὲν τοῦ λέει τίποτα; Ὅτι ἡ Ἀθήνα, ἡ πρωτεύουσα τῆς ἄλλοτε ἑλληνικῆς βλαχιᾶς, ἔχει γίνει τουρκιὰ σκέτη, δὲν τοῦ λέει τίποτα κι' αὐτό;
Οἱ Τοῦρκοι ἔχουν καταπατήσει τὴν Κύπρο...
Κι' ἄς μὴν ξεχνᾶμε τὰ Ἴμια . [Αὐτὰ ποὺ ἔχω στὸν νοῦ νὰ πῶ, καλλίτερα νὰ μὴν τὰ γράψω, ὅποιος ἔχει κρίση, καταλαβαίνει].
Παραφημισμένε μου Ζουράρι, ποὺ πολλάκις σὲ ἔχω συμπαθήσει, καὶ πού, ὅσον ἀφορᾶ τὴν Ἑλληνικὴ Γλώσσα, εἶμαι ἀπολύτως μαζύ σου, χωρὶς ἴχνος σκιᾶς ἐπ' αὐτοῦ, στὸ ὡς ἄνω βιντεάκι [δὲν τὸ μεταφέρω ἐδῶ γιατί ἴσως αὔριο τὸ ἀποσύρουν, ἐνῶ τὸ κείμενό μου έλπίζω νὰ παραμείνει], πέφτεις τελείως ἔξω, ἄν νομίζεις ὅτι μπορεῖς καὶ ἔχεις δικαίωμα νὰ κάνεις δημοσίως τέτοιου
εἴδους πνευματώδεις ἀστεϊσμούς καὶ μάλιστα ὡς μέλος ὁποιασδήποτε κυβέρνησης, καλῆς, κακῆς, ἀμφιβόλου, ἀνάποδης...
Δὲν εἶναι δική σου ἡ Ἑλλάδα νὰ τὴν περιπαίζεις στὰ ἀνέκδοτά σου.
Μήπως, λόγῳ ἡλικίας (πρόσεξε, μεγάλος εἶμαι κι' ἐγώ, δὲν πουλάω ἐξυπνάδα ἑλληνικοῦ σεναρίου
τῆς Πλάκας-Φίλμ), νὰ κάτσεις στὸ καναπεδάκι σου, μὲ τὸ χαμομηλάκι σου, τίς γατοῦλες σου (ἄν ἔχεις); Λέω, μήπως!
Γιατί δὲν τὸ ρίχνεις καὶ σὺ στὶς...Γατοσοφιστεῖες, νὰ παραβγοῦμε καὶ νὰ δημιουργήσουμε, μαζύ, ἕνα νέο λογοτεχνικὸ εἶδος; Κι' ἄν μπορεῖς, φάγε με καὶ σὲ φαντασία καὶ σ' ἑλληνικά. Ἔγινε;
Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.
~
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου