Τὰ κορμιά

Τοῦ μέλλοντος οἱ βόμβες στέκοντ' ἐμπροστά μας
σὰν μιὰ σειρὰ κορμιὰ ἄθικτα,
ἀσημένια, παγερὰ κι' ἀκαλαίσθητα κορμιά.

Οἱ περασμένες βόμβες πίσω θρυμματίσθηκαν,
μιὰ θλιβερὴ φτυσιὰ κορμιῶν σκασμένων.
Τὰ πιὸ πολλά, ραντίζουν αἷμα ἀκόμη,
χλωμὰ κορμιά, νεκρωμένα, καὶ λειψά.

Δὲν θέλω νὰ τὰ βλέπω. Μὲ λυπεῖ ἡ μορφή των,
καὶ μὲ λυπεῖ ὅπως κι' ἄν τὰ εἶδα.
Παντοῦ κοιτάζω τ' ἀκαλαίσθητα κορμιά.

Δὲν θέλω νὰ γυρίσω ἀλλὰ ἄς ξαναδιῶ καὶ φρίξω
τί γρήγορα ποὺ ἡ σκοτεινὴ ἐξέλιξις μακραίνει,
τί γρήγορα ποὺ τὰ νεκρὰ κορμιὰ πληθαίνουν.
* * *
Τῇ ἐν λευκῷ ἀδείᾳ τοῦ Κ.Π.Καβάφη.

Ἀναδημοσίευση ἀπό τὸ Βιβλίο-Πρόγραμμα 2, τοῦ "Θεάτρου τοῦ Ὀνείρου", (1999).

Ἦταν ἀφιερωμένο στὸν φίλο ἀπὸ τὸ ΔΗ.Κ.ΚΙ καὶ ποιητή: Ἀνδρέα Σάμπαλη.
Ἄνοιξις 1999.