11 Σεπτεμβρίου 2011, καὶ ὥρα 9:30. 
 

ἕνας χρόνος, ποὺ ἀπὸ τὸν Γεώργιο Σουρῆ πῆρα τὴν σκυτάλη...
Τί; δὲν τὸ ξέρατε; σώπα!... Μπρίκια κολλᾶμε; Νἆταν' κι' ἄλλη.

Ἕνας χρόνος κιόλας πέρασε - καὶ δύο μέρες,
π' ὅταν λάμπρυναν ἄστρα, ξάνοιξαν αἰθέρες...
Γιὰ θυμηθεῖτε: στὸ Μνημόσυνο τοῦ Σουρῆ,
γεννήθηκα...κι' ἔλαχε στὴν Ἑλλάδα φλουρὶ
ξανά,
μανά.
Ἀπὸ Σάτιρες ποτέ της δὲν θὰ γλιτώσει!
Τέτοιες κυράδες, ποιὸς ἆλλος νὰ τὶς φουχτώσει
πέρ' ἀπὸ μένα;
Καλοθρεμμένα
γοῦστα ποιὸς ἆλλος ἔχει, πλὴν τοῦ Κλινοσοφιστοῦ;
Τοῦ γέλοιου καὶ τοῦ κλάματος μοντέρνου ρυθμιστοῦ;
Τούρτα μὲ δηλητήριο,
πρὶν μπῶ στὸ Κοιμητήριο,
κάθε τόσο θὰ σᾶς κερνάω
( ψεῦτες, κλέφτες δὲν προσκυνάω).
Κι' ἄν κόψιμο σᾶς πιάσει,
ἡ γλώσσα μου ν' ἁγιάσει.
Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.