9 Ἰουλίου 2011, καὶ ὥρα 10:41.

Κνημοσοφιστεῖες
... ἐν Κλινοσοφιστείαις

.......... ..... ...καὶ ἰδοὺ γ ᾶ μ π ε ς!
Φίλιππος, ὁ τοῦ Νίκου καὶ τῆς Ζωῆς.

Γράφει ὁ Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.

...... καὶ εἶδα τὸν Ἑρμῆ καὶ μοὖρθε νὰ τὸν σφάξω.
Ἀποφρὰς ἑσπέρα, ἡ χθεσινή! Δυσοίωνη καὶ τρισκατάρατη.
Στὴν ἀρχὴ σκέφτηκα πὼς κάτι θἄπαθε ὁ καθρέφτης, δὲν μπορεῖ, δὲν ἦταν δυνατόν: ἑξῆντα ἕξη χρόνια νἄχουν περάσει καθρέφτες καὶ καθρέφτες ἀπ' τὰ μάτια μου, μάλιστα πολλὲς φορὲς πολλοὶ μαζύ, συγχρόνως, ἀδιάκριτοι καθρέφτες, ποὺ βλέπαν' ὅσα δὲν λέγονται δημοσίως, - καὶ νὰ μὴν τὄχα προσέξει...
Ὁ Ἑρμῆς μὲ κοίταξε συνωφρυομένος - αὐτὸ δὰ τοῦ ἔλειπε, νὰ μὲ κοίταζε κι' ἀλλοιῶς, ἄς ποῦμε μὲ σαρκασμό! Ἔμ, τότε, θὰ τὸν ἔσπαγα τὸν καθρέφτη. Σιγὰ νὰ μὴν τὸν λυπόμουνα! Θὰ ἀγόραζα ἕναν ἆλλο - τόσα καὶ τόσα λεφτά, ἀπὸ κεῖνα ποὺ δὲν ἔχω, φεύγουν κάθε μέρα ἀπὸ τὰ χέρια μου, - τώρα θὰ τσιγκουνευόμουν;
Ἄναψα τὸ φῶς. Πῆρα διάφορες στάσεις. Ἔσβησα πάλι τὸ φῶς, πῆρα τὶς ἴδιες στάσεις καὶ λίγες παραπάνω - ἀπὸ ἔμπνευση!
Ἄνοιξα τὸ παράθυρο, ξανὰ πόζαρα στὸν ρημαδιασμένο μπροστά. Θεέ μου! Παναγία μου! Χριστέ μου!...
Μὲ πολλὴν ὀξύτητα βλέμματος καὶ ἀξιοθαύμαστη ψυχραιμία παρατήρησα τὴν καταστροφή - ἄν ἦταν ὁ Γιαννούλης Χαλεπὰς θὰ τρελλαινόταν! Ἀλλὰ ὄχι, δὲν ἔφταιγα ἐγὼ γιὰ νὰ τρελλαθῶ, ὅπως ἐκεῖνος. Ἄς τὴν ἔκανε καλλίτερα καὶ καλλίτερη τὴν "Κοιμωμένη" του, - ποῦ εἶχε τὸν νοῦ του;
Ὑπεύθυνος εἶναι ὁ Θεός - μμμ!... Τὸν λένε καὶ Δημιουργό, λὲς καὶ εἶναι κανένας καλλιτέχνης, ζωγράφος, γλύπτης, κάτι τέτοιο!
Ἀλλά, ἐδῶ ποὺ τὰ λέμε, ὁ Θεὸς, πάλι, δὲν διεκδίκησε τὸν τίτλο τοῦ Φειδίου ἤ τοῦ Πραξιτέλους. Δήλωσε Λόγος. Καὶ ὅ,τι δηλώνει ὁ Θεὸς, καλῶς δηλωμένο.
Ἤξερε, ὁ μπαγάσας ὁ Θεός, τί δήλωνε: Λόγος - κάτι ἀδύναμο, ποὺ ἔχει πολλὲς ἀπόψεις κι' ἐσύ, ἆντε βρὲς ἄκρη.
Καλλιτεχνικῶς, ὁ Θεὸς ὑστερεῖ. Δὲν μοῦ μοιάζει οὔτε στὸ τόσο δά μου!
Διὰ τοῦ λόγου τὸ ἀληθές, τὸ ἀποδεικνύω εὐθὺς τώρα ἀμέσως: ἀνεπαισθήτως εἶναι οἱ γᾶμπες μου ἐλαφρῶς - μὴν πάει ὁ νοῦς σας σὲ κάτι περισσότερο καὶ μὴ χαίρεστε γιατὶ θὰ σᾶς φωνάξω ὅλους νὰ παρελάσετε μὲ τὶς γᾶμπες σας καὶ θὰ γελάσει, τότε, ὥς καὶ τὸ παρδαλὸ κατσίκι!... - ἀδιοράτως ἀλλὰ ὄντως στραβές!
Ἄν τὸ πῶ τῆς κόρης μου, θὰ θριαμβεύσει.
Ἄν τὸ μάθει ἡ πρώην γυναίκα μου, θὰ ὑποβάλει αἴτηση διαζυγίου.
Τὸ ξέρω μόνον ἐγὼ καὶ νὰ δοῦμε πότε καὶ πῶς θὰ τὸ χωνέψω.
Βέβαια, δὲν θὰ φοβηθῶ κιόλας νὰ ποζάρω ποτὲ γυμνὸς πλάι στὸν Ἑρμῆ, στὴν Ὀλυμπία - ἄ, ὄχι, μὴν κοιμᾶται ὄρθιος, θὰ πάω νὰ συγκριθοῦμε. Αὐτὸς εἶναι ψόφιος κι' ἐγὼ ζωντανός! Ἐγὼ δέχομαι φθορὲς τοῦ χρόνου, ἐνῶ ἐκεῖνον τὸν συντηροῦν τεχνίτες καὶ μάστορες. Θὰ πεθάνω, ναί, ἀλλὰ ὅταν μὲ ξεθάψουν δὲν μὲ νοιάζει πῶς θὰ εἶναι τὰ ὀστὰ τῶν κνημῶν μου!
Τώρα, τί τὸ πρακτέον;
Μὲ παρηγορεῖ ἕνα μόνον: ὅτι μοὔρχεται νὰ δαγκώσω τὰ ποδαράκια τοῦ ἐγγονοῦ μου, τοῦ Φιλίππου! Αὐτά, ναί, εἶναι πιὸ ὄμορφα ἀπὸ τὰ δικά μου, τὸ παραδέχομαι.
Αὔριο ἔχει τὰ πρῶτα του γενέθλια! Θὰ τὸν φιλήσω στὶς γάμπες.
Ὁ τέλειος παπποὺς μὲ τὴν τέλεια μαμὰ εἶναι πιὰ τελείως ξετρελλαμένοι - μὲ τὸν Φίλιππο, - καὶ μὲ τὶς γάμπες του καὶ τὰ ὅλα του.

~~~~~~~~~~
.......... ..... ἔργα - πῶς νὰ τὸ κάνουμε; - β΄ διαλογῆς!... 

..

........