Κατάρες ὅ,τι πρέπει.

29 Δεκεμβρίου 2013, καὶ ὥρα 8:00.

ξέφρενες κατάρες, στιχουργικῶς εἰπωμένες,
πρὸς ὑπολήψεις κοινωνικῶς καλουπωμένες.
Μακρὰν ἐμοῦ πᾶς τίμιος καὶ προπαντός - φτού, κακά!... - πάσα τιμία,
- χίλιες φορὲς νὰ δοξαστῶ στὴν ἀτιμία!
Τὰς πιστὰς συζύγους, ὦ, πόσον τὰς σιχαίνομαι, καθὼς βαριοῦνται,
γκόμενον ἄλλονε νὰ βροῦν,  γιὰ νὰ πηδιοῦνται.
Πόσην νιώθω χαρὰν νἄχουν οἱ ἆντρες προκεχωρημένον προστάτη,
στὶς γκόμενες νὰ τρέχουν μὲ συμπαραστάτη.
Κι' ὅσοι κι' ὅσες ἀνωμαλεύουν, θέ μου, πάραυτα νὰ ἐξομαλισθοῦν.
Νὰ μείνουν ἀδρανεῖς... - ὅμως νὰ ὑποτιτλισθοῦν
τὰ σιχαμερὰ τὰ ἔνστικτά τους, τὰ νεκρά, τὰ ζωντοπεθαμένα.
Νὰ διαβάζονται, νὰ μὴν ἔρχονται σὲ μένα,
τ' ἐνὸς καὶ τ' ἄλλου νὰ 'ξηγῶ τὶς ἀλλόκοτες σεξοπαρορμήσεις.
- Τί μὲ νοιάζει σὰν δὲν μπορεῖς νὰ ξεζουμίσεις;
Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.