Δύο παληά.

Δύο πάλι παληά, ὅπως τὰ ξαναβρῆκα.

Νέα ἴδια ζωή.
Εἶπα μὲ ἔμπνευση ν' ἀρχίσω
νέα ζωή ἤ νὰ μὴ ζήσω.

Εἶδα γυμνά, στεγνά, ἐμπρός μου
μύρια τὰ πάθια - ὁ γιατρός μου.

Εἶπα, λαφρώνοντας, νὰ σβήσω
τὶς ἠθικές. Καὶ ν' ἁμαρτήσω.

Βλέπω τὴν ἔμπνευση - στὸ φῶς μου! -
νὰ ζεῖ ἄν ζεῖ καὶ ὁ χαμός μου.
Ἀθήνα, 20 τοῦ Μάη 1973.

Ζωγραφική.
Νὰ ζωγραφίσω τὴν Πρωτοχρονιά:
μιὰ πινελιά!
...στὸν ἀέρα ποὺ μὲ πνίγει,
πρωτοῦ φύγει
ἕνας πόθος ἀπ' τὸν νοῦ.
Ἀπ' τὸν νοῦ;
Τί φρίκη νὰ μὴ φτάνει στὸ κορμί.
Μιὰ πινελιὰ χλωμή,
νὰ στάζει αἷμα
- τὴν προτιμῶ ἀπὸ τὸ ψέμα.
Μιὰ πινελιὰ νὰ κλαίει
ὅσα δὲν λέει.

Μιὰ πινελιὰ ποὺ νὰ μὲ φέρει
σὲ ἆλλα μέρη.
Μιὰ πινελιὰ-φιλί
- καρδιὰ δειλή -
ποὺ νὰ σὲ καίει,
νὰ σὲ πονᾶ καὶ νὰ μὴ φταίει.

Νὰ ζωγραφίσω τὴν Πρωτοχρονιά,
μόνο φιλιά.
Ἀθήνα, Πρωτοχρονιὰ 1977.
Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.