Σκέρτσα ἐξ ἀφορμῆς σκίτσου.

13 Μαΐου 2013, καὶ ὥρα 9:00.

Ἤθελα νὰ βάλω τὸ ἀκόλουθο σκίτσο,
καὶ ξύπνησε τ' ἆλλο μέσα μου καπρίτσο:
τοῦ στιχογράφου σατιριστῆ·
μ' ἄν δὲν ἔχεις Ὑπολογιστή,
ἄει σ' ὅποιο θὲς Ἰντερνὲτ-Καφέ,
ὅπου συνάπτονται καὶ ἐπαφαί!...

~~~~
ὁμοιάζει μ' ἀστεῖον ἀλλ' ἔστιν τοῦτον ἀληθές:
ὁ θάνατος κι' ὁ ἔρως κρύβουν τ' ὡραιοβριθές.

Aὐτὸ πιά!...- τὄπα πρῶτος κι' ὀλίγον σκοπίμως·
μοῦ τὸ κλέψαν' ἀμέσως τὰ Στροὺμφ ἀνεντίμως·
ὅμως δὲν θὰ τοὺς πῶ τὶ σκοπεύω νὰ κάνω:
θὰ ἐρωτευτῶ κρυφά... - φανερὰ θὰ πεθάνω.

Καὶ στὶς δυὸ περιπτώσεις, θἆμαι κοῦκλος, νὰ δεῖς!
Προσαρμοσθεὶς σ' ἄπειρες στάσεις κλινοειδεῖς:
ἐρωτικές, θανατικές, ποὺ νὰ σ' ἑλκύουν,
κι' ἀπ' τὸν πόθο; ...τὰ μέλη σου νὰ παραλύουν!

Μὰ ἄν γὰρ ἐρωτευτῶ, κι' ἀκόμη κι' ἄν πεθάνω,
θὰ μὲ κοιτᾶτε σὰν χαζοί· θἆμ' ὁ ἀποπάνω!
Νὰ κλαῖτε, νὰ στηθοχτυπιέστε, κι' ἄς λυσσᾶτε!
Σιγὰ μὴν σᾶς θυμώσω!...Ἀκόμη κι' ἄν γελᾶτε.
Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.