Τὸ πρόβλημά μου μὲ τὸν χριστιανισμό.

9 Αὐγούστου 2015, καὶ ὥρα 8:00.
~~
Τὸ...μερίδιόν μου, καὶ μετά, κανένα πρόβλημα!
Ἄς μὴ μὲ ποῦν... (κι' ἄς μὲ πετάξουν ὡς) ἀπόβλημα.

Θέλω ν' ἁγιάσω. (Ἔτσι τὸ λένε τώρα, ἔτσι ἄς τὸ πῶ κι' ἐγώ).
Θὰ σᾶς πάρει καὶ θὰ σᾶς σηκώσει, ἄν συμβεῖ καὶ δὲν ἁγιάσω, - ποὺ... πολὺ τὸ φοβᾶμαι, δὲν θ’ ἁγιάσω!
Ἡ ἀτυχία μου - πές την καὶ γρουσουζιά - δὲν ἔχει ὅρια.
Μέχρι κι' οἱ γάτες μου κλαῖνε γιὰ μένα. Δηλαδή, μόνον αὐτὲς ξέρουν καὶ καταλαβαίνουν.
Ἔχω τόσα μαρτυρήσει στὴν ζωή μου, πού, καὶ μὲ μαστίγιο, θὰ διεκδικήσω τὸν φωτοστέφανό μου, ἄς εἶναι κι' ἀπὸ χαρτόνι. Τὸν φτιάχνω καὶ μόνος μου, ἐν ἀνάγκῃ. Στὴν χειροτεχνία, ἄσος ἤμουνα!
Σὲ ὁποιοδήποτε θρήσκευμα, θὰ ἔχω πρόβλημα, ἄν μὲ συζητᾶνε καὶ ἄν μὲ παραδέχονται καὶ μὲ προσκυνοῦν. Οὕτε ἄγιος, οὔτε ὅσιος. Οὔτε καὶ βρυκόλακας καλὰ-καλὰ δὲν θέλω νά 'μαι ἐν τῷ
μέλλοντι χρόνῳ.
Νὰ μοῦ λείπει κάθε σεβασμὸς καὶ τιμή, ἐξὸν κι' ἄν λένε, στοὺς δρόμους, στὰ σπίτια, ὁπουδήποτε:
- Εἶχε πέννα, ὁ μακαρίτης! Ἁμαρτωλὸς μέχρι ἀναμαρτησίας λογοτέχνης, ὅλος χάρη, - δόξα νἄχει!
Μὴ μοῦ φτιάξετε εἰκόνες, μὴ μὲ κουβεντιάζετε στὶς ἐκκλησίες σας.
Ὁ Θεὸς, ἔ, Αὐτός ἄς ξέρει πὼς εἶμαι Ἅγιος (τρόπος τοῦ λέγειν) κι' αὐτὸ μοῦ φτάνει. Μόνο νὰ μ'
ἀφήνει - ναί, ὅ,τι Τὸν ρώτησα τώρα κι' ἐγώ..., τέλος πάντων - ν' ἁμαρτάνω κι' ἐγὼ δικαιωματικῶς τ' ἀπαραίτητα κι' ἐπιούσια ἁμαρτήματά μου, γιατί ἡ ζωὴ ἄνευ ἁμαρτημάτων καὶ ἄνοστη εἶναι, ὅπως ὅ,τι ἀνάλατο, καὶ κακόγουστη φάρσα (ποὺ εἶναι, ἔτσι κι' ἀλλοιῶς, ἡ βρώμα, ἀφοῦ γερνᾶμε, κακομουτσουνιάζουμε καὶ ψοφᾶμε κακὴν κακῶς).
Μὴ μοῦ γράψετε κανέναν ὕμνο.
Ἀφῆστε νὰ μὲ φάει κἅναν σκύμνο.
Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.

Βουαλὰ ἕν σκυμνὸς τρὲ ζολί. 

Θὰ μὲ φάει δίχως συστολή.