Νὰ λέτε: κατάχρησις ὕβρεως πρὸς τὴν ζωήν.
11
Αὐγούστου
2014, καὶ
ὥρα
7:57.
μὲ αὐτὸ τὸ ἔργο ἔγινε δεκτὸς στὴν Γαλλικὴ Ἀκαδημία, τὸ ἴδιο ἔτος,
Μουσεῖον τοῦ Λούβρου, Παρίσι.
- Νὰ λέτε: κατάχρησις ὕβρεως πρὸς τὴν ζωήν καὶ ὄχι "προσφορὰ ἐργασίας.
Ἐφ' ὅσον
ἀνήκουμε στὴν Ἑνωμένη Εὐρώπη καὶ
καμία χώρα εὐρωπαϊκὴ δὲν ἐπενδύει
στὴν Ἑλλάδα, μὲ τὶς ἆλλες χῶρες νὰ
μᾶς ὑπόσχονται ἀνάπτυξη (καί, φάε
Μάη μου τριφῦλλι, νὰ κανακευόμαστε)
δὲν εὐνοεῖται, δὲν προχωράει τίποτα
πρὸς τὸ συμφέρον τῆς Ἑλλάδος καὶ τῶν
Ἑλλήνων. Οὔτε κατὰ διάνοια. Μονάχα τὸ
μαράζι, φτάνει. Παραμένουμε στὴν Εὐρώπη
ἄχρηστοι καὶ ἐπιζήμιοι.
Μιὰ ἑλληνικὴ παροιμία λέει: "τὅνα χέρι νίβει τ' ἆλλο καὶ τὰ δυὸ τὸ πρόσωπο" - τελείως ξεχασμένη, ἴσως ἐπειδὴ οἱ παροιμίες θυμίζουν χωριατίλα τῆς γιαγιᾶς (τὸ χούι της ἦταν, νὰ λέει παρποιμίες ἡ ἀγράμματη γιαγιακούλα μας, ἐνῶ ἐμεῖς πιά: σπουδάσαμε Ἀνορθογραφία... - ποιός μᾶς πιάνει!) καὶ ἐμεῖς πλέον εἴμαστε ταγμένοι νὰ τσιχλοαμερικανίζουμε. Ἀρκεῖ νὰ μᾶς δανείζει δισεκατομμύρια ἡ Εὐρώπη!
Στὸ ἀναμεταξύ, κάποιοι θὰ σώσουνε τὸ τομάρι τους, φεύγοντας ἔξω, νὰ κάνουν(;) τὴν τύχη τους. Θὰ ρίξουν μαύρη πέτρα πίσω τους καί, νὰ δεῖς τότε, ἡ ἀθάνατη Ἑλλάδα γιὰ πότε πεθαίνει καὶ ἄκλαυτη καὶ τὴν τρῶνε, ἄταφη, τὰ κοράκια.
Ταυτοχρόνως, ἐπὶ τόπου, στὴν ἤδη μπουρδοῦκλο-λάντ τους ποὺ φτιάξανε οἱ ἴδιοι, μαϊμουδίζοντας ὅ,τι ἀλλοδαπικό, οἱ Ἕλληνες θὰ λιμοκτονοῦν, θὰ ἐξομοιώνονται συνεχῶς μὲ ἑκατοντάδες χιλιάδες "οὐρανοκατέβατους" πειναλέους ποὺ πλημμυροῦν τὴν Ἀθήνα καὶ αὐξάνονται μὲ γεωμετρικὴ πρόοδο - δὲν ξέρω τί σόι κρίση λένε ὅτι περνᾶμε...καὶ πῶς τοὺς ταΐζουμε, ποὺ νὰ στέλνουν καὶ λεφτὰ στὶς πατρίδες τους, ἀπὸ μᾶς βγαλμένα, ἐμᾶς, ποὺ αὐτοκτονοῦμε ἤ κοιμόμαστε ἄστεγοι στοὺς δρόμους - ὥσπου ἡ χώρα θὰ ὑποταχτεῖ (πέραν πάσης ἄλλης ὑφισταμένης δουλοπρέπειας) καὶ σὲ ἆλλες γειτωνικὲς δυνάμεις ποὺ μεγαλώνουν ἀστραπιαῖα, δὲν λογαριάζουν τίποτα, ἤδη ἔχουν ἀποβιβάσει πλήθη, δικά τους ἤ θρησκευτικῶς συγγενικά τους, ὅ,τι πιὸ κραυγαλέα σοῦ ζητᾶ νὰ κάνεις τὸν σταυρό σου - ἄν ἔχει καμιὰ ἰσχὺ κι’ αὐτός, νὰ τὸν κάνεις - γιὰ τὰ μὴ χειρότερα ἐδῶ, πρᾶγμα ποὺ σημαίνει πισωγύρισμα στὸ 1821 καὶ πίσω ὁλοταχῶς στὸν Μεσαίωνα ἀλλὰ... -ἄ, ὁλα κι’ ὅλα: μὲ τάμπλετ αὐτὴ τὴ φορά!
Στὴν Ἀθήνα ψάχνεις μὲ τὸ κερὶ κάποιον νὰ μιλάει ἑλληνικά.
Στὴν Ἀθήνα οἱ ἐργοδότες, ἄν ἀπασχολοῦν...Ἕλληνες, δὲν τοὺς βάζουν ἔνσημα ποὺ νὰ χτυπιοῦνται - ἀλλὰ νὰ ποὺ οἱ Ἕλληνες δὲν χτυπιοῦνται! Ἆντε καλέ, τώρα δουλεύουν καὶ ἐθελοντικά: ἕξη μῆνες τζάμπα, - ἀρκεῖ νὰ εἶναι στὸν χῶρο τους, στὸ ἀντικείμενό τους!
Ὁ Θεὸς ὁ ἴδιος τἄχει χαμένα καὶ δὲν ξέρει τί κεραυνοὺς νὰ ρίξει νὰ μᾶς κάψει. Κι' ἄς πῆρε τὴν σκυτάλη ἀπὸ τὸν Δία!
Χωρὶς ἔνσημα. Ἆλλο ποὺ δὲν θέλουν τὰ Ταμεῖα καὶ τὸ Κράτος, γιὰ νὰ ἐπέλθει πλέον ἡ νέα τάξις πραγμάτων, ὁπόταν ὁ καθεὶς θ'ἀρρωσταίνει καὶ θὰ πεθαίνει ὑπ' εὐθύνῃ του καὶ ἐν λευκῷ, ἄνευ ἀποδοχῶν.
Ἐσεῖς, μιλᾶτε συνήθως γιὰ εἰδικότητες. Σὰν νὰ ὑποτιμᾶτε ἤ νὰ περιφρονεῖτε τὰ "ταπεινὰ" ἐργατικὰ χέρια, πού, ὅ,τι τοὺς προστάξεις θὰ τὸ κάνουν, γιὰ νὰ βγάλουν τὸ ψωμί τους. Ἀλλὰ κι' αὐτοὶ, ὅπως κι' ἐσεῖς, καταβαραθρώνονται στὴν ἀνεργία.
Ἀλήθεια, ἔχετε μείνει νηστικοὶ κι' ἀπελπισμένοι ποτέ; Ἤ δὲν τρώγατε μόνον ἀπὸ πεῖσμα γιατί δὲν σᾶς ἔκαναν τὰ χατήρια οἱ δικοί σας - κι' αὐτὸ τὸ λέτε ὅτι πεινάσατε;
Ἐγὼ μιλάω γιὰ κάθε εἴδους ἐργαζόμενο, μὲ εἰδικότητα ἤ μή, γιατί ὅλοι χρειάζονται, ἀπαιτοῦνται, στὸν κορμό μιᾶς χώρας.
Δὲν περιφρονῶ κανενὸς εἴδους ἐργαζόμενο. Ὅλοι λογαριάζονται.
Τὸ φταίξιμο εἶναι ὁλοκληρωτικά τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους, γιὰ ὅ,τι δὲν πάει καλά. Λέει κανείς σας ὅτι ὑπάρχει κάτι ποὺ πάει; .
Καμία Ἄγγελα Μέρκελ δὲν μᾶς φταίει σὲ τίποτα.
Κανένα κόμμα ἀπ' ὅσα δὲν κυβέρνησαν δὲν φταίει. Κι' ἐγώ, σὰν τὰ κόμματα αὐτά, φωνάζω, ἐδῶ μέσα, καὶ λέω ἀλλά... - ποιὸς μὲ χέζει!
Ἄν γινόμουν πολιτικός, ἤ θὰ τοὺς καὶ σᾶς ἔμοιαζα, ἐσᾶς ποὺ ὀδύρεστε σὰν κωλοθεατρίνες, καὶ θὰ πετύχαινα ν' ἀνεβῶ ψηλὰ ἤ θὰ παρέμενα Κλινοσοφιστὴς καὶ παντὸς Φόρουμ κορόιδο! Ἄν ἦταν ὅμως ποτὲ δυνατὸν νὰ μὲ καταριόταν ὁ Θεὸς νὰ μὴν εἶμαι Κλινοσοφιστής! Ἀφοῦ Τοῦ ἀρέσω καὶ μ' ἀγαπάει - ζῶ ὡς ἐκ θαύματος, χωρὶς λεφτά!
Ἑλλάδα, ἑλληνική, δὲν ὑπάρχει πιά. Ἄλλωστε καὶ τὰ βιβλία τῆς Ἱστορίας τῶν Σχολείων ἐγκρίνονται πρῶτα ἀπὸ γειτωνικὸ κράτος. Πρωτοφανὴς δουλοπρέπεια καὶ αὐτοπροδοσία. Καὶ τὰ θρησκευτικὰ ἀκόμη, ἀπὸ τὴν Γ΄ Δημοτικοῦ, φροντίζουν νἆναι πανθρησκευτικά, μὲ τὸ βάρος ριγμένο ὅλο στὶς θρησκεῖες ποὺ...
Ἡ ἑλληνικὴ γλώσσα εἶναι ἡ μόνη στὸν κόσμο ποὺ κακοποιεῖται σκοπίμως ἀπὸ τὸ ἁρμόδιο ὑπουργεῖο, ὥστε, τελικῶς, νὰ μὴν ἔχει ἄλλη συγγένεια μὲ τὴν ἀρχαία ἀπὸ ἐκείνη ποὺ ἔχουν καὶ οἱ ἆλλες γλῶσσες, νὰ λέμε δηλαδὴ ὅτι ἡ λέξη: "οὐρανὸς" εἶναι δάνειο ὅπως οἱ Γάλλοι λένε, δανειστί, "ντεμοκρασί" κτλ. Σὲ λίγο μόνο “σκάι” θὰ ἀκοῦμε ἐδῶ.
Ἐπίσης, τὴν γλώσσα τὴν ἐξευτελίζουν οἱ ἴδιοι οἱ Ἕλληνες, ὁ λαός. 12 χρόνια τὸ λιγώτερο στὸ Σχολεῖο, μιὰ ζωὴ ὁλόκληρη, καὶ δὲν ξέρουν νὰ ἀρθρώσουν μία ἁπλὴ φρασούλα χωρὶς πέντε λάθη.
Ἡ χώρα ἔχει γίνει ἕνας ἀχταρμάς.
Σὲ Ἀχταρμὰς-λάντ δὲν ξέρω τί ἐπαγγέλματα εὐδοκιμοῦν καὶ τί ἐργατικὸ προσωπικὸ χρειάζεται. Θὰ τὸ δοῦμε κι' αὐτό, μὲ τὸν καιρό.
Ὥς τότε, τουλάχιστον, ἄς μὴν κοροϊδευόμαστε, ἐπειδὴ κάποιοι ἔχουνε δέσει τὸν γάιδαρό τους, μὲ τὶς δουλειὲς ποὺ κάνουν, καὶ ποὺ ἁπλῶς ἐξυπηρετοῦν τὸ σύστημα, γι' αὐτὸ ἔχουν καὶ προνόμοια - καὶ μᾶς τὸ παίζουν καὶ δυσαρεστημένοι ἀπὸ πάνω - κι' ἄς μὴ λέμε "προσφορά" (τί εὐγενικὸ νόημα, δωράκι - χαμογαλᾶστε, περπατῶντας κάτι ὡραῖο σᾶς προσφέρουν ἐνῶ δὲν σᾶς τὸ χρωστοῦν, ἡ εὐγένεια ὑποχρεώνει...- καλά, δὲν τὸ ξέρετε; ) ἐργασίας (ἄς μὴν ἀπατώμεθα δὰ τόσο, ἔτσι λένε πιὰ τὴν σκλαβιά, τὴν δουλοπρέπεια, τὴν ψωμόλυσσα).
Θὰ μοῦ πεῖς:
- Λέγε τὸ ποτῆρι μισο-γεμάτο, ὄχι μισο-ἄδειο.
Γιατί; Ὅταν ὁ Ἰησοῦς εἶπε "παρελθέτω ἀπ' ἐμοῦ τὸ ποτήριον τοῦτο", μᾶς καθόρισε ἄν ἦταν μισο-γεμάτο ἤ μισο-ἄδειο κι' ἄς ἤξερε πὼς σὲ τρεῖς μέρες θὰ ἀναστηθεῖ - γιατί, μὴ μοῦ πεῖτε, Θεὸς πρᾶγμα, ὅτι δὲν ἤξερε ὅτι θ' ἀναστηθεῖ, θ' ἀναληφθεῖ καὶ θὰ γλυτώσει ἀπὸ τὴν λύσσα τῶν ἐπιγείων;
Γιὰ μᾶς, ἀνάσταση, εἶναι ἡ δουλειά μας.
Ἀνάληψη, εἶναι νὰ μᾶς ἀρέσει ἡ δουλειὰ ποὺ κάνουμε.
Κόλαση εἶναι τὸ ποὺ τίποτα δὲν ἀλλάζει πρὸς τὸ καλλίτερο ἀλλὰ ὅλο καὶ μᾶς πνίγουν, μὲ τὴν βοήθεια τοῦ θεοῦ - δὲν ξέρω τίνος ἀπ' ὅλους, νὰ τοῦ ψάλω μία κλινο-θεο-σοφία. Προσφορά δὲν θέλω τίποτα, οὔτε κἄν χειροκρότημα.
Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.
====
Στὴν ἐποχή μας, τὸ νὰ εἶσαι καὶ πεζός, πολὺ πεζός, εἶναι κάτι ποὺ ἀπαιτεῖ ποιητικὴ λαχτάρα νὰ ζήσεις καλλίτερα.
Ὅσο μοῦ μένει, δὲν ὠφελεῖ νὰ ὀνειρεύομαι ἀλλὰ νὰ μάχομαι.
Θάνατος εἶναι ἡ Ἀδικία, τίποτ' ἆλλο.
Μιὰ ἑλληνικὴ παροιμία λέει: "τὅνα χέρι νίβει τ' ἆλλο καὶ τὰ δυὸ τὸ πρόσωπο" - τελείως ξεχασμένη, ἴσως ἐπειδὴ οἱ παροιμίες θυμίζουν χωριατίλα τῆς γιαγιᾶς (τὸ χούι της ἦταν, νὰ λέει παρποιμίες ἡ ἀγράμματη γιαγιακούλα μας, ἐνῶ ἐμεῖς πιά: σπουδάσαμε Ἀνορθογραφία... - ποιός μᾶς πιάνει!) καὶ ἐμεῖς πλέον εἴμαστε ταγμένοι νὰ τσιχλοαμερικανίζουμε. Ἀρκεῖ νὰ μᾶς δανείζει δισεκατομμύρια ἡ Εὐρώπη!
Στὸ ἀναμεταξύ, κάποιοι θὰ σώσουνε τὸ τομάρι τους, φεύγοντας ἔξω, νὰ κάνουν(;) τὴν τύχη τους. Θὰ ρίξουν μαύρη πέτρα πίσω τους καί, νὰ δεῖς τότε, ἡ ἀθάνατη Ἑλλάδα γιὰ πότε πεθαίνει καὶ ἄκλαυτη καὶ τὴν τρῶνε, ἄταφη, τὰ κοράκια.
Ταυτοχρόνως, ἐπὶ τόπου, στὴν ἤδη μπουρδοῦκλο-λάντ τους ποὺ φτιάξανε οἱ ἴδιοι, μαϊμουδίζοντας ὅ,τι ἀλλοδαπικό, οἱ Ἕλληνες θὰ λιμοκτονοῦν, θὰ ἐξομοιώνονται συνεχῶς μὲ ἑκατοντάδες χιλιάδες "οὐρανοκατέβατους" πειναλέους ποὺ πλημμυροῦν τὴν Ἀθήνα καὶ αὐξάνονται μὲ γεωμετρικὴ πρόοδο - δὲν ξέρω τί σόι κρίση λένε ὅτι περνᾶμε...καὶ πῶς τοὺς ταΐζουμε, ποὺ νὰ στέλνουν καὶ λεφτὰ στὶς πατρίδες τους, ἀπὸ μᾶς βγαλμένα, ἐμᾶς, ποὺ αὐτοκτονοῦμε ἤ κοιμόμαστε ἄστεγοι στοὺς δρόμους - ὥσπου ἡ χώρα θὰ ὑποταχτεῖ (πέραν πάσης ἄλλης ὑφισταμένης δουλοπρέπειας) καὶ σὲ ἆλλες γειτωνικὲς δυνάμεις ποὺ μεγαλώνουν ἀστραπιαῖα, δὲν λογαριάζουν τίποτα, ἤδη ἔχουν ἀποβιβάσει πλήθη, δικά τους ἤ θρησκευτικῶς συγγενικά τους, ὅ,τι πιὸ κραυγαλέα σοῦ ζητᾶ νὰ κάνεις τὸν σταυρό σου - ἄν ἔχει καμιὰ ἰσχὺ κι’ αὐτός, νὰ τὸν κάνεις - γιὰ τὰ μὴ χειρότερα ἐδῶ, πρᾶγμα ποὺ σημαίνει πισωγύρισμα στὸ 1821 καὶ πίσω ὁλοταχῶς στὸν Μεσαίωνα ἀλλὰ... -ἄ, ὁλα κι’ ὅλα: μὲ τάμπλετ αὐτὴ τὴ φορά!
Στὴν Ἀθήνα ψάχνεις μὲ τὸ κερὶ κάποιον νὰ μιλάει ἑλληνικά.
Στὴν Ἀθήνα οἱ ἐργοδότες, ἄν ἀπασχολοῦν...Ἕλληνες, δὲν τοὺς βάζουν ἔνσημα ποὺ νὰ χτυπιοῦνται - ἀλλὰ νὰ ποὺ οἱ Ἕλληνες δὲν χτυπιοῦνται! Ἆντε καλέ, τώρα δουλεύουν καὶ ἐθελοντικά: ἕξη μῆνες τζάμπα, - ἀρκεῖ νὰ εἶναι στὸν χῶρο τους, στὸ ἀντικείμενό τους!
Ὁ Θεὸς ὁ ἴδιος τἄχει χαμένα καὶ δὲν ξέρει τί κεραυνοὺς νὰ ρίξει νὰ μᾶς κάψει. Κι' ἄς πῆρε τὴν σκυτάλη ἀπὸ τὸν Δία!
Χωρὶς ἔνσημα. Ἆλλο ποὺ δὲν θέλουν τὰ Ταμεῖα καὶ τὸ Κράτος, γιὰ νὰ ἐπέλθει πλέον ἡ νέα τάξις πραγμάτων, ὁπόταν ὁ καθεὶς θ'ἀρρωσταίνει καὶ θὰ πεθαίνει ὑπ' εὐθύνῃ του καὶ ἐν λευκῷ, ἄνευ ἀποδοχῶν.
Ἐσεῖς, μιλᾶτε συνήθως γιὰ εἰδικότητες. Σὰν νὰ ὑποτιμᾶτε ἤ νὰ περιφρονεῖτε τὰ "ταπεινὰ" ἐργατικὰ χέρια, πού, ὅ,τι τοὺς προστάξεις θὰ τὸ κάνουν, γιὰ νὰ βγάλουν τὸ ψωμί τους. Ἀλλὰ κι' αὐτοὶ, ὅπως κι' ἐσεῖς, καταβαραθρώνονται στὴν ἀνεργία.
Ἀλήθεια, ἔχετε μείνει νηστικοὶ κι' ἀπελπισμένοι ποτέ; Ἤ δὲν τρώγατε μόνον ἀπὸ πεῖσμα γιατί δὲν σᾶς ἔκαναν τὰ χατήρια οἱ δικοί σας - κι' αὐτὸ τὸ λέτε ὅτι πεινάσατε;
Ἐγὼ μιλάω γιὰ κάθε εἴδους ἐργαζόμενο, μὲ εἰδικότητα ἤ μή, γιατί ὅλοι χρειάζονται, ἀπαιτοῦνται, στὸν κορμό μιᾶς χώρας.
Δὲν περιφρονῶ κανενὸς εἴδους ἐργαζόμενο. Ὅλοι λογαριάζονται.
Τὸ φταίξιμο εἶναι ὁλοκληρωτικά τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους, γιὰ ὅ,τι δὲν πάει καλά. Λέει κανείς σας ὅτι ὑπάρχει κάτι ποὺ πάει; .
Καμία Ἄγγελα Μέρκελ δὲν μᾶς φταίει σὲ τίποτα.
Κανένα κόμμα ἀπ' ὅσα δὲν κυβέρνησαν δὲν φταίει. Κι' ἐγώ, σὰν τὰ κόμματα αὐτά, φωνάζω, ἐδῶ μέσα, καὶ λέω ἀλλά... - ποιὸς μὲ χέζει!
Ἄν γινόμουν πολιτικός, ἤ θὰ τοὺς καὶ σᾶς ἔμοιαζα, ἐσᾶς ποὺ ὀδύρεστε σὰν κωλοθεατρίνες, καὶ θὰ πετύχαινα ν' ἀνεβῶ ψηλὰ ἤ θὰ παρέμενα Κλινοσοφιστὴς καὶ παντὸς Φόρουμ κορόιδο! Ἄν ἦταν ὅμως ποτὲ δυνατὸν νὰ μὲ καταριόταν ὁ Θεὸς νὰ μὴν εἶμαι Κλινοσοφιστής! Ἀφοῦ Τοῦ ἀρέσω καὶ μ' ἀγαπάει - ζῶ ὡς ἐκ θαύματος, χωρὶς λεφτά!
Ἑλλάδα, ἑλληνική, δὲν ὑπάρχει πιά. Ἄλλωστε καὶ τὰ βιβλία τῆς Ἱστορίας τῶν Σχολείων ἐγκρίνονται πρῶτα ἀπὸ γειτωνικὸ κράτος. Πρωτοφανὴς δουλοπρέπεια καὶ αὐτοπροδοσία. Καὶ τὰ θρησκευτικὰ ἀκόμη, ἀπὸ τὴν Γ΄ Δημοτικοῦ, φροντίζουν νἆναι πανθρησκευτικά, μὲ τὸ βάρος ριγμένο ὅλο στὶς θρησκεῖες ποὺ...
Ἡ ἑλληνικὴ γλώσσα εἶναι ἡ μόνη στὸν κόσμο ποὺ κακοποιεῖται σκοπίμως ἀπὸ τὸ ἁρμόδιο ὑπουργεῖο, ὥστε, τελικῶς, νὰ μὴν ἔχει ἄλλη συγγένεια μὲ τὴν ἀρχαία ἀπὸ ἐκείνη ποὺ ἔχουν καὶ οἱ ἆλλες γλῶσσες, νὰ λέμε δηλαδὴ ὅτι ἡ λέξη: "οὐρανὸς" εἶναι δάνειο ὅπως οἱ Γάλλοι λένε, δανειστί, "ντεμοκρασί" κτλ. Σὲ λίγο μόνο “σκάι” θὰ ἀκοῦμε ἐδῶ.
Ἐπίσης, τὴν γλώσσα τὴν ἐξευτελίζουν οἱ ἴδιοι οἱ Ἕλληνες, ὁ λαός. 12 χρόνια τὸ λιγώτερο στὸ Σχολεῖο, μιὰ ζωὴ ὁλόκληρη, καὶ δὲν ξέρουν νὰ ἀρθρώσουν μία ἁπλὴ φρασούλα χωρὶς πέντε λάθη.
Ἡ χώρα ἔχει γίνει ἕνας ἀχταρμάς.
Σὲ Ἀχταρμὰς-λάντ δὲν ξέρω τί ἐπαγγέλματα εὐδοκιμοῦν καὶ τί ἐργατικὸ προσωπικὸ χρειάζεται. Θὰ τὸ δοῦμε κι' αὐτό, μὲ τὸν καιρό.
Ὥς τότε, τουλάχιστον, ἄς μὴν κοροϊδευόμαστε, ἐπειδὴ κάποιοι ἔχουνε δέσει τὸν γάιδαρό τους, μὲ τὶς δουλειὲς ποὺ κάνουν, καὶ ποὺ ἁπλῶς ἐξυπηρετοῦν τὸ σύστημα, γι' αὐτὸ ἔχουν καὶ προνόμοια - καὶ μᾶς τὸ παίζουν καὶ δυσαρεστημένοι ἀπὸ πάνω - κι' ἄς μὴ λέμε "προσφορά" (τί εὐγενικὸ νόημα, δωράκι - χαμογαλᾶστε, περπατῶντας κάτι ὡραῖο σᾶς προσφέρουν ἐνῶ δὲν σᾶς τὸ χρωστοῦν, ἡ εὐγένεια ὑποχρεώνει...- καλά, δὲν τὸ ξέρετε; ) ἐργασίας (ἄς μὴν ἀπατώμεθα δὰ τόσο, ἔτσι λένε πιὰ τὴν σκλαβιά, τὴν δουλοπρέπεια, τὴν ψωμόλυσσα).
Θὰ μοῦ πεῖς:
- Λέγε τὸ ποτῆρι μισο-γεμάτο, ὄχι μισο-ἄδειο.
Γιατί; Ὅταν ὁ Ἰησοῦς εἶπε "παρελθέτω ἀπ' ἐμοῦ τὸ ποτήριον τοῦτο", μᾶς καθόρισε ἄν ἦταν μισο-γεμάτο ἤ μισο-ἄδειο κι' ἄς ἤξερε πὼς σὲ τρεῖς μέρες θὰ ἀναστηθεῖ - γιατί, μὴ μοῦ πεῖτε, Θεὸς πρᾶγμα, ὅτι δὲν ἤξερε ὅτι θ' ἀναστηθεῖ, θ' ἀναληφθεῖ καὶ θὰ γλυτώσει ἀπὸ τὴν λύσσα τῶν ἐπιγείων;
Γιὰ μᾶς, ἀνάσταση, εἶναι ἡ δουλειά μας.
Ἀνάληψη, εἶναι νὰ μᾶς ἀρέσει ἡ δουλειὰ ποὺ κάνουμε.
Κόλαση εἶναι τὸ ποὺ τίποτα δὲν ἀλλάζει πρὸς τὸ καλλίτερο ἀλλὰ ὅλο καὶ μᾶς πνίγουν, μὲ τὴν βοήθεια τοῦ θεοῦ - δὲν ξέρω τίνος ἀπ' ὅλους, νὰ τοῦ ψάλω μία κλινο-θεο-σοφία. Προσφορά δὲν θέλω τίποτα, οὔτε κἄν χειροκρότημα.
Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.
====
Στὴν ἐποχή μας, τὸ νὰ εἶσαι καὶ πεζός, πολὺ πεζός, εἶναι κάτι ποὺ ἀπαιτεῖ ποιητικὴ λαχτάρα νὰ ζήσεις καλλίτερα.
Ὅσο μοῦ μένει, δὲν ὠφελεῖ νὰ ὀνειρεύομαι ἀλλὰ νὰ μάχομαι.
Θάνατος εἶναι ἡ Ἀδικία, τίποτ' ἆλλο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου