Ἡγήμων ἐκ Θάσου. Καὶ μετά, τίς;

2 Δεκεμβρίου 2013, καὶ ὥρα 8:50.

Ἡγήμων, ποιητής ἀπολωλώς, Θασιώτης·
κι' ἀπόγονος αὐτοῦ, Κλινό, - φοὺλ-θρασιώτης.
Ἡγήμων ἐκ Θάσου, τῆς παρωδίας πρῶτε ποιητά,
Κλινοσοφιστής τις, φουκαράς, πῶς ἀναζητᾶ
ὀλίγον τι καὶ σὲ σένα, γράφοντας, νὰ μοιάσει!...
Φέρων λίθους, κι' αὐτός, σ' ἀναγνῶστες νὰ μοιράσει,
π' ἄν οἱ σάτιρές του σὲ κανέναν δὲν ἀρέσουν,
νὰ τὶς παραλάβουν κι' ἀφειδῶς νὰ τὸν βαρέσουν.
Πρὸ καιροῦ, κι' ὁ Γεώργιος Σουρῆς τὸν ἔχει διαγράψει·
κι' ἡ Θάλεια δὲν ἐκαταδέχθη σάβανον νὰ τοῦ ράψει.
Καθὼς λέγει, γράφει τὰς σατίρας διὰ νὰ κλαῖνε,
μὲ τὰ χάλια τους ποὺ κρύβουν καὶ δὲν μᾶς τὰ λένε·
κι' αὐτοῦνοι δὲν γελοῦν, δὲν σχολιάζουν τὴν δουλειά του!
- Βαρᾶτε, μωρέ, τοῦ θανατᾶ. Νὰ πάει καλλιά του!
Ὅστις γράφων στίχους τίποτα δὲν πετυχαίνει,
νὰ ψοφᾶ σὰν τὸ σκυλὶ κι' ὅπως ἀλλοιῶς λαχαίνει.
Μὴν ἐκδόσωμεν, μὲς τὴν κρίση, κι' Ἀνθολογίαν
ποιητῶν καὶ στίχων ποὺ γνώρισαν ἀποτυχίαν!
Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.
--
Ὄχι, δὲν θὰ δώσω πολλὲς ἐξηγήσεις ἀλλὰ ὅσες ἀπαραίτητες.
Κάποια στιγμὴ σὰν νὰ γίνεται ἕνας μεταβολισμὸς ἰδεῶν καὶ διάθεσης. Μὲ χαρά μου πάντοτε θέλω νὰ εὐθυμοκοιτάζω τὸ κάθε τι,
χωρὶς προγραμματισμό, οὔτε προσανατολισμό. Τώρα, σήμερα ἀκριβῶς, ἔνιωσα πὼς κάτι πάει - ἀπὸ μόνο του - ἀλλοῦ. Μὲ κέφι, ἀλλὰ σὲ ἄλλα ταξείδια. Δὲν ξέρω ἀκριβῶς καὶ δὲν δεσμεύομαι ἀλλὰ μᾶλλον ἑλκύομαι. Θέματα ἄλλων ἐποχῶν, ἕνα εἶδος ἄλλης ἱστορικῆς/κοινωνικῆς/ἠθικοπρεποῦς σάτιρας, κάτι λίγο Καβαφιὲν πρὸς τὸ Σουριώτερον καὶ σαφέστατα δικό μου.
Διάθεση ἔχω, ὧρες μπορῶ νὰ καταναλώσω ἀπὸ τρεῖς ἕως... δὲν ξέρω πόσες (προτιμῶ πρὶν κλείσει τὸ περιθώριο Ἐπεξεργασίας ποὺ μᾶς δίνει τὸ Φόρουμ: εἴκοσι τέσσερις) ὧρες. Ὅταν γράφω (ἔξαλλος σὰν τὸν Μπετόβεν) ξεκουράζομαι, ζῶ.
Τοὺς ἀνθρώπους τοὺς θέλω ὅσο δὲν τοὺς βαριέμαι. Ὁ μόχθος τῆς Τέχνης εἶναι ἡ καλλίτερη συντροφιά.
Ἄς ἐλπίζω πὼς κάτι θὰ κάνω, καλὸ καὶ φροντισμένο, ἄξιο νὰ ταρακουνήσει κάποια ἆλλα κι' ἀλλοιώτικα μυαλά.
Ἰ.Λ.Σκ.