Ἀμβρόσιος: Οἱ καμπάνες θὰ χτυποῦν πένθιμα γιὰ τὸ σύμφωνο συμβίωσης.

22 Δεκεμβρίου 2015, καὶ ὥρα 9:30.

~~

ἄχ, κι' ἐδῶ νά 'ταν, τώρα, ἡ καφετζοὺ Γεωργία Βασιλειάδου,
κι' ὅλοι, πού'χουν κόμπλεξ μὲ τὸ σέξ, στὰ κατάβαθα τοῦ Ἅδου!

.Ἄχ, μωρή, Βασιλειάδου Γεωργία, τί μᾶς ἔχεις κάνει;
Προξενήτρα, σύ, καὶ νύφης χολῆς κι' ἀντρὸς στραβοκάνη,
πῶς τὰ κατάφερνες , στὸ πὶ καὶ φί, νὰ τοὺς τὰ ταιριάζεις!
Τώρα, π' ἆντρες μ' ἆντρες συζεύγνυνται, δὲν μᾶς λογαριάζεις;

Πῆγες καὶ - μὴ χάσεις!... - πέθανες! Οὔφ! Μᾶς ἔχεις στερήσει
προξενιῶν ὅπ' ἄρρενες νὰ ξιφασκοῦν, στύση μὲ στύση!
Ξέρεις τί 'ναι νά 'σαι γέρος, μόνος, κι' ἄντρα νὰ μὴ βρίσκεις;
Χήρα γρηά κι' ὁλημερὶς... ψιψίνες νὰ ταΐζεις "φρίσκις";

Ἄχ, πανέρμος, τὸ βράδυ, νὰ κοιμᾶσαι, δίχως ἡδονές.
Καὶ πὼς ἤγγικεν ἡ ὥρα σου - νὰ σοῦ ψέλνουνε φωνές -
ἀνέραστος κι' ἀγλύκαντος, ἐν οὐρανοῖς, ναί, θ' ἁγιάσεις·
ἀρκεῖ: "γυμνός, μ' ἆλλον ἄντρα γυμνὸν, μὴν κλινοπλαγιάσεις".

.Ἄχ, μωρή, Βασιλειάδου Γεωργία, ἐσὺ φταῖς - γιὰ ὅλα!
Νὰ ζοῦσες μόνον κι' ἄς ἤσουν ἡ αἰσχίστη κουτσομπόλα.
Μὲ τὰ καμώματά σου, ὥς καὶ γυναῖκες μεταξύ τους
θὰ καλοπάντρευες... - διὰ λόγους, βεβαίως, εὐνοήτους.

- Στέφετ' ἡ Κρουστάλλω τὴν σεμνὴν Γκόλφω ἤ τὴν Ἀστέρω,
π' οὔτε νὰ δοῦν ἄντρα θέλουν κι' οἱ τρεῖς, γιὰ τὰ περαιτέρω.
Κι' ὁ Δρακουλάκος ρίγησεν σὰν εἶδεν τὸν Παραδείση·
πρὶν κἄν - ἀμέ!... - συστηθοῦν, τἄχανε κιόλας "παιχνιδίσει".

Τἄμαθεν οὗλο τὸ χωριό, καὶ βάρεσαν οἱ καμπάνες.
Τουφέκι' ἅρπαξαν γεννήτορες, βουρλίστηκαν κι' οἱ μᾶννες,
βγάλαν ὡς καὶ γλώσσα στὸν γονιό, κόρες γλωσσοκοπάνες,
ξόδεψαν, γυιοί, τῶν οἴκων   τὸ βιός... σ' ὁμόφυλες δαπάνες.

.Ἄχ, μωρή, Βασιλειάδου Γεωργία, πού 'σουν ξεματιάστρα,
τώρ', ἄν ζοῦσες, σ' ἄκαρδους παππάδες καὶ γονιοὺς, χαλάστρα
θἄφερνες· ἀφοῦ, σοφά, καὶ γιὰ τὸ καλό τους, ἄν ζοῦσες,
γιὰ τὸ πραγματικὸ καλὸ καθενὸς θὰ μεριμνοῦσες.

.Ὅμως, καλή μου, Βασιλειάδου Γεωργία, τώρα, κάπως
σὰν λύση νἄβρα στ' ὄνομά σου: "κατάρα τῆς τσουράπως".
Ἀξίωσέ με, Γεωργία, νἄχω τὴν δική σου εὐγλωττία,
κι' ὡς πρεσβευτὴς συμβιώσεων, ἐγὼ νὰ πάρω τὰ πρωτεῖα.
. Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.