Τὸ...ἀκαταλόγιστο τῆς εἰλικρίνειας.

7 Μαΐου 2016, καὶ ὥρα 7:00.

Θὰ σοῦ πάρουν τὸ σπίτι γιὰ 500 εὐρώ;
ἤ

Κατάσχονται καὶ γατόσπιτα,

γιὰ μιὰ χούφτα κουφετάκια. Ἀμέ, τί;!...

Δὲν πιστεύω (δὲν μοῦ ἀρέσει τὸ ρῆμα αὐτό, ἀλλὰ θὰ εἶμαι σαφής), πὼς εἶναι ἔτσι τὰ πράγματα.
Ἡ ἐπιστήμη τῆς ἀπάτης ἔχει ἐξελιχθεῖ πάρα πολύ.
Μικροὶ καὶ μεγάλοι, ὅλοι κλέβουν στὴν Ἀλλοδαπ'-Ἑλλάδα.
Καὶ ἰδιοκτῆτες σπιτιῶν καὶ μαγαζιῶν καὶ ἐργοδότες (οἱ δύο κορυφαῖες περιπτώσεις).
Δὲν δηλώνουν ἐνοίκια, δὲν δηλώνουν ἐργαζομένους, δὲν πληρώνουν ἔνσημα.
Ξέρω ἄνθρωπο σὲ πολυκατοικία ποὺ ἔχει νὰ πληρώσει ΔΕΗ ἀπὸ τὸ 2013 καὶ μυστυριωδῶς δὲν τοῦ κόβουν τὸ ρεῦμα! 50 χρόνια ἔχω φτύσει αἷμα καὶ αἷμα μὲ τοὺς ἰδιοκτῆτες.
Ἡ ἀλήθεια εἶναι πὼς ἀπὸ τὸ 2.000 μέχρι τὸν περασμένο μήνα εἶχα ἄριστη συνεννόηση μὲ τοὺς δικούς μου ἰδιοκτῆτες,
ἀλλὰ πᾶντα ἔβλεπα καὶ τί γίνεται δίπλα μου. Ὄχι ἀπὸ κουτσομπολιό. Τὰ πράγματα φωνάζουν ἀπὸ μόνα τους.
Ἀπ' ὅταν, τὸ 1965, στρατιώτης, πῆρα ἄδεια γιὰ τὸν γάμο τῆς ἀδελφῆς μου καὶ τὴν ἴδια νύχτα τοῦ γάμου, μᾶς πέταξαν, τὴν μάννα μου καὶ ἐμένα ἔξω ἀπὸ τὸ σπίτι μας καὶ σπάσαμε τὴν πίσω πόρτα γιὰ νὰ μποῦμε, - στὸ...δικό μας τὸ σπίτι! Αὐτοὶ εἶναι οἱ Ἕλληνες. Οἱ χριστιανοί.
Καὶ ὄχι μόνον. Δὲν θέλω νὰ μιλήσω γιὰ τὸ σόι πρώην "δικοῦ μου" ἀτόμου. Τομάρια τοῦ κερατᾶ γιὰ τὰ σπίτια τους καὶ...τὴν ἰδιόκτητη ἐκκλησία τους!
Καὶ παιδιὰ πουλᾶνε γιὰ νὰ ἀποκτήσουν σπίτι. Χωρὶς νὰ σταματάει ἐκεῖ ἡ παληανθρωπιά τους.
Τὸ 1980, εἶχα γράψει μιὰ σάτιρα, τὴν "Σουλίτσα", μὲ ἀφορμὴ τὴν σπιτονοικοκυρά μας γιὰ 4 μόνον μῆνες, στὸ Περιστέρι. Αὐτὸ τὸ ἐξαίρετο κείμενό μου ἔχει χαθεῖ! Ὅπως εἶχε χαθεῖ καὶ ὁ τηλεφωνικός μου κατάλογος, μὲ τὰ ὀνόματα ὅλων τῶν ἐπὶ χρόνια καὶ χρόνια μαθητῶν μου. Ὁ νοὼν νοείτω.
Κανένας Τσίπρας καὶ καμία κυβέρνηση δὲν εἶναι ἠλίθια σὲ βαθμὸ Phorum.gr ἤ καὶ Φέις-Μπούκ νὰ σοῦ παίρνουν τὸ σπίτι γιὰ 500.- εὐρώ.
Οὔτε μὲ θρησκειολογικὸ ἀνέκδοτο (μἠνυμα τοῦ Phorum.gr) δὲν παρομοιάζεται τοῦτο.
Τὰ σπίτια ποὺ θὰ κατάσχονται (ἄν...), θὰ εἶναι βεβαρημένα ποιός ξέρει μὲ τί ποσά. Θὰ τὸ πῶ: ἀγόρασα διαμέρισμα. Ὅλα τὰ λεφτὰ τοῖς μετρητοῖς. Ὅλα σὲ αὐτοστιγμεὶ ἐξόφληση.
Ὅσοι πῆγαν, ἐπὶ 50 χρόνια, νὰ μοῦ βγάλουν τὰ μάτια, ἔχουν ψοφήσει. Μὲ κακὸ ψόφο.
Ὅταν πρόκειται, ὅταν ἐπείγεσθε, ὅταν σώνει καὶ καλὰ:
θέλετε νὰ κάνετε πολιτικὴ προπαγάνδα ἐναντίον κάποιου, ὁποιουδήποτε κόμματος, καλὸ θὰ εἶναι:
* πρῶτα "νὰ τὸν παίζετε", (τὸν λεγάμενο στὰ σκέλια σας),
ἔτσι ὥστε
* νὰ ξεμπερδεύετε μ' αὐτὸν μπελὰ τοῦ μυαλοῦ σας,
καὶ τότε
* νὰ μπορεῖτε νὰ ἐπιδοθεῖτε ἀπροσκόπτως σ' αὐτὸν τὸν νταλκὰ = τὴν δίψα,
γιὰ συκοφαντία ποὺ σᾶς δέρνει.
Ἀδικημένοι ἀπὸ τὸ μυαλό σας εἴσαστε. Καὶ μὴ μοῦ πεῖτε ὅτι ἀνήκω σὲ κόμμα. Ἤ πὼς εἶμαι πουλημένος στὴν κυβέρνηση.
Καὶ τώρα, 

ἄς μιλήσουμε γιὰ γατοκατοικίες (ποὺ δὲν κατάσχοναι)!