Κι' ἀφοῦ κάποιαν ὥρα ξύπνησα... εἶπα κάτι νὰ γράψω.

5 Μαΐου 2013, καὶ ὥρα 6:00.

Ἀνάσταση 2013.

Κοιμήθηκα νωρίς, νὰ σ' ὀνειρευτῶ
μετὰ 'πὸ τόσα χρόνια.
Ἄχ, νἆχαν λυώσει χιόνια,
ν' ἀναστηθῶ μὲ φιλί σου ζηλευτό!

Πρέπει νἄμοιαζα πτῶμα ταριχευτό·
κι' ἀφοῦ δὲν ἦρθες νὰ μοῦ πεῖς
ἄν ἄξιος μεγάλης ντροπῆς
εἶμαι, π' ἀγαπῶντας σε, νὰ γιατρευτῶ

δὲν μπόρεσα ἀκόμα, - τότε ἄς φονευθῶ!
Συμβαίνει νὰ μὴν πεθαίνω
μὲ παρελθὸν ζηλεμένο;
Ὅλες οἱ ἀγάπες μου χαθῆκαν, - κι' αὐτὸ

τό 'δα, μάτια μου, δὲν εἶναι πλανευτό·
μὰ 'σὺ 'σουν Ἀγάπη Πρώτη,
'σὺ μ' ἔκανες φιλιῶν πότη!...
Δές, ἄν δὲν ζεῖς, ἔ... κι' ἐγὼ ἄς τελευτῶ.
Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.