Σάτιρα τῆς ἐποχῆς μας.

6 Νοεμβρίου 2013, καὶ ὥρα 8:42.

Ὅταν ὁ νιὸς Σουρῆς μ' ὅσ' ἀκούει σάστισε,
εἶναι ποὺ νιὰ σκλαβιὰ-τσουκνίδα βλάστησε.

Θἄλεγε κανείς: - Κλινό, τὴν σάτιρα παράτησες!
Γιατί, μωροῦλι μας; Μήπως κι' ἐσὺ ἀνασχημάτισες
τὶς κοινωνικὲς καὶ πολιτικές σου πεποιθήσεις;
Μήπως καλοτρῶς καὶ δὲν ἔχεις πιὰ ροχαλοπτύσεις;

Ἐσώπασες, ἐσύ; Πρωτοφανές!
- Ἐγώ; Θἆταν πνεῦμα νοσομανὲς

κάτι τέτοιο, τροϊκανοκεραυνωμένοι Ἀθηναῖοι,
Πελοποννήσιοι, νησιῶτες, Θεσσαλοὶ γενναῖοι,
Κρητικοὶ, Θρακιῶτες, Κερκυραῖοι καὶ Μακεδόνες,
τὴν Ποίηση νὰ πρόδινα, νὰ τρέχω γιὰ τσαπερδόνες

καὶ μ' αὐτὲς νὰ γεροσαλιαρίζω!
Καλὰ-καλὰ π' οὔτε μπανιαρίζω

τὰ τέτοια μου! Κι' ὄρεξιν οὐκ ἔχω πιὰ στὴν Ἑλλάδα
νὰ μοῦ φορολογοῦν τὸ κάτουρο καὶ τὴν κουράδα,
- τίνος; Ἐμέ! ποὺ ποτέ μου δὲν τοὺς ψήφισα· κι' ἔχω,
γιὰ μόνο δωρεάν: τὸ πάτωμα μὲ δάκρυα νὰ βρέχω,

κουτσουλιὲς πουλιῶν νὰ σφουγγαρίζω.
Μὲς τοὺς δεξιούς, μὴν ἀριστερίζω;

- Ἀχάριστο κορμὶ, Κλινό, ποὺ χαΐρι νὰ μὴ σώσεις,
Θεέ μου, παναίσχιστε, νὰ δεῖς. Θἄθελες νὰ φεσώσεις
τοῦ Κράτους τὰ Ταμεῖα κι' ἐσὺ γιὰ νὰ γιορτάζεις, νὰ τρῶς
τὸν περίδρομο. Ψόφα ὠρέ! Πουθενὰ γιὰ σὲ γιατρός

μὴν τρέξει, τέρας, νὰ σὲ προλάβει!...
- Λὲ μινίστρ ντὲ Σαντὲ θ' ἀναλάβει,

τὴν δωρεὰν εὐθανασία μου π’ ἐσεῖς θὰ τὴν πληρώσετε,
- π' ὅλο μὲ πληγώνετε!... Κι' ἄν ποτέ σας καυλώσετε
γιὰ νέο Χίλια κι' Ὀκτακόσια σὺν Εἴκοσι σὺν Ἕνα,
τὰ Παγκαλοφάγωτα... - ἔ, ἄς πᾶν' ἀμνηστευμένα.

- Εἶπε, παιδιά, πάλι τὴν κοτσάνα!...
- Ἐμένα δὲν μὲ γέννησε μάννα;
Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.