Κλινοσοφιστεῖες
* 7η ἀναδημοσίευση ἀπὸ τὴν ἐφημερίδα Ἀνοχύρωτη Πόλη, 6 Δεκεμβρίου 2007.

 
Γράφει ὁ Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.

Ἰδού...λὰ φὰμ!...
-------------------------------------------"...και ξάπλωσα γυμνούλης μὲ τὸ χέρι ἐκεῖ. Ὁπότε θυμήθηκα:
Ἄν γυναίκα εἶναι κάτι ποὺ ντύνεται, στολίζεται, λέει-λέει καὶ ξεντύνεται, μακρυά, γυιέ μου, ἀπ' αὺτό.
Ἄν γυναίκα εἶναι κάτι ποὺ τὸ ἐκθέτουμε ὡς ὡραῖο καὶ μᾶς ἐκθέτει, γύρνα τὴν πλάτη σου, γυιέ μου, ἀπ' αὐτό.
Δὲν θέλω ἆλλο νὰ σοῦ κακολογῶ τὴν γυναίκα, γυιέ μου, ἀλλὰ καὶ μόνο ποὺ λὲς "γυναίκα", τὰ λὲς ὅλα. Ὅμως τώρα πῆρα φόρα καὶ...
Εἶμαι μισογύνης; Ἄν ναί, τότε φταῖνε οἱ γυναῖκες ποὺ μὲ ἔκαναν.
Μήπως ὅμως δὲν εἶμαι μισογύνης; Καὶ... πῶς τὰ κατάφερα; Ἄχ, τὶ ρίγος ἕνα γυναικεῖο χέρι ποὺ ἔρχεται νὰ σὲ ἀγγίξει! Ἄρωμα ἐξαίσιο ἡ γυναίκα ποὺ ἀγαπᾶς, ἀκόμα κι' ὅταν πάψεις
νὰ τὴν ἀγαπᾶς. Ἕνα συλλεκτικὸ ζωάκι χωρὶς γούνα νὰ τὴν γδάρεις ἀλλὰ μὲ δέρμα πανάκριβο, ποὺ τὸ πλένεις ἤ μὲ ἱδρώτα ἤ μὲ δάκρυα. Γατούλα χαδιάρα καὶ αἰνιγματική, ἀηδόνα ποὺ σοῦ λέει ἄριες, μπέλα φίλια ντὲ λ' ἀμόρε καὶ τέλος-τέλος ἀγελάδα. Ἀλλὰ πρόκειται γιὰ τέρας ζωογόνο. Μὲ μακρυά μαλλιὰ καὶ κοντὲς ἰδέες. Λατρεύει τὶς ἐρωτοτροπίες, λέει πὼς ἀγαπᾶ τὸν σύζυγο ἀλλὰ τρέχει στὸν ἐραστή της. Ἄν δώσεις δίκηο στὴν γυναίκα, εἶναι σὰν νὰ δίνεις κοφτερὸ μαχαῖρι σὲ νήπιο. Γυναικεῖο ραμμένο στόμα δὲν ἔχει δεῖ οὔτε ὁ Θεὸς. Ἀγρίμι στὴν Ἀφρικὴ, ἔπιπλο στὴν Ἄνατολὴ, κακομαθημένο στὴν Εὐρώπη.
Ὅσο καὶ νὰ τὴν καταλαβαίνεις, ἡ ἄλλη μισὴ εἶναι ἀκατανόητη. Καὶ δὲς αὐτὸ ἀκριβῶς: ζωὴ χωρὶς γυναίκα ἴσον φυματίωση. Σὰν Τραβιάτος, ἀργοπεθαίνεις.
Εἶναι ἔνστικτο. Θὰ τὸ κατανικήσω μόλις πεθάνω.
------------------------------------------------------------...μὲ χοὲς στοὺς νεκροὺς ἔρωτες".
Υ.Γ. Στὴν ἀγαπημένη μου δασκάλα Βέρα Ζαβιτσιάνου.