3 Ἀπριλίου 2011, καὶ ὥρα 9:00.

~~~~
Κλινοσοφιστεῖες.
Γράφει ὁ Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.

.......... Ἀ π ι σ τ ί α
-----------------------------------------------------"....καί ξάπλωσα γυμνούλης μέ τό χέρι ἐκεῖ. Ὁπότε θυμήθηκα:
Α΄
Δὲν κατάφερα ποτέ μου νὰ πῶ ψέματα καὶ δὲν δέχομαι νὰ μοῦ λένε ψέματα - ἄν καὶ μοῦ λένε.
Τὸ μυρίζομαι εὐθὺς ἀμέσως. Καμιὰ φορά, ὄχι. Ἀλλὰ πᾶντα κάτι δὲν μὲ βολεύει.
Δὲν ξέρω ἀλλὰ ἡ ἐπιμονή μου καταλήγει διαρκῶς στὸ νὰ μάθω τὴν ἀλήθεια.
Κι' ἐπειδὴ τὸ ξέρουν ὅτι θὰ τὴν μάθω, φροντίζουν... -ξέρω κι' ἐγὼ, τί μάταιο φροντίζουν;
Προχθές, εἶδα μιὰ θεατρικὴ παράσταση γεμάτη ἐρωτικὲς ἴντριγκες - πράγματα γνωστὰ ἀλλὰ συμπυκνωμένα μέσα σὲ δύο ὧρες..., - μπορῶ νὰ πῶ μοῦ φέραν’ ἴλιγγο.
Ἀπιστίες, ἀπάτες κάθε λογῆς, ἐξαναγκασμοί...
Τὶς προάλλες, εἶδα περίπου πέντε λεπτὰ ἀπὸ κάποια ἑλληνικὴ ταινία. Καλὴ φαινόταν. Μᾶλλον τὴν ζωὴ μιᾶς λαϊκῆς τραγουδίστριας ζωντάνευε. Ἠθοποιΐα ἄψογη. Ἠθοποιοί; Δὲν τοὺς ξέρω!
Ἀλλὰ δὲν ἄντεχα νὰ βλέπω - ἐκεῖ ἔπεσα - τὸ στρίμωγμα τοῦ ἄντρα πρὸς τὴν γυναίκα: - Θὰ κάνεις αὐτὸ ποὺ σοῦ λέω ἐγώ!...

[Κι' ἐγὼ σκεφτόμουν τὸν Μίσκιν, τὴν Μπλὰνς ντὺ Μπουά, τοὺς "Πιστωτές" (Στρίντμπεργκ), τὸν ἑαυτό μου - θεέ μου! Τί σόι κι' ἐμεῖς!]

Δὲν εἶναι κακό πράμα μιὰ "ἀπιστία", ἔτσι, γιατί ἔτυχε, γιατί τὴν γούσταρες, γιατὶ λύγισες...
Χωρὶς κάτι ἔκτακτο, δὲν ἔχει νόημα ἡ ζωή. Κανένας μας δὲν ἀξίζει τὴν ἀπόλυτη ἀποκλειστικότητα. Ἡ προτίμηση μετράει.
Τὸ παραμύθιασμα ὅμως εἶναι ὅ,τι αἰσχρότερο στὸν κόσμο.
Ὅλες οἱ σχέσεις τῶν ἀνθρώπων εἶναι κάλπικες καὶ τὸ ξέρω μιὰν αἰσχρὴ χαρὰ καλά.
Ἀπορῶ ποῦ βρίσκεται ἡ ὁμαλότητα τοῦ νὰ εἶναι κανεὶς μ' ὁποιονδήποτε τρόπο δεσμευμένος.
Ὅλοι ὅμως...τὴν πατοῦν.
Ἡ διαστροφὴ τῆς φύσεως ἔχει γίνει θεσμὸς ἀπαραβίαστος - γιὰ νἆσαι καθὼς πρέπει μὲ τοὺς τρίτους. Στραγγαλίζεις τὸν ἑαυτό σου, μιλᾶς γιὰ πίστη (ἄρα εἶσαι τίμιος ἄνθρωπος) καὶ ψάχνεις πῶς θὰ ξεφύγεις, πῶς δὲν θὰ σὲ πιάσουν.
Ἀπιστία! Σκατὰ στὰ μοῦτρα του ὅποιος λέει αὐτὴ τὴ λέξη γιὰ μιὰ μικρὴ “ἐκδρομούλα”.
Β΄
... καὶ μόνο στὸ Φόρουμ.γκροὺ νὰ κοιτάξεις, κάποια ΠΜ νὰ σοῦ ἐμπιστευθοῦν, θὰ δεῖς πὼς ἀμέτρητοι ἠθικολόγοι προσπαθοῦν "νὰ τὴν κάνουν"!
Καὶ ἤ μιλᾶνε γιὰ πίστη ἤ δικαιολογοῦνται ὡς πολυγαμικοὶ (ναί, εἴμαστε) ὡς ἆντρες. Ἀλλὰ καὶ οἱ γυναῖκες εἶναι πολυγαμικὲς (μόνο ποὺ αὐτὲς φορτώνονται καὶ συνέπειες καὶ ἐπιπτώσεις καὶ εἶναι ὑποχρεωμένες νὰ προσέχουν διαρκῶς - αὐτὸ τὶς κάνει καὶ "κακές", καμιὰ φορὰ καὶ στρίγγλες).

Ἄκου, BILLO*, γιὰ ἀρκετὸ καιρὸ - κανεὶς δὲν ξέρει πόσον - κάποιες σχέσεις πᾶνε "καλὰ" (σὲ εἰσαγωγικὰ πάντα).
Ἀλοίμονο στὸν πιὸ ἔντιμο, ποὺ κάποια στιγμὴ θὰ πιστέψει. Καὶ θὰ ἀφεθεῖ. Ἀκριβῶς τότε θὰ τοῦ πέσει ὁ κεραυνὸς στὸ κεφάλι.
Κάθε μέρα μὲς τὸν κόσμο βρίσκομαι. Ἀπὸ τὴν μιὰ τοὺς καταλαβαίνω καὶ τοὺς συμμερίζομαι.
Κατὰ κανόνα μὲ ἐμπιστεύονται (καὶ καλὰ κάνουν, μαθαίνω - χωρὶς νὰ ἐκθέτω πρόσωπα - τὸν κόσμο), γιατί μὲ θεωροῦν πολὺ προχωρημένο (εἶμαι) καὶ ἠθικὸ (δηλώνω πὼς: εἶμαι - ἀλλὰ ὄχι ἔτσι ὅπως τὸ ἐννοεῖ ὁ συρμός, - θὰ προτιμοῦσα νὰ πεθάνω ἄν ἤμουν σὰν αὐτούς).
Ὅταν ὅμως μοῦ τὸ παίζουν ἀκέραιοι, φάσκοντας καὶ ἀντιφάσκοντας, κάθε τρία λεπτὰ...Ὁταν βλέπω νὰ κοιτοῦν δεξιὰ καὶ νὰ λένε πὼς ὀρέγονται ἀριστερὰ - κι' ἐγὼ ἀλοιθωρίζω μὲ τὶς δραστηριότητές τους - ἔ, ὄχι, πάει πολύ!
Τοὺς ξεσκεπάζω καὶ μὲ ἐχθρεύονται. Ἀλλὰ καὶ τὸ βουλώνουν.
Ἀκριβῶς πρὶν μιὰν ὥρα, ποὺ βρισκόμουν μὲ κόσμο, αὐτὰ ἀκριβῶς σκεφτόμουν καὶ τώρα, γυρίζοντας, μοῦ δίνεις τὴν ἀφορμὴ νὰ τὰ ξαναπῶ.
Πάντως, τὸ θεωρῶ καλὸ ποὺ εἶσαι καλοπροαίρετος.
Τὰ ἰδανικά σου μόνο πρόσεχε, μὴν τὰ ρίχνεις στὰ γουρούνια.

Γ΄
...Οὔφ, πάλι θὰ τροφοδοτήσω τὴν ἄλλη σελίδα μου, ἀλλὰ θὰ σοῦ ἀπαντήσω σ' αὐτό, ποὺ λές: οτι συμβαινει καποιες φορες και προσπαθησαν εμπρακτως να διατηρησουν και να ενισχυσουν την αγαπη τους για ενα προσωπο;
Καὶ ποιός σοῦ εἶπε πὼς ἄν ἕνας ἄντρας ἤ μία γυναίκα, σὲ μιὰ σχέση, πάει μία ἤ δύο ἤ τρεῖς φορὲς (ἆντε, ὄχι ἀπανωτά!... γιατὶ σίγουρα τότε κάτι ἄλλο συμβαίνει) μὲ ἆλλον ἄντρα ἤ ἄλλη γυναίκα, αὐτὸ σημαίνει ὅτι δὲν ἀγαπάει τὸν ἄντρα της ἤ τὴν γυναίκα του;
Τὸ δράμα(!) βρίσκεται ἀλλοῦ:
* στὴν μικροψυχία τους νὰ ἐπιτρέψουν στὸν ἆλλο νὰ τὸ κάνει κι’ αὐτός (ἄν τὸ κάνουν οἱ ἴδιοι ἐφευρίσκουν χίλιες δικαιολογίες).
* στὴν ἠλίθια ἀνδροκεντρικὴ (κακῶς, θὰ τὴν πῶ) ἀντίληψη ὅτι: ἔ, καλὰ, σὰν ἄντρας, συγχωρεῖται καμιὰ φορά..., ὁπότε:
* μὲ τὸ δίκηο της μιὰ γυναίκα, μὲ σαφὴ ἀξιοπρέπεια ἀντίληψης, θὰ πεῖ: - Ἐγὼ, γιατὶ ὄχι; Στὸ πηγάδι κατούρησα;...
* Φαντάσου τί φαῦλος κύκλος δημιουργεῖται καὶ μὲ τὰ τρία αὐτά, σὲ θέση-ἀντίθεση!...
* Ἄσε ποὺ ἀναρρίθμητοι ἆντρες πηγαίνουν στὰ χαμὰμ καὶ στὰ πορνοσινεμὰ καὶ δὲν τὸ ὑποψιάζεται κἄν ἡ γυναίκα τους - δὲν τὸ σχολιάζω, ἐδῶ τουλάχιστον!
(Δὲν ξέρω τί...ἀνάλογο, τί κωμμωτήρια ἤ γυμναστήρια ἤ καφεδάκια μὲ φίλες ἰσχύουν γιὰ τὶς γυναῖκες).

Νὰ καταλάβεις ὅτι: ἡ Φύση εἶναι ἆλλο πρᾶγμα, οἱ ξεκάθαρες σχέσεις εἶναι ἆλλο πρᾶγμα, οἱ ἠθικοὶ κανόνες τῆς Κοινωνίας εἶναι ἀναιδέστατοι καὶ διαστροφικοί, οἱ ροπὲς τοῦ κάθε ἀνθρώπου εἶναι ἆλλο πρᾶγμα, τὸ ἰσοζύγιο μεταξὺ δυνάμεων εἶναι ἆλλο πρᾶγμα, τὸ νὰ ἀρέσεις εἶναι ἆλλο πρᾶγμα, τὸ νὰ μὴν ἀρέσεις εἶναι ἆλλο πρᾶγμα, τὸ νὰ σοῦ "τύχει" κάτι ἐσένα ποὺ δὲν θὰ "τύχει" στὸν ἆλλον (τουλάχιστον ταυτόχρονα) εἶναι ἆλλο πρᾶγμα, δὲν θὰ βαρεθῶ νὰ ἐπαναλαμβάνω καὶ νὰ...κουράζομαι νὰ πληκτρολογῶ αὐτὸ τὸ "ἆλλο πρᾶγμα".
Ἀλλὰ γιὰ λόγους...ἐντυπωσιασμοῦ(!) σταματάω, δὲν ξαναλέω "ἆλλο πρᾶγμα". Φτού! τὄπα.
Δὲν κατηγορῶ κανέναν γιὰ τὸ τί κάνει. Νὰ τὸ ξαναγράψω; Δὲν κατηγορῶ κανέναν γιὰ τὸ τί κάνει.
Οὔτε ἔχει ὑποχρέωση κανεὶς νὰ δώσει ἀναφορὰ σὲ μᾶς.
Μὲ τὸν ἄνθρωπό του ὅμως, πρέπει νὰ παίζει λιγώτερο τὴν φαρσοκωμωδία ποὺ μπορεῖ νὰ καταλήξει σὲ τραγωδία.
Οἱ ἄνθρωποι θἄπρεπε νὰ ἀποκτοῦν Παιδεία καὶ ἕνας καλὸς τρόπος εἶναι νὰ βλέπουν καλὸ θέατρο, ὄχι γιὰ νὰ βγοῦν νὰ ποῦν: - Εἶδα τοὺς "Βρυκόλακες" τοῦ Ἴψεν, μὴ τύχει καὶ τοῦ ποῦν πὼς δὲν τοὺς εἶδε ἀλλὰ γιὰ νὰ δεῖ - μὲ κάθαρσι - τὴν ζωή μας, ποιά εἶναι, τὴν ἠθική μας, ποιά εἶναι, τὰ ψέματά μας, ποιά εἶναι καὶ δὲν θὰ βαρεθῶ νὰ ἐπαναλαμβάνω καὶ νὰ...κουράζομαι νὰ πληκτολογῶ αὐτὸ τὸ "ποιά εἶναι". Ἀλλά, στόπ! Ἆλλο "Φτού! τὄπα" δέν!...
.....................................................................................................μὲ χοὲς στοὺς νεκροὺς ἔρωτες.

~~~~

(*) Ψευδωνυμομάχος.