28 Αὐγούστου
2010, καὶ ὥρα 10:32.
Προχθὲς, (γεννήθηκα 26 Αὐγούστου 1944), εἴπαμε, εἶχα τὰ γενέθλιά μου...
- ... τί ὑπέροχη χρονιὰ γιὰ τὸν Ζὰν-Πὼλ Σὰρτ, ποὺ ἔγραψε τὸ "Κεκλεισμένων τῶν θυρῶν". .......... ..........
Jean-Paul Sartre: "Huis clos", 1944
* Je n'ai pas rêvé cet héroïsme. Je l'ai choisi. On est ce qu'on veut. / Δὲν ὀνειρεύτηκα αὐτὸν τὸν ἡρωισμό. Τὸν διάλεξα. Εἴμαστε αὐτὸ ποὺ θέλουμε.
* Seuls les actes décident de ce qu'on a voulu. / Μόνον οἱ πράξεις μας ὁρίζουν τὸ τί θέλαμε.
* On meurt toujours trop tôt - ou trop tard. Et cependant la vie est là, terminée [...]. Tu n'es rien d'autre que ta vie. / Ἤ πολὺ νωρὶς πάντα πεθαίνουμε ἤ πολὺ ἀργά. Κι' ὅμως, ἡ ζωὴ εἶναι 'δῶ, τετελεσμένη [...] Δὲν εἶσαι ἆλλο τίποτα ἀπὸ τὴν ζωή σου.
* Alors, c'est ça l'enfer. Je n'aurais jamais cru...Vous vous rappelez: le soufre, le bûcher, le gril...Ah! quelle plaisanterie. Pas besoin de gril : l'enfer, c'est les Autres. / Αὐτή, λοιπόν, εἶναι ἡ κόλαση. Ποτὲ δὲν θὰ τὸ πίστευα...Θυμᾶστε: θειάφι, πυρά, σκάρα...Ἄχ! τί ἀστεῖο. Δὲν χρειάζεται σκάρα: ἡ
κόλαση, εἶναι οἱ ἆλλοι.
(Μετ. δική μου. Τὴν χρησιμοποιήσαμε στὴν Α΄ τάξη τῆς Δραματικῆς Σχολῆς,
Καφεσοφιστεῖες:
Κ α φ έ ς, τὸν προσφέρει τὸ μαγαζί!
ΣΤΟΝ ΚΑΦΕ.
Κ α φ έ ς, τὸν προσφέρει τὸ μαγαζί!
ΣΤΟΝ ΚΑΦΕ.
Ὤ βαρὺ
γλυκὲ καφέ μου,
καὶ σὰν
εἶμαι μὲ παρέα,
καὶ σὰν
ἔχω μοναξιά,
κάθε μιά
σου ρουφηξιὰ
εἶναι
μιὰ ψηλὴ ἰδέα.
Γεώργιος
Σουρῆς.
* * *
Προχθὲς, (γεννήθηκα 26 Αὐγούστου 1944), εἴπαμε, εἶχα τὰ γενέθλιά μου...
- ... τί ὑπέροχη χρονιὰ γιὰ τὸν Ζὰν-Πὼλ Σὰρτ, ποὺ ἔγραψε τὸ "Κεκλεισμένων τῶν θυρῶν". .......... ..........
Jean-Paul Sartre: "Huis clos", 1944
* Je n'ai pas rêvé cet héroïsme. Je l'ai choisi. On est ce qu'on veut. / Δὲν ὀνειρεύτηκα αὐτὸν τὸν ἡρωισμό. Τὸν διάλεξα. Εἴμαστε αὐτὸ ποὺ θέλουμε.
* Seuls les actes décident de ce qu'on a voulu. / Μόνον οἱ πράξεις μας ὁρίζουν τὸ τί θέλαμε.
* On meurt toujours trop tôt - ou trop tard. Et cependant la vie est là, terminée [...]. Tu n'es rien d'autre que ta vie. / Ἤ πολὺ νωρὶς πάντα πεθαίνουμε ἤ πολὺ ἀργά. Κι' ὅμως, ἡ ζωὴ εἶναι 'δῶ, τετελεσμένη [...] Δὲν εἶσαι ἆλλο τίποτα ἀπὸ τὴν ζωή σου.
* Alors, c'est ça l'enfer. Je n'aurais jamais cru...Vous vous rappelez: le soufre, le bûcher, le gril...Ah! quelle plaisanterie. Pas besoin de gril : l'enfer, c'est les Autres. / Αὐτή, λοιπόν, εἶναι ἡ κόλαση. Ποτὲ δὲν θὰ τὸ πίστευα...Θυμᾶστε: θειάφι, πυρά, σκάρα...Ἄχ! τί ἀστεῖο. Δὲν χρειάζεται σκάρα: ἡ
κόλαση, εἶναι οἱ ἆλλοι.
(Μετ. δική μου. Τὴν χρησιμοποιήσαμε στὴν Α΄ τάξη τῆς Δραματικῆς Σχολῆς,
μὲ
δασκάλους τὸν Γιῶργο Μπέλλο καὶ τὴν
Βέρα Ζαβιτσιάνου.
Ἠθοποιοί:
ἡ Ἄννα, ἡ Γωγὼ καὶ ὁ Ἰάνης).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου