11 Σεπτεμβρίου 2010, καὶ ὥρα 1:07.

Καφεσοφιστεῖες:

Κ α φ έ ς, τὸν προσφέρει τὸ μαγαζί!
ΣΤΟΝ ΚΑΦΕ.

Ὤ βαρὺ γλυκὲ καφέ μου,

καὶ σὰν εἶμαι μὲ παρέα,

καὶ σὰν ἔχω μοναξιά,

κάθε μιὰ σου ρουφηξιὰ

εἶναι μιὰ ψηλὴ ἰδέα.

Γεώργιος Σουρῆς.
* * *
Θέλει, λέει, νὰ γράψω γιὰ ἔρωτες!
Ἄχ, ἡ Μοιραία_Ὅλα* νὰ γράψουμε γιὰ ἔρωτες θέλει!
Νὰ μοῦ τὸ θυμηθεῖς, πάσχει ὁ ὀργανισμός της ἀπὸ μέλι.

Στὰ πρόχειρα, γιὰ ἔρωτες, δὲν γράφω, δυστυχῶς,
τὰ πάθη μὲ βασάνισαν - κι' ἄς ἤμουν τυχερός.

Θέλει δουλειὰ καὶ προσοχὴ τὸ γράψιμο,
κάθε προχειρολογία ἴσον θάψιμο.

Κι' οἱ ἔρωτες μᾶς ἀνασταίνουν,
ἀσχέτως ἄν γοργὰ πεθαίνουν.
Ἄσε ποὺ μὲ πήρανε τὰ χρόνια καὶ δὲν ἀρέσω!
Πρὶν κάτι ἐδῶ γράψω, ἀπ' τὸ μπαλκόνι μου ἄς πέσω
κι' ἐπὶ τέλους, ἄς πεθάνω...
μὲ τὸν Χάρο νὰ τὸ κάνω.
Θἆναι μεγάλης διαρκείας,
πρωτοτύπου γοητείας.
Ὅμως, κρίμα, πάλι, τότε, γιὰ τὸν ἔρωτα ἐκεῖνον, δὲν θὰ γράψω οὔτε μιὰ λέξη.
Στὸ σκοτάδι, πῶς νὰ βλέπω; Θἄχει φῶς; Λὲς πὼς εἶναι δυνατὸν νὰ φέξει
γιὰ νὰ κάνω ὅσες πρέπει διορθώσεις;...
Νἄχω λάθη καὶ... νὰ μὲ μαλώσεις;

(*) Κυρία ψευδωνυμομάχος ἀπὸ τὸ Phorum.gr