12 Νοεμβρίου 2010, καὶ ὥρα 8:58.

.......... .......... .......... .......... Δέκα χιλιάδες εἴσοδοι!...

- εὐχαριστῶ.
* * *
Re: Εἴσαστε εἰλικρινεῖς;

Ἄς σοῦ ἀπαντήσω πρῶτος, Wisdom79, ἄν δὲν προλάβει ἆλλος...
Εἰλικρινὴς καὶ εἰλικρίνεια.
Κι' ἄς "παίξουμε" λίγο μὲ τὶς λέξεις: εἶμαι ἀληθινός.
Πᾶντα. Καὶ ὕστερα ἀπὸ τόσα χρόνια πιά, ποὺ ζῶ, τὰ διπλάσια ἀπὸ σένα καὶ κάτι περισσότερο, μπορῶ νὰ σὲ βεβαιώσω ὅτι ἔχω δεῖ ἀνθρώπους σὲ στιγμὲς ἀλήθειας τους, περιστασιακῶς. Δὲν εἶναι καθόλου εὔκολο, μέσα σὲ ἑκατομμύρια προσποιητοὺς ἀνθρώπους, ποὺ ἔχουν τόσους καὶ τόσους λόγους νὰ προσποιοῦνται, νὰ κρύβονται, σὺν ἕναν λόγο ἐπιπλέον: αὐτὸν τοὺς ἔμαθαν, ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμὴ στὴν ζωή τους, στὸ σπίτι τους, ἐσὺ... δὲν ἐπιτρέπεται νὰ θέλεις - ἔστω καὶ ἄθελά σου - νὰ διαφέρεις!
Βασανιστικὰ ἐρωτηματικὰ σὲ ζώνουν, ἀβάσταχτα, προτιμᾶς τότε νὰ ὑποχωρήσεις καὶ νὰ..."πᾶς" μὲ τοὺς ἄλλους, νὰ φέρεσαι ὅπως οἱ ἆλλοι.

Κάποια ψέματα ἔλεγα στὰ ἐφηβικά μου χρόνια καὶ ξέρω πολὺ καλὰ τὶς αἰτίες, - σοῦ τὶς ἐμπιστεύομαι:
* ντρεπόμουν ποὺ ἤμουν φτωχὸς καὶ τὸ σπιτάκι μας ἦταν προσφυγικό·
* ντρεπόμουν ποὺ ἤμουν γεννημένος ρομαντικός, λίγο τρελλάκιας, δὲν μοῦ ἄρεσαν οἱ χοντροκοπιές, τὸ ποδόσφαιρο, τὰ μπουζούκια·
* στὴν ἐποχή μου, ὑπῆρχε ἄλλου εἴδους ἀσφικτικὴ ἠθικολογία· οἱ ἆντρες ντύνονταν πολὺ ἄχαρα, γιὰ νὰ φαίνονται πιὸ...ἆντρες· ἀλλά, ἐνῶ οὐδέποτε μὲ ἕλκυσε ἡ μόδα καὶ πᾶντα τὴν κορόιδευα, καταλάβαινα πὼς μοῦ πήγαινε ἡ κομψότητα, τὸ χρῶμα, ὁ ρυθμὸς καὶ ὄχι ἡ λαϊκότητα τῆς γειτωνιᾶς μου - συνεπῶς δὲν ἤθελα νὰ μεγαλώσω· καί, ὡς παιδί, εὕρισκα πολλὰ καταφύγια· ἀλλά, "δυστυχῶς" ὅλο μεγάλωνα καὶ δὲν ἤθελα οὔτε τὸ ὕφος τους οὔτε τὴν ἠθικολογία τους.
* ὥς τὸ τέλος περίπου τοῦ Δημοτικοῦ, ἤμουν ἴσως ὁ πιὸ ἀγαπησιάρης, ὁ πιὸ ἀγαπημένος τῶν κοριτσιῶν ἀλλὰ...ξαφνικὰ, ἐκεῖνες, κοίταζαν μεγαλύτερους, "μαγκάκια", προστυχόστομους...

Ἄς σταματήσω ἐδῶ μὲ τὶς αἰτίες. Ἔπρεπε, λοιπὸν, νὰ...ξαναβρῶ τὸ χαμένο μου ἔδαφος! Κι' ἄρχισα νὰ λέω ψέματα. Μὲ μαεστρία.
Ὥσπου ἐρωτεύτηκα.
Δύσκολα τὰ πράγματα. Μεταξὺ "ἠθικῆς" κι' "ἀνηθικότητας", δύο παρθένα παιδιά, ἐκείνη (πάμπλουτη συνάμα) κι' ἐγὼ (πάμφτωχος), αἰτία χιλιάδων κακεντρεχειῶν. Κι' ὅμως,
ὁ ἔρωτας προχώρησε, ἄντεξε χρόνια καὶ συμφορές, ἄνοιξε ὁρίζοντες τοῦ νοῦ...Ὁ νοῦς ἀποδείχτηκε ὅ,τι πολυτιμώτερο στὴν ζωὴ καὶ τῶν δυό μας. Μεγάλο πρᾶγμα νὰ μὴ βρεθεῖς ποτὲ μὲ χαζογύναικο, μικροαστούλα, ἀκαλλιέργητη.
Μεσολάβησαν ταλαντεύσεις κάθε λογῆς. Εἴκοσι ἑνὸς περίπου ἐτῶν, εἶχα μπεῖ στὸν δρόμο τῆς εἰλικρίνειας.
Στὰ εἴκοσι πέντε, ἆλλος ἔρωτας. Ὕστερα κι' ἆλλος, κι' ἆλλος... Αὐτοὶ μὲ βασάνισαν ὅσο καὶ μὲ λύτρωσαν. (Τί γρήγορα ποὺ...τὰ γράφω! Ἄν, ἔτσι γρήγορα καὶ ἄνετα, πήγαιναν καὶ οἱ ἐξελίξεις!... Καλὲς ἤ κακές!...)

Συγχρόνως, ὡς ἄτομο, χωρὶς νὰ τὸ θέλω, ξυπνοῦσα στοὺς ἄλλους φθόνους ἤ τέλος πάντων ἀντιπάθειες, περίπου ἔτσι: Σὰν πολὺ ἀέρα πῆρε αὐτός!...Ποιός νομίζει πὼς εἶναι;
Δὲν...νόμιζα τίποτα.
Ὅπως καὶ τώρα, δὲν νομίζω: ξέρω ποιός εἶμαι, τί πράμα εἶμαι, μὲ τὰ καλά μου καὶ μὲ τὰ ἄσχημά μου.
Ἆλλο τόσο ὅμως ξέρω καὶ τοὺς ἄλλους. Ὅλοι ἔχουν ξεσκεπαστεῖ μπροστὰ στὰ μάτια μου, μὲ τὸν χειρότερο τρόπο. Πλὴν ἐλαχίστων, ποὺ τοὺς ἔχω σὰν φῶς στὴν ζωή μου.
Ἔτσι, βρέθηκα ἀληθινός. Καὶ εἰλικρινής. Ἆλλο τὸ ἕνα κι' ἆλλο τὸ ἆλλο.

Εἰλικρινής! Μιὰ λέξη εἶναι. Καὶ δὲν εἶναι μιὰ λέξη μόνον.
Ὑπάρχουν περιπτώσεις, ἄπειρες, ποὺ δὲν πρέπει νὰ πεῖς τὴν ἀλήθεα, ἤ καθόλου ἤ ὄχι ὅλη· νὰ ξέρεις ποῦ θὰ σταματήσεις· χωρὶς νὰ προδοθεῖς ὅτι σταμάτησες. Κι' αὐτὸ εἶναι ἠθικό, σωτήριο, ἀπολύτως σωστό. Δὲν εἶσαι, τότε, οὔτε ψεύτης, οὔτε ἡμιψεύτης.
Εἶσαι ἀληθινός, εἶσαι εἰλικρινὴς καὶ περίπου σοφός.
==================
Τελικά, καθὼς ἀπὸ νωρὶς σκεφτὀμουν καὶ δὲν ἀποφάσιζα τί νὰ ἔβαζα, στὶς Κλινοσοφιστεῖες, ὡς σημάδι τῆς κάποιας εὐχαρίστησής μου, ποὺ ξεπέρασαν τὶς 10.000 ἐπισκέψεις,
παρὰ τὸ...δύσκολο τοῦ χαρακτήρα τους, θὰ βάλω αὐτὸ τὸ κείμενο, ἀφιερωμένο σὲ σένα, ἀσφαλῶς, καὶ σὲ ὅποιον ἆλλον εἰλικρινὰ μὲ συμπαθεῖ - τόσο μοῦ φτάνει: νὰ μὲ συμπαθεῖ.
Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.