3 Ἰανουαρίου 2011, καὶ ὥρα 8:29.

Κλινοσοφιστεῖες.
Γράφει ὁ Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.

Ταμιευτήριον Κλινοσυγγνώμης,
τὸ πρῶτον ἐν Ἑλλάδι.
--------------------------------------------" ...καὶ ξάπλωσα γυμνούλης μὲ τὸ χέρι ἐκεῖ. Ὁπότε θυμήθηκα:
Ἴσως νἆναι καὶ τὸ πρῶτον· κι' ἀσφαλῶς τὸ τελευταῖον,
τὸ παρέχον, δίχως τόκο,
καὶ μ' ὑπογραφήν: Λὸ Σκόκκο,
τὰς περαιώσεις, στὸ λεπτό, μὲ τὸ ποὺ θὰ ρθεῖ πᾶς πταίων,

σαφῶς μετὰ δακρύων κι' ἄλλων διακαιολογητικῶν
μεταμελείας...ἵνα λάβουσι Πιστοποιητικὸν
ὅπερ δὰ τόσον ποθοῦσι·
ἀναμένεται λεφοῦσι!

Ἀπὸ μὲν καθέδρας τὴν ὑποδοχὴν αὐτοπροσώπως,
οὐχὶ πάντως ὅπως-ὅπως,
θ' ἀναλάβω. Καὶ ταχέως
ὅσα κακὰ κι' ἄν μοῦ ἐκάμνατε, θὰ τὰ γράφω εἰς τὸ πέος!

περίπτωσις πρώτη.
Ὅσον βλέπω τὸν τάφον ν' ἀνοίγει μπροστά μου, τρομάζω·
τὸν οἶνον λαμβάνω κι' ὀλίγον ὕδωρ μέσα του στάζω,
μὴν ἀντέχων ἐκδικήσεις.
Ποιός σοῦ 'πε πὼς θὰ νικήσεις,

πλᾶσμα καταραμένο, ποὺ 'ρθες νὰ μοῦ βγάλεις τὰ μάτια,
καθὼς σπάγαμε κρεβάτια,
νὰ χαροῦμε παραπάνω
τοὺς ἔρωτάς μας; Μ' ἀγαπᾶς. Σάμπως ξέρω τὶ νὰ κάνω;

Κι' ἀφοῦ καλὰ τὸ νιώθεις, χρόνια τώρα, πῶς σὲ λατρεύω!
Τὸν ἴσκιο σου ὅλο γυρεύω,
ναί! νὰ τὸν ἀκινητήσω.
Ἕνα φιλί σου δός μου κι' ὅλα, δές! θὰ σ' τὰ συγχωρήσω.
.......................................................................................μὲ χοὲς στοὺς νεκροὺς ἔρωτες".