Ἀνάρρωση.

11 Αὐγούστου 2012, καὶ ὥρα 11:30.

ἀνάρρωση πρώτης τάξεως,
οὔ! κι' ἄνευ ἐπιφυλάξεως.

- Βρέ, καλῶς τον! Καὶ σιδερένιος!
- Νὰ μοῦ 'φχεσαι: ...καὶ νεραϊδένιος!
Ἤ μήπως ἄδικο λὲς νἄχω;
Εἶδες ἆλλον ποτὲ ξωμάχο,
μὲ τόσην ἀπέραντη χάρη,
νὰ τὸν θεωροῦν καὶ παλληκάρι;
- Ναί, βρὲ σύ, ...πῶς τὰ καταφέρνεις
κι' εἶσαι Μοιραῖος_Ὅλος; Τί παίρνεις;
Κοκκαλάκι τῆς νυχτερίδας;
- Κι' αὐτηνῆς... - καὶ τῆς κατσαρίδας.
- Φτού, βρέ! Μὴ σὲ ματιάσω, φτού, φτού!...
- Ξέρεις ἀντρέσα ταριχευτοῦ
ν' ἀναλάβει, σὰν τὰ τινάξω,
τὴν ἀποθέωσή μου;
....................... - Θὰ ψάξω
καὶ πιστεύω κάτι νὰ γίνει.
- Ἆντε, μπὰς κι' ἕνα σκιάχτρο μείνει
τοῦ Κλινὸ, στὴν ἀνθρωπότητα!
- Ἔγνοια σου: πάντοτ' ἡ ποιότητα!
Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.
...........................................

~

12 Αὐγούστου 2012, καὶ ὥρα 13:00.

ἀνάρρωση πρώτης τάξεως,
οὔ! κι' ἄνευ ἐπιφυλάξεως.
Μέρος Β΄
~~~~
Σχολιάστηκε ἀπὸ τὴν Εἰρήνη, πρὶν ἀπό 1 λεπτό:
Όσο εσύ βρισκόσουνε, Ίάνη, εν αναρρώσει
σκεφτόμουνα, η άθλια, πως έχεις γκαγκαρώσει.
~~~~
Χριστέ καὶ Παναγιά μου, νὰ μὴ σώσω,
στὶς ἐπιθυμίες της ἄν δὲν ἐνδώσω.

ΕΙΡΗΝΗ μου, τόσο πολὺ θὲς νὰ τὰ κακαρώσω;
Ἔ, μιὰ στιγμή! Στάσου, τὸ κρεβατάκι μου νὰ στρώσω
καὶ νὰ ξαπλώσω!
Πὲς καὶ στὴ Φρόσω,
ποὺ ξέρει, νἄρθει ... - μόνος μου μὴ μὲ σαβανώσω!
Κι' ἐσύ, θέλω νὰ χαρεῖς, σταυρὸ φιλῶ... - νὰ μὴ σώσω!... -
π' ἀναπαυθείς, ἀπ' τὴν Ποιητικὴ Γωνιὰ θὰ γλυτώσω.
Νὰ γλυκοκοιμηθῶ πλέον κι' ἐγώ, στὴν γῆς, ἐν εἰρήνῃ,
τῆς ποίησης ἀρώματα τὸ μνῆμα μου ν' ἀναδίνει.
Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.