τριῶν ἡμερῶν εἶναι...

15 Μαρτίου 2013, καὶ ὥρα 8:59.

θἄρθω σὲ λίγο,
πνοὲς ξανοίγω.

Σὲ λίγο θἄρθω νὰ σὲ βρῶ νεκρός, μαννούλα, στὴ γῆς·
μὴ μὲ ψάξεις,
- θὰ τρομάξεις.

Θἆμαι, σ'τὸ λέγω, σαβανωμένος σ' ἆλλο στὺλ ὀργῆς,
μ' ἄγριο βλέμμα,
- τὄχω στέμμα!

Σὰν πεθαίνεις, πρώτη 'σὺ τὸ ξέρεις: τί δὲν καταργεῖς!
Τὴν ἀλήθεια
ἀπ' τὰ στήθια...

- κι' ἕναν ἆλλο στοὺς αἰῶνες τότε κόσμο δημιουργεῖς,
χωρὶς πόνους,
ψυχοκτόνους.

Θἄρθω, μαννούλα, μὲ προθέσεις ἀγαθὲς κι' ἐναργεῖς,
νὰ τὰ λέμε,
νὰ βλογιέμαι

μὲ τὶς δικές σου παραινέσεις· πᾶντα μεγαλουργεῖς
γαλουχῶντας
τοὺς μὴ ὄντας.

Σὲ λίγο θἄρθω, μαμά, κι' ἐλπίζω, νὰ μὴν ἀπεργεῖς·
τυραννιέμαι,
- χάιδεψέ με!
Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.