Ἀπὸ: Ἀνθολογία ἑλληνικῆς ἐρωτικῆς ποιήσεως

 ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ, 17  Νοεμβρίου  2013,  καὶ ὥρα 12:43. 

Καὶ πάλιν Μέγας Ἔρωτας κι' ἆλλο τόσο Μίσος:
- Θὲς νὰ σκοτωθοῦμε;
.......................... - Ἄν ὄχι "ναί", ἀσφαλῶς "ἴσως"!

- Τώρα, γιατί χωρίσαμε, je ne sais pas. Πίστεψέ με.
Μὲ λάτρευες, λές... κι' à jamais μὲ μισοῦσες, - μὴν τὰ λέμε
δημοσίως κι' ὁ κόσμος γυρνᾶ καὶ μᾶς κοιτάζει!...
- Ἐσένα κοροϊδεύουν, - διόλου δὲν μὲ νοιάζει.
- Λοιπόν, adieu! Φεύγω... Je suis parti...
- Γρᾶψ' το μου, μὲ στυλό, σ' ἕνα χαρτί...
...νὰ τὸ δείχνω σ' ὅλους, πὼς ἔφυγες μὲ τὴν θέλησή σου!...
- Ἄχ, νὰ χαρῶ πνεῦμα, μωρέ, ποὺ μᾶς πουλᾶς!... Ἐμφυσήσου
μὲ quelque chose de plus ἰδεῶδες et moins κατινάλ!
- Σιγὰ μὴ σὲ... φιλήσω κι' ἀπὸ πάνω! Μπανάλ!...
- Ναί, σκᾶς μὲς τ' ἀριστοκρατικό σου!
Δὲς ἐκεῖ καμάρι!... Ξεφουσκώσου!
Εἶσ' ἕνα μηδέν. Πῆρες μπόι, κοντά μου, πῆρες κι' ἀξία.
- Χά! Μιλάει, καλέ, τῶν γραικύλων ἡ συνομοταξία!...
- Θίχτηκε, θαρρῶ, le tout Paris! Βρέ, οὔστ!... ἄει...
- Τὸ μαραθὲν ρόδον, τοῦ περασμένου Μάη,
διώχνει ποιόν; Ἐμένα! Θὰ τρελλαθῶ!...
Si je te parle ... ξανά, νὰ μουγκαθῶ!
- Alors, ὅ,τ' ἤτανε νὰ ποῦμε, τὄπαμε, je pars!... Γειά σου.
- Στὸν παναγύριστο νὰ πᾶς. Καὶ... μὲ γάτες καταπιάσου,
γιατί μ' ἀνθρώπους κι' ἔρωτες...ματαιοπονεῖς.
- Τρέχα, 'σὺ, παρηγοριὰ νὰ βρεῖς σὲ συγγενεῖς.
Φεύγω... καὶ κλαῖγε μὲ μαῦρο δάκρυ.
- Στοῦ ντουνιᾶ τὰ πλάτη καὶ τὰ μάκρη,
θὰ νοσταλγεῖς nos doux baisers, nos caresses κι' ὅλα τὰ ρέστα.
Ἀχάριστο κορμί! Ποιά 'ναι τὰ παράπονά σου; Πές τα!
- Μὴν ἀνοίξω τὸ στόμα μου, δὲν θὰ τελειώνω...
- Λέγε! κι' ὅσα πεῖς, μιὰ δεκάρα τὰ πληρώνω.
- Μισῶ τὴν ὥρα ποὺ σ' ἀγάπησα.
- Ἆνθος ἤμουν, μαζύ σου σάπισα.
Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.