(Ἀντίγραφο, ἀπό: ἡ ζωὴ θέλει χιοῦμορ καὶ ἔρωτα):
Τὸ κακὸ καλὸ εἶναι ὅτι ἐδῶ βρίσκω εὐτυχοδυστυχῶς πιὸ ἐπιτυχημένα νοήματα ἀπὸ κεῖνα ποὺ ὑπάρχουν στὶς Ποιητικὲς Σελίδες μὲ τὶς εἰκόνες καὶ τὰ δῆδεν ποιήματα.
~~~~
  (Ἀντίγραφο, ἀπὸ τὴν Ποιητικὴ Γωνιά, σχόλιο-ἀπάντηση σὲ ἔτομο ποὺ ἀπέσυρε ὅ,τι ἔγραψε πρὸς ἐμένα μὲ λατρεία!!!): Ἀπάντηση ἀπὸ τὸν Ἰάνη Λὸ Σκόκκο, στὶς 20 Ἰανουαρίου 2012, ὥρα 16:46.

Δὲν εἶμαι αὐστηρὸς, κυρά μου [......], δεξιοτέχνισσα, ὅταν θέλεις, τῆς στιχοπλοκῆς.

Τὶς λογοτεχνικὲς συντροφιὲς τὶς ἔχω φάει μὲ τὸ κουτάλι καὶ ποτὲ δὲν ἄφηνα κανέναν σὲ κλαρὶ ἤ μᾶλλον: τὰ μὲν πρόβατα ἐκ δεξιῶν τοῦ Λόγου, τὰ δὲ ἐρίφια ἐξ εὐωνύμων! Κοίταξε νὰ δεῖς: ὅπως γιὰ τὸ κάθε τί πρέπει νὰ ἱδρώσεις τὸν πωπό σου γιὰ νὰ πετύχεις κάτι, ἔτσι, καὶ πολὺ περισσότερο, ἀφάνταστα περισσότερο, γιὰ τὴν Τέχνη. Καί, ἄν μὲν εἶσαι ἐργάτης, δὲν σὲ πετᾶμε ἔξω, γιατὶ πρέπει νὰ βγάλεις κι' ἐσὺ τὸ ψωμί σου καὶ πᾶντα κάπου θὰ εἶσαι χρήσιμος, ἄν ὅμως εἶσαι, ὅπως στὴν περίπτωσή μας, ὑποψήφιος ποιητής, δὲν θὰ πεινάσεις, ἄν σὲ ἀπορρίψουμε, ἀφοῦ δὲν ἀποδίδεις. Τί νὰ κάνουμε, τὸ λέει ὁ Μέγιστος Καβάφης:

Καὶ δύσκολο στὴν πόλι ἐκείνην εἶναι
καὶ σπάνιο νὰ σὲ πολιτογραφήσουν.
Στὴν ἀγορά της βρίσκεις Νομοθέτας
ποὺ δὲν γελᾶ κανένας τυχοδιώκτης.

Βάλ' τα μὲ κεῖνον, νίπτω τὰς χείρας μου. Ἀλλὰ μὴ νομίσεις πὼς θὰ τὰς λερώσω (αὐτὸ δὲν ἔγινε ποτὲ) γράφοντας ἐπαίνους, ἔτσι γιὰ νὰ γίνω δημοφιλής. Ἄ! Καὶ μὴ μὲ φανταστεῖς...Πιλάτο! Δὲς τὴν φωτογραφία μου: τοῦ μοιάζω;