Τρία σατιρικά.
~
Χαρὰ μεγάλη...
  20 Μαΐου 2016 καὶ ὥρα 15:12.

Χαρά, μὲ τοῦ γατούλη τὰ βαφτίσια!...
Χαρά, νὰ δεῖς!... - μοῦ φύγανε καὶ τσίσια!

Καὶ τὰ λάδι' ἄν θέλεις ξελαδιάζονται,
κι' ἆλλες προσευχὲς καλοδιαβάζονται,

εἰς περίπτωσιν ἀναβαπτίσως:
ἅγιον Μυστήριον, ἄνευ αἰτήσεως,
στὸ σπίτι τοῦ Κλινὸ μπορεῖ νὰ γίνει,
ἄν αὐτὸς ἀπαραίτητον τὸ κρίνει.

Κι' ἔτσι, ἀπὸ Βάκχος καὶ Γανυμήδης
καὶ Τριστάνος, ὁ κοινῶς Γαμουνίδης
ἐπαναβαπτίσθη, χάριτι θείᾳ,
κατ' οἶκον - κι' οὐδόλως ἐν ἐκκλησίᾳ -

ἡμέρες χρονιάρες καὶ σ' ἅγιες ὧρες,
ὀνόματι: Χουανίτο Τοῦρμπο-Φλόρες.
Τοῦ νεοφωτίστου κουφέτα νὰ φᾶτε.
- Σήμερον εἷς γάτος ἀναγεννᾶται

κι' εὐτυχῶς τυγχάνει νά 'ν' ὁ δικός μου!
Νιαουρίζουν οἱ καμπάνες τοῦ κόσμου.
Σήμερον εἶν' ἡ χαρά μου μεγάλη,
χαίροντ' Ἕλληνες μαζύ μου - καὶ Γάλλοι!

Ἰάνης Λὸ Σκόκκο, ὁ γατοβαπτιστής,
τῶν μοντέρνων ἰδεῶν χρηματιστής.
-------------

Ἡ εἴδησις: ΓΑΠ: ...ἐπιμήκυνση περιόδου δημοσιονομικῆς...

12 Ἰουνίου 2012 καὶ ὥρα 9:30.

θὰ τὰ πῶ λίαν μεταφορικῶς,
νά, κάπως ἀττικῶς,
κι' un peu θεατρικῶς,
μὴ φανῶ πολὺ λαϊκός!

- Βρέ, τοῦτος-'δῶ, ξεύρετε ποῖος,
μίκρυνε, νά! Χάθηκ' ἕνας πόντος!
Σᾶς δίνω κι' ὅρκο Τετρακτύος:
ἔχω πλέον ἔλλειμμα προσόντος.

Τί μέλλει γενέσθαι - μοῦ λέτε;
Ἐπάνοδον μήκους, ποῦ θὲ νά 'βρω;
Διὰ τὸν καῦλον μου μὴν κλαῖτε...
- ὀδύρομαι ὁ ἴδιος, κι' ἐν Ἐπιδαύρῳ!

Τίς τραγωδός, μᾶλλον... θρηνωδός,
μετὰ πολλῶν διθυράμβων κι' ἰάμβων,
φούλ-ἱκανὸς γράφειν ἐπὶ ποδὸς
ραψωδίας παλαιῶν μου θριάμβων

θὰ μὲ συντρέξει; Κατάρα, - ὦ!
Ἀλλοί, δὶς ἀλλοί, καὶ τρὶς ἀλλοί μου!
Κάνετε μούμιαν τοῦ Φαραώ,
ἐμένα - μὰ ὄχι καὶ τὴν ψωλή μου!

Θὰ τὴν τραβῶ, κι' ἄς σκιστοῦν φλέβες·
ἀπαιτῶ τ' ὅλον πρότερον σχῆμα.
Πόσην ὀδύνην, πόσες χλεῦες...
ὅταν τὸ γαμεῖν δὲν πάει πρίμα!

Σχόλιο (13 Ἰουνίου ἰδίου ἔτους):
Λυράν: Δεν το σχολιάζω..
Εκτός του ότι είναι ακατάλληλο για "ανήλικες" σαν κι εμέ
ποτέ μου δεν κολάζω... Δεν γίνομαι η Αφορμή σου, άγιε Καημέ...

Ἀπάντηση (παραχρῆμα):
Θυμός.
Φτού! Τέτοια κακὴ στάση...
ἀντὶ νὰ στέκεις ἐν ἐκστάσει
μπρὸς τὸ ποίημά μου; τ' Ἁγιοῦ Κλινὸ τοῦ Λατρευτοῦ;
Λές, δὲν τὸ σχολιάζεις,
κι' οὔτε κἄν ἐκθειάζεις
τὶς ἀρετές του; Μήπως ἐλλείψει θυμιατοῦ
δὲν μοῦ καῖς λιβάνι;
Πέσε στὸ ντιβάνι
κι' ἔρχομαι νὰ μὲ προσκυνήσεις, ἁμαρτωλή!

Θἄρθω μὲ τ' ὅπλο μου - πρόσεξε! - χωρὶς στολὴ
κι' ἀλλοίμονό σου!
Κάνε τὸν σταυρό σου
γιατὶ σήμερα πεθαίνεις! Μὴν κάθεσαι, ξαπλώσου.

Ἀνάσκελα, πλαγίως, στὰ τέσσερα... Στερεώσου
κι' ὁρμάω
νὰ φάω
τ' ἀνίερο, βρωμερὸ κι' ὅλως ἄχρηστο τομάρι σου!
Ποῦ πᾶς, γελάδα, μόνη, χωρὶς τὸν γελαδάρη σου;