(Σὲ κάποιο Φόρουμ, παληοὶ γνώριμοι μὲ καλωσορίσανε.
 Κι' ἰδοὺ μία ἀπάντησή μου):
Καλῶς ὁρίσατε!

Ἄν, ὄντως, σᾶς εἶμαι καλοδεχούμενος,
εὐπρόσδεκτος καὶ φορουμ-ἀγαπητός σας,
ὑπάρχει καὶ λογαριασμὸς τρεχούμενος
μ' ὅλων τῶν αἰσθημάτων τὰς συνιστώσας:

καταθέστε τὴν ὅσην γιὰ μέν' ἀγάπη
π' ἀπὸ χαζομάρα σας δὲν ἐξετράπη.
Κατὰ νοῦν ἔχω τὶς μικροπρέπειές σας,
μνήμην καὶ κρίσην οὐδέποτ' ἀπολέσας.

Μὴ μ' ἔχετε δὰ κι' ἐμένα γι' ἀλλοδαπό·
ἑλληνικά, ξέρω τί θὰ πεῖ: "ἀγαπῶ".
Καὶ μὴν πεῖτε πὼς ξάφνου...μ' ἀγαπήσατε!
Ἐσεῖς; Μόνο...τὸν Γάτο μου δὲν βρίσατε!

Ὁ ὑπογράφων: ἄκρως κλινοσοφιστής.
Ζήτα χίλια "συγγνώμη" ν' ἀνακουφιστεῖς.
Μ' ἄν... νὰ χιλιομετανιώσεις οὐκ ἄν τώρα θέλεις,
Φρίξος ἐγώ - κι' ἐσύ, νἄχεις τὴν τύχη τῆς Ἕλλης.