Ὁ καρδιολόγος, ὅταν νοσηλευόμουν στὴν "Παμμακάριστο", εἶπε πὼς ἔχω πολὺ εὐαίσθητη, συναισθηματικὴ καρδιά, γι' αὐτὸ καὶ ἔπαθα τὸ ἔμφραγμα. Κατὰ τὰ ἆλλα ὅτι: ἡ καρδιά μου εἶχε τεράστια φυσικὴ ἀντοχή.
 * Δὲν εἶμαι καὶ πολὺ ἀφελής, - φαντάζομαι... Δὲν ξέρω κἄν, ἄν ἕνας ἰατρὸς (ὄχι ψυχίατρος) μπορεῖ νὰ κάνει τέτοιου εἴδους διάγνωση ἀλλὰ ἐγὼ ὁ ἴδιος, ποὺ ξέρω τὴν ζωή μου, κάθε μέρα ὅλο καὶ ἀπορῶ πῶς ἀντέχω. Τὸ τί χτυπήματα καὶ προσβολὲς ἔχω ζήσει, δὲν λέγεται. Μόνο ποὺ ἐξακολουθῶ νὰ μὴν τὸ βάζω κάτω.
 * Ἀπὸ τὴν μάννα μου ἔχω δεχτεῖ πολλὴ ἀγάπη. Τὴν συνδιάζω πολὺ μὲ τὴν κα Ἄλβινγκ (Κατίνα Παξινοῦ) καὶ τὸν Ὄσβαλντ (Ἀλέξης Μινωτῆς) στὰ ἐφηβικά μου χρόνια, <Βρυκόλακες> τοῦ Ἴμπσεν. Ἤ τὴν Παξινοῦ ἄκουγα ἤ τὴν μάννα μου, τὸ ἴδιο πρᾶγμα. Ἴδια φωνή, ἴδιο πάθος.
 [Ὄχι, ὁ πατέρας μου δὲν εἶχε κανένα μυστικό, ἕνας ἀνθρωπάκος ἦταν, ξεπεσμένος ἀριστοκράτης, ἀξιοπρεπής, κύριος σὲ ὄλα του - τοῦ ἔμοιασα]. 
Τὴν ἀγάπη τῆς μάννας μου τῆς τὴν ἀνταπέδωσα. Ἴσως γι' αὐτὸ ἀντέχω: ὅλες τὶς ἀδικίες καὶ τὶς προσβολές, ποὺ ποτὲ δὲν ἔπαψαν νὰ ἔρχονται κατὰ πάνω μου. Δὲν εἶναι τυχαῖο ποὺ ζῶ μὲ τὸν Χουανίτο (γάτος) καὶ μόνον. Μόνος μου θὰ πεθάνω. Ἤ στὸν δρόμο ἤ μὲς τὸ σπίτι - καὶ ποιός ξέρει πότε θὰ μὲ βροῦν!...