Τεῦχος Δεκεμβρίου 2018.


Τὰ μαλλιά μου!
~
1968 - 2018, 50 ὁλόκληρα χρόνια ποὺ δὲν ἔχω πάει ποτὲ ξανὰ σὲ...Κουρεῖον! Δούλευα (πρώτη μου ἐργασία) τότε στὴν Γαλλο-Ἑλληνικὴ ἑταιρία ἐκρηκτικῶν ὑλῶν καὶ χημικῶν προϊόντων, στὴν ὁδὸ Φειδίου. Κάθε μήνα κουρευόμουν κανονικὰ καὶ παραδοσιακά. Μιὰ φορά, τὸ εἶχα παραμελήσει κάπου 15 μέρες, γιατί, ὡς γνωστόν, καὶ δούλευα καὶ σπούδαζα στὸ Γαλλικὸ Ἰνστιτοῦτο, κάθε μέρα, καὶ Σάββατο, ἀπὸ 5 ὧρες, ὅλων τῶν εἰδῶν τὰ μαθήματα: Ἱστορία, Γεωγραφία, Τέχνες, Ἀρχαῖα Ἑλληνικά, Λατινικά, Χημεία, καὶ φυσικὰ Γλώσσα Γαλλική, σύγχρονη, κλασική, Λογοτεχνία, Ἔκθεση, Κριτική... Ὁ δικηγόρος τῆς ἑταιρίας (Ἕλληνας κομπλεξικός) μοῦ ἔκανε ἄγρια παρατήρηση ποὺ δὲν κουρεύτηκα καὶ τοῦ θύμιζα, ἔλεγε, τὸν τραγουδιστὴ Ἀντουάν, https://i.imgur.com/mlX7vXa.jpg (πού, ὡστόσο, μέχρι πρὶν ἕνα λεπτὸ τώρα, ποὺ τὸ ἔψαξα ἐδῶ στὸ διαδίκτυο, οὔτε ποὺ τὸν ἤξερα...- ἤμουν τοῦ Ἀζναβοὺρ ἐγώ, τοῦ Ζὰκ Μπρὲλ καὶ τοῦ Ὕβ Μοντάν) καί, ὅλος συνεσταλμένος, ζήτησα συγγνώμη, εἶπα πὼς εἶχα πολλὰ διαβάσματα [ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι ὅλο ἀδιάβαστος ἤμουνα, εἶχα πολλὰ βάσανα, ἤμουν καὶ ἐρωτευμένος...] καὶ ὅτι ἀμέσως μόλις σχολάσουμε θὰ μπῶ σ' ἕνα Κουρεῖο. Ἔτσι καὶ ἔκανα. Τὴν ἄλλη μέρα, μπῆκε, μὲ κοίταξε καλὰ-καλὰ καὶ εἶπε:

- Ἔτσι, μπράβο... Δὲν θέλουμε χίππηδες ἐδῶ μέσα.
Μοῦ κακοφάνηκε. Γιατί ποτὲ δὲν συγκινήθηκα ἀπὸ τοὺς χίππηδες. Συνέχισε νὰ τὸ λέει καὶ νὰ χασκογελάει μιά, δυό, τρεῖς μέρες...
Στὸν μήνα ἐπάνω, δὲν κουρεύτηκα. Κάπου τρεῖς μῆνες συνεχίστηκαν τὰ σχόλια κάθε λογῆς. Καὶ τί δὲν ἄκουσα. Ἀπορῶ πῶς δὲν ἔκανα φόνο. [Καλά, ὁ "Γιάννης ὁ φονιάς" εἶναι τὸ τραγοῦδι μου - πολὺν κόσμο δυστυχῶς ὥς τώρα δὲν σκότωσα, τόσο κορόιδο ὑπῆρξα] καὶ κάποια στιγμὴ τοῦ εἶπα:
- Δὲν πρόκειται νὰ κουρευτῶ ὥσπου νὰ πεθάνω. Ποτέ.
Σὲ λίγες μέρες μὲ ἀπολύσανε μὲ σημαντικὴ ἀποζημίωση. Μὲς τὴν...ἀπελπισία μου, κατέληξα Μεταφραστὴς Λογοτεχνίας - ἀλλὰ παραδόξως μοῦ ἄρεσε!!! Ἤμουν 24 ἐτῶν. Μὲ μαῦρα μαλλιά. Ποὺ ἀσπρίσανε, χωρὶς...νὰ τὰ βάψω.
Τὸ τί προσβολὲς καὶ μοῦντζες καὶ ἆλλα τραγελαφικὰ ἔχω ὑποστεῖ τότε γιὰ τὰ μαλλιά, οὔτε λέγεται. Καὶ τὸν καιρὸ τῆς χούντας, κάπου δέκα φορὲς μὲ πήγανε στὸ Τμῆμα. Ἀλλὰ ἐκεῖ, ἀφοῦ ἔκαναν τὴν ἐξακρίβωσή τους, λέγανε:
- Ὁ κύριος εἶναι ἐλεύθερος, νὰ φύγει!...