Βρῆκα αὐτὰ τὰ πρόσθετα γιὰ τὸ μονόπρακτό μου γιὰ παιδιά:
 Ἑστιατόριο γιὰ πεινασμένους. 
 
~
Μιμή: - Ἀρριβεντέρτσι, πείνα!
Θὰ φάω, θὰ φάω καλά!...
Μὲ χρυσὰ πηρούνια καὶ κουτάλια,
νὰ μὴν εἶμαι πιὰ σ' αὐτὰ τὰ χάλια,
νὰ μὴν εἶμαι πιὰ σ' αὐτὰ  τὰ χάλια,
νηστικιά!...

Ἰάνης: - Ἀρριβεντέρτσι, πείνα!
Ἐμπρός, ἐμπρός, παιδιά.
Φάτε κρέας, φάτε καὶ σαλάτα.
Σὰν λύκος πεινάω...

Μιμή: - Ἆντε, φά'τα.
ἄ, μὰ πιά!...

Ζωή: - Ἀρριβεντέρτσι, πείνα!
Ὁρμάω,  βουτάω, - ἀμάν!...
Κάτι νοστιμιὲς ποὺ σὲ μουρλαίνουν,
τ' ἀντεράκι σου λαδοχορταίνουν,
ὅσοι τρῶν' δὲν ἀρρωσταίνουν...

Ὅλοι: - Δόξα Σοί!...

Σπύρος: - Ἆντε, φάτε!...
Τί κοιτᾶτε; 

Μιμή: - Εἶμαι φάντασμα μιᾶς θεατρίνας,
πρώτη σὲ ρόλους τῆς πείνας
 κι' ἔχω ποὺ ψάχνω καιρὸ
μιὰ δουλίτσα νὰ βρῶ.

Εἶμαι πάρα πολὺ πικραμένη
κι' ἀπ' τοὺς θιάσους διωγμένη,
τὸ Σωματεῖο θὰ πεῖ:
" - Ἆστε την νηστική!...
Τί μᾶς νοιάζει κι' αὐτή,
στὸ κόμμα μας ἄν δὲν γραφτεῖ;...
Τί μᾶς νοιάζει κι' αὐτή,
στὸ κόμμα μας ἄν δὲν γραφτεῖ;".