~
Κλινοσοφιστεῖες
~
- Μ' ἀγαπᾶς;
- Χέζω_σε!...
Γράφει ὁ Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.
~
-----------------------------------------καὶ ξάπλωσα γυμνούλης, μὲ τὸ χέρι ἐκεῖ. Ὁπότε θυμήθηκα:
(Θὰ τὸ ξεχνοῦσα ποτέ;) Τὴν εἰκόνα μου πολυτονική (καθὼς ἡ φύση καὶ ἡ γλώσσα ἡ ἑλληνική), τὴν πολυτονισμένη (μισῶ τὴν μονοτονία) ζωγραφιά μου μοῦ ζητοῦν, τὰν ἤ (ἐμένα) ἐπὶ τᾶς, ἀπόκρυφοί τινες (θαρρῶ ὁμοφυλόφιλοι, ἀλλά, ἄν δὲν δῶ, οὐκ ὄμνυμι στὰ ἀπολεσθέντα τοῦ πατρός μου ὀστά) ἀναγνῶστες - λὲς νὰ διαβάζουν; - τῶν Κλινοσοφιστειῶν μου, πού, κάθιδρως, ἐμπνέομαι, ἐκ βαθέων τε καὶ ρηχῶν, γιὰ χάρη φιλτάτης ἐφημερίδος, τῆς «Ἀχαλινώτου Πόλεως» ἡμῶν. Ἀμήν.
Δίλημμα: τί νὰ μὴν...πῶ; Τί ν' ἀποσιωπήσω; Ἡ περιαυτολογία σαφῶς, δικαίως, ἀναμφιβόλως ἀπαιτεῖ τόμους πολυσέλιδους. Ἄν ποτὲ «τὰ βρῶ» μὲ τὶς «κυριακάτικες ἐφημερίδες»... Πρὸς τὸ παρὸν καὶ δυστυχῶς ἐν τάχει, δηλόω-δηλῶ:
α΄ τὰ σοβαρά: διαζευγμένος, θεωροῦμαι ἔντιμος πατέρας ἐντίμων ἐνηλίκων (2)·
β΄ τὰ...«δὲν σηκώνω ἀντίρρηση»: μένω στὸ Ἡρώδειον 2, (περιβαλλόμενος ἀπὸ τὸ ἆντρο ἀλλοδαπῶν καὶ κακογουστιᾶς). Ἐντελῶς ἀξιοκρέββατος (ἀρχαϊστί: κρεβατάμπλ). Τὰ χέρια μου τὰ ζήλεψαν τρεῖς χάριτες (Κάλλας, Πιάφ, Μητρόπουλος) ἀλλὰ δὲν τοὺς τἄδωσα, οὔτε εἰς χειραψίαν. Τὸ γλυπτὸ σωματάκι μου, μοσχοϊδρωμένο στὸ χρωμομισοσκόταδο μὲ πολλοὺς ἀντικαθρέφτες - μὲ τὴν προσθήκη ὀλίγης μυωπικῆς προδιαθέσεως ἐκ μέρους σας βεβαίως - θυμίζει Μιχαὴλ Μπαρίσνικωφ (στὸ γυμνό του), σὲ Ἰβὰν Τρομερό (ἡμίγυμνο), ἀσυζητητὶ ρόιγιαλ μπαλὲ ἤ μπολσόι ὁπωσδήποτε, ἄν καί, ὡς ἀπωθημένο μου, ἀνερυθτιάστως καὶ ἀβιάστως, ὁμολογῶ μόνον ὅτι θὰ ἤθελα νὰ μὲ λέγανε
Ζάν. «- Ὦ, Ζάν! Σ' ἔ σὶ μπόν!...ναί, ναί, οὐί, πετὶ Ζάν, Ζάν, Ζανό, ἀγάπη μου! ὦ!...ὦ!...», ὥσπου νὰ ἐκραγοῦν ἁπαξάπαντες οἱ ὀργασμοὶ (τουλάχιστον οἱ δικοί μου). Εἰρήσθω ἐν παρόδῳ, ἀναδύομαι ἀπροβλέπτως πανέξυπνος, πνευματώδης, κάτι σὰν Ὄσκαρ Οὐάιλδ, σὰν Λουίτζι Πιραντέλλο..., θὰ σᾶς γελάσω σὰν τί, (φτάνει νὰ μὴν πεῖτε Τσιφόρος!), καθ' ἥν στιγμὴν ἐπιδιασυνουσιαζόμεθα, ἐσεῖς μεθ' ἑμοῦ, (ὑπεραντιλαμβάνεσθε). Ναί, λέω κάτι ἀνήκουστα «κουφά», ἄξια παγκοσμίου στερεοφωνικῆς ἀναμεταδόσεως (Γ΄ Πρόγραμμα). Ἔλα μου ὅμως ποὺ δὲν πιάνω τὴν πέννα (ἄμ, τ' ἀφήνω τὸ ἆλλο;...), νὰ τὰ καταγράψω - κι' ὕστερα τὰ ξεχνάω! Ὁπότε, ἐλλείψει ἁπτῶν, ἠχητικῶν καὶ ὀπτικῶν ἀποδείξεων τῆς ὑπερισχύος μου, τόσον ὁ Διόνυσος ὅσον καὶ ἡ Ἀφροδίτη, ποὺ ἐρωτοβάλλονται μαζύ μου (ἡ Ἀθηνᾶ εἶπε θὰ μοῦ χαρίσει τὴν γλαύκα της μόνον), θέλουν νὰ μοῦ βγάλουν - καί, ἐν εὐθέτῳ σὺν ἀνυποψιάστῳ χρόνῳ, μοῦ βγάζουν - θεϊκῇ ἀδείᾳ - ἀμφότερα τὰ μάτια, διότι, λέει, παρὰ-εἶμαι σκηνικῶς ἄνετος, αὐθεντικός, ὀρίτζιναλ (κουλτουροελληνιστί), ἄλλως εἰπεῖν: ἀνυπόφορος, κλασικῆς παιδείας πόλος ἕλξεως θαυμασμοῦ μετὰ χειροκροτημάτων. Ὕβρις. Νέμεσις.
Μὲ χαίρονται καί, ἐπειδὴ μὲ χαίρονται, μὲ ἐκδικοῦνται. Ἄς μὲ διαψεύσιυν (πρώτη ἀλήθεια).
Ἄν χρεωνόμουν ἔστω καὶ ἕνα εὐρὼ τὴν λέξη, σίγουρα θὰ σᾶς ἐμπιστευόμουν ὀλιγώτερα περὶ τοῦ θείου ἀνοσιουργήματος τῆς μαμᾶς μου, ἥτις, ὀλίγον πρὶν τὸ σκάσει στὰ ἀγκάλας τοὺ Χάρου (ὁ μόνος ψωλαρὰς οὐρανοῦ καὶ γῆς, ὀρατῶν τε καὶ ἀοράτων) , μὲ ὅρκισεν ὡς συνήθως: «- Γυιέ μου, ὅποιος σὲ τσιγκλάει, νὰ τοῦ λές: - Χέζω σε! » Ἀλλὰ ἐγὼ δὲν ἐννόησα, δὲν ὑπάκουσα, ἐρωτεύτηκα κάμποσες φορὲς καὶ...ἰδοὺ τὰ χάλοα μου (δὲν μοῦ πᾶνε;): μικρολογοτεχνῶ*, ὁμοετεροφυλοφιλολογῶ, στόμα δὲν κλείνω, γραφίδα δὲν παρατάω.
Λέω χωρὶς νὰ ξελέω (δεύτερη ἀλήθεια). Τραγικὴ φιγούρα (τρίτη ἀλήθεια), ἄνευ καθάρσεως (ὁ Σοφοκλὴς - ὅπως καὶ ὁ ταχυδρόμος τοῦ Χατζιδάκι - πέθανε).
Ἐσεῖς - ἐπανέρχομαι στὰ οἰκονομικά - μετρεῖστε τὰ λόγια μου, δηλαδὴ ἐσεῖς, ὅσοι δὲν μετρᾶτε τὰ δικά σας, καὶ τὸν λογαριασμὸν ὁλόκληρον...στὴν Κλώκα. (Ψίτ, Μαριανέλλα**, λὲ μὸ ντ' ἀμούρ, ὡς ἀκαταλόγιστα, παραγράφονται).
Υ.Γ. Περὶ φωνῆς, ἐσίγησα. Πᾶρτε χωρὶς ἀπόκρυψη νὰ σᾶς διαβάσω Σολωμὸ καὶ Καβάφη. Μπόνους: τραγοῦδι τοῦ Ὕβ Μοντάν, σὲ στὺλ Χατζιδάκι. Ὅ,τι ἀκριβῶς θέλω ν' ἀκουστεῖ στὴν κηδεία μου.
------------------------------------------------------------------------------------ μὲ χοὲς στοὺς νεκροὺς ἔρωτες.
Υ.Γ. Στὸν Γιῶργο Χρονᾶ.
--------
(*) Πρῶτο μου παληὸ ψευδώνυμο στὴν "Διάπλασι τῶν Παίδων": Μικρὸς Λογοτέχνης.
(**) Ἐκδότρια τῆς "Ἀνοχύρωτης Πόλης".
~~~~~~
1η δημοσίευση στὴν «Ἀνοχύρωτη Πόλη», τεῦχος 16, στὶς 16 Ἰουλίου 2007.
Κλινοσοφιστεῖες
~
- Μ' ἀγαπᾶς; - Χέζω_σε!...
Γράφει ὁ Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.
~
-----------------------------------------καὶ ξάπλωσα γυμνούλης, μὲ τὸ χέρι ἐκεῖ. Ὁπότε θυμήθηκα:
(Θὰ τὸ ξεχνοῦσα ποτέ;) Τὴν εἰκόνα μου πολυτονική (καθὼς ἡ φύση καὶ ἡ γλώσσα ἡ ἑλληνική), τὴν πολυτονισμένη (μισῶ τὴν μονοτονία) ζωγραφιά μου μοῦ ζητοῦν, τὰν ἤ (ἐμένα) ἐπὶ τᾶς, ἀπόκρυφοί τινες (θαρρῶ ὁμοφυλόφιλοι, ἀλλά, ἄν δὲν δῶ, οὐκ ὄμνυμι στὰ ἀπολεσθέντα τοῦ πατρός μου ὀστά) ἀναγνῶστες - λὲς νὰ διαβάζουν; - τῶν Κλινοσοφιστειῶν μου, πού, κάθιδρως, ἐμπνέομαι, ἐκ βαθέων τε καὶ ρηχῶν, γιὰ χάρη φιλτάτης ἐφημερίδος, τῆς «Ἀχαλινώτου Πόλεως» ἡμῶν. Ἀμήν.
Δίλημμα: τί νὰ μὴν...πῶ; Τί ν' ἀποσιωπήσω; Ἡ περιαυτολογία σαφῶς, δικαίως, ἀναμφιβόλως ἀπαιτεῖ τόμους πολυσέλιδους. Ἄν ποτὲ «τὰ βρῶ» μὲ τὶς «κυριακάτικες ἐφημερίδες»... Πρὸς τὸ παρὸν καὶ δυστυχῶς ἐν τάχει, δηλόω-δηλῶ:
α΄ τὰ σοβαρά: διαζευγμένος, θεωροῦμαι ἔντιμος πατέρας ἐντίμων ἐνηλίκων (2)·
β΄ τὰ...«δὲν σηκώνω ἀντίρρηση»: μένω στὸ Ἡρώδειον 2, (περιβαλλόμενος ἀπὸ τὸ ἆντρο ἀλλοδαπῶν καὶ κακογουστιᾶς). Ἐντελῶς ἀξιοκρέββατος (ἀρχαϊστί: κρεβατάμπλ). Τὰ χέρια μου τὰ ζήλεψαν τρεῖς χάριτες (Κάλλας, Πιάφ, Μητρόπουλος) ἀλλὰ δὲν τοὺς τἄδωσα, οὔτε εἰς χειραψίαν. Τὸ γλυπτὸ σωματάκι μου, μοσχοϊδρωμένο στὸ χρωμομισοσκόταδο μὲ πολλοὺς ἀντικαθρέφτες - μὲ τὴν προσθήκη ὀλίγης μυωπικῆς προδιαθέσεως ἐκ μέρους σας βεβαίως - θυμίζει Μιχαὴλ Μπαρίσνικωφ (στὸ γυμνό του), σὲ Ἰβὰν Τρομερό (ἡμίγυμνο), ἀσυζητητὶ ρόιγιαλ μπαλὲ ἤ μπολσόι ὁπωσδήποτε, ἄν καί, ὡς ἀπωθημένο μου, ἀνερυθτιάστως καὶ ἀβιάστως, ὁμολογῶ μόνον ὅτι θὰ ἤθελα νὰ μὲ λέγανε
Ζάν. «- Ὦ, Ζάν! Σ' ἔ σὶ μπόν!...ναί, ναί, οὐί, πετὶ Ζάν, Ζάν, Ζανό, ἀγάπη μου! ὦ!...ὦ!...», ὥσπου νὰ ἐκραγοῦν ἁπαξάπαντες οἱ ὀργασμοὶ (τουλάχιστον οἱ δικοί μου). Εἰρήσθω ἐν παρόδῳ, ἀναδύομαι ἀπροβλέπτως πανέξυπνος, πνευματώδης, κάτι σὰν Ὄσκαρ Οὐάιλδ, σὰν Λουίτζι Πιραντέλλο..., θὰ σᾶς γελάσω σὰν τί, (φτάνει νὰ μὴν πεῖτε Τσιφόρος!), καθ' ἥν στιγμὴν ἐπιδιασυνουσιαζόμεθα, ἐσεῖς μεθ' ἑμοῦ, (ὑπεραντιλαμβάνεσθε). Ναί, λέω κάτι ἀνήκουστα «κουφά», ἄξια παγκοσμίου στερεοφωνικῆς ἀναμεταδόσεως (Γ΄ Πρόγραμμα). Ἔλα μου ὅμως ποὺ δὲν πιάνω τὴν πέννα (ἄμ, τ' ἀφήνω τὸ ἆλλο;...), νὰ τὰ καταγράψω - κι' ὕστερα τὰ ξεχνάω! Ὁπότε, ἐλλείψει ἁπτῶν, ἠχητικῶν καὶ ὀπτικῶν ἀποδείξεων τῆς ὑπερισχύος μου, τόσον ὁ Διόνυσος ὅσον καὶ ἡ Ἀφροδίτη, ποὺ ἐρωτοβάλλονται μαζύ μου (ἡ Ἀθηνᾶ εἶπε θὰ μοῦ χαρίσει τὴν γλαύκα της μόνον), θέλουν νὰ μοῦ βγάλουν - καί, ἐν εὐθέτῳ σὺν ἀνυποψιάστῳ χρόνῳ, μοῦ βγάζουν - θεϊκῇ ἀδείᾳ - ἀμφότερα τὰ μάτια, διότι, λέει, παρὰ-εἶμαι σκηνικῶς ἄνετος, αὐθεντικός, ὀρίτζιναλ (κουλτουροελληνιστί), ἄλλως εἰπεῖν: ἀνυπόφορος, κλασικῆς παιδείας πόλος ἕλξεως θαυμασμοῦ μετὰ χειροκροτημάτων. Ὕβρις. Νέμεσις.
Μὲ χαίρονται καί, ἐπειδὴ μὲ χαίρονται, μὲ ἐκδικοῦνται. Ἄς μὲ διαψεύσιυν (πρώτη ἀλήθεια).
Ἄν χρεωνόμουν ἔστω καὶ ἕνα εὐρὼ τὴν λέξη, σίγουρα θὰ σᾶς ἐμπιστευόμουν ὀλιγώτερα περὶ τοῦ θείου ἀνοσιουργήματος τῆς μαμᾶς μου, ἥτις, ὀλίγον πρὶν τὸ σκάσει στὰ ἀγκάλας τοὺ Χάρου (ὁ μόνος ψωλαρὰς οὐρανοῦ καὶ γῆς, ὀρατῶν τε καὶ ἀοράτων) , μὲ ὅρκισεν ὡς συνήθως: «- Γυιέ μου, ὅποιος σὲ τσιγκλάει, νὰ τοῦ λές: - Χέζω σε! » Ἀλλὰ ἐγὼ δὲν ἐννόησα, δὲν ὑπάκουσα, ἐρωτεύτηκα κάμποσες φορὲς καὶ...ἰδοὺ τὰ χάλοα μου (δὲν μοῦ πᾶνε;): μικρολογοτεχνῶ*, ὁμοετεροφυλοφιλολογῶ, στόμα δὲν κλείνω, γραφίδα δὲν παρατάω.
Λέω χωρὶς νὰ ξελέω (δεύτερη ἀλήθεια). Τραγικὴ φιγούρα (τρίτη ἀλήθεια), ἄνευ καθάρσεως (ὁ Σοφοκλὴς - ὅπως καὶ ὁ ταχυδρόμος τοῦ Χατζιδάκι - πέθανε).
Ἐσεῖς - ἐπανέρχομαι στὰ οἰκονομικά - μετρεῖστε τὰ λόγια μου, δηλαδὴ ἐσεῖς, ὅσοι δὲν μετρᾶτε τὰ δικά σας, καὶ τὸν λογαριασμὸν ὁλόκληρον...στὴν Κλώκα. (Ψίτ, Μαριανέλλα**, λὲ μὸ ντ' ἀμούρ, ὡς ἀκαταλόγιστα, παραγράφονται).
Υ.Γ. Περὶ φωνῆς, ἐσίγησα. Πᾶρτε χωρὶς ἀπόκρυψη νὰ σᾶς διαβάσω Σολωμὸ καὶ Καβάφη. Μπόνους: τραγοῦδι τοῦ Ὕβ Μοντάν, σὲ στὺλ Χατζιδάκι. Ὅ,τι ἀκριβῶς θέλω ν' ἀκουστεῖ στὴν κηδεία μου.
------------------------------------------------------------------------------------ μὲ χοὲς στοὺς νεκροὺς ἔρωτες.
Υ.Γ. Στὸν Γιῶργο Χρονᾶ.
--------
(*) Πρῶτο μου παληὸ ψευδώνυμο στὴν "Διάπλασι τῶν Παίδων": Μικρὸς Λογοτέχνης.
(**) Ἐκδότρια τῆς "Ἀνοχύρωτης Πόλης".
~~~~~~
1η δημοσίευση στὴν «Ἀνοχύρωτη Πόλη», τεῦχος 16, στὶς 16 Ἰουλίου 2007.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου