Σὰν αὔριο, γιόρταζε κάποτε ἡ μάννα μου. Χρυσάνθεμα σ' ὅλο τὸ σπίτι, ἀπὸ τὶς γλᾶστρες μας, καὶ γλυκά, ποὺ τἄφτιαχνε ἡ ἴδια, Σμυρνιὰ θαυματουργή, Ἑλληνίδα 100% καὶ ἡρωικῶς τίμια. * Τὸ θυμήθηκα αὐτὸ πολλὲς φορὲς χθὲς καὶ σήμερα μὲ μιὰν ἐπίγνωση: ὅτι τελευταῖα, ἔχω ξεχάσει, στὶς ἡμερομηνίες τῶν ἑορτῶν, τοὺς δικούς μου ἀνθρώπους ποὺ δὲν ὑπάρχουν πιά. Ἡ <Κατρὶν λὲ Σά> [= Κατερίνα Γάτα], ὅπως τὴν ἔλεγα, ὥς τὶς ἀρχὲς τοῦ 1980, ποὺ ἔφυγε, εἶναι στὴν μνήμη μου, στὴν καρδιά μου...Κανεὶς δὲν ξέρει πραγματικὰ τί θυσίες ἔκανα γιὰ κείνην τὰ 4 τελευταῖα της χρόνια, ἀπ' ὅταν, μόλις, βγῆκα στὸ θέατρο. Κάποιοι ἠθοποιοὶ θυμοῦνται... Ἕνας καημός μου εἶναι ποὺ δὲν γνώρισαν ἡ Ζωὴ καὶ ὁ Σπύρος αὐτὴν τὴν γιαγιά. Δυστυχῶς, ἡ οἰκογένειά μας πῆγε, ἄθελά της, κατὰ Διαβόλου. Μᾶλλον ἐγὼ ἔχω ἀρχίσει, στὰ γεράματά μου, νὰ θεωρῶ τὸν ἑαυτό μου πιὰ τυχερό. Ὅλο τὰ θυμᾶμαι καὶ πονάω...
24.11.2019.

~ 

Βέρα Μίμογλου ,,,να κρατας μονον τις Ομορφες και τις γλυκες αναμνησεις απο τη μανουλα σου και να μην πονας πια ,,,ειχε Ολη σου την Αγαπη ,,,,εσυ φυλαχτο να εχεις την Ευχη της και εκεινη καλη Αναπαυση ,,,,ολοψυχα !

~

Ναί. ἀλλὰ δὲν ξεχνιοῦνται οἱ συμφορές της... Ἕνδεκα χρονῶ, ἦρθε πρόσφυγας ἀπὸ τὴν Σμύρνη. Μικρασιατικὴ καταστροφή, οὔτε νὰ τὴν ἀκούσω δὲν θέλω. * Γέννησε ἐμένα, μὲ τὸν πατέρα μου ὅμηρο στὴν Γερμανία. Κατοχή, ἀπ' ὅπου τίποτα δὲν ἀποκόμισε ἡ Ἑλλάδα: πάλι δούλα ἔγινε στὶς μέρες μας, μαδιέται καὶ παραδίνει τὰ ὑπάρχοντά της. * Στὰ ἐφηβικά μου χρόνια, ὅταν ἄρχισα γιὰ τὰ καλὰ νὰ σιχαίνομαι τοὺς μεγάλους ἀνθρώπους καὶ τὴν [παληανθρωπιά τους, καθὼς μὲ τρομοκρατοῦσε τὸ μέλλον, ἡ μάννα μου μοῦ παραστεκόταν μὲ μιὰ φωνὴ ὁλόιδια τῆς Κατίνας Παξινοῦ στοὺς <Βρυκίλακες> τοῦ Ἴψεν, μοῦ ἔδινε θᾶρρος καὶ γινόταν παράδειγμά μου σὲ ὅλα τὰ δύσκολα. * Μᾶς πέταξε ἔξω ἀπὸ τὸ σπίτι μας, ποὺ ἐκείνη ξενοδουλεύοντας τὄχτισε, ἐνόσω ἤμουν στρατιώτης, ὁ γαμπρός μου, τὴν πρώτη νύχτα τοῦ γάμου του μὲ τὴν ἀδελφή μου. Ζήσαμε φριχτὰ χρόνια μαζύ τους καὶ ὕστερα χώρια. Τὴν χτυποῦσε καὶ μοῦ τὴν φέρνανε σηκωτή οἱ γείτωνες, ὅταν πήγαινε κρυφά νὰ δεῖ τὴν κόρη της. Ἕλληνας χειρότερος κι' ἀπὸ ὁρκισμένος Τοῦρκος. * Ὕστερα, ἡ μαννούλα μου ἔπαθε ἄνοια, ὅταν βγῆκα στὸ θέατρο. Τὴν ἔπαιρνα μαζύ μου καὶ στὶς περιοδεῖες, Μακεδονία, Θράκη, <-------- ἐκεῖ ὅπου παίζεται σήμερα ἡ βρωμερότερη ἀγοραπωλησία τοῦ ἑλληνισμοῦ... * Ἤθελε ἐμένα, γιατί μόνον ἐγὼ δὲν τὴν πρόδωσα. Εἶδα νὰ τὴν δένουν χεροπόδαρα στὸ κρεβάτι της, ποὺ χτυπιόταν καὶ σφάδαζε: <- Γιάννη!...Γιάννη!...Μὴ φεύγεις...>. Μὲ τὶς μορφίνες, πέθανε, ἀφοῦ ἡρέμησε καὶ μοὔδωσε τὴν εὐχή της. * Δὲν τὴν εἶδα νὰ ξεψυχάει... Ἤξερα πὼς ἐκείνη τὴν Παρασκευή, ὥρα 3 μετὰ τὰ μεσάνυχτα, θὰ πέθαινε στὸ Ἄσυλο Ἀνιάτων Ἅγιος Γεώργιος, στὴν Κυψέλη. Τὸ εἶχα δεῖ στὸν ὗπνο μου πέντε μέρες νωρίτερα. Μὲ τὴν Μιμή, ξαγρυπνούσαμε καὶ περιμέναμε... Τρεῖς καὶ τέταρτο, μᾶς εἰδοποίησαν ὅτι...στὶς 3 ἡ ὥρα... Λίγο ἀργότερα, ἀπὸ τὸ γραφεῖο Κηδειῶν, ὅ ἄνθρωπος, θέλοντας νὰ τὴν μεταφέρει, μ][ε τὸ ἀσανσὲρ ποὺ μόλις χωροῦσε 2 ἄτομα, τὴν ἔδεσε κόμπο μὲ τὸ σεντόνι της, τὴν ἔχωσε μέσα, ἔκανε τὸν σταυρό του, μοῦ ζήτησε συγγνώμη, πάτησε ἀπάνω της καὶ τὴν κατέβασε. Ὁ ἴδιος φρόντισε - παρὰ τὸ ὅτι τοῦ εἶπα πὼς αὐτὰ δὲν μ' ἐνδιαφέρουν - νὰ τῆς γίνει πολυτελὴς λειτουργία, μὲ στολίδια καὶ λαμπάδες. Ἤτανε γείτωνας καὶ ἤξερε τὰ βάσανά μας. Ἐγὼ δὲν εἶχα οὔτε 500 δρχ. πλέον πουθενά, στὸ σπίτι, στὴν τσέπη μου, στὴν Τράπεζα... Καὶ τὸν τάφο, ἔτσι τὸν ἄφησα, μὲ μόνο τὄνομά της. * Ὕστερα ἄρχισαν ἆλλες τραγωδίες. * Τώρα, ζῶ τὴν μόνη καλλίτερη ἐποχή μου. Γιὰ πρώτη φορά. Καὶ ἐντελῶς μόνος.

~ 

Βέρα Μίμογλου  καμμια φορα ειναι καλυτερη αυτη η ηρεμη και συνειδητη μοναξια ,,,,με την Αγαπη της για φυλαχτο οπως σου ειπα ,,,,ξερεις αυτο ειναι κατι πολυ σημαντικο ,,,κατι που πολλες πλουσιες ,νοικουρες και καλοβαλμενες κυριες ,δεν μπορεσαννα το προσφερουν ποτε στα παιδια τους κι ας τους παρειχαν τα αγαθα του Αβρααμ και του Ισαακ μαζι ! η Αγαπη της βασανισμενης σου μανας ομως ; ειναι κατι εσυ μεσα σε τοσα βασανα το κουβαλας σαν μυρωμενο ανθος στην ψυχη σου ,,,ρωτα κι αλλους που κουβαλαμε καρβουνα ,,,,να ζησεις πολλα και καλα ακομα χρονια ''γκρινιαρη μου φιλε'',,,,να με καμαρωσεις και μενα στην αποφοιτηση μου απο το προτυπο νηπιαγωγειο ,,,χαχαχα φιλια Καλημερα !

 

~ 

 

 
Πάντως, ἡ μάννα μου, μὲ Ε΄ τάξη Δημοτικοῦ (11 χρονῶ ἦρθε ἀπὸ τὴν Σμύρνη), δὲν ἔκανε <οὔτε ἕνα> ὀρθογραφικὸ λάθος, ἔχω τουλάχιστον 120 γράμματά της ἀπ' ὅταν ἤμουν στρατιώτης (τῆς ἔγραφα κάθε μέρα, ἀκόμη καὶ 2 ἤ 3 φορές) καὶ ἤξερε καὶ μὲ διάβαζε τουλάχιστον σὲ ὁλόκληρο τὸ Δημοτικό. Τὰ καλοκαίρια κάναμε καθημερινὸ τρίωρο μάθημα. Σήμερα, εἰλικρινὰ τὸ λέω, οἱ γονεῖς μὲ Λύκειο, δὲν ξέρουν οὔτε τὰ παιδιά τους, μετὰ τὴν Β΄ Δημοτικοῦ, νὰ παρακολουθήσουν. Ἔχω ἰδίαν πείραν, σὲ δεκάδες σπίτια ἔχω κάνει δάσκαλος. Καὶ ὅλοι οἱ μαθητές μου, μηδενὸς ἐξαιρουμένου: <ἔμαθαν>. * Ναί, τὴν εὐχἠ τῆς μάννας μου, τὴν νιώθω μέσα μου. Ἴσως σηκωθῶ καὶ πάω σὲ4 καμιὰν ἐκκλησία ν' ἀνάψω ἕνα κεράκι. Ἐνδεχομένως...- ποῦ ξέρεις; Μπορεῖ νὰ δῶ κάτι καλλίτερο στὴν ζωή μου, γιὰ τὴν Ἑλλάδα. Ποῦ δὲν τὸ πιστεύω. Κατάρα τὴν δέρνει αὐτὴ τὴν χώρα.