Κυριακή 2 Φεβρουαρίου 2020

(Ἀντίγραφον - Ὅρκος):
~
Ἄργησες πολὺ νὰ καταλάβεις, Ἀλεξάνδρα, τὸ τί πρόκειται νὰ συμβεῖ. Δὲν φταῖνε οἱ Σκοπιανοί. Ἐκεῖνοι τὶς φιλοδοξίες τους κυνηγοῦν καὶ τὶς πετυχαίνουν.
* ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ, οἱ ΑΓΡΑΜΜΑΤΟΙ καὶ τὰ ΨΩΝΙΑ φταῖνε. Ἐλάχιστος ἀριθμὸς Ἑλλήνων ξέρουμε τὴν ἀξία τῆς Γλώσσας. Τῶν ὀνομάτων καὶ τῶν ρημάτων καὶ τῶν ἐπιθέτων καὶ τῶν προσδιορισμῶν καὶ τῶν σημείων στίξεως
* Τώρα, σπουδάζουν Ἀγλωσσία καὶ τὴν διδάσκουν, καλλίτερα ἀπ' ὅ,τι τὴν ἔμαθαν = πρὸς τὸ χειρότερο, μὲ πλήρη ἄγνοια τοῦ τί κάνουν, αὐτοθαυμαζόμενοι, σὲ Γυμνάσια, Λύκεια, Φροντιστήρια, Πανεπιστήμια. Δὲν ξέρουν ὅτι μὲ τὶς λέξεις ἀθωώνεις ἐγκληματίες καὶ καταδικάζεις ἀγγέλους. Μὲ τὶς λέξεις ἀγοράζεις ἤ πουλᾶς ἤ δανείζεις ἤ χαρίζεις, ἀνάλογα μὲ τὸ ποῦ τὶς τοποθετεῖς σὲ μία πρόταση.
* Ἡ ἀσυδοσία ἄρχισε μὲ τὴν χαλάρωση καὶ τὸ μονοτονικό.
* Ἔφτασε ἕνα ζωντόβολο νὰ μοῦ πεῖ ὅτι ἐνοχλεῖται τὸ ἴδιο μὲ τὸ πολυτονικό μου, ὅσο ἐνοχλοῦμαι ἐγὼ μὲ τὸ λατινικὸ ἐρωτηματικό του στὰ ἑλληνικά.
* Θὰ μοῦ μάθει γλώσσα, ὕστερα ἀπὸ ἀκριβῶς 50 χρόνια μεταφράσεων, ποὺ δούλευα πρωί, μεσημέρι, βράδυ, 365 μέρες τὸν χρόνο, γιὰ ἕνα κομμάτι ψωμί, μὲ θεά μου τὴν Γλώσσα.
* Καὶ ναί, μέν, ὁ Τσίπρας ὁλοκλήρωσε τὴν ὀλέθρια "συμφωνία", οἱ ἆλλοι ὅμως, οἱ προηγούμενοι κρυφοπαίζανε τὸ ἴδιο πρόστυχο παιγχνίδι, - τοὺς ἀρκοῦσε ποὺ συναλλάσονταν μὲ τὸ "Μακεδονία" καὶ βγάζανε λεφτά, λεφτά, λεφτά. Οὔτε πουτάνα νἄτανε! Κάποτε θὰ γερνοῦσε καὶ θὰ τὴν πετοῦσαν στὰ σκουπίδια. Νὰ γιατί δὲν δέχομαι οὔτε τὸ λατινικὸ ἐρωτηματικὸ σὲ γλώσσα ποὺ δὲν τῆς ἀνήκει.
* Λοιπόν, ναί μὲν θὰ εἴμαστε ὅλοι μαζὺ στὴν Ἑνωμένη Εὐρώπη (ποὺ νὰ μὴν ἔσωνε νὰ ἤμασταν), ἀλλὰ γιὰ νἄρθω ἐγὼ π.χ. στὴν Θεσσαλονίκη, ὅπου ὑπηρέτησα στρατιώτης τῆς Ἑλλάδος, σύντομα θὰ πρέπει νὰ ὑπακούσω στοὺς Νόμους τῶν Σκοπίων. Μπορεῖ νὰ θεωρηθῶ καὶ ἀνεπιθύμητος λόγῳ τοῦ μηνύματός μου αὐτοῦ. Καὶ στὸν Διάολο νὰ μὲ στείλουνε, ζωντανὸ ἤ νεκρό, Ἕλληνας θὰ εἶμαι. Ἀληθινός. Ὄχι σὰν αὐτούς.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου