Τὸ δράμα τῆς οἰκογένειας Γιακουμάκη:
διεκόπη ἡ Δίκη. Ξέσπασε σὲ κλάματα ὁ παατέρας.
(Ἀντίγραφο - ἀπὸ μόλις πρὶν λίγο καὶ μὲ κατάθεση ὅλης μου τῆς ψυχῆς):
~
Τὴν τραγωδία αὐτοῦ τοῦ παιδιοῦ εἶμαι σὲ θέση νὰ τὴν καταλαβαίνω χωρὶς νὰ ἔχω διαβάσει καὶ πολλά. Βλέπω τὴν μορφή του καὶ συγκινοῦμαι. Τὸν ἐκφοβισμὸ αὐτὸν πῆγαν πολλὲς φορὲς νὰ μοῦ τὸν κάνουν καὶ ἐμένα, μὲ χίλιους τρόπους, μόνο ποὺ τυχαίνει (τώρα πιὰ τὸ ξέρω) νὰ εἶμαι μοῦτρο καὶ νὰ βγαίνω πᾶντα ἀπὸ πάνω. Ἀκόμα καὶ σήμερα, οἱ ἄνθρωποι προσπαθοῦν μὲ κάθε τρόπο νὰ..."μὲ βαρέσουν" καὶ νὰ χαροῦν, κρυμμένοι πίσω ἀπὸ τάχα μου "Γνωμικὰ περὶ Φιλίας μας ποὺ δὲν ἄξιζε ἐκ μέρους μου (χωρὶς ὄνομα) τὸν κόπο...κτλ", στὸ Φέις-Μπούκ. * Ὁ Βαγγελάκης πέθανε. Αὐτὸ δὲν διορθώνεται μὲ τίποτα. Καμία δικαστικὴ ἀπόφαση δὲν θὰ γλυκάνει τὸν πόνο τῶν γονιῶν του. Ὄχι πὼς δὲν πρέπει, βέβαια, νὰ τιμωρηθοῦν οἱ ἔνοχοι, ἀλλὰ τί θὰ βγεῖ; Κανένας παραδειγματισμὸς δὲν θὰ προκύψει. Στὸ μέλλον, πᾶντα κάποιοι Βαγγελάκηδες, μὲ ποικίλους τρόπους θὰ ἐκφοβίζονται ἀπὸ μᾶγκες, ἀντράκια, ἠλίθιους, διεστραμένους, μὲ ἀποβλακωμένο σεξουαλικὸ προσανατολισμό. Γιατί, ὅλα αὐτὰ τὰ τέρατα, τὴν λίμπιντό τους καὶ μόνον ἐπαινοῦν μὲ ὅσα ἐγκλήματα κάνουν. * Ὅταν ὁ ἄνθρωπος γεννηθεῖ μὲ εὐγενεῖς εὐαισθησίες, σὰν τὸν Βαγγελάκη, οἱ γονεῖς τουλάχιστον ὀφείλουν νὰ ἐπαγρυπνοῦν, νὰ ἀνημερώνουν τὸ παιδί τους γιὰ τὸ κάθε τί, ὅσο μικρὸ κι' ἄν εἶναι (τρόποι ὑπάρχουν, θὰ τοὺς βροῦν ἀπὸ ἔνστικτο ἤ θὰ ζητήσουν συμβουλὲς ἀπὸ κοινωνικοὺς λειτουργοὺς κ. ἄ.) καὶ νὰ μὴν ἐθελοτυφλοῦν. Νὰ μὴν ἐπαφίενται στὴν θέληση τοῦ Θεοῦ. Ὑπάρχει ἡ δράση ποὺ ξεκινᾶ ἀπὸ ἐμᾶς τοὺς ἴδιους καὶ ἀφορᾶ ἐμᾶς τοὺς ἴδιους καὶ ὅσους ἀγαπᾶμε καὶ γιὰ τοὺς ὁποίους εἴμαστε ὑπεύθυνοι: τὰ παιδιά μας. * Ἄν ποτὲ συναντιόμουν μὲ τοὺς γονεῖς αὐτοῦ τοῦ ἀδικοχαμένου παιδιοῦ, δὲν ξέρω, ἀλλὰ πιστεύω ὅτι θὰ ριχνόμουν στὴν ἀγκαλιά τους καὶ θὰ ἔκλαιγα χειρότερα ἀπ' αὐτούς.* Θἄθελα, ἄν, μέσα ἀπ' αὐτὰ τὰ λίγα λόγια μου, βγαίνει κάποια εὐχὴ ἤ κάποια προτροπὴ ἤ κάποιο διαδόσιμο θᾶρρος νὰ ἦταν αὐτό: τὸ παιδί σας εἶναι ἡ ψυχή σας, κᾶντε ὅ,τι πραγματικὰ καλλίτερο γι' αὐτό, ἀκόμη κι' ἄν εἶναι πολὺ δύσκολο. * Ἀλλοιῶς, ἐγκληματίες εἶναι οἱ ἴδιοι οἱ γονεῖς: ἔχω γνωρίσει πολλοὺς τέτοιους.
Δυστυχῶς πολλούς. Εὐτυχῶς, οἱ γονεῖς μου ἦταν καλὰ ἀνθρωπάκια.
διεκόπη ἡ Δίκη. Ξέσπασε σὲ κλάματα ὁ παατέρας.
(Ἀντίγραφο - ἀπὸ μόλις πρὶν λίγο καὶ μὲ κατάθεση ὅλης μου τῆς ψυχῆς):
~
Τὴν τραγωδία αὐτοῦ τοῦ παιδιοῦ εἶμαι σὲ θέση νὰ τὴν καταλαβαίνω χωρὶς νὰ ἔχω διαβάσει καὶ πολλά. Βλέπω τὴν μορφή του καὶ συγκινοῦμαι. Τὸν ἐκφοβισμὸ αὐτὸν πῆγαν πολλὲς φορὲς νὰ μοῦ τὸν κάνουν καὶ ἐμένα, μὲ χίλιους τρόπους, μόνο ποὺ τυχαίνει (τώρα πιὰ τὸ ξέρω) νὰ εἶμαι μοῦτρο καὶ νὰ βγαίνω πᾶντα ἀπὸ πάνω. Ἀκόμα καὶ σήμερα, οἱ ἄνθρωποι προσπαθοῦν μὲ κάθε τρόπο νὰ..."μὲ βαρέσουν" καὶ νὰ χαροῦν, κρυμμένοι πίσω ἀπὸ τάχα μου "Γνωμικὰ περὶ Φιλίας μας ποὺ δὲν ἄξιζε ἐκ μέρους μου (χωρὶς ὄνομα) τὸν κόπο...κτλ", στὸ Φέις-Μπούκ. * Ὁ Βαγγελάκης πέθανε. Αὐτὸ δὲν διορθώνεται μὲ τίποτα. Καμία δικαστικὴ ἀπόφαση δὲν θὰ γλυκάνει τὸν πόνο τῶν γονιῶν του. Ὄχι πὼς δὲν πρέπει, βέβαια, νὰ τιμωρηθοῦν οἱ ἔνοχοι, ἀλλὰ τί θὰ βγεῖ; Κανένας παραδειγματισμὸς δὲν θὰ προκύψει. Στὸ μέλλον, πᾶντα κάποιοι Βαγγελάκηδες, μὲ ποικίλους τρόπους θὰ ἐκφοβίζονται ἀπὸ μᾶγκες, ἀντράκια, ἠλίθιους, διεστραμένους, μὲ ἀποβλακωμένο σεξουαλικὸ προσανατολισμό. Γιατί, ὅλα αὐτὰ τὰ τέρατα, τὴν λίμπιντό τους καὶ μόνον ἐπαινοῦν μὲ ὅσα ἐγκλήματα κάνουν. * Ὅταν ὁ ἄνθρωπος γεννηθεῖ μὲ εὐγενεῖς εὐαισθησίες, σὰν τὸν Βαγγελάκη, οἱ γονεῖς τουλάχιστον ὀφείλουν νὰ ἐπαγρυπνοῦν, νὰ ἀνημερώνουν τὸ παιδί τους γιὰ τὸ κάθε τί, ὅσο μικρὸ κι' ἄν εἶναι (τρόποι ὑπάρχουν, θὰ τοὺς βροῦν ἀπὸ ἔνστικτο ἤ θὰ ζητήσουν συμβουλὲς ἀπὸ κοινωνικοὺς λειτουργοὺς κ. ἄ.) καὶ νὰ μὴν ἐθελοτυφλοῦν. Νὰ μὴν ἐπαφίενται στὴν θέληση τοῦ Θεοῦ. Ὑπάρχει ἡ δράση ποὺ ξεκινᾶ ἀπὸ ἐμᾶς τοὺς ἴδιους καὶ ἀφορᾶ ἐμᾶς τοὺς ἴδιους καὶ ὅσους ἀγαπᾶμε καὶ γιὰ τοὺς ὁποίους εἴμαστε ὑπεύθυνοι: τὰ παιδιά μας. * Ἄν ποτὲ συναντιόμουν μὲ τοὺς γονεῖς αὐτοῦ τοῦ ἀδικοχαμένου παιδιοῦ, δὲν ξέρω, ἀλλὰ πιστεύω ὅτι θὰ ριχνόμουν στὴν ἀγκαλιά τους καὶ θὰ ἔκλαιγα χειρότερα ἀπ' αὐτούς.* Θἄθελα, ἄν, μέσα ἀπ' αὐτὰ τὰ λίγα λόγια μου, βγαίνει κάποια εὐχὴ ἤ κάποια προτροπὴ ἤ κάποιο διαδόσιμο θᾶρρος νὰ ἦταν αὐτό: τὸ παιδί σας εἶναι ἡ ψυχή σας, κᾶντε ὅ,τι πραγματικὰ καλλίτερο γι' αὐτό, ἀκόμη κι' ἄν εἶναι πολὺ δύσκολο. * Ἀλλοιῶς, ἐγκληματίες εἶναι οἱ ἴδιοι οἱ γονεῖς: ἔχω γνωρίσει πολλοὺς τέτοιους.
Δυστυχῶς πολλούς. Εὐτυχῶς, οἱ γονεῖς μου ἦταν καλὰ ἀνθρωπάκια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου