(Ποὺ νὰ μὴν ἔσωνα ν' ἀναγκαζόμουν νὰ γράψω κάτι σὰν αὐτὸ καὶ νὰ κρατήσω τὸ ἀντίγραφό του, καταραμένοι Ἀλλοδαπ'-Ἕλληνες):
~
* Τσίπρας σε τουρκικό κανάλι:
Μοιάζουμε πολύ οι δύο λαοί, ο παππούς μου γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη.
-------------------- διαχωρισμὸς θέσεως: -------------------
* * Τὸ ὅτι μοιάζουν οἱ δύο λαοί, μοιάζουν. Καὶ θέλουν οἱ δικοί μας νὰ τοὺς μοιάζουν. Οἱ διασκεδάσεις τους (καὶ μόνον;) εἶναι τουρκοσπορίτικες. Ἐξαιρῶ ἀπολύτως τὸν ἑαυτό μου. Τὸ θεωρῶ μεγίστη βρισιὰ κι' ἀσυγχώρητη νὰ μοῦ ἀπευθύνεις κάτι τέτοιο. Θὰ σ' τὸ βγάλω ξυνό, θὰ ξεράσεις αἷμα. Βγαίνω ἔξω καὶ μόνον ἀπὸ τὶς ἐνδυμασίες κρίνω κάποιες διαφορές, ἀνάμεσα σ' αὐτοὺς καὶ στοὺς λεγόμενους Ἕλληνες. * Εὐτυχῶς, ἀπὸ τὴν ἀριστοκρατικὴ Κέρκυρα τοῦ πατέρα μου (τὴν σημερινὴ τὴν ὑποπτεύομαι γιὰ πολὺ μπασταρδεμένη, λόγῳ τηλεοράσεως) κατάγομαι καὶ εἶμαι ὑπερήφανος. Καὶ ἡ μάννα μου, ἄν καὶ Σμυρνιά μὲ τὰ ὅλα της: νοικοκυρά, ὁμιλητική, τρὶς-χαριτωμένη, εἶχε συνήθειες, προφορά, τὰ πᾶντα της ἀθηναϊκά, τοῦ παληοῦ καιροῦ. Καμαρώνω ποὺ μιλάω ἄψογα ἑλληνικά. Γιὰ νὰ σὲ ἀποστομώσει, ἡ μαννούλα μου ἔλεγε κάτι ποὺ δὲν τὄχω ἀκούσει ἀπὸ κανένα ἆλλο στόμα: <- Χέζω σε!...> Ὑπέροχο δὲν εἶναι;