Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι ὅλη τὴν νύχτα σκεφτόμουν, ὅταν ξυπνήσω, νὰ σοῦ γράψω λίγα καλὰ λόγια γιὰ τὸ πῶς μοῦ φαίνεσαι ὅλον αὐτὸν τὸν καιρὸ ποὺ ἀνταλλάσσουμε πειράγματα στὸ Λεύκωμα. Ἀντιγόνη, σὲ χαίρομαι ποὺ σατιρίζεις τὸν ἑαυτό σου ὅσο κανείς, πλὴν ἐμοῦ, καὶ καμιά, πλὴν ἀπὸ σένα τὴν ἴδια. Εἴμαστε...ἕνα ταιριαχτὸ ζευγάρι (καλά, μὴ μὲ θές, - δὲν σὲ βιάζω, ἄσε, θὰ βιάσω ἄλλην, πιὸ βολική, πῶ πῶ τί ἀνάποδη γκόμενα ποὺ εἶσαι!... Ἐμένα ἔμοιασες; Θὰ μοῦ πεῖς: ἀπὸ ποῦ κι' ὥς ποῦ; Ξέρω κι' ἐγώ!;... ). Νὰ σκεφτεῖς ὅτι σοῦ συγχωρῶ καὶ τὰ ἀναρίθμητα ὀρθογραφικά σου λάθη, μὴν σοῦ ἀναγγείλω καὶ ὅτι ...ἐπιθυμῶ νὰ κάνεις πολὺ περισσότερα, γιατί δὲν τὰ χορταίνω. Μὲ χαρά μου, θὰ σοῦ δώσω καὶ Παγκόσμιο Βραβεῖο Ἀνορθόγραφης Ἑλληνίδας (τί ἆλλο;) Γυναίκας, μὲ μίαν ἀσήκωτη ἀνθοδέσμη καὶ χίλια φιλιά - νὰ ξεχάσεις, φουκαριάρα μου, κάπως, πὼς ἡ χτεσινή σου μέρα, τοῦ Ἁγίου Βαλεντίνου, πῆγε πέρα γιὰ πέρα στράφι. Κι' ἡ δική μου, ἔτσι κι' ἀπαράλλαχτα πῆγε. Οὔτε τὸν γάτο μου δὲν μοὖρθε καὶ πολὺ νὰ χαϊδέψω!... Ἀλλὰ ἐμεῖς ξέρουμε: ὅποτε πιάσουμε τὴν ἄκρη, πᾶντα τοῦ Ἁγίου Βαλεντίνου θἆναι. Καί, ἐδῶ ποὺ τὰ λέμε: χαρὰ στὸν Ἅγιο! Πούφ!... Ὅλο ἁμαρτίες καὶ κακὸ εἶναι. Μία γλύκα, δέκα ἀναστεναγμοί κι' ἆλλες τόσες συμφορές. Ἄει στὸ Διάολο κι' αὐτός!... Μᾶς βγάζει τὴν ψυχὴ καὶ στὸ τέλος δὲν ἁγιάζουμε κι' ἐμεῖς. Βρέ, μήπως εἶναι κομπίνα τῆς κυβέρνησης;