Εἶπα
νὰ ἀπαντήσω ἀλλὰ συγκρατήθηκα. Εἶδα ὕστερα τὸ σχετικὸ μήνυμά σου καὶ
ἐπανέρχομαι, δριμύτατος. * Τηλεόραση ἑλληνική. Μοῦ τυχαίνει, κατὰ
καιρούς, νὰ μὲ ρωτᾶνε τί δουλειὰ κάνω. Ἡ ἀπάντησή μου: <- Καμιά.
Ἐσεῖς, τί λέτε νὰ ἔκανα;...> Ἀπαντήσεις συνηθέστερες: χορευτής,
ζωγράφος, καθηγητής, ἠθοποιός... Ὅταν λέω: < -...καὶ ἠθοποιός...>,
μοῦ λένε: - ...ἀλήθεια; Σὲ ποιό σήριαλ παίζετε, γιατί σὰν κάπου νὰ σᾶς
ἔχω δεῖ... ἄχ, τί καλά!... * Παρένθεση: στὴν α΄τάξη τῆς Σχολῆς, εἴχαμε
μάθημα καὶ μὲ τὸν Δημήτρη Ποντίκα, σκηνοθέτη (δές: " Οἱ ἔμποροι τῶν
ἐθνῶν)) καὶ εἶχα πεῖ, ἐν ὥρᾳ μαθήματος, ὅτι δὲν μ' ἐνδιαφέρει ἡ
τηλεόραση ἀλλὰ μόνον τὸ θέατρο. Μία ὥρα προσπαθοῦσε νὰ μὲ πείσει ὅτι δὲν
εἶχα δίκηο...* Τελικά, ἔχω κάνει λίγη τηλεόραση, ξεκινῶντας ἀπὸ ἕναν
ρόλο σὲ δύο ἐπεισόδια, ποὺ ἔγραψε ἀποκλειστικῶς γιὰ μένα ὁ Σωτήρης
Πατατζῆς καὶ ζήτησε νὰ τὸν παίξω ἐγὼ καὶ μόνο. Στὸ δεύτερο ἐπεισόδιο,
δὲν ὑπῆρχα! Στὴν συνέχεια, διεκόπη τὸ σήριαλ τελείως. <- Μία
ἐξυπηρέτηση ζήτησα ὅλη κι' ὅλη στὴν ζωή μου!>, τοὺς εἶχε πεῖ ὁ κ.
Πατατζῆς. * Βρὲ παιδιά, δὲν ἤμουν ἄσκημος, ἴσα-ἴσα, φωτογένεια,
ἀριστοκρατικότητα, ἀλλὰ...Ἁπλῶς, ὥς αὐτὴ τὴν στιγμὴ ποὺ γράφω αὐτά, ἀπὸ
τὸ 1976 ποὺ ἔβγαλα τὴν Σχολή, δὲν <πῆγα> οὔτε μὲ γυναίκα οὔτε μὲ
ἄντρα συναδέλφους ἤ ὅ,τι ἆλλο ἀπὸ τὸ κύκλωμα. Ριξίματά τους, εἶχα τὸ ἕνα
μετὰ τὸ ἆλλο. * Ἄλλη μία περίπτωση (ἀπὸ τὶς ἄπειρες). Εἶχα γνωριστεῖ
μὲ γνωστὸ τότε σκηνοθέτη (ἔχει πεθάνει) καὶ μὲ κάλεσε σπίτι του.
Μιλήσαμε γιὰ χίλια-δυὸ ἐπὶ δύο ὧρες, ὥσπου θὰ πήγαινε στὸ θέατρο... Τοῦ
εἶπα: < - Ἀλήθεια, δὲν μοῦ εἶπες, πῶς σοῦ φάνηκα;...>. Ἡ ἀπάντηση:
" - Καλός εἶσαι, ἀλλὰ δὲν μοὔδειξες οὐτε τὸν ποῦτσο σου οὔτε τὸν κῶλο
σου. Δὲν θὰ σἐ πάρω ποτέ". * Τέλος, μόνον ὁ Γιῶργος Μούτσιος ἦταν
ἐντάξει, ἀλλὰ στὸ ἆλλο ἔργο τοῦ ἔστειλα ἆλλον ἠθοποιό, γιατί εἶχαν
παρατραβήξει τὰ μαρτύριά μου μὲ τὴν ἀρρώστεια τῆς μάννας μου - τρία
χρόνια καί, ἐκτὸς θεάτρου. * Ὑπάρχουν κάποιες δουλῖτσες μου (<Πές το
ψέματα>, <Οἱ γυναῖκες τῆς ζωῆς της> κ.ἄ.) ἀλλά... Σὲ φωνάζουν
μία φορά, χωρὶς νὰ ξέρεις τί προηγήθηκε καὶ τί ἕπεται στὴν ὑπόθεση, δὲν
κάνεις καμία πρόβα, δὲν σὲ προσέχει σχεδὸν καθόλου αὐτὸς ποὺ τραβάει τὴν
ταινία γιατί τὸν νοιάζουν οἱ πρωταγωνιστές. * Ὄχι, ψώνιο δὲν ὑπῆρξα
ποτέ. * Ὅπου κι' ὅποτε ἤμουν στὸ θέατρο, μονάχα ἐνθουσιασμοὺς ἔχω
άκούσει ἀπὸ θεατές καὶ 8 στὶς 10 φορὲς οἱ συνάδελφοι θέλανε νὰ μοῦ
βγάλουν τὰ μάτια καὶ ὄχι μόνον. Ἄσε ποὺ ἔψαχναν νὰ μοῦ βροῦν σεξουαλικὰ
παραπατήματα. * Ὁ μόνος ἠθοποιὸς ποὺ ἔχω ζηλέψει ἦταν ὁ Δημήτρης Χόρν.
Ἀλλὰ ἐκεῖνος εἶχε τὸν πατέρα του, τὴν νονά του..., μιὰν ἐποχὴ πιὸ
συγκρατημένη. Δὲν βγῆκα στὸ θέατρο γιὰ ἀρσενικὴ πουτάνα.
Τετάρτη 8 Απριλίου 2020
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου