τὸ καλὸ τὸ παλληκάρι,
ξεψυχάει μὲ καμάρι.
~~~~
Εἶναι κάτι ποὺ καλὰ θὰ φροντίσω:
μὲ περίσσιαν χάρη νὰ ξεψυχήσω.
Νά 'σαι δῖπλα θἄθελα καὶ νὰ τοὺς πεῖς
πὼς ἀπέθανον δίχως ἶχνος ντροπῆς,
ἄνευ κρατικῶν διαπιστευτηρίων.
Δὲν ἤμην ἐξ ἀνθρωπίνων θηρίων.
Μὴ πλέον ὁμιλών, εἰς τι χαρτάκι,
τ' ἀναγραφέν: ἕν ἔτι Λοσκοκκάκι
προορισθὲν διὰ τερπνὴν αἰωνιότηταν·
ζήσας διακονὼν τὴν ἠλιθιότηταν,
ἐνδοξοτέραν πάσης τιμιότητος
κι' αὐτῆς ταύτης τῆς ἁγίων ἁγιότητος.
Τὸ "χρόνια πολλά, Κλινό,... " - δὲν μ' ἀρέσει.
Κι' ὁ Γεώργιος Σουρῆς ἄς μαυροφορέσει·
ἡ προτομή του, σὲ λευκό, μὲ ἀπωθεῖ!
Ὅ,τι ἁγνὸ ἐν Ἑλλάδι νὰ λιγδωθεῖ,
νὰ γκριζάρει καὶ... μὴν πῶ: νὰ γαμηθεῖ
- ἐφ' ὅσον ἔχουμ' ἔτσι γαλουχηθεῖ.
Δεῖτε πὶ χὶ τὴν Δημοκρατίαν μας,
πῶς τιμωρεῖ τὴν εὐκολοπιστίαν μας:
ὥς καὶ ἡ Εὐρωζώνη τῆς ἁγνότητος
λύθηκε· κλειδί τινος κυριότητος
ἑλληνικοῦ κάποτέ μας ἐδάφους
δὲν θέλει βρεθῇ πλέον οὔτε γιὰ τάφους.

Ἰάνης Λὸ Σκόκκο

13 Σεπτεμβρίου 2012 στις 8:04 π.μ. ·