Φιλίες καὶ ὁμάδες φίλων. 

Πέρυσι σὰν σήμερα:
Πρωὶ-πρωὶ ἄλλη σκασίλα δὲν εἴχατε... Ὑπάρχουν κάποιες ὁμάδες, λέει, ἀτόμων μὲ κοινὰ ἐνδιαφέροντα κτλ. Στὴν ἀρχὴ εἶπα: ἔ, ἄς μπῶ. Ποιός; Ἐγὼ πού, καὶ στὴν ζωή μου, δὲν ἀνήκω σὲ καμιὰ παράταξη. Χωρὶς ἆλλα σχόλια: ἄς μὲ θεωροῦν ξεγραμμένο ἤ καὶ πεθαμένο, τὸ ἴδιο μοῦ κάνει.


Σήμερα:
Ἐδῶ, ἆλλοι δηλώνουν φίλοι μου, πανευτυχεῖς, λένε, ποὺ μὲ ξαναβρίσκουν καί, μὴ μπορῶντας νὰ τοὺς ἀποφύγω ἀμέσως, τοὺς ἀνέχομαι.
Πάντως, δὲν μ' ἀρέσει ποὺ τὸ λέω:
 ὅσοι μὲ μισοῦν καί, ἀναγκαστικά, τοὺς ἀπεχθάνομαι χωρὶς νὰ τοὺς ἀποδιώχνω, πεθαίνουν καὶ ἡσυχάζω. Ἔχουν μείνει δυὸ-τρεῖς!...

Ἀπὸ πέρυσι μὲ συμπλήρωμα σήμερα:
  (Ἀναδημοσίευση): Καὶ τώρα ποὺ τὸ θυμήθηκα: πρὶν ἑπτὰ (γίναν...ὀκτώ) χρόνια ἀκριβῶς, ἔπαψε νὰ λειτουργεῖ τὸ κινητό μου, γιατί ἦταν σὲ ἆλλο ὄνομα, καὶ τὸ ἄτομο ἐκεῖνο πέθανε. Τότε, γιὰ πρώτη φορὰ πῆρα κινητὸ στὸ ὄνομά μου, άλλὰ δὲν τὸ ἔδωσα πουθενά, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν Ἐφορία καὶ τὸν γιατρό μου! Ὅλοι μὲ νόμιζαν μακαρίτη, πεθαμένο, συγχωρεμένο[;](*)... Τί καλὰ ποὺ πέρασα 4 χρόνια καὶ κάτι. Ὥσπου μὲ πέτυχε κάποιος στὸν δρόμο ζωντανὸ κι' ἀπὸ τότε...- ποὺ νὰ μὴν ἔσωνα!... 

=========== (*) Ἔχω τόσο βεβαρημένον παρελθὸν ἀπὸ ἁμαρτίες καὶ τὰ παρόμοια τοιαῦτα, ποὺ πρέπει στὸ ἑξῆς ἀπαραιτήτως μὲ μετάνοιες νὰ ξυπνῶ, μὲ μετάνοιες νὰ κοιμᾶμαι καὶ μὲ μετάνοιες νὰ σεξοερωτεύομαι.